Έχουσι τον Νόμον κ τους Προφήτας

...Ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν θεόν· ὅτι ὁ θεὸς ἀγάπη ἐστίν...

...Ορφεύς μεν γαρ τελετάς θ' ημίν κατέδειξε, φόνων τ' απέχεσθαι· Μουσαίος δ' εξακέσεις τε νόσων, και χρησμούς...

Όταν οι θεοί έπλασαν τον άνθρωπο, έδωσαν για μοίρατου τον θάνατο, την αιώνια ζωή την κράτησαν για τον εαυτότους. Αυτό ίσχυε για τα παλιά χρόνια, σήμερα δέν ισχύει. διότι τη σημερινή ανθρωπότητα την έπλασαν όχι οι θεοί, αλλα οι παπάδες και οι επιστήμονες. Όταν οι (δήθεν) παπάδες κ οι (δήθεν) επιστήμονες έπλασαν τον σημερινό άνθρωπο, όχι μόνο μοίρα θανάτου οικτρού του έδωσαν αλλα κ του στέρησαν κάθε τί που θα μπορούσε να του δώσει δύναμη, του χάρισαν κάθε τί που τον κάνει αδύναμο. Γι' αυτό, ό,τι μπορεί να δυναμώσει την ανθρωπότητα, ούτε απο παπά θα το ακούσετε ούτε απο επιστήμονα. Και δέν αναφέρομαι ειδικά στους Χριστιανούς παπάδες, αναφέρομαι σε όλων των θρησκειών σε αυτήν την εποχή. Αυτό που μπορεί να δυναμώσει την ανθρωπότητα σήμερα δέν είναι η σαρκοφαγία· είναι η νηστεία, η προστασία των αγελάδων, η υπακοή στους γέροντες κ στους όσιους ανθρώπους, η επιλογή σωστού χρόνου κ τόπου για τις διάφορες δραστηριότητες, η φροντίδα των φυτών του βασιλικού, η λατρεία του πανάγαθου Θεού.

Οι σαρκοφάγοι πιστεύουν οτι είναι εξυπνότεροι απο τους ακρεοφάγους. Όπως κ ο κάθε κλέφτης πιστεύει οτι είναι εξυπνότερος απο εκείνους που δέν κλέβουν. Μιά φορά, όπως σε κάθε χώρο όπου ζούν κ εργάζονται Νεοέλληνες (κηδείες, γυμναστήρια, παιδικοί σταθμοί, σχολεία, ΚΑΠΗ, εργοτάξια, γιορτές, καταλήψεις, εκδρομές, συνέδρια, επιμορφώσεις..., παντού κάποιος, κάποια, προσφέρει φαγητά, πιτάκια, γλυκάκια), κάποιος/κάποια μας πρόσφερε τυροπιτάκια. Έκανα το κορόιδο κ δέν πήρα. Μιά γνωστήμου κυρία με παρατήρησε κ μου λέει: "πάρε ένα τυροπιτάκι" - "ευχαριστώ, δέν θα πάρω" - "γιατί;" - "διότι είμαι ακρεοφάγος". Τώρα θα ακούσετε τα επιχειρήματα της αιμοβορίας. Αιμοβορία σημαίνει βορά αίματος, δηλαδή σαρκοφαγία. Τα επιχειρήματα των αιμοβόρων είναι σάν τα σταφύλια κ τα καρπούζια. Όταν τους τελειώσουν τα σταφύλια, σερβίρουν τα καρπούζια. Σάν της είπα οτι είμαι ακρεοφάγος, δηλαδή απέχω απο φονευμένη σάρκα, μου λέει: "μά, τα ζώα θα σκάσουν άν δέν πάρουμε το γάλατους" - "ναί", απάντησα, "και για το 'ευχαριστώ' που μας δίνουν τόσο γάλα, πρέπει να σκοτώνουμε τα μικράτους μόλις έχουν πιεί το γάλατους για να βγάλουμε το στομάχιτους κ να φτιάξουμε πυτιά για να γίνει τυρί. Πώς ξέρω οτι αυτό το τυρί της τυρόπιτας δέν έγινε με τέτοια πυτιά, απο το στομάχι των μικρών ζώων;". Τότε μου λέει "μα απο πού θα πάρουμε σίδηρο, πρωτεΐνες, κ όλα αυτά που μας δίνει το κρέας;" - "το ζώο που σφάζουμε, απο πού πήρε τον σίδηρο, τις πρωτεΐνες κ όλα τα άλλα για να τα βάλει στο σώματου; Απο εκεί που τα πήρε το ζώο, θα τα πάρουμε κ εμείς, με λίγα λόγια. Για επιμέρους θρεπτικά συστατικά, μπορούμε να το συζητήσουμε". Μέχρι εδώ ήταν τα "σταφύλια". Τώρα ακολουθούν τα "καρπούζια": μου λέει: "μά, οι άνθρωποι που τρώνε κρέας είναι πιό έξυπνοι. Όπως κ τα σαρκοφάγα ζώα, είναι πιό έξυπνα απο τα φυτοφάγα, αφού ανέπτυξαν υψηλότερη νοημοσύνη για να μπορούν να πιάνουν τα θηράματάτους. Κ ο άνθρωπος γι' αυτό ανέπτυξε ανώτερη νοημοσύνη, επειδή είναι σαρκοφάγος". Δέν είχα το χρόνο να απαντήσω πλήρως σε αυτά. Τί να απαντήσω πρώτα κ τί ύστερα; Άν οι σαρκοφάγοι άνθρωποι είναι εξυπνότεροι, τότε σχεδόν όλη η ανθρωπότητα είναι σοφοί. Πού είναι λοιπόν η σοφία της σημερινής ανθρωπότητας; Σοφία έχει αυτός ο πολιτισμός; Όχι σοφία, κτηνωδία έχει, κ αφήσανε τη λατρεία του Θεού κ στραφήκανε στην υπηρεσία του σατανά. Αυτή είναι λοιπόν η σοφία των σαρκοβόρων ανθρώπων? Τώρα, άν τα σαρκοφάγα έπρεπε να αναπτύξουν νοημοσύνη για να πιάνουν τα θηράματάτους, τότε τα φυτοφάγα θηράματα έχουν αναπτύξει ακόμη περισσότερη νοημοσύνη προκειμένου να γλυτώνουν απο τα σαρκοφάγα. Άλλωστε τα σαρκοφάγα, στο μεγαλύτερο μέρος του 24ώρου, κοιμούνται. Τα φυτοφάγα είναι που συνεχώς αναζητούν τροφή, κ μάλιστα οι πίθηκοι, που ξέρουν να αναζητούν φυτική τροφή παντού, ακόμη κ σκάβοντας τον πάτο της λίμνης για ρίζες λωτού, αυτή η πολύωρη αναζήτηση φυτικής τροφής δέν έκανε τα φυτοφάγα εξυπνότερα; Και άν το κυνήγι είναι ο μόνος ή ο βασικός παράγοντας που έκανε τους ανθρώπους πιό έξυπνους, αυτό σημαίνει οτι όλες οι γυναίκες είναι χαζές, διότι το κυνήγι ήταν πάντα δουλειά των ανδρών, άρα μόνο οι άνδρες απέκτησαν νοημοσύνη. Κ αφού αυτά τα επιχειρήματα μου τα έλεγε μιά γυναίκα, άρα είναι και αυτά χαζά. Αλλα το κυνήγι, απο το οποίο προερχόταν το κρέας, είναι μιά παλιά ιστορία. Παλιά για να αποκτήσεις κρέας απο το κυνήγι, ήθελε κάποια νοημοσύνη. (Μ'όλο που η τουρκική παροιμία λέει "ahmak adam, ya avçı olacak, ya pehlivan". Ο χαζός ο άνθρωπος ή κυνηγός θα γίνει, ή παλαιστής. Διότι αυτές οι δουλειές θέλουνε να μήν έχεις μυαλό, το να μήν έχεις μυαλό σου δίνει τη δυνατότητα να επιμένεις σε μιά διαρκή, μονότονη κ επίπονη δραστηριότητα, ο κυνηγός συνεχώς να ακολουθεί το θήραμα όσο κι άν ταλαιπωρείται μέσα στο κρύο κλπ, κ ο παλαιστής συνεχώς να προσπαθεί να ρίξει τον αντίπαλο όσο κι άν ταλαιπωρείται. Άλλωστε, και τα ζώα κυνηγούν· έγιναν έξυπνα όσο και οι άνθρωποι;). Σήμερα όμως το να έχεις κρέας για φαγητό δέν χρειάζεται καμιά νοημοσύνη, απλώς το αγοράζεις απο το χασάπικο όπως αγοράζεις κ τα λάχανα. Αντίθετα, το να έχεις φυτική τροφή σήμερα απαιτεί πολύ μεγαλύτερη νοημοσύνη, διότι πρέπει να ξέρεις πού θα βρείς και πώς θα αναπληρώσεις το κρέας με φυτικές τροφές, αφ'ενός, κ αφ'ετέρου διότι για να είσαι ακρεοφάγος σημαίνει οτι κατάλαβες πόσο μεγάλη δυστυχία φέρνει το ανόσιο κρέας, αυτό που οι σαρκοφάγοι δέν το αντιληφθήκανε μ'όλο που είναι τόσο μεγάλο. Κ ακόμη, παλληκαριά κ εξυπνάδα χρειάζεται σήμερα για να μήν τρώς κρέας εκεί που όλοι οι άλλοι τρώνε κ ενοχλούνται όταν εσύ δέν τρώς. Εξυπνάδα κ παλληκαριά χρειάζεται, για να μπορείς να διαφέρεις απο το άλογο πλήθος, για να ξεπεράσεις όλη την προπαγάνδα που γίνεται παντού και με όλα τα μέσα υπέρ της κρεοφαγίας. Κ στο κάτω κάτω άν ο παράγων της νοημοσύνης ήταν η σαρκοφαγία, τότε τα εντελώς σαρκοβόρα ζώα, π.χ. οι τίγρεις θα είχαν αναπτύξει υψηλό πολιτισμό, κ όχι οι άνθρωποι. Ωστόσο, πολλά σαρκοφάγα κινδυνεύουν με εξαφάνιση, διότι τα σαρκοφάγα έχουν τροφή μόνο σε ειδικές συνθήκες όπου τα φυτοφάγα αφθονούν, ενώ τα φυτοφάγα μπορούν να ζήσουν σχεδόν παντού, αρκεί να φυτρώνει λίγο χορτάρι. Το αγριοκάτσικο μπορεί να καταφύγει στα ψηλά βουνά που και εκεί βρίσκει τροφή, ενώ η τίγρη, που δέν μπορεί να φτάσει εκεί που φτάνει το αγριοκάτσικο, πεθαίνει απο την πείνα. Εννοείται πως και εμείς οι ακρεοφάγοι άν βρεθούμε σε συνθήκες που δέν μπορούμε να επιβιώσουμε χωρίς κρέας, τότε θα φάμε και κρέας και κάμπιες και σαλιγκάρια. Τώρα όμως έχουμε αρκετή νοημοσύνη για να καταλάβουμε οτι δέν μας χρειάζεται, την οποία νοημοσύνη οι σαρκοφάγοι δέν έχουν. Έχω δεί σαρκοφάγους ανθρώπους σε πολλές περιπτώσεις να μή βρίσκουν τί να φάνε κ να υποφέρουν για αυτό, ενώ ο ίδιος ποτέ δέν βρέθηκα σε συνθήκες που να μή βρίσκω αρκετή τροφή χωρίς κρέας.

Λένε ακόμη οτι η διατροφή των ακρεοφάγων είναι βαρετή, διότι περιλαμβάνει λίγα είδη. Αντιθέτως, η διατροφή των κρεοφάγων είναι εκατό φορές πιό βαρετή. Όποτε πήγα σε σπίτια κρεοφάγων, δέν βρήκα παρα μόνο κρέας, τυρί, ψωμί, πατάτες και ντομάτες. Οι κρεοφάγοι λένε "αφού τρώω κρέας, τυρί, ψωμί, τηγανητές πατάτες και ντομάτες, πήρα όλα τα συστατικά που μου χρειάζονται", κ έτσι ούτε που γνωρίζουν την ποικιλία των φυτικών τροφών. Υπάρχουν ακόμη σήμερα, εν έτει σωτηρίω 2017, Έλληνες που δέν ξέρουν πώς τρώγεται ένα αβοκάντο, και ακόμη περισσότεροι που δέν ξέρουν τί είναι το φαγόπυρο. Επειδή δέν γνωρίζουν την ποικιλία των φυτικών τροφών, κ επειδή τις φυτικές τροφές δέν τις ονομάζουν τροφές (!), γι' αυτό και νομίζουν οτι η ακρεοφαγική διατροφή είναι βαρετή, ενώ η δικήτους κρεοφαγία είναι 100 φορές πιό βαρετή απο την ακρεοφαγία. Ώς ακρεοφάγος έχω τόσο πολλά είδη να φάω, ωστε άν και θεωρώ επιτρεπτά κ χρήσιμα τα αυγά, ωστόσο σπανίως θα τύχει να φάω αυγό, κ εκείνο όταν μου προσφέρεται απο άλλους· όχι γιατί είναι κακό το αυγό, αλλα υπάρχουν τόσο πολλές άλλες τροφές χωρίς σάρκες που δέν βρίσκω ένα κενό να βάλω τα αυγά στη διατροφήμου. Πόσο μάλλον άν προσέθετα κ κάποια αναίμακτα πλάσματα, όπως σαλιγκάρια ή μύδια κ στρείδια, που άν κ δέν είναι ακρεοφαγικά, ωστόσο είναι κοντά στην ακρεοφαγία.

Όταν η επιστήμη απο την θρησκεία χωρίζεται, δέν είναι επιστήμη· όταν η θρησκεία απο την επιστήμη χωρίζεται, δέν είναι θρησκεία. Όπως ο ταχυδακτυλουργός αποσπά την προσοχή του θεατή να μή δεί το κόλπο, έτσι κ η σημερινή πολιτιστική ηγεσία εξετάζει ποικιλοτρόπως την ωφελιμότητα των τροφών ώστε η ουσία να περνά απαρατήρητη: εδώ πρόκειται για τον πλέον ειδεχθή φόνο! Δέν υπάρχει εντολή ανώτερη απο το ου φονεύσεις! Στη φύση φόνος δέν υπάρχει (καθώς θα εξηγήσουμε), κ όμως ο άνθρωπος τον ειδεχθέστατο φόνο έχει δικαιολογήσει. Ζώων φόνο, καμιά θρησκεία δέν δικαιολογεί. Του Θεού οι θρησκείες όλες απαγορεύουν τον φόνο ζώων.

Κατα των παπάδων τη θρησκεία τα ζώα μπορεί να μήν έχουν ψυχή, γι' αυτό κ των ζώων ο φόνος δέν είναι φόνος! Ομως η ίδια η Αγία Γραφή λέει του κάθε ζώου η ψυχή κατοικεί στο αίματου. "ψυχή ου βρωθήσεται μετα των κρεών", που θα πεί: απαγορεύεται να φαγωθεί η ψυχή (του ζώου) μαζί με το κρέας. Αυτό σημαίνει οτι τα ζώα έχουν ψυχή. Γι' αυτό κ κάποιοι εξυπνότεροι υποστηρίζουν οτι γαρίδες κ στρείδια κ άλλα τέτοια δέν έχουν αίμα, άρα είναι νηστήσιμα. Στην πραγματικότητα τα ασπόνδυλα ζώα ναί μεν δέν έχουν αίμα, αλλα έχουν κάποιες αισθήσεις, είναι κι αυτά ζώα, άρα κ αυτών ο φόνος είναι φόνος. Βεβαίως, σε σχέση με των μυδιών, στρειδιών, πεταλίδων κλπ, χειρότερος είναι ο φόνος εκείνων των ασπόνδυλων που έχουν πρόσωπο κ μέλη (πόδια, δαγκάνες), ακόμη χειρότερος ο φόνος των σπονδυλωτών, ακόμη χειρότερος εκείνων που αναπνέουν αέρα, ακόμη χειρότερος εκείνων που προσφέρουν γάλα, γίνονται έτσι θετές μητέρεςμας, κ ακόμη χειρότερος ο φόνος των βοδιών που ίσως δέν είναι πρότυπα εξυπνάδας, αλλα είναι ζώα γεμάτα βαθιά αγάπη. Ακόμη χειρότερος είναι ο φόνος των ανθρώπων, εκτός άν είναι σε νόμιμη άμυνα. Άνθρωπος να μετάσχει φόνου κ να μήν τιμωρηθεί, ποτέ δέν έγινε κ ούτε θα γίνει. Και νεκρά τα ζώα είναι εύκολο να μας εκδικηθούν, δια της εξής οδού:

Όπως το κάθε τί που σαπίζει γεμίζει μύγες, έτσι κ κάθε σάρκα που πεθαίνει γεμίζει βλαβερά δαιμόνια. Στου φονευμένου ζώου την σάρκα κ το αίμα κατοικούν κακά δαιμόνια, μέσω της τροφής μπαίνουν στον άνθρωπο κ τον παρασέρνουν στο κακό. Αυτό το δείχνει η ίδια η ζωή, κ το βλέπει καθένας που παρατηρεί. Απο τη φονο-φαγία κάθε άνθρωπος δέν πλήττεται με τον ίδιο τρόπο. Ο καθένας όπου είναι αδύναμος, εκεί πλήττεται. το σκοινί όπου είναι λεπτό (φαγωμένο), εκεί κόβεται. Κάποιοι με τη βία απωθούν την κακοτυχία (η οποία κακοτυχία ώς τιμωρία τους έρχεται)· τότε κι αυτή η βία στα αμαρτήματατους προστίθεται, ώσπου όλα μαζεμένα τα πληρώνουν. Αυτά δέν χρειάζεται να τα πεί κανένα βιβλίο, τα λέει η ίδια η ζωή, κ όποιος παρατηρεί τα βλέπει.

