per terram per mare

Η παράδοση αναφέρει: δύο Μούσες εφεύραν τη θεωρία και την πράξη στη μάθηση. Τρεις Μούσες εφεύραν τους τρεις μουσικούς τόνους αδρόν, μέσον και ισχνόν τις τρεις χορδές της Λύρας, τις τρεις προσωδίες οξεία, βαρεία, περισπωμένη και τους τρεις χρόνους παρεληλυθότα, ενεστώτα, μέλλοντα τα τρία πρόσωπα, τους τρεις αριθμούς, το τρίγωνο των αστέρων και άλλα τριάριθμα. Τέσσερις Μούσες εφεύραν τις τέσσερις διαλέκτους: αττική, ιωνική, αιολική και δωρική. Πέντε Μούσες τις πέντε αισθήσεις: όραση, γεύση, όσφρηση, αφή και ακοή. Επτά Μούσες εφεύραν τις επτά χορδές της λύρας, τις επτά Ουράνιες ζώνες, τους επτά πλανήτες και τα επτά φωνήεντα του ελληνικού αλφάβητου. Continue reading «Οι εννέα Μούσες»

Ο Ιωάννης Χρυσόστομος και οι Καππαδόκες Εκκλησιαστικοί Πατέρες καθόρισαν με τρόπο μεγαλοφυή τη γλώσσα της ελληνόφωνης Εκκλησίας κατά τον 4ο αιώνα. Μέσα σε μία περιρρέουσα πολιτιστική ατμόσφαιρα, όπου η «μίμηση» (imitatio) των κλασικών προτύπων υπήρξε το ζητούμενο για κάθε πνευματική δημιουργία, οι μεγάλοι διδάσκαλοι της Εκκλησίας υιοθέτησαν στον γραπτό λόγο τον αττικισμό. Ακολούθησαν τα παραγγέλματα της Β? Σοφιστικής στο γλωσσικό τους ύφος και καθιέρωσαν έναν κώδικα αποδεκτό από τους διανοούμενους της εποχής τους, ώστε εκ των προτέρων να μην απορρίπτεται κήρυγμα του Χριστιανισμού. Με αυτόν τον τρόπο επέτυχαν τη μαθητεία των λογίων εθνικών και προ πάντων τον εκχριστιανισμό της θύραθεν φιλοσοφικής σκέψης. Continue reading «Η πρόσληψη της αρχαίας ρητορικής τέχνης στους λόγους του Ιωάννου Χρυσοστόμου»