Οι τροβαδούροι ήταν οξιτανοί ποιητές και συνθέτες, ανάμεσα τους και γυναίκες, που εμφανίζονται το 12ο και 13ο αιώνα μχ. Με την εμφάνιση τους ολοκληρώνεται το πέρασμα απο τη θρησκευτική στη κοσμική ποίηση. Το όνομα τους προέρχεται απο το λατινικό trobar που σημαίνει συνθέτω στίχους ή μουσική. Εκτός απο τη νότια, τους συνατούμε και στη βόρεια γαλλία με το όνομα trouv?res . Οι τροβαδούροι πηγαιναν απο παλάτι σε παλάτι και αφηγούνταν έμετρες, επικές ιστορίες σε στίχους, υμνώντας τις αρετές της ιπποσύνης. Αρκετά συχνά, πλαισιώνονταν απο άλλους διασκεδαστές, οικονομικά ασθενέστρους, όπως οι ζονγκλέρ και οι πλανόδιοι μουσικοί.
Ανάμεσα στα πιο γνωστά λυρικά ποίηματα της εποχής είναι το τραγούδι του Roland, « la chanson de Roland », και το τραγούδι της δράσης, « la chanson de geste ». Το δεύερο προέρχεται από το λατινικό gesta που σημαίνει δράση και πολεμικό κατόρθωμα. Οι περισσότεροι τροβαδούροι κατάγονταν απο την γαλλική Aquitaine ή την Provence[1]. Η συμβολή τους στα κοινωνικά και λογοτεχνικά δρώμενα της εποχής τους αφορά καταρχήν τη κριτική αντιμετώπιση των κοινωνικών συμβάσεων της εποχής τους και των ηθών. Ωστόσο τα ερωτήματα που γεννούν τα έργα τους, παράλληλα με τις κοινωνικές εξελίξεις που βιώνουν οι δημιουργοί τους , οδηγούν σε μια ευρύτερη κριτική διάθεση των μεσαιωνικών κοινωνιών.