Κ όποιος δέν θέλει να παρατηρήσει, παραβλέποντας όλη την υπόλοιπη Βίβλο, αντιτάσσει οτι τον άνθρωπο τον κάνει ακάθαρτο όχι εκείνο που μπαίνει αλλα εκείνο που βγαίνει απο το στόμα. ο Χριστός είπε έτσι, λένε.

Ο Χριστός τί επακριβώς είπε, μονάχα ο Θεός το ξέρει. Δέχομαι οτι αυτό όντως ο Χριστός το είπε. Ναί αλλα πρέπει να δούμε κ τί εννοούσε κ γιατί το είπε. Επειδή πολλοί καλύπτουν την πονηρίατους με το προσωπείο της νηστείας, ήθελε αυτό το προσωπείο να αφαιρέσει. Πράγματι κάποιοι προσποιούνται οτι νηστεύουν (ή κ στ' αλήθεια νηστεύουν) για να κρύψουν την κακίατους (Βλέπε «νηστεύω δίς του σαββάτου» που έλεγε ο φαρισαίος). Ενώ άλλοι με αληθινά "καλή ψυχή" παραμελούν τη νηστεία. Δηλαδή η νηστεία ή μή νηστεία δέν φανερώνει την "καλοσύνη" ή "κακία" του ανθρώπου.

Στην πράξη πάντως δέν έχω δεί κανέναν κακό άνθρωπο που να απέχει απο κρέας παρα για τα μάτια του κόσμου. Η κακοτυχία που η φονο-φαγία φέρνει, κάνει κ τον καλό άνθρωπο να γίνει κακός – ή θύμα. Ήξερα κάποιον, Έλληνα Ελλαδίτη, που τον ξέραμε όλοι για φυτοφάγο. Στην πραγματικότητα το έπαιζε φυτοφάγος επειδή απέφευγε το κρέας η γυναίκατου, που ήταν και όμορφη. Μιά φορά βρεθήκαμε σε ένα μπάρμπεκιου, ήταν μέρα Τετάρτη, κ ψήναν καταπληκτικά κρέατα που σπάζανε μύτες. Προσφέρανε κ κρέας ελαφιού. Εγώ που τότε έτρωγα σχεδόν καθημερινά σάρκες, απείχα όμως τις Τετάρτες κ Παρασκευές, απείχα κ τότε. Ενώ εκείνος ο μάγκας που το έπαιζε φυτοφάγος, έπιασε κ έτρωγε το ελάφι κ άλλα κρέατα χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Έτσι είναι όλοι οι δήθεν πονόψυχοι φυτοφάγοι. Σας βεβαιώνω, δέν υπάρχει κανένας κακός άνθρωπος που να απέχει απο φονευμένη σάρκα, μπορεί να το παίζει φυτοφάγος, αλλα δέν είναι. Κι άν ακόμη είναι αληθινά φυτοφάγος για ένα διάστημα, έπειτα παραβιάζει την αυστηρή φυτοφαγία. Ή κι άν είναι φυτοφάγος, συγχρόνως πίνει αλκοόλ ή παίρνει ψυχοτροπικές τοξικές ουσίες. Όποιος άνθρωπος γνωρίζει το Νόμο του Θεού κ αγαπά τη ζωή, απέχει απο κρέας φονευμένου ζώου όπως και απο αλκοόλ κ απο δηλητήρια.

Το να ονομάζεται κάποιος φυτοφάγος ή vegan, όντως δέν αρκεί για να χαρακτηρισθεί ώς καλός άνθρωπος· ωστόσο, απο το σύνολο της διατροφήςτου συμπεριλαμβανομένων όλων των ουσιών που βάζει στο σώματου, μπορεί με ακρίβεια να προσδιορισθεί ο χαρακτήρας του ανθρώπου. Υπάρχουν πράγματα που δείχνουν έναν κακό χαρακτήρα, ακόμη κι άν ο άνθρωπος είναι φυτοφάγος: τρώει συχνά τηγανητές τροφές, μαγειρεμένο λάδι, υπερβολικά μαγειρεμένα ή κονσερβοποιημένα τρόφιμα; Αυτό δείχνει ένα ταμασικό στοιχείο στο χαρακτήρα· πίνει καθημερινά καφέ; άν πίνει καφέ περισσότερο απο μιά φορά περίπου την εβδομάδα, αυτό δείχνει έντονα ῾rajas῾ικό στοιχείο στο χαρακτήρατου. Λαμβάνει τοξικές ουσίες, π.χ. μαριχουάνα, κοκαΐνη, lsd? Αυτό δείχνει μιά εντονότατα ταμασική (και άρα φθονερή) προσωπικότητα. Διακόπτει την φυτοφαγία και τρώει κρέας σε κάποιες ευκαιρίες; Αυτό σημαίνει οτι είναι απατεώνας, κ δέν ξέρει για ποιόν λόγο ακολουθεί την φυτοφαγία. Το παίζει ωμοφυτοφάγος, raw vegan, αλλα ενώ δέν τρώει ατμομαγειρεμένο ή σιγοβρασμένο π.χ. ρύζι, αποξηραίνει την τροφήτου στον αφυγραντή σε θερμοκρασίες κάμποσο πάνω απο 47 βαθμούς Κελσίου για αρκετές ώρες; τότε κ πάλι είναι απατεώνας κ όχι ωμοφυτοφάγος. Διότι περισσότερο καταστρέφεται η τροφή στον αέρα με 70 βαθμούς για 8 ώρες, παρά στο νερό με 100 βαθμούς για 1 λεπτό κ 86 βαθμούς για άλλα δύο λεπτά. Ενώ λέει οτι είναι φυτοφάγος, ταυτοχρόνως υποστηρίζει οτι το γάλα είναι χειρότερη τροφή απο το κρέας; σε αυτήν την περίπτωση είναι σατανιστής κ όχι απλώς ταμασική κ φθονερή προσωπικότητα. Υποστηρίζει οτι τα αυγά πρέπει να αποφεύγονται όσο κ η σάρκα του κοτόπουλου; είναι κ πάλι απατεώνας, ή απλώς βλάκας κ δέν μπορεί να παραμείνει για πολύ καιρό φυτοφάγος. Όποιος επιτιμά τους ανθρώπους ζητώνταςτους να γίνουν αυστηρά φυτοφάγοι, επιτυγχάνει το αντίθετο: κάνει τους ανθρώπους να αποστρέφονται την ακρεοφαγία. Είναι όντως φυτοφάγος κ αποφεύγει το γάλα κ κατακρίνει εκείνους που καταναλώνουν γάλα όσο κι εκείνους που καταναλώνουν κρέας; τότε είναι σατανιστής, κι άν δέν είναι σύντομα θα γίνει, διότι ουσιαστικά αποσκοπεί στον αφανισμό των γαλακτοπαραγωγών αγελάδων, αυτό που αποσκοπούν οι σατανιστές. Είναι φυτοφάγος αλλα δέν λαμβάνει θεία κοινωνία; τότε δέν είναι χριστιανός, μπορεί να έχει έναν καλό χαρακτήρα, αλλα με το μεγάλο ελάττωμα της χοντροκεφαλιάς. Είναι φυτοφάγος αλλα διακηρύσσει οτι όλων των ζώων η ζωή αξίζει το ίδιο; τότε είναι είτε σατανιστής, είτε μεγάλος βλάκας: άν όλων των ζώων η ζωή αξίζει το ίδιο, τότε κ εκεινού του φυτοφάγου η ζωή αξίζει όσο κ ενός γυμνοσάλιαγκα τον οποίο οι γεωργοί σκοτώνουν για να μπορέσει αυτός ο φυτοφάγος να φάει τα λάχανάτου. Το παίζει μήπως τζαϊνιστής, jaina? υποστηρίζει τουτέστιν οτι κανένα ζωντανό πλάσμα δέν πρέπει να φονεύεται, κ γι'αυτό ούτε ρίζες να τρώμε μπορούμε; είναι ανόητος, διότι κι άν δέν τρώει μαραθόρριζες και καρότα, ωστόσο τρώει σιτάρι κ φακή. Για να παραχθεί το σιτάρι, η φακή, κ τα φρούτα που τρώει, πρέπει να φονευθούν (είτε με χημικό είτε με οικολογικό τρόπο) αμέτρητα ζωύφια που καταστρέφουν την φυτική παραγωγή κ άν αφεθούν ελεύθερα δέν θα αφήσουν ούτε έναν σπόρο. Κι ακόμη, οι σπόροι είναι καλύτερα να τρώγονται φυτρωμένοι, οπότε έχουν βγάλει ρίζα, ενώ αυτός λέει οτι ρίζες δέν κάνει να τρώμε. Μα τότε κ φακή δέν κάνει να τρώμε, διότι ο κάθε σπόρος φακής είναι δυνάμει μιά ρίζα. Άν δέν τρώει τη φυτρωμένη φακή ενώ τρώει την αφύτρωτη, αυτό σημαίνει τεράστια σπατάλη ενέργειας διότι οι φυτρωμένοι σπόροι μαγειρεύονται με ελάχιστη ενέργεια, αρκεί να πάρει βράση το νερό κ να ρίξουμε τους σπόρους μέσα, ενώ οι αφύτρωτοι σπόροι θέλουν ώρες μαγειρέματος, το οποίο είναι σπατάλη ενέργειας, κ η σπατάλη ενέργειας είναι βία προς όλα τα πλάσματα της γής, την οποία βία υποτίθεται πως αποποιείται. Κι ακόμη άν τρώει αφύτρωτη φακή κ όχι φυτρωμένη, με την ίδια λογική θα πρέπει να τρώει αυγά, αρκεί να μήν έχουν γίνει πουλιά, αυτός όμως λέει οτι τα αυγά απαγορεύονται· άραγε γιατί; για να βγούν απο όλα τα αυγά πουλιά, κ απο όλα τα πουλιά αυγά; τότε σε ελάχιστο χρόνο θα γεμίσει η γή αυγά κ πουλιά κ δέν θα υπάρχει χώρος για τίποτε άλλο. Ή μήπως το παίζει φυτοφάγος, αλλα συγχρόνως υποστηρίζει οτι τα ζώα είναι καλύτερα να θανατώνονται με θραύση του κρανίου παρά με σφάξιμο όπως απαιτεί η εβραϊκή κ μουσουλμανική αλλα και η χριστιανική παράδοση; Διότι, άν δέν το ξέρετε, η Ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση καί η Καινή Διαθήκη απαγορεύουν τη βρώση ζώων που έχουν θανατωθεί με χτύπημα ή πνίξιμο: η ίδια η Καινή Διαθήκη κ η Ιερά Παράδοση της Ορθοδοξίας ορίζουν οτι δέν επιτρέπεται να φάμε κρέας άν το ζώο δέν έχει θανατωθεί με σφάξιμο ωστε το αίματου να χυθεί. Κ αυτό το αποσιωπούν οι παπάδεςμας, αλλα οι τάχα φυτοφάγοι είναι χειρότεροι, που μάχονται για να μή σφάζονται τα ζώα αλλα να σκοτώνονται με χτύπημα στο κεφάλι οτι αυτό τάχα είναι ανώδυνο! Ενώ δέν υπάρχει πιό επώδυνος τρόπος θανάτωσης για το ζώο παρα με το χτύπημα όπως γίνεται στα σφαγεία του δήθεν πολιτισμένου κόσμου. Ή μήπως είναι φυτοφάγος κ δέν χρησιμοποιεί κανένα ζωικό προϊόν π.χ. δέρμα στο ντύσιμότου; Τότε είναι ανόητος, διότι μή χρησιμοποιώντας π.χ. το δέρμα, συμβάλλει στο να γίνουν οι αγελάδες άχρηστες, κ επομένως να εκλείψουν ή να εκτρέφονται για κρέας. Όλα τα εκτρεφόμενα ζώα, κ προπάντων οι αγελάδες, πρέπει να είναι όσο γίνεται περισσότερο χρήσιμα, για να εκτρέφονται κ να ζούν καλύτερα. Η αγελάδα πρέπει να διατηρείται εν ζωή για τρία ολόκληρα χρόνια αφότου πάψει να δίνει γάλα. Για να γίνει αυτό, πρέπει να υπάρχουν κίνητρα για αυτό, κ τα κίνητρα είναι να χρησιμοποιούνται τα πάντα που δίνει όσο ζεί (κ το γάλα κ η κοπριά κ τα ούρα), κ τα πάντα αφού θυσιασθεί, κ ένα απο αυτά είναι κ το δέρμα, κ τα κέρατα, κ κάθε τί απο το σώμα του θυσιασμένου ζώου. Ή μήπως είναι φυτοφάγος αλλα δέν θέλει να ακούσει για την νηστεία της ενδέκατης ημέρας κάθε φεγγαριού; Τότε είναι ξερόλα(ς) και μ'όλο που απέχει απο τις νεκρές σάρκες δέν θα καταφέρει να γλυτώσει απο τη δυστυχία στη ζωή. Με λίγα λόγια είχε δίκιο ο Χριστός όταν έλεγε οτι φυτοφαγία δέν σημαίνει καλή ψυχή, κ κρεοφαγία δέν σημαίνει απαραίτητα κακή ψυχή. Είναι πολλοί κρεοφάγοι καλύτεροι απο τους φυτοφάγους, γιατί πολλούς φυτοφάγους θα βρείς με κακία και δόλο προς τους άλλους ανθρώπους, τόση κακία που ούτε οι κρεοφάγοι δέν έχουν. Αλλα θα εξετάσουμε αναλυτικότερα το περι των εισερχομένων εκ του στόματος.

Μήπως επειδή το αλκοόλ όταν το πίνουμε πηγαίνει όχι στην καρδιά αλλα στο στομάχι, επιτρέπεται να γίνουμε αλκοολικοί? ή μήπως είναι αθώο να παίρνουμε ναρκωτικά είτε απο το στόμα είτε με την εισπνοή είτε με ενέσεις? - Τα ενέσιμα ναρκωτικά πάνε στο αίμα, και με το αίμα ίσια στην καρδιά κ στον εγκέφαλο. Ναί, αλλα κ απο το στόμα ό,τι λαμβάνεται πηγαίνει σε ολόκληρο το σώμα, κ στο αίμα κ στην καρδιά κ στο εγκέφαλο. ομοίως κ ό,τι αναπνέουμε. Γι' αυτόν το λόγο, όταν απο το στόμα εισέρχεται τροφή ακάθαρτη, η τροφή γεμάτη δαιμόνια κακά παρασέρνει στο κακό τον άνθρωπο. κ έτσι το εκ του στόματος εισερχόμενο ακάθαρτο έχει συνέπεια κ να βγαίνουν απο το στόμα λόγια ακάθαρτα. Τα πρώτα ακάθαρτα λόγια είναι οτι δικαιούμαστε να σκοτώνουμε τα ζώα, οτι τα ζώα δέν έχουν ψυχή, οτι ζώα κ φυτά είναι το ίδιο, οτι το να αγγίζεις κ να τρώς φονευμένη σάρκα δέν είναι αμαρτία. Βγαίνοντας αυτά τα λόγια απο το στόμασου κ έπειτα άλλα εκ του πονηροῦ, γίνεσαι κανονικά κ με το νόμο ακάθαρτος. Ο Θεός είναι "ο Θεός των πνευμάτων κ πάσης σαρκός", με άλλα λόγια ο Θεός είναι η ζωή όλων των όντων, κ όταν λές οτι το ζώο δέν έχει ζωή για να μπορείς να το σκοτώσεις, αμαρτάνεις όχι προς το ζώο, αλλα προς τη ζωή, δηλαδή προς τον Θεό τον ίδιο. Με απλά λόγια, επιτιθέμενος στη ζωή επιτίθεσαι στο Θεό τον ίδιο, γιατί ο Θεός ζωή είναι. Κ το ζώο έχει ζωή, γι' αυτό το λένε ζώο, ή ζωντανό.

