Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Η Φυσική είναι

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ, ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ, ΕΝΝΟΙΕΣ, ΝΟΜΟΙ

Με απλά λόγια : ΤΑΛΑΝΤΩΣΗ είναι η παλινδρομική κίνηση ενός αντικειμένου,

το «πήγαινε έλα» ενός σώματος το οποίο επαναλαμβάνεται ανά ίσους χρόνους

Είναι μια κίνηση όπως η οριζόντια αιώρηση του σφαιριδίου του εκκρεμούς ή

η παλινδρόμηση ενός σφαιριδίου κρεμασμένου από κατακόρυφο ελατήριο

Στη γλώσσα της Φυσικής:

α. Η ταλάντωση είναι ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

β. Η ταλάντωση είναι ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

Επαναλαμβάνεται ανά ίσα χρονικά διαστήματα και περιγράφεται

με τις έννοιες ΠΕΡΙΟΔΟΣ ( T) και ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ( f )

γ. Στην αρχική του σημασία το φαινόμενο «ταλάντωση» θεωρείται ΚΙΝΗΣΗ

Για την περιγραφή του χρησιμοποιούμε συνεπώς και τις έννοιες

ΘΕΣΗ ( απομάκρυνση ) ΤΑΧΥΤΗΤΑ και ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ

Με τη διευρυμένη όμως σημασία της η έννοια ταλάντωση σημαίνει την «περιοδική μεταβολή μιας ποσότητας ».

Για να είναι μία ταλάντωση (κίνηση) ΑΡΜΟΝΙΚΗ πρέπει η θέση ( απομάκρυνση )του κινουμένου σώματος να μεταβάλλεται . Αυτό σημαίνει ότι η θέση του κινουμένου σώματος σε κάθε χρονική στιγμή στο μέλλον θα δίνεται από τη συνάρτηση x= x₀ημωt

Εάν αυτό ισχύει και η ταχύτητα του κινουμένου σώματος σε κάθε χρονική στιγμή στο μέλλον θα δίνεται από τη συνάρτηση υ= ωx₀συνωt ενώ η επιτάχυνση του κινουμένου σώματος σε κάθε χρονική στιγμή στο μέλλον θα δίνεται από τη συνάρτηση a = -ω²x₀ημωt

(Ισχύουν υπό την προϋπόθεση ότι κατά την αρχή των χρόνων ισχύει x=0 και υ >0 )

Το σύμβολο ω παριστάνει το γινόμενο του αριθμού 2π επί τη συχνότητα ή ω = 2π/Τ

Το σύμβολο x₀ παριστάνει τη μέγιστη τιμή της απομάκρυνσης η οποία λέγεται και πλάτος της ταλάντωσης

Τα σύμβολα x, υ, α παριστάνουν τις ΑΛΓΕΒΡΙΚΕΣ ΤΙΜΕΣ των διανυσματικών μεγεθών θέση (απομάκρυνση) ταχύτητα και επιτάχυνση. Η αλγεβρική τιμή κάθε διανυσματικού μεγέθους είναι το μέτρο του με πρόσημο καθοριζόμενο από τη φορά του αντίστοιχου διανύσματος σε σχέση με συμφωνημένο άξονα

Η έννοια ΚΥΜΑ χρησιμοποιείται στη Φυσική με τη σημασία του

«Μηχανισμός διάδοσης μιας ΤΑΛΑΝΤΩΣΗΣ, έτσι ώστε να μεταφέρεται ενέργεια και ορμή»

μέσα από την οποία υποδηλώνεται ότι ''δεν συμβαίνει μεταφορά μάζας''.

Κάθε κύμα εκπορεύεται από μία "πηγή" ( πομπό ) - η οποία είναι ένας ταλαντωτής-

διαδίδεται σε κάποιο μέσο και είναι δυνατόν να ανιχνευθεί από κάποιον δέκτη.

ΈΝΝΟΙΕΣ

Για να περιγράψουμε την έννοια ΚΥΜΑ χρειαζόμαστε και άλλες έννοιες.

α. Κατ ΄αρχήν εκείνες τις έννοιες που περιγράφουν το φαινόμενο ΤΑΛΑΝΤΩΣΗ.

Ανάμεσά τους σημαντικότερες είναι

η γεωμετρική έννοια "διεύθυνση της ταλάντωσης" και οι έννοιες-μεγέθη πλάτος, συχνότητα και ενέργεια.

β. Οι επιπλέον έννοιες με τις οποίες περιγράφεται το ΚΥΜΑ είναι

η γεωμετρική έννοια " διεύθυνση διάδοσης του κύματος". Η διεύθυνση αυτή μπορεί να είναι κάθετη στην ''διεύθυνση της ταλάντωσης" οπότε το κύμα χαρακτηρίζεται εγκάρσιο, μπορεί όμως και να συμπίπτουν οπότε το κύμα χαρακτηρίζεται διάμηκες.

