Η εφαρμογή της μεθόδου της ατομικής εργασίας για τη μελέτη της Τεχνολογίας, δίνει στους μαθητές την ευκαιρία να οργανώσουν τις παρακάτω δραστηριότητες:

Διερεύνηση βιβλιογραφίας και πραγματοποίηση σεμιναρίων από τους μαθητές στην τάξη για την ανάλυση 3 τεχνολογικών ενοτήτων: Εργαλεία και μηχανές, ενέργεια και ισχύς, μεταφορές και επικοινωνίες (στις οποίες εντάσσεται πλήθος τεχνολογικών θεμάτων).

Επιλογή ενότητας μελέτης από τους μαθητές της τάξης.

Επιλογή έργου από κάθε μαθητή για κατασκευή και μελέτη που ανήκει στην ενότητα που διάλεξε η τάξη. (Ο κάθε μαθητής θα κατασκευάσει ένα ομοίωμα πραγματικού αντικειμένου με τη χρήση διαθέσιμων εργαλείων και υλικών στο σχολικό εργαστήριο, εφαρμόζοντας κατασκευαστικά σχέδια που έχουν συνταχθεί από τον ίδιο και εγκριθεί από τον καθηγητή).

Έρευνα βιβλιογραφίας και συλλογή από το τεχνολογικό περιβάλλον στοιχείων που κρίνει ο μαθητής ως απαραίτητα να συμβουλευθεί για την κατασκευή του έργου που έχει επιλέξει. Ο κάθε μαθητής αξιοποιεί βιβλιοθήκες, διαφημιστικά - πληροφοριακά έντυπα, γνώσεις από άλλα μαθήματα, και γενικά όλες τις πηγές πληροφόρησης που έχει στη διάθεσή του.

Ταξινόμηση της πληροφόρησης από τους ίδιους τους μαθητές και καθορισμός απαιτούμενων εργαλείων και υλικών για την κατασκευή με τη βοήθεια του καθηγητή, διοργάνωση σεμιναρίων από τους μαθητές και παρουσίαση του προγραμματισμού εργασίας τους για την κατασκευή του έργου που έχει αναλάβει ο καθένας.

Κατασκευή του ατομικού έργου από τον κάθε μαθητή.

Συγγραφή εργασίας από τον κάθε μαθητή σχετικά με το έργο που έχει αναλάβει και παρουσίασή της προοδευτικά σε σεμινάρια στην τάξη. Η γραπτή εργασία θα πρέπει να περιλαμβάνει: Ανάλυση της γενικής τεχνολογικής ενότητας που ανήκει η κατασκευή, τεχνικά-κατασκευαστικά σχέδια του θέματος που διάλεξε ο μαθητής, περιγραφή της διαδικασίας που ακολούθησε για τη μελέτη και κατασκευή του θέματος, ανάλυση των οικονομικών, κοινωνικών, γεωγραφικών και πολιτιστικών παραμέτρων που επηρέασαν την εξέλιξη του συγκεκριμένου θέματος και αναφορά στα διάφορα στάδια εξέλιξής του, ανάλυση των αναγκών που εξυπηρετεί, συσχέτιση με τα επιστημονικά στοιχεία και τις επιστημονικές θεωρίες που βρίσκουν εφαρμογή στο συγκεκριμένο τεχνολογικό προϊόν, επιμέτρηση και εκτίμηση του κόστους της κατασκευής, κατάλογος και περιγραφή εργαλείων και υλικών που χρησιμοποίησε ο μαθητής, βιβλία και πηγές πληροφόρησης που έλαβε υπόψη του.

Παρουσίαση από τον κάθε μαθητή της κατασκευής και της μελέτης του (εργασίας) σε τελικό σεμινάριο στην τάξη.

Επανάληψη της διαδικασίας για τις άλλες δύο τεχνολογικές ενότητες (αν υπάρχει χρόνος και αν οι μαθητές έχουν προχωρήσει με μεγάλη ταχύτητα στις μελέτες και τις κατασκευές τους. Η συνήθης περίπτωση είναι ο κάθε μαθητής να κατασκευάζει ένα έργο και να γράφει μία εργασία).

Διοργάνωση έκθεσης και παρουσίαση των έργων των μαθητών καθώς και των γραπτών εργασιών στην Εκπαιδευτική Κοινότητα του Σχολείου (γονείς, εκπρόσωποι παραγωγικών μονάδων, εκπρόσωποι του Δήμου ή της Κοινότητας κλπ.).

Αξιολόγηση των μαθητών με κριτήριο την απόδοσή τους σε κάθε δραστηριότητα στην τάξη (γραπτή εργασία, κατασκευή, παρουσίαση στο σεμινάριο, αξιοποίηση πηγών πληροφόρησης, συμμετοχή σε συζητήσεις κλπ.).

Στο μάθημα δεν προβλέπεται συγκεκριμένη ύλη, αλλά εφαρμογή δραστηριοτήτων. Ο κάθε μαθητής μαθαίνει και μελετά σε έκταση και βάθος, με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο και δυναμικό και τα δικά του ενδιαφέροντα. Η μέθοδος διευκολύνει την προώθηση κινήτρων μάθησης και τη μελέτη σύμφωνα με την ιδιαιτερότητα, τα ενδιαφέροντα και τις ικανότητες του κάθε μαθητή ξεχωριστά. Αν πιέζεται μόνος του ο μαθητής, θα περιορίσει την έκταση και το βάθος της μελέτης και κατασκευής που κάνει. Επίσης, επειδή η τεχνολογία έχει μια "τοπική διάσταση" (για παράδειγμα, διαφορετική ενδυμασία παράγεται στις διάφορες περιοχές του κόσμου, ως αποτέλεσμα πολιτιστικών κλπ. επιδράσεων),
η μέθοδος δίνει ευκαιρίες τόσο για προσαρμογή σε τοπικές συνθήκες όσο και στη διεθνή πραγματικότητα.

[Οδηγίες Π.Ι. σχ. έτους 2000/01]