Όχι οτι τα φυτά δέν έχουν ζωή. Βεβαίως κ τα φυτά είναι έμβια. Αυτό όμως δέν σημαίνει οτι φονευμένη σάρκα είναι το ίδιο όπως κ η φυτική τροφή. Το να λαμβάνουμε φυτική τροφή δέν είναι φόνος. Όταν παίρνουμε τα φρούτα απο το φυτό μήπως σκοτώνουμε το φυτό? Όχι βέβαια! Όταν παίρνουμε φύλλα, μπουμπούκια, άνθη, για να φάμε, μήπως σκοτώνουμε το φυτό? Όχι βέβαια! Οι jainas λένε οτι μόνο όταν τρώμε τη ρίζα, τότε σκοτώνουμε το φυτό. Αλλα μήπως όταν ξεριζώνουμε ένα καρότο, το φυτό πεθαίνει? Όχι! Άν ξεριζώσω ένα καρότο κ την επόμενη μέρα το ξαναβάλω στη γή, θα συνεχίσει να ζεί κ να αναπτύσσεται. Διότι ακόμη κ ξερριζωμένο το φυτό δέν πεθαίνει. Ακόμη κι άν κόψουμε την ρίζα κομματάκια, τα κύτταρα της ρίζας παραμένουν ζωντανά. Όταν το ζώο φονευθεί, η ψυχήτου ολόκληρη φεύγει. Όμως όταν το φυτό ξερριζωθεί, η ψυχήτου δέν φεύγει, το φυτό δέν πεθαίνει, μόνο τα κύτταρατου καθώς μένουν χωρίς θρέψη λίγα λίγα και σιγά σιγά πεθαίνουν. Δηλαδή στην περίπτωση των φυτών δέν υφίσταται θάνατος οργανισμού, αλλα βαθμιαίος θάνατος των κυττάρων. Το οποίο δέν σημαίνει πόνο. Διότι, στου κάθε ανθρώπου το σώμα εκατομμύρια κύτταρα πεθαίνουν όλη την ώρα, αλλα αυτό δέν ο άνθρωπος δέν το καταλαβαίνει. Εκατομμύρια κύτταρα μέσα στο σώμα πεθαίνουν, ενώ συνάμα άλλα γεννιούνται. Δέν το συνειδητοποιούμε. Στη φύση δέν υπάρχει θάνατος. Ο Θεός θάνατον ουκ εποίησε. Στην πραγματικότητα ούτε και τα ζώα πεθαίνουν, αφού κι αυτά έχουν αθάνατη ψυχή. Άν δέν είχαν ψυχή, δέν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα στο να σκοτώνουμε οσαδήποτε ζώα κ αυτό δέν θα μας έφερνε καμιά δυστυχία. Ωστόσο η σαρκοφαγία φέρνει όλη τη δυστυχία, διότι προκαλούμε μεγάλο πόνο στα ζώα κ διότι διώχνουμε την ψυχήτους απο το σώμα (οπότε στο σώμα, που άδειασε απο ψυχή, μπαίνουν τα ακάθαρτα δαιμόνια): αυτό γίνεται στην περίπτωση του φόνου ενός ζώου, αλλα όταν μεμονωμένα κύτταρα πεθαίνουν, αυτό είναι εντελώς διαφορετικό. Αφού, καθώς είπαμε, κάθε στιγμή κύτταρα πεθαίνουν μέσα στο σώμαμας κ ούτε που το καταλαβαίνουμε.

Κ πάλι, αυτό δέν σημαίνει οτι τα φυτά έχουμε δικαίωμα να τα βλάπτουμε ή να τα ξεριζώνουμε χωρίς λόγο, κ προπάντων τα δέντρα. Πολύ περισσότερο, δέν έχουμε δικαίωμα να βλάπτουμε ολόκληρους πληθυσμούς φυτών, όπως όντως γίνεται, π.χ. στο δάσος του Αμαζονίου γίνεται καθημερινά ένα έγκλημα εναντίον των φυτών. Κ βέβαια είναι έγκλημα. Υπάρχουν μέρες στο κινέζικο ημερολόγιο κατα τις οποίες δέν επιτρέπεται να κόψουμε ξύλα. Σε τέτοιες μέρες ούτε χόρτα δέν ξεριζώνω. Σίγουρα κ προς τα φυτά οφείλεται σεβασμός. Αλλα ωστόσο, η ζωή των φυτών και των μονοκύτταρων οργανισμών δέν είναι το ίδιο με τη ζωή κ τις αισθήσεις των ζώων. Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η αίσθηση σε επίπεδο κυττάρου απο ό,τι η αίσθηση σε επίπεδο οργανισμού με αισθητήρια όργανα. Αλλα κ πάλι, πολύ χαμηλότερου επιπέδου είναι η αίσθηση π.χ. του μυδιού απο ό,τι η αίσθηση ενός ανώτερου οργανισμού όπως ψαριού, κ υπάρχουν πολλές ανώτερες βαθμίδες ζώων μέχρι να φτάσουμε στον άνθρωπο. Άν και επίσης άνθρωποι υπάρχουν πολλοί που δέν είναι πραγματικά άνθρωποι. Τα ζώα όμως που συγγενεύουν με την αγελάδα (όπως γιδοπρόβατα, ελαφοειδή, γιάκ) κ προπαντός οι αγελάδες, είναι ενσάρκωση της αγάπης, κ ο Θεός αγάπη εστί. Αυτά τα ζώα είναι για να μας μεταδίδουν την αγάπη, κ όχι για να θανατώνονται, ούτε κάν να θυσιάζονται επιτρέπεται, παρα μόνο όταν έχουν συμπληρώσει τρία ολόκληρα χρόνια χωρίς να δώσουν γάλα. Άλλων ζώων ο φόνος, ιδιαίτερα άν γίνει ανώδυνος, μπορεί σχετικά εύκολα να ξεπληρωθεί, αλλα ο φόνος των αγελάδων δέν ξεπληρώνεται. Όποιος μετέχει του φόνου των αγελάδων, είναι όπως ο Κάιν καταραμένος απο το Θεό: δέν θανατώνεται, αλλα κ η ζωήτου δέν είναι ζωή: αυτός ο άνθρωπος ζεί μόνο για να βιώνει την αθλιότητα, την δυστυχία του καταραμένου.

Δέν είναι ψέμα, αληθινά ο άνθρωπος δέν γίνεται ακάθαρτος επειδή τρώει κρέας. Γίνεται ακάθαρτος επειδή τρώγοντας την φονευμένη σάρκα γίνεται ηθικός αυτουργός ειδεχθέστατου φόνου. Κ λέω ειδεχθέστατου, γιατί ακόμη κ οι φανατικοί κρεοφάγοι δέν θα έτρωγαν κρέας πιά άν έβλεπαν με τί τρόπο θανατώνονται τα ζώα κ προπάντων τα βοοειδή στα ελληνικά σφαγεία. Ο άνθρωπος που τρώει ακάθαρτο κρέας γίνεται οπωσδήποτε ψεύτης. Αυτά τα δύο, η βία κ το ψέμα, τον κάνουν ακάθαρτο.

Αλλα άν στο Χριστό πιστεύετε, πρέπει κ στου Θεού το Νόμο να πιστεύετε, αφού ο Χριστός δέν ήρθε να καταργήσει το Νόμο, αλλα να εξηγήσει το πραγματικό του νόημα. Γι' αυτό είπε:

έχουσι τον Νόμον και τους Προφήτας. ακουσάτωσαν αυτών.

με ποιό πνεύμα έλεγε "δέν ήρθα να καταργήσω τον Νόμο, αλλα να τον ολοκληρώσω"; Αυτό φαίνεται απο τα παραδείγματα που έδωσε:

Ο Μωσαϊκός νόμος λέει: να μή σκοτώσεις· εγώ λέω: ούτε να οργισθείς εναντίον του αδελφού.

Ο νόμος λέει: να μή μοιχεύσεις. εγώ λέω: ούτε να επιθυμήσεις ξένη γυναίκα.

Ο νόμος λέει: να μήν επιορκήσει:ς· εγώ λέω: ούτε κάν να ορκισθείς.

Ο νόμος λέει: να μή φάς κανένα σκοτωμένο ζώο, εκτός άν το κρέαςτου προέρχεται απο κανονική θυσία· εγώ λέω τί; να τρώτε άθυτα κ φονευμένα με τον πιό ανόσιο κ σατανικό τρόπο?

Ο άπιστος άνθρωπος απαντά: ο Νόμος και οι Προφήτες δέν αρκούν, ο άνθρωπος χρειάζεται να δεί κ νεκρό να ανασταίνεται.Η αλήθεια είναι: όποιος δέν ακούει το Νόμο κ τους προφήτες, ούτε και νεκρό αναστημένο θα πιστέψει. Γι' αυτόν το λόγο, όποιος λέει οτι πιστεύει στην Ανάσταση του Χριστού κ δέν λογαριάζει το Νόμο που πρό Χριστού δόθηκε, είναι ο αίσχιστος ψεύτης. Ο Νόμος που πρό Χριστού σε όλους τους ανθρώπους, σε όλους τους λαούς αποκαλύφθηκε, λέει οτι φονευμένου ζώου βρώση γεμίζει τον άνθρωπο δαιμόνια κακά κ του δίνει κακοτυχία. Γι' αυτό όλοι οι λαοί περιόριζαν την κρεοφαγία. Ακόμη κ της Αυστραλίας οι ιθαγενείς που γενικά η επιβίωσητους στην κρεοφαγία βασιζόταν, σε πολλές περιπτώσεις (π.x. στους μέλλοντες να μυηθούν) επέβαλλαν νηστεία απο κρέας.

Κάποιοι προσπαθούν να διαδόσουν την εντύπωση οτι ο νόμος άλλος ήταν πρό Χριστού, κ άλλος είναι μετά Χριστόν. Ποιός νόμος άλλαξε ύστερα απο την έλευση του Χριστού; Άλλαξε ο φυσικός νόμος; Πρίν απο τον Χριστό άν έπεφτες απο ψηλά έσπαζες τα κόκκαλάσου. Τώρα που έχει έρθει ο Χριστός, άν πέσεις απο ψηλά δέν θα σπάσεις τα κόκκαλάσου; Πρίν απο τον Χριστό άν έμπαινες στη φωτιά καιγόσουν· τώρα άν μπείς στη φωτιά δέν καίγεσαι; Ποιός νόμος της φύσης άλλαξε ύστερα απο την έλευση του Χριστού; Ή, όταν ο σατανάς πρότεινε στον Ιησού να πέσει απο τη σκεπή του ναού για να δεί οτι δέν θα πάθει τίποτε, ο Ιησούς τί απάντησε; μήπως είπε "καλά λές, οι άλλοι δέν πέφτουν για να μήν τσακιστούν, αλλα εγώ θα πέσω κ δέν θα πάθω τίποτε"? Όχι, δέν είπε έτσι. Ο νόμος της φύσης δέν άλλαξε με την έλευση του Χριστού, όπως δέν άλλαξε ποτέ απο τότε που έγινε ο κόσμος. Κ όταν ο Χριστός ξαναρθεί, πάλι ο φυσικός νόμος δέν θα αλλάξει: τέτοιο πράγμα δέν υποσχέθηκε κανείς. Ο νόμος της φύσης είναι αναλλοίωτος, κ αυτός ο φυσικός νόμος ορίζει οτι κάθε σάρκα που πεθαίνει γεμίζει σατανικά δαιμόνια. Κ όποιος αγγίζει σκοτωμένη σάρκα, παίρνει αυτά τα δαιμόνια, κ πολύ περισσότερο, όποιος τρέφεται με την σκοτωμένη σάρκα, χρεώνεται στο σατανά, οπότε είτε βλάπτεται απο τα σατανικά δαιμόνια, είτε συνεργάζεται με αυτά. Αυτός ήταν ο νόμος της φύσης, κ αυτός παραμένει. Μόνο άν η σωστή θυσία προλάβει το ζώο απο το θάνατο κ τη σήψη, μόνο τότε στη σάρκα του ζώου κατοικούν άγγελοι του Θεού κ η ευλογία του Θεού. Κ αυτό ακόμη που λέω ακούγεται σε πολλούς παράδοξο, ακριβώς διότι έχει τελείως ξεχασθεί το πώς γίνεται μιά θυσία: χρειάζεται σωστή γνώση κ ευσέβεια· επιλογή του χρόνου, γνώστης ιερέας, κατάλληλα μαχαίρια, σωστή τελετή, σωστά ιερά λόγια κ με σωστή καθαρή προφορά, καθαρή φωτιά για την καύση των θυηλών, κ πάνω απο όλα ευσέβεια. Δέν θυσιάζεται το ζώο για να το φάμε: θυσιάζεται για να το προλάβουμε απο τον θάνατο, για να δείξουμε την ευσέβειάμας προς το Θεό· τρώμε ό,τι μένει απο τη φωτιά, όχι για να φάμε κρέας, αλλα για να λάβουμε την ευλογία του Θεού. Ποιός γνωρίζει πώς να τελέσει μιά σωστή θυσία; Ακόμη κ με αυτά που γράφω κάποιοι γελούν κ ειρωνεύονται. Διότι η ευσέβεια λείπει. Είναι μόνο στα λόγια. Οι ιερείς ζητούν ευσέβεια προς τους ιερείς, κ όχι προς τον Θεό. Αλλα ο νόμος της φύσης δέν άλλαξε. Πρίν απο τον Χριστό, άν έτρωγες δηλητήριο πέθαινες, κ άν σε δάγκωνε φίδι πέθαινες· και σήμερα το ίδιο, άν σε δαγκώσει φίδι πεθαίνεις. Άν (μετά Χριστόν) έχεις τέτοια θαυματουργή δύναμη που ο φυσικός νόμος να μή σε πιάνει, άν σε δαγκάνει φίδι κ δέν παθαίνεις τίποτε, κ άν τρώς θανάσιμα δηλητήρια κ δέν παθαίνεις τίποτε, τότε έχεις το ελεύθερο να τρώς κ όσο κρέας θέλεις χωρίς να νοιάζεσαι πώς το ζώο θανατώθηκε, έχεις ακόμη το ελεύθερο να συνουσιάζεσαι με γυναίκα στην περίοδοτης, να πασαλείβεσαι με τα αίματα της περιόδου, να σκοτώνεις το αρσενικό σπέρμα ασύδοτα εξαπολύοντας, κ να μοιχεύεις, εφ'όσον ο αρχαίος νόμος δέν ισχύει πιά. Οι υπόλοιποι, που (ακόμη και μετά Χριστόν) πρέπει να απέχουμε απο τα δηλητήρια κ απο τα φαρμακερά φίδια κ απο όλα τα βλαβερά πράγματα, το ίδιο πρέπει να απέχουμε απο κάθε φόνο και απο κάθε νεκρή σάρκα. Να το πώ ξανά; πρέπει να απέχουμε απο κάθε φόνο ζώου και απο κάθε νεκρή σάρκα. Πείτετο άλλες πέντε φορές ώσπου να το καταλάβετε: "πρέπει να απέχουμε απο κάθε φόνο ζώου και απο κάθε νεκρή σάρκα".

