Εντόπισε στο κείμενο τα 44 σημεία στίξης (κόμμα, τελεία, πάνω τελεία, παρένθεση, παύλα).

Κάνε κλικ στη λέξη που νομίζεις πως χρειάζεται δίπλα της κάποιο σημείο στίξης.

Έχω ζήσει σε πολλές πόλεις μερικές απ’ αυτές το Σίντνεϊ τη Νέα Υόρκη τις αγάπησα πολύ κι ευχαρίστως θα τις ξανάβλεπα για λίγο έστω και μια φορά στα πέντε χρόνια αλλ’ όση ζωή μου μένει ακόμα εδώ προπάντων στην Αθήνα θα ’θελα να τη ζήσω κι εδώ όταν έρθει κάποτε εκείνη η ώρα εδώ να τελειώσω τις μέρες μου ως τότε σκέφτομαι καμιά φορά δεν θα ’χει μείνει σχεδόν τίποτα απ’ την Aθήνα μου εκείνη την Aθήνα που αγάπησα μα κάτι μέσα μου μου λέει πως ίσως να ’χω κι άδικο γιατί εκτός κι αν γίνει πια καμιά μεγάλη κοσμογονική αλλαγή θα μένουν πάντως για πολύ καιρό ακόμα για πάντα ελπίζω ο λόφος του Λυκαβηττού κι ο λόφος του Φιλοπάππου ως τότε βέβαια θα ’χουν «αξιοποιηθεί» από κάποια κακόγουστη δημοτική ή κρατική υπηρεσία και θα ’χουν μαντρωθεί με συρματοπλέγματα μα τα παιδιά και τα ζευγάρια των ερωτευμένων θα βρίσκουν πάντα έναν τρόπο ν’ ανοίγουν ένα πέρασμα για να μπορούνε να τρυπώνουν μέσα όσο κι αν μολυνθεί η ατμόσφαιρα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει πολύ το μελιχρό αθηναϊκό φθινόπωρο ο ήπιος αθηναϊκός χειμώνας με τις αλκυονίδες μέρες του η μεθυστική άνοιξη και το ναρκωτικό καλοκαίρι που έχει πότε πότε και τις βραδινές του αύρες όσο κι αν ρυπανθεί ο Σαρωνικός θα μένει ελπίζω πάντα κάποια σχετικά καθαρή ακρογιαλιά οι άνθρωποι μπορεί στο μεταξύ να πηγαίνουν στη Σελήνη για δουλειές μα η μαγεία του φεγγαριού τη στιγμή που ξεπροβάλλει πάνω από την κορυφογραμμή του Yμηττού θα μένει πάντα ίδια το μοναδικό φως του αττικού ουρανού δύσκολα θ’ αλλάξει κι αυτό μέσα στην κόλαση που λένε πως θα είναι σε λίγα χρόνια η Aθήνα θα μένει πάντα ο μικρός παράδεισος του μοναστηριού της Kαισαριανής δέκα λεπτά απ’ το κέντρο απ’ τα παλιά και τόσο ανθρώπινα σπιτάκια που ξέραμε δεν θα ’χει μείνει πια κανένα αλλά σ’ αυτές τις ακαλαίσθητες πολυκατοικίες που υψώνονται στη θέση τους θα κατοικούνε για πολύ καιρό ακόμα άνθρωποι που θα μιλάνε λίγο πολύ την ίδια γλώσσα με μένα θα σκέφτονται και θα αισθάνονται λίγο πολύ σαν και μένα.
K. Tαχτσής, «H γιαγιά μου η Aθήνα», εκδ. Πατάκη, Aθήνα 1995