Αν τέτοιου είδους αλλαγές υιοθετούνταν σε μεγαλύτερη κλίμακα από τους εκπαιδευτικούς, σε τι είδους αλλαγές θα μπορούσε να οδηγηθεί το σημερινό σχολείο;
Η εισαγωγή της υπολογιστικής και δικτυακής τεχνολογίας στο σχολείο θα πρέπει να γίνει στόχος υψηλής προτεραιότητας στα πλαίσια ενός ολοκληρωμένου εκπαιδευτικού σχεδιασμού.(Αυτό είναι κάτι που φαίνεται και από τα πλεονεκτήματα που προσφέρει ο Η/Υ στη μαθησιακή διαδικασία, όπως αναφέρθηκαν παραπάνω). Κι αυτό όχι μόνο για την καταπολέμηση του τεχνολογικού αναλφαβητισμού και της επαγγελματικής κατάρτισης, αλλά και για τις απεριόριστες δυνατότητες του Η/Υ ως γνωστικού εργαλείου που μπορούν να αξιοποιηθούν για την υλοποίηση σύγχρονων παιδαγωγικών αρχών και αιτημάτων.
Στο δημοτικό σχολείο υπάρχει πρόσφορο έδαφος για όλα αυτά γιατί:
Δημιουργείται στην τάξη η γωνιά του υπολογιστή, διαφοροποιώντας κατά πολύ την σχολική εργασία.
Το βάρος του ερευνητικού ενδιαφέροντος πέφτει στις μικρές και κατεξοχήν διαμορφώσιμες και θεμελιακές ηλικίες κατά τις οποίες δημιουργούνται οι βάσεις κάθε είδους μάθησης.
Η ανάπτυξη εξάλλου της επιστήμης της πληροφορικής στην εκπαίδευση δε στοχεύει μόνο στην κατανάλωση ενός τεχνολογικού ή επιστημονικού προϊόντος αλλά και στον πειραματισμό.
Θα οδηγούμασταν λοιπόν σε ένα δημοκρατικό σχολείο όπου προτεραιότητα θα είχε ο μαθητής και οι ανάγκες του, σε ένα σχολείο όπου θα προσαρμοζόταν στους ρυθμούς ανάπτυξης του κάθε μαθητή, όπου η «αυθεντία του δασκάλου» δε θα είχε καμία θέση.
Σε ένα σχολείο όπου οι μαθητές θα προσέγγιζαν κριτικά τη γνώση με διεπιστημονικό και μεθοδικό τρόπο και θα ευνοούνταν κάθε είδους συνεργατική και διαθεματική μάθηση.
Να πούμε σ’ αυτό το σημείο πως ο υπολογιστής αλλάζει μεν τον τρόπο διδασκαλίας σε σημείο που μπορούμε να πούμε πως μπορεί να φέρει μια επανάσταση στην εκπαιδευτική διαδικασία, μπορεί όμως αν δε γίνουν οι κατάλληλοι χειρισμοί από το διαμεσολαβητή, το δάσκαλο δηλαδή, να επαναφέρει τον παλιό τρόπο διδασκαλίας των πειθαρχημένων σχολείων.(Turkle). Διαφαίνεται λοιπόν πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του δασκάλου.