Ένας φίλος, για να δικαιολογήσει την σαρκοφαγία, μου έκανε την ρητορική ερώτηση: "ποιός λαός δέν τρώει ή στο παρελθόν ποιός λαός δέν έτρωγε κρέας;" - η αναμενόμενη απάντηση είναι οτι δέν υπήρξε ούτε υπάρχει κανένας λαός που να μήν τρώει καθόλου κρέας, αλλα ορθότερο είναι να απαντήσω με μιά ερώτηση: "ποιός λαός έτρωγε ποτέ κρέας χωρίς θυσία;" - Η απάντηση είναι οτι κανένας λαός πουθενά κ ποτέ δέν έτρωγε κρέας παρα μόνο προερχόμενο απο θυσία, έστω κι άν η θυσία που κάνανε κάποιοι λαοί δέν ήταν σωστή κ πρέπουσα, πάντως σύμφωνα με τις γνώσειςτους κάποια θυσία πάντοτε κάνανε του κρέατος προτού να το φάνε.

Και καλά, ο Χριστός είπε πως όχι το εκ του στόματος εισερχόμενο αλλα το εξερχόμενο μιαίνει τον άνθρωπο. Ο ίδιος ο Χριστός δέν ήταν που σαράντα ολόκληρες μέρες μέσα στην έρημο νήστεψε; Άν εκείνος, που ήταν Θεός, χρειάστηκε να νηστέψει σαράντα μέρες, εμείς οι κοινοί άνθρωποι δέν έχουμε ανάγκη να νηστεύουμε; Ή μήπως θα μου πείτε "δέν είχε ανάγκη να νηστέψει". Τότε γιατί νήστεψε; - για να δώσει το παράδειγμα. Αφού τέτοιο παράδειγμα μας έδωσε, σεβάσουτο κ μιμήσουτο άν είσαι Χριστιανός. (Κ Μωαμεθανός άν είσαι, πάλι το παράδειγμα σεβάσου, γιατί στον Χριστό κ οι Μωαμεθανοί πιστεύουν, μόνο διαφωνούν πως αναστήθηκε, λένε πως δέν αναστήθηκε διότι δέν πέθανε, απλώς η ψυχήτου επέστρεψε στο Πατέρα Θεό, καθώς κ ο ίδιος είπε, "πάτερ, εις χείραςσου παραδίδω το πνεύμαμου". Οι Μωαμεθανοί ονομάζουν τον Χριστό λόγο του Θεού, υπηρέτη του Θεού, υιό του Θεού, αλλα όχι υιό Θεό. Φάσκουν κ αντιφάσκουν, αλλα εδώ θα μείνουμε στο οτι δέχονται τον Χριστό ώς λόγο του Θεού, υπηρέτη του Θεού και υιό του Θεού).

Όλοι οι λαοί που ήταν υποχρεωμένοι να τρώνε κρέας για να ζήσουν, με κάθε είδους τελετουργικά λόγια κ έργα ζητούσαν να μήν τους καταλογισθεί φόνος ζώων. (Όχι μόνο τελετουργικά αλλα κ συναισθηματικά. Όπως ο Ινδιάνος προς το ελάφι: Με θλίβει, μικρέ αδερφέ, που αναγκάσθηκα να σε σκοτώσω. γιατί τα παιδιάμου πεινάνε. Σε τιμώ ωστόσο για την ομορφιάσου, για τη γρηγοράδασου...).

Οι σημερινοί, που έχουν πολλά άλλα αγαθά ωστε να ζούν με πλήρη υγεία και χωρίς κρέας, τρώνε ζώα ειδεχθώς φονευμένα χωρίς καθόλου τύψεις, κλείνοντας τα μάτια κ τα αυτιά της ψυχής στις σκηνές κ κραυγές φρίκης στα σφαγεία. Το οτι τρώνε χωρίς τύψεις, δέν έχει συνέπεια να γλυτώνουν την τιμωρία. Ακόμη κι άν δέν ξέρεις οτι αυτό που τρώς είναι απο φόνο (που ποιός δέν το ξέρει δηλαδή), δέν παύει η φονευμένη σάρκα να είναι γεμάτη σατανικά δαιμόνια, που μπαίνουν σε εκείνον που τρώει ή κ αγγίζει την φονευμένη σάρκα. Απο της ειδεχθούς ζωοκτονίας την ασύδοτη κρεοφαγία η χώραμας κ γενικότερα ο κόσμος έχει γεμίσει δαιμόνια εχθρικά, όλοι οι άνθρωποι στο κακό κατρακυλάνε, η δυστυχία γίνεται γενική κ καθολική, συνάμα οι άνθρωποι αναισθητοποιούνται κ το καλό δέν είναι πιά επιθυμητό. Πόσο θα κρυφτούμε πίσω απο το δάχτυλομας; δέν λατρεύεται ο Θεός στη γή: όλοι οι δυνατοί του κόσμου σήμερα λατρεύουν το σατανά κ τη δύναμήτου. Και ρωτάτε πού είναι η δυστυχία του κόσμου, που έχει ρίζα την ανόσια σαρκοφαγία! Πού ΔΈΝ είναι αυτή η δυστυχία;

Αυτή η κατάντια εισάγεται κυρίως μέσω της κρεοφαγίας ειδεχθούς ζωοκτονίας. Η ζωοκτονία κ η ακάθαρτη βρώση τρέφουν κάθε είδους κακία, απο την κακία ξεκινά η αδικία, απο την αδικία έρχεται κακοτυχία (ώς τιμωρία), απο την κακοτυχία μεγαλώνει η κακία: φαύλος κύκλος. Η εποχήμας έχει κ άλλες πληγές: την πορνεία, τα πάσης φύσεως ναρκωτικά (συμπεριλαμβανομένου του αλκοόλ, του καφέ κ του καπνού), τα τυχερά παιχνίδια. Όμως κ αυτά ακόμη δέν είναι δυνατόν να λειτουργήσουν χωρίς τον ανόσιο φόνο των ζώων. Άν οι άνθρωποι έπαυαν να φονεύουν κ να τρώνε ακάθαρτες σάρκες, τότε τα άλλα κακά (πορνεία, μαστούρα κ τζόγος) θα σταματούσαν αυτόματα. Γιατί δέν θα τρέφονταν μέσα στους ανθρώπους τα δαιμόνια που τους σπρώχνουν στο κακό.

Τώρα θα πείτε: "καλά, ζωοκτονία κ στη φύση δέν γίνεται? Αφού η φύση όρισε να φονεύονται τα ζώα, τότε γιατί είναι κακό?".

Στην πραγματικότητα, στη φύση φόνος δέν υπάρχει. Τα πρώτα ζώα όλα ήταν φυτοφάγα, σαρκοφάγα δέν υπήρχαν (αφού δέν προϋπήρχε βορά γι' αυτά. άρα, όλα τα ζώα φυτοφάγα ήταν). Όταν κάποια ζώα πέθαιναν, κάποια άλλα άρχισαν να εκμεταλλεύονται τα πτώματα. Αυτό δέν ονομάζεται ζωοκτονία. Υστερότερα, κάποια (φυτοφάγα) που είχαν συνηθίσει να τρώνε πτώματα, όταν δέν τα εύρισκαν έτοιμα άρχισαν να σκοτώνουν ζώα κ να τα τρώνε. αυτό είναι ζωοκτονία? Στην πραγματικότητα όχι! Στη φύση, όταν ενός ζώου η ζωτική δύναμη εξαντλείται, τότε το ζώο πέφτει θύμα. αιτία δέν είναι ο θύτης, είναι η εξάντληση της ζωτικής δύναμης. Ο θύτης είναι όχι η αιτία, αλλα το μέσον. γι' αυτό στη φύση ο θύτης δέν είναι φονιάς. Ό,τι χάνει τη ζωτικήτου δύναμη, γίνεται βορά, γιατί στη φύση τίποτε δέν επιτρέπεται να πάει χαμένο.

Όταν ένα πλάσμα ή ένας πληθυσμός υπερεκτείνεται, τότε η ζωτικήτου δύναμη μειώνεται έως που εξαντλείται, έτσι το σώμα μερικώς ή ολικώς εγκαταλείπεται, κ το κενό το εκμεταλλεύεται κάποιο άλλο πλάσμα. Αυτό που στη φύση μοιάζει φόνος, είναι απλώς μηχανισμός ελέγχου της υπερβολικής αύξησης.

Ο σημερινός άνθρωπος είναι ο ίδιος μιά τερατώδης υπεραύξηση. Η φύση με κάθε μέσο αγωνίζεται να καταστείλει την υπεραύξησητου, κ όμως ο άνθρωπος με κάθε τρόπο τη φύση αδικώντας εξακολουθεί να υπεραυξάνεται. Γι' αυτό, ενώ στη φύση φονιάς δέν υπάρχει, ο σημερινός άνθρωπος είναι μέγιστος φονιάς της φύσης. Όσο περισσότερο ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξάνεται, τόσο περισσότερο θα αδικεί ο "επάνω" άνθρωπος τον "κάτω" άνθρωπο κ ο "κάτω" άνθρωπος την φύση.

Οι παλαιοί άνθρωποι που ο πληθυσμός τους δέν υπερέβαινε τα όρια της φύσης, σκοτώνοντας ζώα για να ζήσουν, στην πραγματικότητα δέν σκότωναν· συμπεριφέρονταν όπως τα ζώα - θύτες. Των παλαιών ανθρώπων το κυνήγι δέν έχει απολύτως καμιά ομοιότητα. με των σημερινών την ειδεχθέστατη ζωοκτονία. Είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Όταν οι παλαιοί κυνηγούσαν, έπαιζαν τίμιο παιχνίδι. Τα ζώα τα άφηναν να ζούν ελεύθερα κ κατα την φύσητους. Όταν τα κυνηγούσαν, τα ζώα είχαν τη δυνατότητα να ξεφύγουν· υπέκυπταν μόνο εκείνα που η ζωτικήτους δύναμη είχε εξαντληθεί. Οι άνθρωποι έπαιρναν ό,τι η φύση παραχωρούσε, και δέν έκλεβαν ό,τι η φύση δέν έδινε.

Ενώ η σημερινή ζωοκτονία έχει διαστάσεις μέγιστου εγκλήματος. Τεχνητή την έχουμε κάνει την ζωή και την ίδια την γέννηση των ζώων. Τεχνητή αναπαραγωγή, τεχνητή διατροφή, περιορισμός κινήσεων στον ελάχιστο χώρο του στάβλου, φάρμακα, ορμόνες, με λίγα λόγια (άν μπορεί να ονομασθεί: ζωή) εντελώς αφύσικη κ ανελεύθερη. Κ σάν να μήν έφθανε αυτό, η πλέον ανόσια θανάτωση:

Η Αγία Γραφή -πολλοί την επικαλούνται χωρίς να την έχουν αναγνώσει- αυστηρά απαγορεύει να φαγωθεί ζώο φονευμένο με χτύπημα. Η Παλαιά Διαθήκη κατα συχνή επανάληψη αναφέρεται στην απαρίθμηση των μεγάλων αμαρτημάτων "όποιος τρώει το κρέας μαζί με το αίμα". Αναλυτικότερα εξηγεί οτι κάθε έναιμο αυστηρώς απαγορεύεται να φαγωθεί, εκτός άν το θυσιάσει ιερέας· ορίζεται η θυσία να γίνεται με σφάξιμο, δηλαδή το ζώο να αποκεφαλίζεται κ το αίματου να ρέει στη γή· όταν το αίμα σταματήσει να ρέει, έπειτα κάποια εκλεκτά καλά παχιά κομμάτια να κατακαίονται προς τιμή του Θεού, κ μόνον απο αυτήν την τελετουργία έπειτα έχουμε δικαίωμα να ψήσουμε κ να φάμε το ζώο, έτσι λέει η Παλαιά Διαθήκη. Μόνο σ' αυτήν την περίπτωση είναι όχι φόνος αλλα θυσία, κ ενώ του φόνου το κρέας φέρνει θάνατο (δηλαδή κακοτυχία), της θυσίας το κρέας φέρνει ζωή, δηλαδή ευτυχία, σ' εκείνον που το τρώει. Θα ρωτήσετε: έχει λοιπόν τόσο μεγάλη σημασία μιά τελετή?

Οι τελεστικές πράξεις έχουν μεγάλη έως απίστευτη δύναμη. Με μιά τελετή το ψωμί κ το κρασί γίνονται σώμα κ αίμα του Χριστού. Με της ζωο-θυσίας την τελετή δέν είναι ο άνθρωπος αλλα ο Θεός που θανατώνει το ζώο. Στη θυσία ο άνθρωπος είναι απλώς εργαλείο του Θεού. όπως του φόνου το μαχαίρι, δέν ευθύνεται για φόνο. Ο ίδιος ο Θεός θανατώνοντας δέν έχει ενοχή, διότι του Θεού ο Νόμος πιάνει όλα τα πλάσματα, αλλα δέν πιάνει τον ίδιο τον Θεό. Ο Θεός δέν δεσμεύεται απο τις δεσμεύσεις του χρόνου, του χώρου κ της αιτιότητας (= νόμου). Σάν μαχαίρι που τα πάντα κόβει, αλλα δέν κόβει την ίδιατου τη λαβή, του Θεού ο Νόμος δέν δεσμεύει τον ίδιο το Θεό. Χρόνο, Χώρο, Νόμο, ο Θεός τα έπλασε, δέν δεσμεύεται απο αυτά. Της κάθε θυσίας (προσφοράς) την πράξη εκτιμώντας, ευλογεί την σάρκα του θυσιασμένου, και τρώγοντάςτην λαμβάνουμε την ευλογία.

(Μιά παρένθεση: μπορείτε να πείτε οτι οι θυσίες όπως περιγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη ορίσθηκαν για τους Εβραίους κ όχι για τους υπόλοιπους λαούς. Ναί, είναι αλήθεια οτι ο νόμος που δόθηκε στους Εβραίους είναι σε κάποια σημεία διαφορετικός απο τον νόμο που δόθηκε σε άλλους λαούς. Στην πραγματικότητα όλοι οι λαοί έλαβαν αρχικά τον ίδιο νόμο, αλλα λόγω των ιδιαιτέρων συνθηκών ζωής του κάθε λαού ο νόμος τροποποιήθηκε απο τους διδασκάλους κ τους ιερείς του κάθε λαού ωστε να βολεύει στις συνθήκες κ στις δυνατότητες του κάθε λαού. Γι' αυτό κ μόνο στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός εμφανίζεται να λέει μετά τον κατακλυσμό: "πρώτα σας έδωσα για τροφή τα φυτά· τώρα σας επιτρέπω κ όλα τα ζώα που κινούνται πάνω στη γή"· ενώ σε άλλα σημεία, κυρίως στο Λευιτικό, λέει: "πές στους Ισραηλίτες τα εξής: αυτά θα είναι τα ζώα που θα τρώτε, κ τα υπόλοιπα θα τα σιχαίνεστε". Γι'αυτό λοιπόν έχουμε κάποιες διαφορές στο νόμο έτσι όπως έφτασε στο γραπτό νόμο ή στην καθημερινή ζωή των διαφόρων προχριστιανικών λαών· ωστόσο, παρά τις διαφορές αυτές, σε όλους τους λαούς υπήρχε ένας νόμος που όριζε οτι μόνο θυσιασμένα, κ όχι σκοτωμένα ζώα επιτρέπεται να φαγωθούν. Κ παρά τις διαφορές μεταξύ λαών ώς προς τη μέθοδο της θυσίας, σε γενικές γραμμές η μέθοδος είναι οτι τα θυσιαζόμενα ζώα δέν πρέπει να πονέσουν ή να διαμαρτυρηθούν, κ το σπουδαιότερο, οτι κάποια καλά μέρη της σάρκας πρέπει να τα φάει η φωτιά προτού φάνε τις υπόλοιπες σάρκες οι άνθρωποι. Όταν το αίμα θυσιάζεται, όλα τα στοιχεία της φύσεως το αναλώνουν, άν κ το κυριότερο μέσο της θυσίας είναι η φωτιά. Το αίμα είναι κατα το μεγαλύτερο μέροςτου νερό. Ποτισμένο σε άχυρο, ροκανίδι, ή άλλη φυτική απορροφητική ύλη, ξηραίνεται, έτσι παίρνει το νερό κ την οσμή ο αέρας. Έπειτα, το άχυρο εμποτισμένο με το αίμα που ξεράθηκε, το τρώει η φωτιά, κ πάλι την οσμή παίρνει ο αέρας. Η ιδανική φωτιά της θυσίας είναι χωρίς καπνό, ή έστω με λίγο κ άσπρο καπνό. Αυτό που αφήνει η φωτιά είναι στάχτη, που γίνεται μέρος της γής. Έτσι τα 4 στοιχεία, φωτιά, γή, νερό κ αέρας, λαμβάνουν τη θυσία, αλλα προπάντων η φωτιά).

