Άσκηση στις δευτερεύουσες ονοματικές προτάσεις

α. Φημὶ ὅτι καὶ πρὸ ἐμοῦ τοῦτο τὸ φρόνημα εἶχεν ἡ πόλις: δευτερεύουσα είναι η
1. Φημὶ
2. ὅτι καὶ πρὸ ἐμοῦ τοῦτο τὸ φρόνημα εἶχεν ἡ πόλις
α. Φημὶ ὅτι καὶ πρὸ ἐμοῦ τοῦτο τὸ φρόνημα εἶχεν ἡ πόλις: είναι
1. ειδική
2. ενδοιαστική
3. πλάγια ερωτηματική
4. αναφορική
α. Φημὶ ὅτι καὶ πρὸ ἐμοῦ τοῦτο τὸ φρόνημα εἶχεν ἡ πόλις: και χρησιμοποιείται ως
1. υποκείμενο
2. αντικείμενο
3. επεξήγηση
β. Ξενοφῶν ἔδεισε (= φοβήθηκε) μὴ κακὰ γένοιτο τῇ πόλει.: δευτερεύουσα είναι η
1. β. Ξενοφῶν ἔδεισε (= φοβήθηκε)
2. μὴ κακὰ γένοιτο τῇ πόλει.
β. Ξενοφῶν ἔδεισε (= φοβήθηκε) μὴ κακὰ γένοιτο τῇ πόλει.: είναι
1. ειδική
2. ενδοιαστική
3. πλάγια ερωτηματική
4. αναφορική
β. Ξενοφῶν ἔδεισε (= φοβήθηκε) μὴ κακὰ γένοιτο τῇ πόλει.: και χρησιμοποιείται ως
1. υποκείμενο
2. αντικείμενο
3. επεξήγηση
γ. Πρωταγόρας ἐρωτᾷ εἰ οὐκ αἰσχύνομαι τὰ ἀγαθὰ κακὰ ἀποκαλῶν. δευτερεύουσα είναι η
1. Πρωταγόρας ἐρωτᾷ
2. εἰ οὐκ αἰσχύνομαι τὰ ἀγαθὰ κακὰ ἀποκαλῶν.
γ. Πρωταγόρας ἐρωτᾷ εἰ οὐκ αἰσχύνομαι τὰ ἀγαθὰ κακὰ ἀποκαλῶν. είναι
1. ειδική
2. ενδοιαστική
3. πλάγια ερωτηματική
4. αναφορική
γ. Πρωταγόρας ἐρωτᾷ εἰ οὐκ αἰσχύνομαι τὰ ἀγαθὰ κακὰ ἀποκαλῶν. και χρησιμοποιείται ως
1. υποκείμενο
2. αντικείμενο
3. επεξήγηση
δ. Ὅν οἱ θεοί φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος. δευτερεύουσα είναι η
1. Ὅν οἱ θεοί φιλοῦσιν
2. ἀποθνῄσκει νέος.
δ. Ὅν οἱ θεοί φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος. είναι
1. ειδική
2. ενδοιαστική
3. πλάγια ερωτηματική
4. αναφορική
δ. Ὅν οἱ θεοί φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος. και χρησιμοποιείται ως
1. υποκείμενο
2. αντικείμενο
3. επεξήγηση