Οι δώδεκα θεοί ήταν οι κυριότεροι θεοί που λατρεύονταν στην αρχαία Ελλάδα και λέγεται ότι κατοικούσαν στην κορυφή του Ολύμπου.
Στην πραγματικότητα οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν κάποιο συγκεκριμένο δωδεκάθεο,αλλά υπήρχαν μεγάλοι και μικρότεροι θεοί και άλλοι που λατρεύονταν τοπικά. Το δωδεκάθεο είναι έννοια που σχηματίστηκε τον 16ο – 17ο αιώνα.
Δίας: Ήταν η ύψιστη θεότητα του αρχαιοελληνικού πα
νθέου, καθώς και θεός του ουρανού και του κεραυνού. Λατρευόταν ως ο θεός που καθόριζε τις τύχες των ανθρώπων και ρύθμιζε την ηθική τάξη του κόσμου.
Ποσειδώνας: Γιος του Κρόνου και της Ρέας και αδελφός του Δία. Στην Ελληνική μυθολογία ο Ποσειδώνας ήταν ο Θεός της θάλασσας, των ποταμών, των πηγών και των πόσιμων νερών. Με την τρίαινά του μπορούσε τόσο να δημιουργεί τρικυμίες όσο και να ηρεμεί τα νερά. Θεωρούνταν προστάτης των ναυτικών και των ψαράδων.
Ήφαιστος
: Ήταν πανέξυπνος και εφευρετικότατος, άρχοντας των κατασκευών και της μεταλλουργίας, επιδέξιος και δυνατός τεχνίτης.
Ερ
μής: Ήταν ο αγγελιοφόρος που έφερνε μηνύματα σε Θεούς και ανθρώπους. Προστάτης των εμπόρων, των οδοιπόρων και των παλαιστών, εξελίχθηκε σε Θεό του πνεύματος.
Απόλλων: Ο Απόλλωνας ήταν ο Θεός του φωτός, της μουσικής και της Αρμονίας. Γεννη
μένος στο ιερό νησί της Δήλου, ανέβηκε από την πρώτη κιόλας μέρα στον Όλυμπο. Όπως και στη Θεά Αθηνά, ιερός αριθμός του ήταν το «7», δηλαδή ο αριθμός της πληρότητας, του πνεύματος και του μακρόκοσμου.
Άρης: Ήταν γιος του Δία και της Ήρας. Θεός του πολέμου, εμφανίζεται προκλητικός και εκπροσωπεί την παρορμητική φύση του. Χαρακτηριστικό του αποτελούν οι πολλές διαμάχες
με την έτερη πολεμική Θεά, την Αθηνά, έτσι όπως τις περιγράφει και ο Όμηρος στην Ιλιάδα.