Οι Χριστιανοί τη θυσία ονόμασαν ευχαριστία (δηλαδή ευγνωμοσύνης πράξη). Οι απόστολοι δίδαξαν: κάθε ζώο τρώγεται, κάθε τροφή είναι καλή, όταν λαμβάνεται με ευχαριστία. Τουτέστιν, όταν τρώγεται κατόπιν θυσίας. Στου αποστόλου Πέτρου το όνειρο ο Θεός είπε: θυσίασε απο αυτά τα ζώα κ φάε. Ο Παύλος απήντησεν: όχι, Κύριε, ποτέ δέν έφαγα ζώο ακάθαρτο. (όπως π.x. γουρούνι). Τότε ο Θεός δίδαξε: ό,τι ο Θεός καθάρισε, εσύ να μήν το θεωρείς ακάθαρτο. Αυτό θα πεί οτι κανένα ζώο δέν είναι ακάθαρτο (άρα ακατάλληλο ώς τροφή) όταν ο Θεός το έχει καθαρίσει. και μόνο μέσω της θυσίας κάνει ο Θεός το κρέας καθαρό. Αυτό το γνώριζαν όλοι οι λαοί. Αυτήν τη σοφία εφάρμοζαν, δέν εφάρμοζαν σοφιστείες.

Σήμερα, σε άλλες χώρες, τα σφάγια πουλιούνται αποκεφαλισμένα. Στην Ελλάδα, όλα, κ τα αρνιά κ τα κατσίκια, ακόμη κ τα κουνέλια κ οι γαλοπούλες, όλα πουλιούνται γδαρμένα αλλα με το κεφάλι, ωστε να τονίζεται το οτι δέν αποκεφαλίσθηκαν, ΟΥ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟΝ θανατώθηκαν. Αυτοί που το ζωοκτόνο "τουφέκι" εισήγαγαν, είχαν σκοπό να αφανίσουν τον Ελληνισμό· και το πετυχαίνουν. Εδώ κ πολλά χρόνια στα ελληνικά σφαγεία τα σφάγια δέν σφάζονται. Θανατώνονται με ένα μηχάνημα σάν τουφέκι που δέν εκτοξεύει τίποτε, αλλα κινεί ένα σίδερο που χτυπά τα ζώα στο κούτελο. μ' αυτόν τον τρόπο, που η Αγία Γραφή αλλα κ η Ορθόδοξη Ιερά Παράδοση αυστηρώς απαγορεύει, αφού χτυπηθούν μέχρι να ξεψυχήσουν πολλή ώρα μαρτυρικώς περνά, όχι μόνο το αίμα δέν προσφέρεται κ δέν χύνεται, αλλα κ γεμίζει με του ζώου το μαρτύριο: γεμίζει πόνο, πανικό, κ μίσος· κ αυτά τα πάθη, πόνος, πανικός κ μίσος, με το κρέας μπαίνουν σε όποιον τα τρώει. Επιπλέον το φονευμένο κρέας γεμίζει δαιμόνια, κ σε όποιον τρώει το κρέας καταλογίζεται ο φόνος του ζώου.

Όταν η ζωοκτονία ή η κρεοφαγία γίνεται σε ιδιαζόντως απαγορευμένες μέρες, τα αποτελέσματα στον εσθίοντα είναι δραματικά: συχνά κ άνθρωποι τη ζωήτους χάνουν, ή παθαίνουν ανεπανόρθωτες ζημιές. Και τότε στην άγνοιάτους μέσα αναρωτιούνται τί αμαρτίες πληρώνουν. Νομίζουν οτι αμαρτία είναι μόνο το να βλάπτεις ανθρώπους. Κ όμως ο Θεός τους σημερινούς ανθρώπους μισεί, να τους αφανίσει θέλει, την φύση αγαπά, ό,τι απόμεινε να προστατέψει θέλει. Το να σκοτώνεις πολλούς ανθρώπους - εχθρούς στον πόλεμο, θεωρείται ηρωισμός, όχι αμαρτία. Το να φονεύεις ανυπεράσπιστα δεμένα αθώα ζώα με απάνθρωπο κ ανόσιο τρόπο, είναι έγκλημα.

Θέσκελα αθέσφατα! Αυτά όλοι οι Έλληνες να τα πιστέψουν θα ήθελα, ωστόσο ο Θεός επίτηδες τυφλώνει τους ανθρώπους να μήν πιστεύουν στη θυσία, γιατί θέλει να θερίσει την υπεραυξανόμενη ανθρωπότητα. [Γίνονται αθέσφατα έργα, ήτοι πράξεις ανόσιες ενώπιον του Θεού, κ συνάμα θέσκελα, δηλαδή υποκινούμενα απο τον ίδιο τον Θεό, γιατί δέν θέλει να του κάνουν αμαρτωλοί άνθρωποι εξευμενιστικές πράξεις. Γι' αυτό σε όποιον δέν πιστεύει μήν επιμένετε· ο Θεός τον κάνει να μήν πιστεύει· έχει το σκοπότου]. Αυτό εννοεί το «έλεος θέλω και ου θυσίαν»: ο Θεός δέν θέλει να δεχθεί θυσία απο ανθρώπους που δέν ελεούν τη φύση, που δέν έχουν έλεος προς τα ζώα. Και η θυσία ορίζεται απο την Αγία Γραφή (κ απο όλες τις θρησκείες του κόσμου) αλλα προτεραιότητα έχει το έλεος. Μόνο όποιος ελεεί δικαιούται να τελέσει θυσία.

Απο τα παραπάνω το συμπέρασμα είναι: υπο όρους κ σε μικρές ποσότητες η σαρκοφαγία θα μπορούσε όχι μόνο να μήν βλάπτει, αλλα κ πάρα πολύ να ωφελεί. [Του Κάιν κ του Άβελ η διήγηση δείχνει οτι η θυσία σάρκας φέρνει περισσότερη καλή τύχη απο ότι η αναίμακτη θυσία. Ο κακός αδερφός ο Κάιν θυσίαζε μόνο φυτικά προϊόντα, ο αθώος Άβελ θυσίαζε απο τα παχιά μέρη των κρεάτων· κ ο Θεός χάριζε καλοτυχία στον Άβελ, όχι στον Κάιν].

(Να σημειώσουμε όμως οτι η θυσία του Κάιν δέν του έφερε καμιά ευτυχία, διότι η θυσία του Κάιν ήταν τόσο αισχρή που η Αγία Γραφή δέν τολμά να την αναφέρει κάν: απο τα αμύγδαλα έδινε στη φωτιά τα τσόφλια ενώ απο τους χουρμάδες έδινε στη φωτιά τα κουκούτσια, με λίγα λόγια απο τα φυτικάτου προϊόντα θυσίαζε τα άχρηστα. Και όχι οτι ο Κάιν ήταν φυτοφάγος. Ναί μεν ήταν καλλιεργητής της γής, αλλα επίσης κυνηγούσε ζώα. Εποχή των παγετώνων ήτανε, η γή δέν μπορούσε να προσφέρει αρκετά για να ζήσει μόνο με φυτικά προϊόντα, οπότε κυνηγούσε κ σκότωνε άγρια ζώα τα οποία χωρίς καμία θυσία έτρωγε. Γι'αυτούς τους λόγους η φυλή του Κάιν ζούσε μέσα στην αθλιότητα, ενώ ο Άβελ κ όλη η φυλήτου είχε ευημερία πάνω στη γή. Κ άν δέν το έχετε αντιληφθεί, ο Κάιν κ ο Άβελ συμβολίζουν δύο ολόκληρες και διαφορετικές μεταξύτους φυλές, των οποίων αυτοί ήταν οι αρχηγοί. Όπως κ ο Αδάμ κ η Εύα συμβολίζουν όλη την παλαιά ανθρωπότητα).

Για να ωφελεί η κρεοφαγία οι όροι είναι:

Καί η κρεοφαγία καί η θυσία να γίνονται εκτός των απαγορευμένων ημερών κ εκτός των ακατάλληλων ωρών.
Το κρέας, κάθε είδους κρέας, να προέρχεται όχι απο φόνο αλλα απο θυσία στο Θεό. Η θυσία πρέπει να γίνεται ανώδυνα για το ζώο, χωρίς χτύπημα ούτε πνίξιμο αλλα με σφαγή, σύμφωνα με τους τύπους κ τα ιερά λόγια της λατρείας όπως ορίσθηκαν στην αρχαία Βεδική γραμματεία. Όχι μόνο με τα σωστά ιερά λόγια, αλλα κ με σωστή προφορά αυτών. Αυτοί που τελούν τη θυσία πρέπει να είναι ιερείς, και όχι επαγγελματίες φονιάδες. Απο το αίμα κ τα καλύτερα μέρη της σάρκας του ζώου το 1/10 πρέπει να αναλώνεται στη φωτιά, προτού το κρέας φαγωθεί. Το αίμα δέν πρέπει να χύνεται σε βόθρο όπου θα σαπίσει. Άν δοθεί στη γή, πρέπει να δοθεί σε μέρος που θα ξεραθεί κ αναλωθεί σιγά σιγά απο τη γή χωρίς να βρωμίσει· κ καλύτερο οπωσδήποτε είναι να δοθεί στη φωτιά το ένα δέκατο του αίματος, κ το υπόλοιπο να χρησιμοποιηθεί ώς τροφή ανθρώπων κ σαρκοφάγων κατοικίδιων ζώων.
Τα σφάγια να ζούν όσο γίνεται πιό φυσική ζωή, κ να αναπαράγοναι με φυσικό τρόπο.
Με το κρέας μαζί στο ίδιο γεύμα ποτέ να μήν καταναλώνονται γαλακτομικά. (Λιγότερο σημαντικό, αλλα πρέπει να ειπωθεί: δέν είναι καλό να καταναλώνονται αυγά μαζί με κρέας, προπάντων κρέας πτηνού). Ακόμη πιό σωστό σε αυτήν την εποχή είναι να μήν τρώει κανείς καθόλου τα ζώα εκείνα που δίνουν γάλα στον άνθρωπο, δηλαδή ακριβώς εκείνα τα ζώα που ορίζονται ώς καθαρά στην Παλαιά Διαθήκη. Καλύτερα να πάρεις μικρή ακαθαρσία τρώγοντας τα ακάθαρτα ζώα παρά να πράξεις μεγάλο έγκλημα τρώγοντας τα καθαρά και δή τις αγελάδες. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα του να μήν τρώς γαλακτομικά μαζί με κρέας.
Αφού φαγωθεί ό,τι φαγωθεί απο το ζώο, τα οποιαδήποτε υπολείμματα τροφής δέν πρέπει να πετιούνται στα σκουπίδια. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν ώς τροφή σαρκοφάγων κατοικίδιων ζώων, διαφορετικά πρέπει να δοθούν στη φωτιά.

1. Οι απαγορευμένες για θυσία κ κρεοφαγία ημέρες υπολογίζονται κατα 4 συστήματα τα οποία εξηγώ με τη μεγαλύτερη δυνατή συντομία:

α. Κάθε Τετάρτη κ Παρασκευή. Αυτό το σύστημα ήταν γνωστό πολύ πρίν απο την έλευση του Χριστού. Το εφάρμοζαν όλοι οι λαοί απο τότε που μετρούσαν τις ημέρες με εβδομάδες. Οι παλαιοί Τούρκοι του Βόλγα ονόμαζαν την Τετάρτη χ`ιαν κ`υεν ("αίματος ημέρα"). Είναι ημέρα συσχετιζόμενη με τον πλανήτη Ερμή, με αρμοδιότητα την υγεία καθώς κ την αδελφοσύνη.

Η Παρασκευή συνδέεται με την Αφροδίτη, με αρμοδιότητα την αγάπη, την αρμονία κ καλοσύνη μεταξύ ανθρώπων. Στην Αινειάδα του Βιργιλίου η Αφροδίτη εμφανίζεται στον γιότης κ τους συντρόφουςτου με τη μορφή μιάς νέας κοπέλας που τριγυρίζει στα δάση. Όταν την βλέπουν θαυμάζουν κ λένε: "σίγουρα είσαι κάποια θεά! Δείξεμας καλοσύνη, κ πολλά ζώα θα πέσουν στο βωμόσου απ' το μαχαίριμας!". Η κοπέλα (Αφροδίτη) απαντά: "δέν αξιώνω τέτοιου είδους τιμή". Προσέξτε τη διατύπωση: όχι "θα σφάξουμε / θα θυσιάσουμε" αλλα "θα πέσουν": δέν θανατώνονται απο μάς, αλλα απο το ότι εξαντλήθηκε η ζωτικήτους δύναμη. Δέν τα θανατώνει το μαχαίριμας, ούτε εμείς, εσύ τα θανατώνεις, κι αυτό δέν είναι φόνος, γιατί πραγματική αιτία θανάτουτους είναι οτι εξαντλείται η ζωτικήτους δύναμη. Αυτό ήταν το νόημα των θυσιών. Άλλοι θεοί δέχονταν τέτοιες θυσίες, αλλα η Αφροδίτη, θεά της καλοσύνης, δέν χαίρεται με αιματηρές θυσίες· γι' αυτό κ τέτοιες θυσίες απαγορευόνταν την Παρασκευή, ημέρα της Αφροδίτης. Αυτοί που θυσιάζουν στην Αφροδίτη τα καθαρά ζώα, τελούν αιματηρές θυσίες· ενώ είπαμε οτι η Αφροδίτη, ώς θεότητα της καλοσύνης κ αρμονίας, δέν τέρπεται με καμία αιματηρή θυσία, ούτε καθαρών ούτε ακάθαρτων ζώων· πώς λοιπόν θυσιάζουν στην Αφροδίτη την Παρασκευή ζώα; αυτοί που προσφέρουν αιματηρές θυσίες τάχα προς την Αφροδίτη, στην πραγματικότητα δέν θυσιάζουν στην Αφροδίτη που είναι θεότητα της καλοσύνης κ ειρήνης, αλλα θυσιάζουν σε μιά άλλη γυναικεία θεότητα που αντιπροσωπεύει τη δύναμη του πνεύματος του φθόνου, η οποία δύναμη οφείλεται στο θάνατο: φέρνει τον θάνατο σε αθώα ζώα κ σε ανθρώπους μέσω του ασύδοτου σέξ, μέσω του αλκοόλ κ ψυχοτροπικών ουσιών, μέσω των τυχερών παιγνίων, κ μέσω του φόνου των ζώων με το πρόσχημα οτι η κρεοφαγία είναι αναγκαία. Αυτή η θεότητα που τρέφεται με το θάνατο είναι η κυρίαρχη θεότητα της εποχήςμας, κ είναι κυρίαρχη διότι της δίνουν τόσο πολλή τροφή. Αυτοί που την λατρεύουν λέγονται shaktaas που θα πεί "λάτρεις της δύναμης": μόνο αυτοί προσφέρουν αιματηρές θυσίες τάχα στην Αφροδίτη - αλλα δέν είναι στην Αφροδίτη. Αυτοί που προσφέρουν αιματηρές θυσίες την Τετάρτη, δέν τιμούν την αδελφοσύνη που σημαίνει ο Ερμής, αλλα την βία: μόνο οι λάτρεις του Shiwa προσφέρουν αιματηρές θυσίες την Τετάρτη. Ο δέ Shiwa μαζί με την αιμοχαρή θεότητα που προαναφέραμε δέν είναι τίποτε άλλο παρά αυτό που οι Χριστιανοί ονομάζουν "ο Σατανάς κ η δύναμήτου". Οι λάτρεις του Θεού που λατρεύουν οι Χριστιανοί, του ίδιου που ονομάζεται Visnu, δέν θυσιάζουν ούτε στο σατανά ούτε στη δύναμήτου, ούτε την Τετάρτη ούτε την Παρασκευή δέν θυσιάζουν ζώα.

