«Αν καμιά χειμωνιάτικη νύχτα, την ώρα που κοιτάς από το θαμπό τζάμι του παράθυρου, δεις ένα χιονάνθρωπο να στρίβει τη γωνιά του δρόμου, μπορεί να κάνεις λάθος, μπορεί να μην είδες καλά, αλλά πάλι - ποιος ξέρει - μπορεί να είδες ένα χιονάνθρωπο που πηγαίνει στο Βόρειο Πόλο. Η ιστορία που θα δεις είναι η ιστορία ενός χιονάνθρωπου και ενός κοριτσιού. Ενός κοριτσιού που έφτιαξε ένα χιονάνθρωπο και του ζήτησε να μη λιώσει ποτέ. Ενός χιονάνθρωπου που ξεκίνησε να πάει στο Βόρειο Πόλο».

Διανομή

(με αλφαβητική σειρά)

Αργιανάς Συμεών: Καβαλάρης-άγαλμα, Τζέρεμι

Βούρλα Στέλλα: Φανή, Πυροσβέστης, Λασπούτιος, Βούτιος Παμβούτιος

Διαμαντή Μαρία: Θάλεια, Πυροσβέστης, Λασπόβιος, Μαρία

Καίσαρη Σταυρούλα: Αιχμάλωτος χιονάνθρωπος

Κοντούλη Ιωάννα: Πυροσβέστης, Λασποδικαστής, Υπασπιστής αυτοκράτορα Παταραγονίας

Κωνσταντοπούλου Ιουστίνη: Αρχι-Πυροσβέστης, Σκιά Λασπάνθρωπου, φωνή νιφάδας χιονιού

Μπολέτης Σταύρος: Δήμαρχος, Σμαράγδιος Μπριλάντης, φωνή ήλιου

Νικολακοπούλου Ιωάννα: Χιονάνθρωπος

Ρουμπέα Άννα: Μαμά, Μυστικοσύμβουλος αυτοκράτορα, φωνή σκίουρου

Σερμετζίδης Σπύρος: Τζερόνιμο, Αυτοκράτορας Παταραγονίας

Σταθοπούλου Αφροδίτη:  Μαγαζάτορας

Χαραλαμποπούλου Αφροδίτη: Μαριάννα, φωνή κουκουβάγιας

«Πόσο μεγάλο είναι ένα πάντα; » ρώτησε ο χιονάνθρωπος.

«Όσο και ένα ποτέ.» είπε το κορίτσι.

Πώς ξεκίνησε η ιστορία του Τουρτούρι;

Ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο το οποίο  γυμνωμένο από τα στολίδια του καταλήγει σε ένα σωρό σκουπιδιών και ένας χιονάνθρωπος που λιώνει σε κάποιο λασπωμένο πεζοδρόμιο, ήταν από τις πιο μελαγχολικές χειμερινές εικόνες της παιδικής μου ηλικίας. Η απάντηση στην πρώτη είναι το βιβλίο μου  «Ένα ελατάκι για τον Τάκη»  και στη δεύτερη «Ο χιονάνθρωπος και το κορίτσι»

Με λίγα λόγια, ποια είναι η περιπέτεια της ζωής του Τουρτούρι;

Είναι η περιπέτεια όλων όσοι αρνούνται να υποταχτούν στις καταγραμμένες  δυνατότητες της ύπαρξης, όλων όσοι αντιστέκονται στους πειρασμούς να προδώσουν τα όνειρα τους ή να απαρνηθούν τις πρώτες τους αγάπες. 

Για ένα κορίτσι που την αγαπάει ένας χιονάνθρωπος, ο οποίος λιώνει, είναι μια απώλεια ανάλογη με αυτή του τελευταίου ταξιδιού των αγαπημένων μας προσώπων. Όπως είχε πει η σοφή εκείνη κουκουβάγια στο δάσος των αντίλαλων, «οι χιονάνθρωποι είναι χιόνι και το χιόνι είναι ένα κι είναι τόσα όνειρα κι ελπίδες κι αγάπες παλιές μες το χιόνι κρυμμένα …».

