Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος, Ασμάτιον, Λογοτεχνία Α΄ Λυκείου

Οι Φαναριώτες και η Ρομαντική Σχολή των Αθηνών (1830-1880) 299

Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος, Ασμάτιον

Ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος θεωρήθηκε ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του ρομαντισμού. (Εμφανίζεται σε μια εποχή που η ποίηση των Φαναριωτών αρχίζει να φθίνει και κυριαρχούν οι τάσεις για επιστροφή στην αρχαία γλώσσα και την ανασύσταση του αρχαίου μεγαλείου). Θεματική του ποιήματος που περιλαμβάνεται στη συλλογή Στόνοι (1866), είναι η αναλγησία και η απιστία της γυναίκας. Όπως έχει γραφτεί, η ευαισθησία του δεν μπορεί να δει στη γυναίκα παρά ένα πλάσμα ανάλγητο, που προορισμός του είναι να βασανίζει τον άντρα. Βέβαια το θέμα αποτελεί κοινό τόπο όχι μόνο της ρομαντικής ποίησης, αλλά και της εποχής.

Όπως βλέπεις εις την λίμνην την εικόνα σου πιστήν,
άνω ταύτης όσω είσαι·
άμα δε αναχώρησης, έπαυσες να ζωγραφήσαι,
και η λίμνη διαγράφει την εικόνα σου αυτήν.

Ούτω και ενόσω μένης εις την φίλην σου εμπρός,
σ' εικονίζει, αγαπάσαι·
φεύγεις; αι στιγμαί εκείναι θα διαγραφώσι πάσαι,
και θα έλθουν πάλιν άλλοι να κατοπτρισθούν λαμπρώς.

Εις τον άνεμον μη λέγε τα δεινά σου· δεν σ' ακούει.
Εις την άμμον μη χαράσσης τ' όνομά σου· θα χαθή.

Όστις κρούει την ψυχήν την γυναικείαν, μάτην κρούει·
ό,τ' εις γυναικός χαράξης την καρδίαν, θα σβεσθή.

Ερωτήσεις 300

Το ποίημα αποτελεί τυπική περίπτωση της ρομαντικής ποίησης: καθαρεύουσα γλώσσα, εύκολη στιχουργία, ύφος ρητορικό. Προσπαθήστε να υποστηρίξετε, βασιζόμενοι στο ίδιο το ποίημα, αυτές τις απόψεις.
Με ποιες εικόνες παρουσιάζει ο ποιητής τη γυναικεία απιστία;

Δ. Παπαρρηγόπουλος, «Στιγμαί Μελαγχολίας»

Ενατένιση

Maurice Chabs, Ενατένιση

Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος (1843-1873)

Γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και σε ηλικία 23 ετών αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής. Πατέρας του ήταν ο ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος. Έργα του: α) Μελέτες: Σκέψεις ενός ληστού ή η καταδίκη της κοινωνίας (1859), Η περί ποινής θεωρία του Πλάτωνος (1860), κ.ά. Ποίηση: Στόνοι (1866), Χελιδόνες (1867), Ορφεύς - επικολυρικόν ποίημα (1868), Πυγμαλίων - επικολυρικόν ποίημα (1869). Πεζά: Χαρακτήρες - Διάλογοι πεζοί και έμμετροι (1870). Θέατρο: Συζύγου εκλογή - κωμωδία (1868), Αγορά, κωμωδία (1871). Συγκεντρωτικές εκδόσεις του έργου του: Ανέκδοτα έργα(1894), Τα Άπαντα, εκδ. Γ. Φέξη (1897), Τα Άπαντα, Λογοτεχνική Βιβλιοθήκη Φέξη (1915).