Άλλα βιογραφικά

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926 και σπούδασε Νομικά. Διακρίθηκε κυρίως ως συγγραφέας μυθιστορημάτων. Οι υποθέσεις των έργων του διαδραματίζονται σε κρίσιμες περιόδους των μεταπολεμικών χρόνων. Ο συγγραφέας όμως δεν ενδιαφέρεται να δώσει χρονογραφικά την εποχή του, αλλά να ψηλαφίσει το ανθρώπινο δράμα μέσα σ' αυτή και να δείξει τον δεσμό της ανθρώπινης μοίρας με το Κακό. Ασχολήθηκε επίσης με την κριτική της λογοτεχνίας.

 

Πηγή: Σχολικό βιβλίο γ' λυκείου

 

Ο Αλέξανδρος Κοτζιάς γεννήθηκε στην Αθήνα, δεύτερος γιος του Παναγιώτη Κοτζιά από τη Δημητσάνα και της Ξένης το γένος Αλεξανδροπούλου από τη Χαλκίδα. Η οικογένειά του ήταν εύπορη, καταστράφηκε όμως οικονομικά κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, καθώς είχε προηγηθεί και ο θάνατος του πατέρα ήδη από το 1936. Ο Αλέξανδρος σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1943 ως το 1947 δεν αποφοίτησε όμως, καθώς το αντικείμενο δεν τον ενδιέφερε. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου προσβλήθηκε από φυματίωση και το πατρικό του σπίτι λεηλατήθηκε και πυρπολήθηκε. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας (1948-1952) επισκέφτηκε πολλά μέρη της Ελλάδας και από το 1950 ως το 1956 στράφηκε μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του Κώστα στις οικοδομικές επιχειρήσεις.

Στον χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1943 με τη δημοσίευση ενός διηγήματος στο περιοδικό Μαθητικά Γράμματα και πιο επίσημα δέκα χρόνια αργότερα με δημοσιεύσεις μεταφράσεων και μυθιστορημάτων, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία και τη λογοτεχνική κριτική (1956-1982). Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου συμμετείχε σε αντιστασιακές οργανώσεις και συνεργάστηκε στις εκδόσεις 18 Κείμενα, Νέα Κείμενα Ι, Νέα Κείμενα ΙΙ και στο περιοδικό Συνέχεια. Συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Μεσημβρινή και το Βήμα και από το 1975 ως το 1982 ανέλαβε την επιμέλεια της έκδοσης της Καθημερινής Φιλολογική Καθημερινή. Εργάστηκε επίσης ως διευθυντής του γραφείου Τύπου της ελληνικής πρεσβείας του Λονδίνου και ως διευθυντής και ειδικός σύμβουλος της Γενικής Γραμματείας Τύπου και Πληροφοριών. Παντρεύτηκε την Ελένη Αποστόλου με την οποία απέκτησε δυο παιδιά. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, αντιπρόεδρος (1982-1984) και σύμβουλός της (1986). Τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1987 για το έργο του Φανταστική περιπέτεια).

Το έργο του Αλέξανδρου Κοτζιά τοποθετείται στον χώρο της μεταπολεμικής ελληνικής πεζογραφίας. Στα μυθιστορήματά του κυριαρχεί ο πολιτικός και κοινωνικός προβληματισμός γύρω από τη νεότερη ελληνική ιστορία από τη γερμανική κατοχή και τον εμφύλιο ως την πτώση της δικτατορίας του Παπαδόπουλου και τις μέρες μας.

 

Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ

Εργογραφία

 

Ι. Μυθιστορήματα

Πολιορκία, 1953.

Μια σκοτεινή υπόθεση,1954

Ο Εωσφόρος, 1959.

Η απόπειρα, 1964.

Ο γενναίος Τηλέμαχος, 1972.

Αντιποίησις αρχής, 1959.

Φανταστική περιπέτεια, 1985.

ΙΙ. Νουβέλες

Ιαγουάρος, 1987.

Η μηχανή, 1989.

Τα παιδιά του Κρόνου – Ο πυγμάχο, 1991.

Τα παιδά του Κρόνου – Το σοκάκι, 1992.

ΙΙΙ. Ποίηση

Ποιήματα, 1951.

Νέα Πορεία, 1962.

ΙV. Κριτική

Μεταπολεμικοί πεζογράφοι · Κριτικά κείμενα, 1982.

Αφηγηματικά · Κριτικά κείμενα Β’, 1984.

Δοκιμιακά και άλλα · Κριτικά κείμενα Γ’, 1986.

Τα Αθηναϊκά διηγήματα και δύο δοκίμια για το χρόνο, 1992.

V. Ιστορικά αφηγήματα

Ο εθνικός διχασμός, [1974].

Επίλογος στο Γουδί, [1975].

Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών, [1975].

VΙ. Μεταφράσεις

Φ.Ντοστογιέβσκι, Οι φτωχοί, [1954].

Φ.Ντοστογιέβσκι, 1954.

Γεωργίου Φίνλεϋ, Ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως, [1954].

Άρθουρ Καίστλερ, Το μηδέν και το άπειρο, [1960].

Φραντς Κάφκα, Η δίκη, 1961.

Ο κομισάριος και ο γιόγκι και άλλα δοκίμια του Arthur Koestler, [1962].

Α.Τζόουνς, Ο Κωνσταντίνος και ο εκχριστιανισμός της Ευρώπης, [1962].

Α.Μπερν, Ο Μέγας Αλέξανδρος και η ελληνιστική Αυτοκρατορία, [1963].

Φλάννερυ Ο’ Κόννορ, Και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν…, 1965.

Τσεζάρε Παβέζε, Ο διάβολος στους λόφους, 1969.

Τζων Κέννεθ Γκάλμπραιηθ, Ο Θρίαμβος· Μυθιστόρημα της σύγχρονης διπλωματίας, 1969.

Ρόμπερτ Γκρέηβς, Εγώ ο Κλαύδιος, 1970.

Γιαν Κοττ, Σαίξπηρ ο σύγχρονός μας, 1970.

Wright Louis B., Ο Σαίξπηρ και η εποχή του, [1970].

Ελέιν Μόργκαν, Η καταγωγή της γυναίκας, 1976.

Νίκος Γκατζογιάννης, Ελένη, 1983.

Τσικαμάτσου Μονζεαμόν, Οι μάχες του Κοξίνγκα· Δραματικό έπος, 1984.

Φραντς Κάφκα, Ο πύργος, 1995.

Φραντς Κάφκα, Η Δίκη 1995.

VII. Θέατρο

Ενοικιάζεται δωμάτιον μετ’ επίπλων Δράμα σε πράξεις τρεις. Θεσσαλονίκη, ανάτυπο από τη Νέα Πορεία, 1962.