Κι έτσι απλά, σχεδόν φυσικά, μπήκε στη ζωή μου η ιστορία του χιονάνθρωπου με το κορίτσι. Είχα ανάγκη να γυρίσω πίσω, να ψηλαφίσω το παιδί μέσα μου, να το ξαναγνωρίσω. Και βρέθηκε στο δρόμο μου ένα πλάσμα εύθραυστο και ευάλωτο, σαν το χιόνι στις πρώτες αχτίδες του ήλιου. Φτιαγμένος από τα χέρια των παιδιών, κρατώντας σφιχτά πάνω του σα φυλαχτό το δαχτυλίδι που του χάρισε η αγαπημένη του Μαριάννα, ο χιονάνθρωπος ξεκινάει ένα μακρύ ταξίδι προς το Βόρειο Πόλο. Στόχος του να μη λιώσει ποτέ, να ζήσει για πάντα. Το έχει υποσχεθεί στη Μαριάννα και σκοπεύει να κρατήσει την υπόσχεσή του. Στο δρόμο του συναντάει εμπόδια πολλά κι έρχεται σ’ επαφή με λογής-λογής ανθρώπους. Τους φέρνει όλους αντιμέτωπους με τη χαμένη αθωότητά τους. Συναντάει όλα αυτά που είναι απαραίτητο να συναντήσει  κανείς στη ζωή του, για να δυναμώσει και να ωριμάσει. Αυτός όμως έχει ένα σκοπό πολύ διαφορετικό. Να μείνει αναλλοίωτος, να μην επηρεαστεί και να μη λιώσει από την επαφή του με τους άλλους. Η απόφασή του να μείνει πιστός στο στόχο του είναι που τον δυναμώνει και η φιλία του με το κορίτσι που τον ωριμάζει. Θα καταφέρει να φτάσει στο Βόρειο Πόλο, γιατί το θέλει με όλη τη δύναμη της ψυχής του.

Έτσι, μια κατάσταση που για κάθε άνθρωπο θα σήμαινε ολοκλήρωση και ευτυχία, για τον χιονάνθρωπο σήμανε την ολοκλήρωση και το τέλος του. Σ’ εκείνον όμως δεν πρόσφερε κανείς ποτέ καμία γνώση. Τα λόγια της κουκουβάγιας το επιχείρησαν, αλλά εκείνος δεν τα κατάλαβε. Όσο για τη νιφάδα του χιονιού, τον φύλακα Άγγελο του, απλώς τον πληροφόρησε σωστά. Διδάχτηκε μόνο μέσα από τις εμπειρίες του και τα βιώματά του. Και το τελευταία πράγμα που έμαθε ήταν ότι μπορεί κανείς να λιώσει από ευτυχία και έτσι το πάντα να συναντήσει το ποτέ.

Τελικά, πόσο κρατάει το «για πάντα»;

Όσο εκείνο το πρώτο μας καρδιοχτύπι  που ποτέ δεν το ξεχνάμε.   

Αποσπάσματα από μία συνέντευξη του Ευγένιου Τριβιζά

(από το Δημήτρη Ζώη)

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ YOUTUBE 

Οι εντυπώσεις των μαθητών από τη θεατρική τους εμπειρία

Αφροδίτη Χαραλαμποπούλου 

Ποικίλα και ανάμικτα συναισθήματα (λύπης, χαράς, ευτυχίας, αγωνίας) μου δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια των προβών και της παράστασης του θεατρικού έργου «Ο χιονάνθρωπος και το κορίτσι» του Ευγένιου Τριβιζά. Πάνω στη σκηνή εξωτερίκευα αυτά τα συναισθήματα, δίχως να τα «προγραμματίζω», γιατί «ζούσα» την κατάσταση που υποδυόμουνα κάθε φορά. Ειδικά, στη σκηνή της αποχώρησης του Τουρτούρι και σε αυτή της αναζήτησής του ανάμεσα στους χιονάνθρωπους στην πλατεία, το συναίσθημα της θλίψης και της αγωνίας ήταν ιδιαίτερα έντονο και γι αυτό με άγγιξε βαθιά μες στην καρδιά. Ομολογώ πως, όταν τελείωνα αυτές τις σκηνές και πήγαινα στα παρασκήνια, έλεγα στα παιδιά πως είμαι έτοιμη να κλάψω. Υπήρχε βέβαια και μία σκηνή με τους δύο κακοποιούς με την οποία γελούσαμε και στα παρασκήνια, αν και στις πρόβες την είχαμε παρακολουθήσει πολλές φορές. Γενικά, θα μπορούσα να πω πως ήταν μια παράσταση ενός έργου που αναμφισβήτητα πέρασε μηνύματα φιλίας και αγάπης,  μια αξέχαστη εμπειρία που κάθε μαθητής έστω και μια φορά στη ζωή του θα πρέπει να ζήσει και να χαρεί.

