Παράλληλα με τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς οι οποίοι μάλιστα δεν σχετίζονταν υποχρεωτικά με την εθνικότητα κυριαρχούσε μεταξύ των φυσικών και μία διάθεση για συνεργασία. Τόσο στο πρώτο όσο και στο δεύτερο Συνέδριο οι φυσικοί ένιωθαν να τους ενώνει ένα είδος έρωτα για το γνωστικό αντικείμενο και ο σύνδεσμος αυτός ξεπερνούσε τις γραμμές των εθνικών συνόρων.

Μέσα όμως σε λιγότερο από ένα χρόνο, με την κήρυξη του Μεγάλου Πολέμου, τον Αύγουστο του 1914, η υπέρβαση των εθνικών συνόρων έδωσε τη θέση της σε έναν ακραίο εθνικισμό. Οι περισσότεροι από τους μεγάλους φυσικούς εκδήλωσαν τον ίδιο εθνικισμό με τους απλούς πολίτες. Ο Ostwald, ο Nernst, ο Lenard, ο Planck, ο Röntgen, και ο Wien ήταν ανάμεσα στους 93 Γερμανούς διανοούμενους που υπέγραψαν την περίφημη "Aufruf an die Kulturwelt" (Εκκληση προς τον πολιτισμένο κόσμο) στις 4 Οκτωβρίου του 1914 παίρνοντας θέση δίπλα σε εκείνους που ήταν υπέρ του πολέμου. Στη θέση της φιλίας και της διάθεσης για επικοινωνία που είχε προηγηθεί έκαναν τη εμφάνισή του συναισθήματα που άγγιζαν το μίσος και τα οποία ενισχύονταν από την πραγματικότητα των δεκάδων χιλιάδων νεκρών. Στη μία όχθη οι γερμανόφωνοι και στην άλλη όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι.

Το μίσος δεν υποχώρησε ούτε και μετά την ανακωχή του 1918 που βρήκε τους Γερμανούς στο στρατόπεδο των ηττημένων. Στο τρίτο Solvay που οργανώθηκε το 1921 ένας μόνο γερμανόφωνος ήταν μεταξύ των προσκεκλημένων και αυτός ήταν ο ειρηνιστής Albert Einstein. Το ίδιο συνέβη και στο επόμενο τέταρτο Solvay το 1924.

Μόνο το 1926 το International Research Council εναντιούμενο στις κεντρικές εξουσίες ήρε την «απαγόρευση» με συνέπεια στο πέμπτο Solvay το 1927, με τη σύμφωνη γνώμη και του βασιλιά Αλβέρτου του Βελγίου να προσκληθούν και πάλι οι γερμανόφωνοι, όπως ο PLANCK, ο BORN, ο SCRONDINGER, ο PAULI, και ο HEISENBERG και να αποδεχθούν την πρόσκληση.

^{Συνέχεια}

Επιστροφή στην κεντρική σελίδα