Γεννήθηκε στο Σαιν-Ντιέ το 1891. Σπουδάζει νομικά στα πανεπιστήμια του Στρασβούργου, του Φράιμπουργκ και του Μονάχου. Στο Βερολίνο, συμμετέχει στο εξπρεσιονιστικό κίνημα. Από το 1914 ως το 1919 ζει στην Ελβετία και συμμετέχει με τα κείμενά του στο ειρηνιστικό κίνημα που έχουν δημιουργήσει ο Romain Rolland και ο Henri Guilbeaux. Το 1919 εγκαθίσταται στο Παρίσι. Το 1921 παντρεύεται με την Claire Studer.
Ο Ιβάν εκδίδει γερμανικές και γαλλικές ποιητικές ανθολογίες και βιοπορίζεται κάνοντας μεταφράσεις. Το 1924 εκδίδει το περιοδικό "Σουρρεαλισμός". Εκδίδονται στην Γαλλία και την Γερμανία οι ποιητικές του συλλογές, τα μυθιστορήματά του και τα δοκίμιά του. Στο λυρικό δοκίμιο "Η Διώρυγα του Παναμά", ο ποιητής περιγράφει την πάλη του ανθρώπου με τα στοιχεία της φύσης και την μεγαλειώδη διόρυξη του καναλιού. Ανάμεσα στα θεατρικά του έργα, που έχουν ακόμα έντονη την επιρροή του Εξπρεσσιονισμού, το πιο γνωστό είναι "Ο Μαθουσάλας ή ο Αιώνιος Αστός". Στα ποιητικά του έργα για τον "Ιωάννη τον Ακτήμονα" εκφράζει την υπαρξιακή μοναξιά του περιπλανώμενου Ιουδαίου που ταλαντεύεται ανάμεσα σε δύο κουλτούρες.
Από το 1939 έως το 1947 το ζευγάρι αυτοεξορίζεται στις ΗΠΑ για να γλιτώσει από τις διώξεις των Ναζί και επιβιώνουν χάρις στην δημοσιογραφία και την λογοτεχνία.
Η λευχαιμία από την οποία προσεβλήθη το 1944, η εξορία από την Γαλλία, η έκρηξη της ατομικής βόμβας, εμπνέουν την δημιουργία ενός ποιητικού έργου με πλούσιο γλωσσικό ιδίωμα όπου πρωτοστατούν οι χθόνιες δυνάμεις, η αλχημεία, η σολομωνική, ο μετασχηματισμός της ύλης. Με την επάνοδό του στη Γαλλία, δημοσιεύει τις ποιητικές του συλλογές και διατυπώνει το καλλιτεχνικό μανιφέστο για τον "Réisme" δηλαδή η τέχνη του να εμβαθύνεις στην ρίζα των πραγμάτων και των λέξεων, να αποκαλύπτεις την εσωτερική αλήθεια των πραγμάτων.
Πεθαίνει το 1950 στα 58 του χρόνια αφήνοντας την ποιητική διαθήκη «Ονειρική Χλόη» που θα εκδοθεί από την Claire Goll όπως επίσης και άλλα ανέκδοτα ποιήματά του
Επιμέλεια: Αγνή Τσιότσου
Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ, Βικιπαίδεια
Ανθολογούνται στα σχολικά βιβλία:
Εργογραφία
Γνωστότερα έργα του:
"Requiem pour les morts de L' Europe" (1916),
"Der neue Orpheus" (1918),
"Methusalem oder der ewige Burger" (θεατρ., 1922),
"Le Microbe d' Or" (1927),
"Die Eurokokke" (1927),
"Der Mitropaer" (1928),
"Agnus Dei" (1929),
"Lucifer Vieillissant" (1934),
"La chancon de Jean sans terre" (1936-1939),
"Traumkraut" (ποιήματα, 1951).