Λεοντάρης Βύρων (1932-2014)
Σύντομο βιογραφικό για σχολική χρήση. Κατέβασε σε αρχείο 
«Τις λέξεις κουρταλώ και δε μου ανοίγουν
γιατί πια δεν τις κατοικούν τα βάσανά μας.»
Ο Βύρων Λεοντάρης ήταν Έλληνας ποιητής της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς και δοκιμιογράφος, στον οποίο οφείλεται ο όρος «ποίηση της ήττας».
Γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Σάμο, από όπου καταγόταν, και μετά εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε ως δικηγόρος.
Στον χώρο της λογοτεχνίας ασχολήθηκε με την ποίηση, ενώ δημοσίευσε επίσης κριτικά δοκίμια. Πρωτοεμφανίστηκε το 1954 με την ποιητική συλλογή "Γενική Αίσθηση'. Συνεργάστηκε με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ήταν μέλος της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού "Σημειώσεις".
Το ποιητικό του έργο τοποθετείται στον χώρο της μεταπολεμικής ελληνικής ποιητικής γενιάς.
Η ποίηση του Λεοντάρη είναι συνδεδεμένη με τα γεγονότα που ακολούθησαν τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, είναι και ποίηση που απηχεί τις πρώτες κρίσεις αξιών και ιδεών, οι οποίες εμφανίστηκαν την ίδια περίοδο στον ελλαδικό χώρο. Είναι η «ποίηση της ήττας», ορισμό που αυτός πρώτος ονοματοθέτησε και έκτοτε επικράτησε. Με αυτόν ορίζει την ποίηση που γράφτηκε από αριστερούς ποιητές τη δεκαετία του '40, καθώς και την ηθική στάση των ποιητών αυτών και το φρόνημα της ποίησής τους τα επόμενα χρόνια.
Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από διάφορους συνθέτες, όπως ο Γιάννης Σπανός. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, αγγλικά και τουρκικά. Έλαβε το Κρατικό Βραβείο ποίησης για το έργο του "Εν γη αλμυρά".
Πηγές: Ε.ΚΕ.ΒΙ., ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ, poiein.gr, Βικιπαίδεια, sansimera.gr
Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Σάιτ
Ανθολογούνται στα σχολικά βιβλία:
[Τις λέξεις κουρταλώ και δε μου ανοίγουν]
Εκτενέστερο βιογραφικό
Γεννήθηκε το 1932 στη Νιγρίτα και σπούδασε νομικά στην Αθήνα, όπου και σταδιοδρόμησε ως δικηγόρος. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ποίηση και τη δοκιμιογραφία. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1997.
Πηγή: Σχολικό βιβλίο γ' λυκείου
Ο Βύρων Λεοντάρης γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Σάμο, από όπου καταγόταν, και το 1939 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Αδελφός του κριτικού Μανόλη Λαμπρίδη, του ποιητή Ανδρέα Λεοντάρη, σύζυγος της ποιήτριας Ζέφης Δαράκη. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1952-1956) και εργάστηκε ως δικηγόρος. Στο χώρο της λογοτεχνίας ασχολήθηκε με την ποίηση, ενώ δημοσίευσε επίσης κριτικά δοκίμια. Πρωτοεμφανίστηκε το 1954 με την ποιητική συλλογή "Γενική Αίσθηση'. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά "Κριτική", "Εφημερίδα των Ποιητών", "Επιθεώρηση Τέχνης", κ.ά., μέλος της εκδοτικής ομάδας του περιοδικού "Σημειώσεις".
Το ποιητικό του έργο τοποθετείται στο χώρο της μεταπολεμικής ελληνικής ποιητικής γενιάς. Έργα του μεταφράστηκαν στα γαλλικά, αγγλικά και τουρκικά.
Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ.
Εργογραφία
Ι. Ποίηση
Ορθοστασία (1957),
Η ομίχλη του μεσημεριού (1959),
Ανασύνδεση (1962),
Κρύπτη (1968),
Ψυχοστασία (1972),
Μόνον δια της λύπης... (1976),
Ψυχοστασία. Ποιήματα 1949-1976,
Εκ περάτων (1986),
Εν γη αλμυρά (1996),
Έως... (2003)
Μόνον δια της λύπης
ΙΙ. Δοκίμια
• Η ποίηση της ήττας· Ελληνικά κείμενα και μελέτες. 1983.
• Καβάφης ο έγκλειστος· Δοκίμιο υπεράσπισης του ποιητή έναντι της ποίησης. 1983.
• Δοκίμια για την ποίηση. 1985.
• Γραφή και βιβλίο. 1990.