Σπύρος Σερμετζίδης

Για μένα όλη αυτή η διαδικασία που βιώσαμε σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας του θεατρικού έργου ήταν μια από τις ομορφότερες εμπειρίες της ζωής μου. Στην παράσταση αυτή όχι μόνο πέρασα πολύ όμορφα και διασκεδαστικά με τα υπόλοιπα παιδιά, αλλά έμαθα και πολλά πράγματα. Ένα από αυτά είναι ότι το ομαδικό πνεύμα είναι απαραίτητο για το ανέβασμα μιας καλής θεατρικής παράστασης και τι προετοιμασίες χρειάζονται, για να πραγματοποιηθεί ένα θεατρικό έργο.

Σταύρος Μπολέτης 

Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν πως, αν και οι πρόβες που κάναμε και ο χρόνος που σπαταλήσαμε ήταν υπερβολικός, άξιζε τον κόπο, γιατί δεχθήκαμε θετικές κριτικές από όλους για την προσπάθειά μας αυτή. Στενοχωρήθηκα, όταν τελείωσαν οι παραστάσεις, για τις στιγμές που ζήσαμε όλα τα παιδιά μαζί και σίγουρα θα επιθυμούσα να συμμετέχω πάλι σε μια νέα θεατρική παράσταση του σχολείου.

Ιουστίνη Κωνσταντοπούλου

Το θεατρικό έργο, στην αρχή, δε μου έκανε μεγάλη εντύπωση, γιατί το θεώρησα πολύ παιδικό, αλλά, όταν αρχίσαμε τις πρώτες πρόβες και μόλις αρχίσαμε να αναλύουμε τον κάθε ρόλο, κατάλαβα πως ο Ευγένιος Τριβιζάς περνά πολλά μηνύματα και ένα από αυτά είναι πως, αν βάλεις πείσμα για κάτι, αυτό μπορείς να το πετύχεις, όσα εμπόδια και αναποδιές μπορεί να αντιμετωπίσεις στη ζωή σου.

Αφροδίτη Σταθοπούλου 

Όλη η προσπάθεια που καταβάλαμε από την αρχή σχεδόν της χρονιάς, για να παρουσιάσουμε το θεατρικό έργο ήταν για μένα διασκεδαστική και συνάμα επιμορφωτική διαδικασία. Πολλές φορές κουραζόμασταν, όταν κάναμε πρόβες, γιατί έπρεπε να διορθώσουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια στους ρόλους που υποδυόμασταν.  Αν και οι πρόβες ήταν εξαντλητικές, στην πρεμιέρα είχα φοβερό άγχος και ευτυχώς το αποτέλεσμα που παρουσιάσαμε ήταν αυτό που θέλαμε. Με λίγα λόγια, όλα αυτό που ζήσαμε ήταν μια από τις ομορφότερες εμπειρίες της ζωής μου.

Ιωάννα Νικολακοπούλου 

Ο ρόλος μου (ο χιονάνθρωπος) ήταν από τους μεγαλύτερους στο κείμενο, αλλά νομίζω ότι κατάφερα και τα έβγαλα πέρα. Η παράσταση ήταν πάρα πολύ καλή και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είμαστε μια δεμένη ομάδα.  Εννέα  κορίτσια και τρία αγόρια, που αρχικά δεν κάναμε παρέα, καταφέραμε μέσα από τις πρόβες και τον κοινό μας στόχο να εξωτερικεύσουμε αυτό το δέσιμο της ομάδας που τελικά φάνηκε στο αποτέλεσμα. Τώρα που τελείωσαν οι παραστάσεις νομίζω ότι κάτι λείπει από τη ζωή μου και πιστεύω ότι θα βρεθεί και πάλι μια ευκαιρία να συμμετέχω σε μια θεατρική παράσταση.