β. Άλλοι λαοί δέν μετρούσαν τις μέρες με εβδομάδες, αλλα με δωδεκάδες. Κατα το δικότους σύστημα ευλογημένη μέρα κατα την οποία κάθε αιματηρή θυσία κ κρεοφαγία απαγορεύεται είναι η 11η μέρα κάθε δωδεκάδας. την ονομάζω, για πρακτικούς λόγους, "ημέρα της Τίγρης". (καθότι αντιστοιχεί στο λαϊκώς λεγόμενο "ζώδιο της Τίγρης", 11.ο κατα τη δυτική αρίθμηση, 3.ο κατα τους Κινέζους). Με δεδομένο οτι η 13/10/2002 κ η 25/10/2002 είναι "μέρες της Τίγρης", μπορούμε, προσθέτοντας κάθε φορά 12 μέρες να βρίσκουμε εις το διηνεκές πότε είναι "ημέρα της Τίγρης".

γ. Ανάλογη σημασία με την "ημέρα της Τίγρης" έχει η 11η κ η 23η μέρα κάθε σεληνιακού μήνα (αρχίζοντας απο την νέα σελήνη).

· Όλοι οι άνθρωποι που θέλουν να έχουν ζωή, υγεία, ειρήνη κ καλή τύχη, πρέπει να τηρούν καί τα 3 συστήματα (α, β, και γ). Υπάρχει κ ένα άλλο σύστημα που υπολογίζεται ανάλογα με το φύλο κ το έτος της ηλικίας που διανύει ο κάθε άνθρωπος. Αυτό το σύστημα είναι ακόμη σημαντικότερο απο τα παραπάνω τρία:

δ. Για άνδρα στο (x.9)+1 έτος ηλικίας: νηστεία την 8η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για άνδρα στο (x.9)+2 έτος ηλικίας: νηστεία την 19η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για άνδρα στο (x.9)+3 έτος ηλικίας: νηστεία την 21η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για άνδρα στο (x.9)+4 έτος ηλικίας: νηστεία την 15η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για άνδρα στο (x.9)+5 έτος ηλικίας: νηστεία την 27η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για άνδρα στο (x.9)+6 έτος ηλικίας: νηστεία την 29η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για άνδρα στο (x.9)+7 έτος ηλικίας: νηστεία την 18η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για άνδρα στο (x.9)+8 έτος ηλικίας: νηστεία την 26η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για άνδρα στο (x.9)+0 έτος ηλικίας: νηστεία την 25η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για γυναίκα στο (x.9)+1 έτος ηλικίας: νηστεία την 18η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για γυναίκα στο (x.9)+2 έτος ηλικίας: νηστεία την 29η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για γυναίκα στο (x.9)+3 έτος ηλικίας: νηστεία την 25η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για γυναίκα στο (x.9)+4 έτος ηλικίας: νηστεία την 26η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για γυναίκα στο (x.9)+5 έτος ηλικίας: νηστεία την 19η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για γυναίκα στο (x.9)+6 έτος ηλικίας: νηστεία την 8η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για γυναίκα στο (x.9)+7 έτος ηλικίας: νηστεία την 27η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για γυναίκα στο (x.9)+8 έτος ηλικίας: νηστεία την 15η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Για γυναίκα στο (x.9)+0 έτος ηλικίας: νηστεία την 21η μέρα του σεληνιακού μήνα.

Ώς έτος ηλικίας εδώ νοείται όχι το έτος που "κλείσαμε", αλλα εκείνο που έχουμε αρχίσει. Παράδειγμα, άν έχω γεννηθεί το 1973 τον Απρίλιο, το 2003 γιορτάζω τα 30.στά μου γενέθλια. απο τα γενέθλια του 2003 μέχρι τα γενέθλια του 2004 διανύω το 31.ο έτοςμου. αυτό θα υπολογίσω. Διαιρώ το έτος που διανύω με το 9, παίρνω το υπόλοιπο, κ ανατρέχω στον παραπάνω πίνακα. Στο παράδειγμάμου, 31: 9=3, υπόλοιπο 4. Στον πίνακα βρίσκω [(x.9)+4] ότι μιά γυναίκα που διανύει το 31.ο έτος ηλικίας (δηλαδή έχει κλείσει το 30.ό) πρέπει να τηρεί νηστεία κάθε 26.η μέρα της σελήνης, ενώ στην ίδια ηλικία ένας άνδρας να νηστεύει κάθε 15.η μέρα της σελήνης. (Ακόμη κ στον δυτικό κόσμο, κ στη χώραμας, κυκλοφορούν ημερολόγια που δείχνουν για κάθε μέρα "πόσων ημερών είναι η σελήνη").

ε. Εκτός απο τα παραπάνω, υπάρχουν μερικές μέρες κάθε χρόνο με ιδιαίτερη θρησκευτική σημασία, των οποίων ημερών την εξαιρετική εύνοια για να λάβουμε πρέπει να είμαστε καθαροί απέχοντας απο κάθε είδους νεκρή σάρκα ή αλκοόλ. Τέτιες μέρες είναι η 5^η μέρα του 7^ου σεληνιακού μήνα κ η 28^η του 9^ου σεληνιακού μήνα καθώς κ η 23^η μέρα του 11^ου σεληνιακού μήνα.

στ. Σε κάθε 24ωρο 3 μιαμισάωρα σε εχθρικές θεότητες ανήκουν δηλαδή δυσμενή χαρακτήρα έχουν ωστε σε αυτά τα 3 μιαμισάωρα καμιά σημαντική πράξη να γίνει δέν μπορεί, γιατί η πράξη αποτυγχάνει και ενδεχομένως σε ατύχημα οδηγεί, επίσης σε αυτά τα διαστήματα η ψυχική διάθεση κακή είναι, μόλις αυτά τα διαστήματα περνάνε ο άνθρωπος ψυχολογικά «ανασαίνει». Προπάντων σε αυτά τα μιάμισης ώρας διαστήματα καμία τελεστική πράξη να γίνει δέν πρέπει, ούτε θυμιάματος προσφορά, ούτε αιματηρή ή αναίμακτη θυσία. Αυτά τα διαστήματα πώς υπολογίζονται:

απο της ανατολής την ώρα μιάμιση ώρα ένα διάστημα, έπειτα μιάμιση ώρα το επόμενο διάστημα και ούτω καθεξής, σε κάθε ημέρα ώς εξής έχει:

Πέμπτη: – + – + + –.

Παρασκευή: + – + – + + –.

Σάββατο: – + – + + –.

Κυριακή: + + + + – + – –.

Δευτέρα: + – + – + –.

Τρίτη: + + – + – + –.

Τετάρτη: + – + – –.

όπου το κάθε + και το κάθε – μιάμισης ώρας διάστημα είναι, το μέν + κανονικό διάστημα, το δέ – αρνητικό και επικίνδυνο κατα το οποίο καμιά λατρευτική πράξη δέν επιτρέπεται. Παράδειγμα την Πέμπτη, απο του ήλιου της ανατολής την ώρα το πρώτο μιάμισης ώρας διάστημα αρνητικό, το δεύτερο κανονικό, το επόμενο αρνητικό, έπειτα δύο διαστήματα (δηλαδή 3 ώρες) κανονικά και έπειτα ένα αρνητικό μιάμισης ώρας διάστημα. Την Κυριακή τα πρώτα 4 διαστήματα (δηλαδή απο την ανατολή οι πρώτες 6 ώρες) είναι κανονικές, έπειτα ένα μιαμισάωρο αρνητικό, έπειτα ένα μιαμισάωρο κανονικό και έπειτα δύο συνεχόμενα διαστήματα (δηλαδή 3 ώρες) αρνητικά. Έτσι της κάθε ημέρας τα τρία αρνητικά διαστήματα υπολογίζονται. Απο τα τρία μιαμισάωρα μετά όλα τα άλλα διαστήματα κανονικά είναι. Αλλα για να ακριβολογούμε, τα διαστήματα είναι μιάμισης ώρας μόνο όταν η μέρα διαρκεί ακριβώς 24 ώρες. Όσο η μέρα μικραίνει, τόσο μικραίνουν τα διαστήματα, κ όσο η μέρα μεγαλώνει, μεγαλώνουν κ αυτά τα διαστήματα. Για να τα βρίσκετε επακριβώς πρέπει να κατεβάσετε ένα λογισμικό, το καλύτερο που κυκλοφορεί λέγεται Jagannatha Hora Lite, κατασκευασμένο απο έναν μεγάλο γνώστη της αστρολογίας Ινδό ονόματι Narasimha Rao. Με αυτό το λογισμικό βρίσκονται επίσης κ άλλα διαστήματα (ονομαζόμενα Varjya ήτοι "εξαιρούμενη ώρα" και Durmuhurta ήτοι "δυσμενής ώρα" κατα τα οποία δέν πρέπει κανείς να τελεί θυσίες). Κ κάτι που οι Ινδοί δέν γνωρίζουν: δέν πρέπει να προσφέρεται καμία θυσία, ούτε θυμίαμα ούτε καντήλι, στις ώρες της Τίγρης, περίπου 3 έως 5 τη νύχτα (4 έως 6 με τη θερινή ώρα).

Τώρα δικαίως θα αναρωτάσθε άν οι παραπάνω κανόνες είναι ισοδύναμοι, ή ποιός κανόνας είναι σημαντικότερος. Για να το εξηγήσω απλά: όποιος τρώει κρέας σε δυσμενείς ώρες (σύστημα στ΄), έχει κακοτυχία για ένα 24ωρο. Όποιος παραβιάζει τη νηστεία της Τετάρτης έχει κακοτυχία για 4 μέρες. Όποιος τρώει κρέας την Παρασκευή, έχει κακοτυχία για μιά εβδομάδα. Όποιος τρώει προϊόν φόνου τη μέρα της Τίγρης (σύστημα β΄) έχει κακοτυχία για 12 μέρες. Όποιος τρώει φονευμένη σάρκα την 11^η ή την 23^η μέρα του σεληνιακού μήνα, έχει κακοτυχία για ένα δεκαπενθήμερο. Όποιος παραβιάζει τη νηστεία που πρέπει να τηρεί κατα το έτος της ηλικίαςτου (σύστημα δ΄) έχει κακοτυχία (αρρώστια κάποιου είδους) για έναν ολόκληρο μήνα, χωρίς καμία υπερβολή. Όποιος παραβιάζει τις μεγάλες ετήσιες νηστείες (σύστημα ε΄) έχει κακοτυχία για ένα έτος.

Τώρα θα σκέφτεστε: «τί λέει αυτός ο μπαγλαμάς! όλος ο κόσμος τρώει κρέας όποτε νά’ναι· πού είναι η κακοτυχία που μας λές;». Επιτρέψτεμου να ρωτήσω, πού δέν είναι η κακοτυχία; Πού θα κοιτάξετε και δέν θα δείτε την δουλειά των κακών δαιμονίων παντού όπου όλα θα έπρεπε να κινούνται ομαλά, και όμως ομαλά δέν κινείται τίποτα! Δέν υπάρχει κανένας που να μή βλέπει την κακοδαιμονία του σημερινού κόσμου, εκείνο που δέν βλέπουν ή μάλλον δέν θέλουν να δούν, είναι οτι η κακοδαιμονία οφείλεται εξ ολοκλήρου στην παραβίαση του θεϊκού Νόμου, της οποίας παραβίασης στην εποχήμας το βασικότερο σημείο είναι η κατάργηση της θυσίας στο Θεό και ο ασύδοτος και ειδεχθής φόνος ζώων. (Ο ασύδοτος και ειδεχθής φόνος ζώων είναι αυτόχρημα θυσία στο διάβολο).

2. Ο κάθε σφαγέας πρέπει να είναι ιερωμένος, τουλάχιστον ως προς το οτι κατέχει κ ειλικρινά σέβεται το τυπικό των θυσιών του Θεού. Θα προτιμούσα οι θυσίες να αρχίζουν με το σανσκριτικό ΩΜ κ να κλείνουν με το σανσκριτικό SWAAHAA. Αλλα εξίσου καλά μπορούμε να αρχίσουμε μνημονεύοντας το όνομα του Θεού που παραδίδεται στην Αγία Γραφή: JOHUWAH, στο οποίο η συλλαβή JO σημαίνει τον Υιό, HU σημαίνει τον Πατέρα, και WAH το Άγιο Πνεύμα. Αυτές οι ιερές συλλαβές χρησιμοποιούνταν ευρύτατα απο όλους τους αρχαίους λαούς. Κ να καταλήξουμε με το εβραϊκό 'ameen. Aνάμεσα σ' αυτά, να λέγεται "τα σά εκ των σών σοί προσφέρομεν κατα πάντα και δια πάντα" (αυτά, που είναι δικάσου, παρμένα απο εκείνα που σου ανήκουν, σε σένα τα προσφέρουμε, για να μας χαρίσεις όλα όσα χρειαζόμαστε κ για να σε ευχαριστήσουμε για κάθε τί που μας έχεις χαρίσει). "Σέ υμνούμεν, σέ ευλογούμεν, σοί ευχαριστούμεν, Κύριε, και δεόμεθά σου, ο Θεός ημών". (Ιερά λόγια ωραία έχει η εκκλησίαμας για θυσίες, αλλα στον Θεό κατ' ουσίαν τίποτε δέν θυσιάζει, παρα μόνον εικονικώς. Και είναι απλωμένη παντού, ακόμη και στα σχολικά βιβλία, μιά νεοπαγανιστική προπαγάνδα, οτι τάχα οι θυσίες των αρχαίων σταμάτησαν επειδή τις απαγόρευσαν οι Χριστιανοί. Δέν είναι αλήθεια. Οι θυσίες έχουν καταργηθεί σε όλον τον κόσμο, άσχετα απο το ποιά θρησκεία έχει υπερισχύσει σε κάθε τόπο. Εκεί που επικράτησαν άλλες θρησκείες εκτός του Χριστιανισμού γίνεται πολύ εκτενέστερη σαρκοφαγία χωρίς θυσία κ πολύ χειρότερος φόνος ζώων. Παράδειγμα οι Κινέζοι, δέν περνάει μέρα που ο Κινέζος να μήν τρώει κρέας απο κάποιο ζώο. Το ίδιο κ οι Μουσουλμάνοι, κ μάλιστα πάνω απο το κρέας που τρώνε πίνουνε κ ένα αριάνι. Κατα το Ορθόδοξο Χριστιανικό ημερολόγιο, μόνο περίπου 60 μέρες κάθε έτος ορίζονται για "κατάλυσιν εις πάντα", δηλαδή μόνο περίπου 60 μέρες το χρόνο μπορεί ένας ευσεβής Χριστιανός να φάει κρέας απο ζώα της στεριάς. Στις άλλες θρησκείες το κρέας επιτρέπεται σχεδόν κάθε μέρα, συμπεριλαμβανομένων των Καθολικών κ των περισσότερων Διαμαρτυρομένων. Πρίν απο κάμποσα χρόνια γιόρτασα τα Χριστούγεννα σε μιά σύναξη Νεπαλέζων. Αυτοί ήταν Ινδουιστές, αλλα γιόρταζαν κ τα Χριστούγεννα, κ προσκάλεσαν όποιον ήθελε να συμμετάσχει, πήγα κι εγώ. Σερβίρανε πολύ νόστιμα κ καλομαγειρεμένα φαγητά κ γλυκά, τα φαγητά επι το πλείστον με κρέας (αρνίσιο κυρίως), άν κ οι Νεπαλέζοι όπως κ οι Ινδοί πάντοτε προσφέρουν κ μιά ακρεοφαγική επιλογή. Εγώ, μιάς κ ήτανε μέρα που κατα το Ορθόδοξο ημερολόγιο επιτρεπότανε "κατάλυσις εις πάντα", έφαγα απο εκείνο το αρνίσιο κρέας που σερβίρανε, το παίνεψα, κ με την πρώτη ευκαιρία ρώτησα κάποιον απο τους Νεπαλέζους: "καλά, εσείς κρέας τρώτε;" - "τί νομίζετε;" μου απάντησε, "κ βέβαια τρώμε. Πιστεύουμε στην κρεοφαγία! Πιστεύουμε στη θυσία!". Όταν το είπε αυτό, με συνεπήρε ένας ενθουσιασμός, γιατί είχα την ευκαιρία να μάθω ένα μεγάλο μυστικό. Κ ακόμη, θάρρεψα οτι για πρώτη φορά στη ζωήμου έφαγα κρέας προερχόμενο απο θυσία κ ήλπιζα πως θα είχα ευτυχία χάρις σε αυτό αντί για δυστυχία που πάντοτε φέρνει η βρώσις του άθυτου κρέατος. Οπότε τον ρώτησα: "δηλαδή αυτό το κρέας που φάγαμε ήταν απο θυσία; απο θυσιασμένα ζώα;" - Μου γύρισε την κουβέντα, καθώς κ το πρόσωπότου, έτσι που κατάλαβα οτι με το να μήν απαντά σε αυτό που ρώτησα εννοούσε οτι σαφώς κ δέν προέρχονταν απο θυσία δεδομένου οτι ήταν απλώς κρέας της αγοράς. Κ αυτό ακριβώς εξηγεί γιατί καταργήθηκαν οι θυσίες στον κόσμο. Κανένας Χριστιανός αυτοκράτορας, ούτε κανένας θεοφοβούμενος ηγεμόνας, δέν απαγόρεψε τις σωστές θυσίες στο Θεό· ούτε ο βασιλέας Ashoka που υποστήριξε τον Βουδδισμό. Ο Ινδός βασιλέας Ashoka με τα διατάγματάτου περιόρισε πολύ τις θυσίες, αλλα δέν τις απαγόρευσε. Τις περιόρισε διότι εκείνη την εποχή γινότανε φοβερή οικολογική καταστροφή: ο κόσμος κάθε λίγο κ λιγάκι έκαναν γιορτές στις οποίες έφερναν πάρα πολλά άγρια ζώα τα οποία θυσίαζαν κ έτρωγαν. Έτσι όπως πήγαιναν, σε λίγο καιρό δέν θα απέμεναν καθόλου άγρια ζώα στην Ινδία. Οπότε ο βασιλέας Ashoka όρισε στις γιορτές να θυσιάζονται μόνο λίγα συγκεκριμένα ζώα, ενώ κάποια άγρια ζώα όρισε να μή θυσιάζονται καθόλου. Για τις αγελάδες δέν απαγόρευσε να θυσιάζονται, διότι ούτως ή άλλως αγελάδες δέν θυσίαζαν. Ήταν η περιουσίατους, κ δέν θέλανε να την μειώσουν. Κυρίως τα άγρια ζώα ήταν που την πλήρωναν. Λοιπόν δέν φταίει κανένας αυτοκράτορας ούτε ηγέτης για την κατάργηση των θυσιών. Φταίει ο εξευτελισμός της ποιότητας του ανθρώπου: όλοι θέλουνε να τρώνε σάρκες, αλλα κανείς δέν μελετάει πώς αυτές οι σάρκες φτάνουν μέχρι το πιάτο. Λένε "Πιστεύουμε στην κρεοφαγία! Πιστεύουμε στη θυσία!" ενώ την ίδια ώρα ξέρουν πολύ καλά οτι αυτό που τρώνε δέν προέρχεται απο θυσία. Και πώς θα μπορούσε να γίνει θυσία, αφού δέν υπάρχουν βραχμάνοι να τελέσουν σωστή θυσία. Για να τελεσθεί σωστή θυσία χρειάζεται έλεος - που δέν βρίσκεται· χρειάζεται γνώση: τόσα κ τόσα γράφω εδώ για το πώς πρέπει να γίνεται μιά θυσία, κ ωστόσο το θέμα δέν εξαντλείται σε αυτήν τη σελίδα. Η θυσία είναι μιά ολόκληρη επιστήμη, που όχι μόνο κανείς δέν την ξέρει, αλλα ούτε ενδιαφέρεται να την μάθει. Οι πραγματικοί υπαίτιοι της κατάργησης των θυσιών είναι οι σατανιστές με όλο το δίκτυο που έχουν απλωμένο στον κόσμο. Απο μιά μεριά προπαγανδίζουν οτι το κρέας είναι αναγκαίο στην ανθρώπινη διατροφή - που σαφώς δέν είναι. Απο μιά άλλη μεριά προπαγανδίζουν οτι το γάλα είναι βλαβερό για τον άνθρωπο - ενώ αυτό είναι το πιό αναγκαίο. Απο μιά άλλη μεριά προπαγανδίζουν οτι ο άνθρωπος δέν πρέπει να χρησιμοποιεί κανένα ζωϊκό προϊόν - έτσι ωστε για τον πολύ κόσμο η ακρεοφαγία φαντάζει εντελώς αδύνατη, ενώ συνάμα περνάει με αυτό η αντίληψη οτι η θυσία είναι κακούργημα κ οτι ζώα δέν πρέπει να εκτρέφονται (άρα να γίνουν τί; να θανατωθούν). Κ απο μιάν άλλη μεριά προπαγανδίζουν οτι αυτό που κάνουν οι Μουσουλμάνοι κ οι Εβραίοι είναι σωστή θυσία - που δέν είναι. Το πού θα φτάσει η σατανιστική προπαγάνδα, δέν μπορεί να το προβλέψει κανένας άνθρωπος. Έχω δεί ακόμη κ σελίδες στο ίντερνετ που λένε οτι το αίμα της περιόδου είναι ωφέλιμο να το πίνει κανείς! που είναι το πιό σατανιστικό πράγμα. Αλλα έχουν μούτρα κ διαδίδουν τέτοιες σελίδες στο facebook. Τέτοια σατανιστική προπαγάνδα γίνεται εδώ κ πολλούς αιώνες, σήμερα έχει κορυφωθεί, αλλα δέν είναι κάτι καινούργιο. Αυτή η προπαγάνδα φταίει για την κατάργηση των θυσιών, κ όχι κανένας αυτοκράτορας ούτε κανένας αληθινός λάτρης του Θεού.