γ. Είναι ακόμα οι τρεις βασικές έννοιες:

1. Η έννοια-μέγεθος "ταχύτητα του κύματος''. Ορίζεται από την εξίσωση c = x / t.

Η τιμή της εξαρτάται από το μέσον διάδοσης και δεν εξαρτάται από το "πόσο γρήγορα" ταλαντώνεται η πηγή

2. Η έννοια-μέγεθος "συχνότητα του κύματος". Σχετίζεται με το "μυστικό" ότι κατά τη διάδοση του κύματος

ΌΛΑ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΥ ΤΑΛΑΝΤΩΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΑΛΑΝΤΩΣΗΣ ΤΗΣ ΠΗΓΗΣ.

Η κοινή αυτή συχνότητα λέγεται "συχνότητα του κύματος''. Η τιμή της συνεπώς εξαρτάται από το

"πόσο γρήγορα" ταλαντώνεται η πηγή και δεν εξαρτάται από το μέσον διάδοσης

3. Η έννοια- μέγεθος ''μήκος κύματος''.

Ορίζεται ως '' απόσταση στην οποία διαδίδεται το κύμα σε χρόνο μιας περιόδου".

Εάν ο ορισμός αυτός συνδυαστεί με εκείνον της ταχύτητας

προκύπτει η θεμελιώδης εξίσωση των κυμάτων.

Το μήκος κύματος συνεπώς εξαρτάται και από το μέσον διάδοσης και από τη συχνότητα της πηγής

Το κύμα μπορεί να είναι ΜΗΧΑΝΙΚΟ ΚΥΜΑ ( ή ΚΥΜΑ ΕΛΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ) όπως ο ήχος και ο υπέρηχος

ή ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΚΥΜΑ όπως το ραδιοφωνικό κύμα

Για να διαδοθεί το μηχανικό κύμα χρειάζεται ένα «ελαστικό μέσο διάδοσης» , τα κύματα δηλαδή αυτά δεν διαδίδονται στο κενό.

Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα διαδίδονται και στο κενό

Μια ερώτηση : Εφόσον δεχόμαστε ότι το ΚΥΜΑ είναι η διάδοση μιας ταλάντωσης " ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ

ΠΟΥ ΤΑΛΑΝΤΩΝΕΤΑΙ" στην περίπτωση του ήχου και τι στην περίπτωση του φωτός;

Και η απάντηση: Προκειμένου να περιγράψει τις ποικίλες μορφές ΚΥΜΑΤΩΝ, η Φυσική διευρύνει την έννοια ΤΑΛΑΝΤΩΣΗ. Με την αρχική της σημασία η έννοια αυτή παραπέμπει στην παλινδρομική κίνηση ενός αντικειμένου. Με τη διευρυμένη όμως σημασία της η έννοια ταλάντωση σημαίνει την περιοδική μεταβολή μιας ποσότητας. Στην περίπτωση της διάδοσης του ήχου στον αέρα ως διαδιδόμενη ΤΑΛΑΝΤΩΣΗ θεωρείται η περιοδική αυξομείωση της πίεσης και της πυκνότητας του αέρα Στην περίπτωση του φωτός, ως διαδιδόμενη ΤΑΛΑΝΤΩΣΗ θεωρείται η περιοδική μεταβολή της έντασης του ηλεκτρικού -και του μαγνητικού πεδίου

Η έννοια ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ( teilchen, particle, particule ) στην Κλασική Φυσική είναι μια υλική οντότητα που χαρακτηρίζεται από ΜΑΖΑ ( αδράνεια ) και ΕΝΕΡΓΕΙΑ και σε κάθε χρονική στιγμή βρίσκεται «κάπου». Υπό την έννοια αυτή κάθε σωματίδιο σε κάθε χρονική στιγμή ΕΧΕΙ μάζα, ενέργεια και μία θέση στον χώρο.

Κατά κανόνα, ένα σωματίδιο βρίσκεται σε κίνηση, ως προς κάποιο Σύστημα Αναφοράς, κι αυτό σημαίνει ότι η θέση του – ως προς το Σύστημα Αναφοράς - συνεχώς μεταβάλλεται ενώ το σωματίδιο έχει σε κάθε χρονική στιγμή ταχύτητα, επιτάχυνση, κινητική ενέργεια, ορμή και στροφορμή.

Ένα σωματίδιο μπορεί να έχει ή να μην έχει ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΦΟΡΤΙΟ.

Ένα σωματίδιο μπορεί να αλληλεπιδρά ή να μην αλληλεπιδρά με ένα άλλο σωματίδιο.

Σωματίδια είναι λόγου χάρη το άτομο, το μόριο, το ηλεκτρόνιο, το πρωτόνιο,

το νετρόνιο, το φωτόνιο, το κουάρκ. Ορισμένα από αυτά στην εποχή μας θεωρούνται στοιχειώδη σωματίδια υπό την έννοια ότι δεν συγκροτούνται από άλλα απλούστερα.

