Η τρίτη ημέρα της Δημιουργίας «ξημερώνει» στο 10^-35 (10 εις την μείον 35) του δευτερολέπτου και διαρκεί μέχρι το δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου.

Τα αρχέγονα σωματίδια μεταμορφώνονται σε κουάρκ και σε ισάριθμα αντικουάρκ, σε νετρίνα και σε αντινετρίνα, σε ηλεκτρόνια και σε άλλα τόσα ποζιτρόνια, και το σαιξπηρικών προδιαγραφών έργο αρχίζει. Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Οφηλία και Άμλετ.

Κάθε συνάντηση ενός κουάρκ με το αντικουάρκ του σημαίνει εξαΰλωση και των δύο. Οι κουάρκ πεθαίνουν μαζί με τις αντικουάρκ Ιουλιέτες τους και ο θάνατος ζεσταίνει, έστω και πρόσκαιρα, τα υπόλοιπα συστατικά του Κόσμου. Και με κάθε ηλεκτρόνιο συμβαίνει το ίδιο. Η συνάντηση με ποζιτρόνιο συνεπάγεται εξαφάνιση και των δύο και ο θάνατος έχει τη μορφή φωτονίων.

Στο σύνολό του, βέβαια, το Σύμπαν εξακολουθεί να μεγαλώνει και να ψύχεται. Κάπου εκεί ο Δημιουργός φαίνεται πως παραμέρισε τους δισταγμούς και πήρε τη μεγάλη απόφαση. Η αρχική συμμετρία Ύλης και Αντιύλης θα έπρεπε να διαταραχθεί έστω και ελαφρά υπέρ της Ύλης. Η απόφαση είχε σαν άμεση συνέπεια να αρχίσουν να περισσεύουν τα κουάρκ. Ορισμένοι «Ρωμαίοι» κουάρκ δεν θα συναντήσουν ποτέ την αντικουάρκ «Ιουλιέτα» τους και θα επιζήσουν για να φτιάξουν, κάποτε, άστρα, μουριές, χελιδόνια, νήσο Χίο, Μάνη, κορίτσια και παιδιά.

Την τρίτη ημέρα της Δημιουργίας, το Σύμπαν, με μέγεθος μιας μπάλας του τένις, κατευθύνεται προς την επιλογή Ύλη. Ωστόσο το δρομολόγιο θα πραγματοποιηθεί δύσκολα. Κι αυτό γιατί η Κόλαση επιμένει^. η θερμοκρασία της ακτινοβολίας διατηρείται σε τρομακτικά υψηλές τιμές και καθένα από τα υψηλής ενέργειας φωτόνια που τη συγκροτούν μπορεί να γεννήσει Αντιύλη. Είναι, δηλαδή, δυνατόν να σβήσει και στη θέση του να εμφανιστεί ένα ζευγάρι ηλεκτρονίου με ποζιτρόνιο. Όσο η θερμοκρασία είναι μεγαλύτερη από το κατώφλι (4) 5,93.10⁹ Κέλβιν, τα ποζιτρόνια της Αντιύλης θα ξανάρχονται μαζί με τα δίδυμα αδελφάκια τους. Η Κόλαση επιβάλλει επιστροφές στην Αντιύλη.

Καθώς η Τρίτη ξετυλίγεται, τα φωτόνια πλημμυρίζουν το νεαρό Σύμπαν, συνεισφέρουν στο ενεργειακό περιεχόμενο περισσότερο από τα σωματίδια Ύλης και Αντιύλης. Η ενέργεια με τη μορφή ακτινοβολίας κυριαρχεί ποσοτικά πάνω στην ενέργεια με τη μορφή μάζας. Οι συγκρούσεις είναι λοιπόν δύο. Η μία ανάμεσα σε Ύλη και Αντιύλη είναι ανελέητη. Η άλλη έχει στόχο την ποσοτική επικράτηση της Ύλης/Ακτινοβολία-Ενέργεια πάνω στην Ύλη/Μάζα.

Οι δύο συγκρούσεις διεξάγονται και σε κοινό πεδίον μάχης, καθώς ορισμένα φωτόνια -φορείς της ακτινοβολίας - εξαϋλώνονται αφήνοντας δίδυμα, έναν στρατιώτη της μίας πλευράς κι έναν στρατιώτη της άλλης. Κάθε φωτόνιο που «σβήνει» αφήνει στη θέση του ένα «αποδεκτό» ηλεκτρόνιο και ένα «τέρας Αντιύλης», ποζιτρόνιο με θετικό φορτίο. Και τα δύο θα μπουν στο παιχνίδι θανάτου-γέννησης με τις τρεις προσχεδιασμένες προοπτικές.

Η πρώτη είναι ότι η Ύλη θα νικήσει την Αντιύλη στον Μεγάλο Πόλεμο. Και όχι απλώς θα νικήσει. Η εξέλιξη θα οδηγήσει σε πλήρη, σχεδόν, αφανισμό των παιδιών της Αντιύλης, των ποζιτρονίων και των αντικουάρκ.

Η δεύτερη προοπτική είναι ότι η Ύλη ως μάζα θα επικρατήσει ποσοτικά της Ύλης-ακτινοβόλου ενέργειας.

Η τρίτη, τέλος, προοπτική είναι ότι η ενηλικίωσή του Σύμπαντος θα συντελείται με γενική κατεύθυνση από μορφές απλές σε μορφές συνθετότερες.

Για όλες αυτές τις προοπτικές υπάρχουν βασικοί κανόνες^. κάτι σαν Εντολές του Δημιουργού.

Μία βασική εντολή είναι εκείνη που επιβάλλει τη διατήρηση ποσοτήτων όπως η μάζα-ενέργεια, το ηλεκτρικό φορτίο και η ορμή. Οτιδήποτε και να συμβεί, οσοιδήποτε ταυτόχρονοι θάνατοι Ρωμαίων με Ιουλιέτες, γεννήσεις τεράτων ή συγκροτήσεις πρωτονίων του μέλλοντος, στις ποσότητες αυτές απαγορεύεται και το να λιγοστέψουν αλλά και το να αυξηθούν.

Προς το τέλος της τρίτης ημέρας ξεχωρίζει και η Ηλεκτρασθενής αλληλεπίδραση ως ενοποιημένη μορφή της Ασθενούς και της Ηλεκτρομαγνητικής και η μέρα τελειώνει με τα κουάρκ να κυκλοφορούν για τελευταία φορά ελεύθερα, χωρίς να «υποψιάζονται» ότι από αύριο θα είναι ισοβίως φυλακισμένα βάσει κάποιας θεϊκής απόφασης είτε βάσει κάποιας εσωτερικής δυναμικής που υπάρχει μέσα στην ίδια την Πραγματικότητα.

ΤΕΤΑΡΤΗ

Επιστροφή στην πρώτη σελίδα