Άννα Ρουμπέα

Ευχαριστήθηκα πάρα πολύ με τη συμμετοχή μου σε αυτή τη θεατρική παράσταση. Συνεργαστήκαμε όλοι μαζί και καταφέραμε να ανεβάσουμε ένα θεατρικό έργο με πολλά μηνύματα. Μάλιστα κάποια από τα μικρά παιδιά του δημοτικού σχολείου που παρακολούθησαν την παράστασή μας με σταματούν στο δρόμο και μου δίνουν συγχαρητήρια λέγοντάς μου ότι η παράστασή μας ήταν υπέροχη.

Μαρία Διαμαντή 

Δε θα ξεχάσω τη συνεργασία όλων μας για την προσπάθεια που κάναμε τόσο στην προετοιμασία της παράστασης όσο και στη διάρκειά της, ειδικά με το συντονισμό και την ταχύτητα αλλαγής των σκηνικών. Νομίζω ότι προσπαθήσαμε σκληρά μέσα από εντατικές πρόβες και πιστεύω πως το αποτέλεσμα που παρουσιάσαμε ήταν καλό, γιατί φάνηκε από το χειροκρότημα του κόσμου. 

Στέλλα Βούρλα 

Από μικρό παιδί ονειρευόμουνα να συμμετέχω στο ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης και επιτέλους τα κατάφερα.  Βέβαια μου είχαν δοθεί πολλές ευκαιρίες στο παρελθόν, αλλά ντρεπόμουν να εκφραστώ μπροστά στον κόσμο. Είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένη με τον εαυτό μου και έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα.  Όλοι μας δουλέψαμε σκληρά.  Ήμασταν μια οργανωμένη ομάδα που ο ένας στήριζε τον άλλον.  Ευτυχώς δεν υπήρξαν προβλήματα και κατάφεραν τελικά να παρουσιάσουμε αυτό το αποτέλεσμα.  Κατά τη γνώμη μου όλοι οι ρόλοι της Ιονικής ο καθένας το δικό του τρόπο. 

Ιωάννα Κοντούλη - Αργυροπούλου 

Όταν υποδύεσαι πολλούς ρόλους σε μία παράσταση, αυτό είναι και δύσκολο και χρειάζεται να προσπαθείς να μεταβάλλεις την ψυχολογία κάθε ρόλου – χαρακτήρα. Αυτό, όμως, κατά τη γνώμη που ήταν το πιο σημαντικό για το καλό αποτέλεσμα που παρουσιάσαμε ήταν το δέσιμο της ομάδας και κατά τη διάρκεια των προβών αλλά και των παραστάσεων. Δεν έλειψαν βέβαια και κάποιες ορισμένες διαφωνίες, οι οποίες δεν ήταν τόσο σημαντικές, ώστε να επηρεάσουν τις μεταξύ μας σχέσεις και το τελικό αποτέλεσμα.  Η εμπειρία αυτή θα μου μείνει αξέχαστη.

Συμεών Αργιανάς 

Η συμμετοχή μου στην παράσταση που ανέβασε ο θεατρικός όμιλος του 2^ου Λυκείου Μεσσήνης ήταν κάτι το οποίο ήθελα πάρα πολύ και ειδικά μετά το αποτέλεσμα που παρουσιάσαμε χάρηκα ακόμη περισσότερο.  Όλα τα παιδιά δούλεψαν σκληρά,  για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες ενός τέτοιου έργου με πολλά μηνύματα. Αφιέρωσα αρκετό από τον ελεύθερο χρόνο μου τα Σαββατοκύριακα, αλλά πραγματικά άξιζε τον κόπο.

Σταυρούλα Καίσαρη 

Αυτό που βιώσαμε όλη την περίοδο της προετοιμασίας για την παρουσίαση της παράστασής μας ήταν μια πολύ ιδιαίτερη και ευχάριστη εμπειρία. Παρά την κούραση που νιώθαμε μερικές φορές, ήμασταν χαρούμενοι, γιατί ήμασταν όλοι μαζί και περνάγαμε ευχάριστα την ώρα μας.