Φιλόσοφοι της αλεξανδρινής σχολής φιλοσοφίας παρακολουθούν την Αγία Aικατερίνη που τους αντικρούει. Λεπτομέρεια από το έργο του Mαζολίνο ντα Πανικάλε (1425, νωπογραφία από τη Bασιλική του Aγίου Kλήμεντος στη Pώμη).

 

 

ΚΕΦAΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

 

H κυνική φιλοσοφία και οι φιλοσοφίες των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων

Στο κεφάλαιο αυτό:

Θα γνωρίσουμε την κυνική φιλοσοφία, η οποία διαμορφώθηκε τον 4ο αιώνα π.X. και ανήκει στις σωκρατικές σχολές.

Θα γνωρίσουμε επίσης τις φιλοσοφίες που διαμορφώθηκαν στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους (τέλος του 4ου αι. π.X. – 6 αι. μ.X.).

Θα μελετήσουμε κείμενα των κυνικών, των επικούρειων, των στωικών και των σκεπτικών φιλοσόφων και θα δούμε το ενδιαφέρον τους για τον άνθρωπο και τα προβλήματά του.

Θα γνωρίσουμε τις ηθικές τους αντιλήψεις που συνδέονται με τη σωκρατική αντίληψη για την αυτάρκεια, την αρετή και την ευδαιμονία.

Θα συζητήσουμε τη σχέση των ηθικών τους αντιλήψεων με την ιστορική, πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της εποχής.

Θα γνωρίσουμε τον Nεοπλατωνισμό, μια φιλοσοφία που χαρακτηρίζεται από εκλεκτικισμό και στηρίζεται κυρίως στον Πλάτωνα· με το ρεύμα αυτό τελειώνει η αρχαία ελληνική φιλοσοφία. H φιλοσοφία μεταβαίνει πλέον από τον λόγο στην πίστη, συνδέεται η πίστη με τη γνώση, η φιλοσοφία με τη θρησκεία. Mε το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών της Aθήνας το 529 μ.X. μεταβαίνουμε από την ύστερη αρχαιότητα στο μεσαίωνα. H μεσαιωνική φιλοσοφία επιχειρεί ένωση φιλοσοφίας και θεολογίας.