Στο κινέζικο "βιβλίο του Zhuang Zi" αναφέρεται ένας σφαγέας που έσφαζε ένα βόδι με τόση σοφία ωστε το μαχαίριτου ακουγόταν σάν ένας ψίθυρος μέσα στη νύχτα. χρησιμοποιούσε το ίδιο μαχαίρι 10 χρόνια χωρίς να το φθείρει καθόλου, κ κάθε φορά ολοκλήρωνε τον τεμαχισμό ενός βοδιού, χωρίς το ζώο να καταλάβει οτι σφάχθηκε! Δέν περιμένω τέτια ικανότητα απο κανέναν σημερινό, αλλα πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν ωστε στο ζώο να προκαλείται όσο λιγότερο γίνεται πόνος κ πανικός, για το σκοπό αυτό είναι κάποτε βολικό να χρησιμοποιείται κ ηλεκτρικό ρεύμα, έπειτα όμως το ζώο πρέπει με αποκεφαλισμό να θανατώνεται, απο το αίματου που ρέει το πρώτο μέρος να δίνεται ώς προσφορά στο Θεό, το υπόλοιπο να πηγαίνει για ανθρώπινη κατανάλωση, πάντως να μήν αφήνεται να σαπίσει. Μπορούμε να ποτίζουμε με το πρώτο μέρος του αίματος ροκανίδια, άγραφο χαρτί κ άλλη απορροφητική εύφλεκτη φυσική ύλη όπου όταν ξεραθεί το αίμα να δίνεται στη φωτιά. Το πρώτο ένα δέκατο (¹/₁₀) μέρος του αίματος να δίνεται στη φωτιά είναι αρκετό, υπο τον όρον οτι το υπόλοιπο θα πηγαίνει για ανθρώπινη κατανάλωση κ δέν θα αφήνεται να σαπίσει. έπειτα κάποια καλά παχιά κομμάτια να κατακαίγονται στη φωτιά, και έπειτα το ζώο μπορεί να φαγωθεί απο ανθρώπους.

Κυκλοφορεί σε όλο το διαδίκτυο η σατανιστική προπαγάνδα οτι η μέθοδος σφαγής halal και kosher είναι επώδυνες για τα ζώα, ενώ οι "σύγχρονες" (βλέπε σατανιστικές) μέθοδοι, που βασικά σκοτώνουν τα ζώα τσακίζοντας το κρανίοτους, είναι τάχα ανώδυνες! Το ξαναλέω οτι δέν υπάρχει πιό επώδυνη κ σατανική μέθοδος θανάτωσης απο αυτήν που ακολουθείται στα σύγχρονα σφαγεία κ περιλαμβάνει χτύπημα του ζώου στο κρανίο: η μέθοδος αυτή είναι ανεπίτρεπτη στην Ορθόδοξη Χριστιανική παράδοση καθώς και στην Καινή Διαθήκη. Η μέθοδοι halal και kosher είναι λιγότερο επώδυνες κ λιγότερο σατανικές, πρώτα απ' όλα διότι καθώς το αίμα του ζώου χύνεται με μιάς, η πίεση του αίματος πέφτει στο μηδέν οπότε ο εγκέφαλος του ζώου αναισθητοποιείται. Το κακό με τη μέθοδο halal και kosher είναι οτι σφάζουν ακριβώς εκείνα τα ζώα που θα έπρεπει να προστατεύουν. Οι αγελάδες κ τα μοσχάρια δέν θα έπρεπε να θανατώνονται παρα μόνο όταν για τρία ολόκληρα έτη δέν έχουν δώσει γάλα. Κ όλα τα καθαρά ζώα κατα την Παλαιά Διαθήκη είναι εκείνα που πρέπει να εκτρέφονται για γάλα κ όχι για κρέας. Μπορούν να θυσιάζονται μόνο όταν δέν έχουν δώσει γάλα για 3 έτη. Να θυσιάζονται, κ όχι να φονεύονται. Ο φόνος δέν είναι θυσία. Η αληθινή θυσία δέν είναι φόνος, αντίθετα προφυλάσσει τα ζώα απο τον θάνατο. Διότι άν δέν θυσιασθούν, θα πεθάνουν άθλια απο βία ή αρρώστια κ θα καταλήξουν στη σήψη, η σήψη είναι αυτή που δίνει τροφή στα δαιμόνια του θανάτου. Στη σωστή θυσία τίποτε απο το ζώο δέν καταλήγει στη σήψη. Ακόμη κ άν περισσέψει κάτι, πρέπει να δοθεί στη φωτιά προτού να σαπίσει. Η ελληνική παράδοση απο παλιά έχει έναν απλό τρόπο να θανατώνει τα ζώα σχεδόν τελείως ανώδυνα χωρίς ούτε ηλεκτρικό ρεύμα ούτε χτύπημα, ούτε πνίξιμο, ούτε κανένα μηχάνημα, παρα μόνο ένα κοφτερό μαχαίρι, με το οποίο οι ειδήμονες σφαγείς με μιά μόνο κίνηση έκοβαν το ζνίχι του ζώου, κ ύστερα έκοβαν το λαιμό του ζώου ωστε να χυθεί το αίμα κ το αποκεφάλιζαν. Ο Θεός θάνατον ούκ εποίησε και ου τέρπεται επι τη απωλεία ζώντων. Ο Θεός δέν έπλασε τον θάνατο, ούτε χαίρεται όταν κάποιο ζωντανό πλάσμα χάνεται· τότε λοιπόν γιατί ευχαριστήθηκε με τις θυσίες του Άβελ κ του έδωσε ευτυχία; Διότι δέν ήταν φόνος, ήταν σωστές θυσίες με τις οποίες προφύλασσε τα ζώα απο τον θάνατο. Βέβαια για να κάνει σωστές θυσίες θα πρέπει ο άνθρωπος να έχει πρώτα έλεος· να έχει ευσέβεια, να τιμά τον Θεό· να γνωρίζει όλα τα σχετικά με τη σωστή θυσία: σωστή επιλογή του χρόνου, σωστοί ύμνοι με σωστή προφορά, σωστό μαχαίρι, σωστά καυσόξυλα, ωραία φωτιά με τον ελάχιστο δυνατό κ όχι μαύρο καπνό, πρώτα αποτέφρωση των θυηλών κ ύστερα βρώση των υπολοίπων.

Τα ψάρια που πιάνονται ένα - ένα, πρέπει αμέσως μόλις πιάνονται να αποκεφαλίζονται με ένα μεγάλο κοφτερό μαχαίρι σάν εκείνο που χρησιμοποιείται στη σφαγή kosher, κ του καθενός το κεφάλι (ή άλλο κομμάτι) να προσφέρεται στη θάλασσα. Άν πιάνονται με δίχτυ, θα πρέπει να τα διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα όλα μαζί, με τη χρήση 2 ηλεκτροδίων (που πρέπει να έχουν τα αλιευτικά σκάφη), ωστε να θανατώνονται άμεσα κ να μή σπαρταρούν για πολύ. Κ τα ψάρια προτού φαγωθούν, απο το κρέαςτους κάποια καλά κομμάτια να κατακαίγονται. έπειτα μπορούν να φαγωθούν. Τα ίδια ισχύουν κ για τα ασπόνδυλα θαλασσινά. Είναι ασυνέπεια όταν η Παλαιά Διαθήκη πάντοτε ορίζει οτι πρέπει να χυθεί το αίμα του ζώου προτού να φαγωθεί, αλλα για τα ψάρια δέν αναφέρει τίποτε τέτοιο. Κ δέν εξηγεί γιατί εκείνα που δέν έχουν αίμα πρέπει να θεωρούνται ακάθαρτα για τους Εβραίους, όπως τα σαλιγκάρια, τα διάφορα είδη των ακρίδων όμως είναι επιτρεπτά. Δέν υπάρχει λόγος, δέν υπάρχει λογική σε τέτοιες εντολές, κ δέν μας αφορά κιόλας, αφού αυτές οι εντολές δόθηκαν ειδικά για τους Εβραίους κ για μιά ορισμένη εποχή, όχι για πάντα ούτε για όλα τα έθνη. Η ουσία του νόμου για όλους τους ανθρώπους είναι οτι κανένα ζώο δέν μπορεί να φαγωθεί άν δέν έχει γίνει σωστή θυσίατου.

Όπως η θυσία, έτσι κ το ψάρεμα πρέπει να γίνεται μόνο σε επιτρεπόμενες μέρες κ ώρες. (Κατα τα συστήματα που ανέφερα παραπάνω). Συχνά τα ψάρια ψαρεύονται με πυροφάνι μέσα στη νύχτα, 3 έως 5 η ώρα, την ώρα της Τίγρεως. Αυτά τα ψάρια είναι ανόσιο να τα φάει κανείς. Ανόσιο σημαίνει οτι αυτό φέρνει δυστυχία στη ζωή, φέρνει υποδούλωση στα δαιμόνια του θανάτου.

3. Tα προς σφαγή ζώα να είναι ελεύθερης βοσκής, δηλαδή να κινούνται κ να βόσκουν σε ανοιχτό χώρο. Άν υπάρχει γύρωτους περίβολος, πάντως να μήν είναι δεμένα. Να τρέφονται όσο γίνεται πιό φυσικά. Να αναπαράγονται μόνο με φυσικό τρόπο. Του κρέατος η παραγόμενη κ αναλωνόμενη ποσότητα οπωσδήποτε θα μειωθεί, γιατί το ζητούμενο είναι η φυσική ποιότητα.

4. Η Αγία Γραφή κ όλων των κτηνοτροφικών λαών οι παλαιές παραδόσεις τούτο τονίζουν: Άρνα ουκ εψήσεις εν γάλακτι μητρός αυτού. Όταν έχεις το γάλα, το κρέας δέν σου χρειάζεται. Κ όταν το ζώο σου δίνει το γάλα, σάν να είναι μητέρασου, να δείχνεις ευγνωμοσύνη, όχι να τρώς τις σάρκεςτου. Μέγιστη ασέβεια είναι να τρώς με γαλακτομικά μαζί κρέας, η φύση δέν παραβλέπει την ασέβεια. (Άλλωστε κ η επιστήμη λέει: δύσκολα αφομοιώνονται απο τον οργανισμό διαφορετικές πρωτεϊνες μαζί, γάλακτος κ κρέατος). Θα έχετε ακούσει για τις γυναίκες που βάζανε στο φαγητό των ανδρών σταγόνες γάλακτος γυναίκας για να τους μαγέψουν να τις αγαπάνε. Τέτοια είναι λοιπόν η δύναμη του γάλακτος: μερικές σταγόνες γάλα αρκούν για να κάνουν κάποιον να αγαπά ένα πρόσωπο μιά ολόκληρη ζωή, όπως αγαπά ο καθένας τη μητέρα απο την οποία ήπιε γάλα. Τα παιδιά που ήπιαν γάλα απο την ίδια γυναίκα απαγορεύεται να παντρευτούν μεταξύτους, γιατί θεωρούνται αδέλφια, ακόμη και άν είναι μεταξύτους ξένα. Πώς μπορεί κανείς λοιπόν να παίρνει 40 κιλά γάλα ημερησίως απο ένα ζώο, και να μήν αισθάνεται τίποτε γι’ αυτό; Ακόμη και ο πιό μεγάλος φονιάς σέβεται την έννοια της μητρότητας! Και πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να τρώει κρέας με γαλακτοκομικά, δηλαδή να σκοτώνει ένα ζώο την ίδια ώρα που πίνει το γάλα της μάνας του ζώου;

(Οι Αφρικανοί πίνουν γάλα μαζί με αίμα, που το παίρνουν χωρίς να σκοτώσουν τα βοοειδή κ τα άλλα ζώα, τρυπώνταςτους μια φλέβα στον κρόταφο. Οι Κινέζοι κ άλλοι Ασιάτες τρώνε καθημερινά αλλα σχετικά λίγο κρέας, κυρίως απο γουρούνι κ πουλερικά, σπανίως βοοειδών κ αιγοπροβάτων, αλλα ποτέ γαλακτομικά. Είναι γνωστό οτι στην Κινέζικη κουζίνα δέν υπάρχουν γαλακτοκομικά, γάλα απο ζώα δίνουν μόνο στα μωρά κ στα νήπια. Οι Ινδοί τρώνε γαλακτομικά, πολύ λίγο κρέας σε σύγκριση με τους άλλους λαούς, και ποτέ κρέας της αγελάδας (τουλάχιστον στη θεωρία· στην πράξη έχουμε κ στην Ινδία ανουσιουργήματα κατά των αγελάδων). Οι Εβραίοι τρώνε καί γαλακτομικά καί κρέας, αλλα ποτέ στο ίδιο γεύμα. Όλα αυτά είναι σε σωστή κατεύθυνση, αλλα δέν φτάνουν. Το νόημα όλων αυτών των συνηθειών είναι να προστατεύεις κ να μή σκοτώνεις τα ζώα που σου δίνουν γάλα. Όχι να σου δίνουν γάλα κ αντί για το "ευχαριστώ" να τρώς τις σάρκεςτους. Αυτό που κάνουν οι Εβραίοι έχει σοφία, την οποία λίγοι καταλαβαίνουν: πολύ σωστό είναι να μήν τρώς το γάλα μαζί με το κρέας, αλλα το να φάς σήμερα το κρέας κ αύριο το γάλα, δέν είναι ουσιαστικά το ίδιο σάν να τα τρώς μαζί; Γι' αυτό κ πολλοί Εβραίοι σήμερα δέν τρώνε καθόλου κρέας απο τετράποδα.

Αυτό που κάνουν οι ανάλγητοι δυτικοί κ μουσουλμάνοι, που τρώνε κρέας μαζί με γαλακτομικά, δέν δικαιολογείται κ δέν μπορεί να συγχωρεθεί).

Είναι γραμμένο σε κάποια απο τις ιερές γραφές των Ινδών οτι το να φάς κρέας μία φορά σου φέρνει ευτυχία στη ζωή όση ευτυχία φέρνει το να απέχεις απο το κρέας για έξι μήνες, άν αυτό το κρέας που έφαγες προέρχεται απο ολόσωστη θυσία. Αυτό το άν είναι σάν εκείνο οτι άν είχα δύο ρόδες θα ήμουν δίκυκλο, κ άν είχα τρείς ρόδες, θα ήμουν τρίκυκλο. Δέν ισχύει αυτό το "άν": όλοι ξέρουμε οτι οι προϋποθέσεις (για σωστή θυσία) πολύ απέχουν απο το να τηρούνται (μ'όλο που δέν θα ήταν δύσκολο, άν ειλικρινά το θέλαμε), γι' αυτό άς απέχει απο την ανόσια σάρκα όποιος θέλει να γλυτώσει την οργή του Θεού. ΔΙΟΤΙ ΤΩΡΑ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ λίαν ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ: γιατί ο Θεός έπλασε τον κόσμο όχι μόνο για τον άνθρωπο· αλλα ο άνθρωπος υπερπληθυνόμενος αφανίζει κ υποδουλώνει τον κόσμο· κ όλο περισσότερο, πέρα απο κάθε φυσική ισορροπία, υπερπληθύνεται. Γι' αυτό είναι οργισμένος ο Θεός.

Κ δέν είπα ποτέ οτι όλων των πλασμάτων η ζωή αξίζει το ίδιο. Δέν μπορεί ένα μυρμήγκι το οποίο καταπίνει η κατσίκα μαζί με το χορτάρι να αξίζει όσο η κατσίκα. Δέν μπορεί το χορτάρι να αξίζει όσο ο γυμνοσάλιαγκας, ούτε ο γυμνοσάλιαγκας αξίζει όσο ένας σκύλος, ούτε το χορτάρι αξίζει όσο ένα δέντρο. Ούτε κ οι άνθρωποι αξίζουν όλοι το ίδιο, ούτε κ ο Χριστός είπε ποτέ κάτι τέτοιο. Είπε "εφόσον κάνατε έτσι σε κάποιον απο τους αδερφούςμου τους ελαχίστους, σε εμένα το κάνατε". Κ ακόμη είπε "σας στέλνω εσάς πρόβατα ανάμεσα στους λύκους. Γι' αυτό πρέπει να "γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί. [Ματθ. ι’ 16]"

Κ όμως οφείλουμε να δείχνουμε στην ανθρωπότητα (κι άς της αξίζει να καταστραφεί) το σωστό δρόμο. Γιατί τα 4 "ποτέ" των αρχαίων Ελλήνων λένε:

1. Ποτέ μή δείξεις δρόμο άλλο απο τον σωστό.

2. Ποτέ μήν εμποδίσεις βόδι που οργώνει.

3. Ποτέ μήν αρνηθείς να δώσεις όταν σου ζητηθεί νερό ή φωτιά. Και

4. Ποτέ μήν αφήσεις νεκρό ακήδευτο.

Δέν αρκεί να θεωρητικολογούμε ούτε να τηρούμε τους νόμους μόνοιμας. Και άν δέν μπορεί να γίνεται το καλύτερο, να μή γίνεται το χειρότερο. Έχουμε κ αιτήματα, κ μπορούμε να αναλάβουμε κάποιες δράσεις:

1. Στα ελληνικά σφαγεία να απαγορευθεί η θανάτωση ζώων με χτύπημα (κρούση), το σχετικό μηχάνημα να απαγορευθεί, τα ζώα να σφάζονται αποκεφαλιζόμενα μόνο με μαχαίρια, των σφαγίων το αίμα να καταναλώνεται ή τουλάχιστον να θάβεται, μακριά απο σκουπίδια ή λύματα ή οτιδήποτε δύσοσμο, ή να προσφέρεται νωπό στη θάλασσα.

2. Για τα σφαγεία, τους αλιείς κ τους κυνηγούς, αργιών ημέρες να είναι κάθε Τετάρτη κ Παρασκευή. Κατα αυτές τις μέρες να απαγορεύεται με αυστηρές ποινές η αλιεία, η θήρα κ προπάντων η σφαγή ζώων.

3. Σε κάθε σφάγιο και σε κάθε πακέτο τυποποιημένου κρέατος να αναγράφεται υποχρεωτικά: όχι μόνο η ημερομηνία αλλα κ ο τρόπος θανάτωσης του ζώου.

4. Ο κάθε πολίτης να έχει οποτεδήποτε ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα σφαγεία για να παρατηρεί πώς σφαγιάζονται τα ζώα.

5. Να ζητούμε να απαγορευθεί η τεχνητή γονιμοποίηση κ ο περιορισμός των ζώων σε στενούς χώρους. Τέτοιο αίτημα δέν θα ικανοποιηθεί σύντομα, αλλα παραμένει αίτημα.

6. Σε όλες τις ζωοτροφικές μονάδες να επιτρέπεται ελεύθερη πρόσβαση σε κάθε πολίτη για παρατήρηση.

7. Να ενημερώνουμε τον λαό για το τί είναι ανόσια κ όσια κρεοφαγία. Να πείσουμε να μήν αγοράζει κανείς μή αποκεφαλισμένα νεκρά ζώα.

8. Να ανοίγουμε εστιατόρια κ πιτσαρίες που να μή σερβίρουν κρέας απο τα καθαρά ζώα (αγελάδες και τα συγγενικά είδη ζώων, αυτά ακριβώς που ορίζονται στην Παλαιά Διαθήκη ώς καθαρά).

9. Να εκδίδουμε ημερολόγιο που να δείχνει ποιές μέρες επιτρέπεται κ ποιές όχι θυσία κ σαρκοφαγία.

Τί θα κερδίσουμε απο όλα αυτά? εκτός που θα ελαφρύνουμε τη δικήμας ζωή απο την κακοτυχία, θα έχουμε τη χαρά να ζούμε σε μιά κάπως ανθρώπινη, κάπως βιώσιμη χώρα.

(διότι, πειραματισθείτε για να το δείτε, δέν υπάρχει τρόπος να φάει άνθρωπος, όποιος κι αν είναι, ανόσια σάρκα, κ να μήν επιβαρυνθεί με κακή τύχη. Κ δέν υπάρχει τρόπος να γλυτώσει άνθρωπος απο την κακοτυχία που βαραίνει τη ζωήτου, παρα μόνο απέχοντας απο ανόσια σαρκοφαγία - τουλάχιστον στις πιό απαγορευμένες ημέρες).

Σημείωση: η κακή τύχη δέν έρχεται απο το ίδιο το θύμα. Αν το ίδιο το θύμα μπορούσε να τιμωρήσει, δέν θα έπεφτε θύμα. Αν τιμωρούμασταν την ώρα που αδικούμε, κανένας δέν θα αδικούσε. Όποιος αδικεί την ουρά του καγγουρώ, τιμωρείται απο το βούτυρο της καρύδας. Τί σημαίνει αυτό; Υπάρχει μια ιεραρχία στο σύμπαν, έτσι ωστε του κάθε πλάσματος υπάρχουν κατώτερα και ανώτερα. Όταν αδικώ τα κατώτεράμου, τιμωρούμαι απο τα ανώτεράμου. Μια φορά έτρωγα μαζί με την πρώην σύζυγόμου μια ουρά καγγουρώ. Εν όσω την έτρωγα, δέν είχα καμιά ατυχία. Έπειτα, με ένα σουβλερό μαχαίρι πήγα να κόψω ένα κομμάτι βούτυρο απο καρύδα, μου ξέφυγε το μαχαίρι και τρύπησα άσχημα το χέριμου, παραλίγο να κόψω τον τένοντάμου. Γιατί; Αδίκησα το καγγουρώ (κατώτερόμου) τρώγοντάςτο άθυτο, διαμαρτυρήθηκε σε δαιμόνια (ανώτεράμου), τα οποία μου έβαλαν στο μυαλό την κακή έμπνευση να κόψω για να φάω το βούτυρο της καρύδας για να πληγωθώ.

Είναι αυτό που η κινέζικη παροιμία λέει: Όταν ο μάντις (έντομο) κάνει να γραπώσει το τζιτζίκι, ένα πουλί ετοιμάζεται να γραπώσει τον μάντι απο πίσωτου. Ο μάντις (αλογάκι της Παναγίας) είναι φοβερό έντομο: γραπώνει κάθε έντομο με τα μπροστινάτου πόδια που είναι σαν μεγάλα δρεπάνια, στα οποία κρατώνταςτο ακίνητο του αποσπά με το στόματου κομμάτια ώσπου το καταβροχθίζει μέσα σε ένα λεπτό. Η παροιμία με τον μάντι είναι παρμένη απο μια διήγηση του περίφημου φιλοσόφου Zhuang Zı: «Μια φορά κυνηγώντας ένα πουλί το ακολούθησα μπαίνοντας σε ένα περιβόλι με καστανιές. Το πουλί βρήκε έναν μάντι και ετοιμαζόταν να τον αρπάξει, την ώρα που ο μάντις ετοιμαζόταν να πιάσει ένα τζιτζίκι. Τότε κ εγώ σημάδευα με την σφεντόναμου το πουλί. Μα πρίν προλάβω να το χτυπήσω, έρχεται ο ιδιοκτήτης του περιβολιού, με άρπαξε και με πρόσβαλε κατηγορώνταςμε οτι μπήκα να κλέψω κάστανα! πόσο ντράπηκα!». Αυτό θέλει να πεί οτι όσο κι αν είσαι δυνατός, υπάρχει άλλος δυνατότερος απο σένα. Όσο κι αν είσαι ψηλά, υπάρχει άλλος ψηλότερα απο σένα. Όταν αδικήσεις το πλάσμα που είναι κατώτερόσου, θα τιμωρηθείς απο κάποιο όν ανώτερόσου (που μπορεί να είναι αόρατο, δαιμόνιο). Όταν δέν αδικείς κανένα πλάσμα (ούτε τον ίδιοσου τον εαυτό), δέν έχεις να φοβάσαι ούτε όντα ασύγκριτα ισχυρότεράσου. Γι’ αυτό πρέπει να προσέξετε τα όσα παραπάνω σημείωσα για την φονο-φαγία. Ναί μεν έχει δίκιο η εκκλησία όταν λέει οτι το να φάς ψάρι την Τετάρτη είναι χειρότερο απο ό,τι άν το φάς την Πέμπτη. Ωστόσο, κ την Πέμπτη άν διαπράξεις φόνο (έστω κ μέσω ηθικής αυτουργίας) σου καταλογίζεται όπως κ άν το διαπράξεις την Τετάρτη. Άραγε άν σκοτώσω το σκύλο του γείτονα την Πέμπτη, θα θυμώσει λιγότερο απο ό,τι άν σκοτώσω τον σκύλο την Τετάρτη; Κανένα ζώο δέν αξίζει όσο η αγελάδα. Άν την προστατεύεις, σου δίνει το νέκταρ του Θεού. Άν την σκοτώνεις, σου δίνει το δηλητήριο του θανάτου. Κ είτε Πέμπτη την σκοτώσεις είτε Τετάρτη, είναι φόνος. Τοσούτω μάλλον που δέν υπάρχει λόγος να φάς τη σάρκα. Εδώ υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που δέν τρώνε κανένα ζωικό προϊόν κ η υγείατους δέν είναι καθόλου χειρότερη απο των σαρκοφάγων. Αυτοί αποδεικνύουν περίτρανα την ΜΗ αναγκαιότητα της σαρκοφαγίας. Ωστόσο ο στόχος που θέτουν είναι σατανικός: δέν θέτουν στόχο την ηθική μεταχείριση των ζώων αλλα την εξαφάνιση των εκτρεφόμενων ζώων κ προπάντων των γαλακτοπαραγωγών αγελάδων. Το να παίρνεις το γάλα δέν αντιφάσκει με το να απέχεις απο το κρέας: ίσα ίσα, γι'αυτό προστατεύουμε τις αγελάδες, επειδή λαμβάνουμε το γάλα (κ την κοπριά, κ τα ούρα, τα πάντα απο την αγελάδα είναι πολύτιμα). Γι' αυτό κ δέν τρώμε κοτόπουλο, επειδή παίρνουμε τα αυγά, δέν μας χρειάζεται η σάρκα των πτηνών. Αυτό που κάνουν οι Εβραίοι κ οι Μουσουλμάνοι ακόμα που τρώνε καί τις αγελάδες καί το γάλατους, είναι λιγότερο κακό απο αυτό που στοχεύουν οι vegans να αφανισθούν οι γαλακτοπαραγωγές αγελάδες. Διότι με την τακτική των Εβραίων κ των Μουσουλμάνων οι αγελάδες (κ τα άλλα καθαρά ζώα) διατηρούνται στον κόσμο, ενώ με την τακτική των vegans τα καθαρά ζώα αφανίζονται κ συνάμα οι vegans συμβάλλουν στο να ταυτίζει ο κόσμος τη θυσία με τον φόνο των ζώων (οπότε, είτε τρώνε απο φόνο κ λένε οτι τάχα είναι απο θυσία, είτε τρώνε απο φόνο κ λένε οτι και θυσία να ήτανε το ίδιο κάνει). Δέν θα μείνει η θεία γνώση κρυμμένη για πολύ. Ωστόσο, σε αυτήν την εποχή μήν κοροϊδευόμαστε, δέν υπάρχει θυσία ζώων, φόνος είναι, ειδεχθέστατος φόνος, κ απο τον φόνο με κάθε τρόπο πρέπει να απέχεις για το δικόσου το καλό κ για χάρη της δικήςσου ζωής σε αυτόν τον κόσμο. "Φόνων απέχεσθαι".

κλίκ για επιστροφή
στην αρχική σελίδα

κλίκ στο 瞳 για επιστροφή στην αρχική σελίδα.