Στην Κλασική Φυσική

μία υλική οντότητα που είναι ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ δεν μπορεί να είναι ΚΥΜΑ και

μία οντότητα που είναι ΚΥΜΑ δεν μπορεί να είναι ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ.

Σε αρκετές περιπτώσεις οι φυσικοί αναρωτήθηκαν εάν μία αόρατη οντότητα

- όπως οι ΥΠΕΡΙΩΔΕΙΣ ΑΚΤΙΝΕΣ οι ΚΑΘΟΔΙΚΕΣ ΑΚΤΙΝΕΣ, το ΦΩΣ, οι ακτίνες Χ, η ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ, -

είναι κινούμενα ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ ή ΚΥΜΑ

Το ερώτημα:

Τι είναι το ΦΩΣ;

Είναι ΚΥΜΑ ( διαδίδεται με μηχανισμό κύματος ) ;

είναι κινούμενα ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ ;

ή συμβαίνει κάτι άλλο;

Η έννοια ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ δεν πρέπει να συγχέεται με την έννοια ΥΛΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ,

η οποία αναφέρεται στο «μοντέλο ενός σώματος τις διαστάσεις του οποίου μπορούμε να αγνοήσουμε» και το οποίο σε κάθε χρονική στιγμή «κατοικεί» σε ένα γεωμετρικό σημείο του χώρου.

Οι Γερμανοί το μεν σωματίδιο το λένε teilchen, ενώ το υλικό σημείο το λένε massepunkt

Ποιες είναι οι επικρατέστερες ΘΕΩΡΙΕΣ για τη φύση του φωτός;

ε ποια ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ βασίστηκε η διαμόρφωση μιας ΘΕΩΡΙΑΣ για την κυματική φύση του φωτός ;

18^ος αιώνας

Η θεωρία του Ολλανδού Christian Huygens, 1676 . Το φως είναι κύμα που διαδίδεται σε ένα μέσον. Ερμηνεύει τα φαινόμενα ΑΝΑΚΛΑΣΗ, ΔΙΑΘΛΑΣΗ, ΠΕΡΙΘΛΑΣΗ.

Η θεωρία του Άγγλου Isaac Newton, 1703. Το φως είναι ένα ρεύμα αόρατων αβαρών σωματιδίων που εκτοξεύονται από την πηγή. Ερμηνεύει τα φαινόμενα ΑΝΑΚΛΑΣΗ και ΔΙΑΘΛΑΣΗ.

Κατά τον 18^ο αιώνα θα κυριαρχήσει η σωματιδιακή θεωρία του Newton.

19^ος αιώνας

Η θεωρία του Άγγλου Thomas Young, 1803. Βασίστηκε στην ανακάλυψη του φαινομένου ΣΥΜΒΟΛΗ του φωτός. Υποστηρίζει ότι το φως είναι κύμα

Ερμηνεύει τα φαινόμενα ΑΝΑΚΛΑΣΗ, ΔΙΑΘΛΑΣΗ, ΠΕΡΙΘΛΑΣΗ και ΣΥΜΒΟΛΗ.

Η θεωρία του Σκωτσέζου James Clerk Maxwell, 1865. Υποστηρίζει ότι το φως είναι εγκάρσιο ηλεκτρομαγνητικό κύμα . Ερμηνεύει όλα τα τότε γνωστά φαινόμενα . Εντάσσεται μέσα στη γενικότερη Ηλεκτρομαγνητική Θεωρία. Δεν αναφέρεται μόνο στο φως αλλά και σε όλες τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες στις οποίες θεωρεί ότι ανήκει και το φως.

η έννοια ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΚΥΜΑ αναφέρεται στη μορφή της διάδοσης, ενώ

η έννοια ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ εστιάζει στο ζήτημα της ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ που μεταβιβάζεται

Κατά το τέλος του 19^ου αιώνα επικρατεί

η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ότι μία οντότητα, όπως το φως θα έχει είτε σωματιδιακή είτε κυματική φύση η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ότι το φως είναι ηλεκτρομαγνητικό κύμα

η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ότι η φύση του φωτός δεν είναι σωματιδιακή

Στο τέλος του αιώνα ανακαλύφθηκε το «ΦΩΤΟΗΛΕΚΤΡΙΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ» ανεξήγητο με βάση την ηλεκτρομαγνητική θεωρία. Την ίδια εποχή προβλήματα ερμηνείας παρουσιάζει επίσης και το φαινόμενο «ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ από ένα θερμό αντικείμενο».

20^ος αιώνας

Η κβαντική θεωρία του Γερμανού Max Planck, 1900. Την προτείνει για να ερμηνεύσει τη μορφή της ακτινοβολίας που εκπέμπει ένα θερμαινόμενο αντικείμενο. Αποδέχεται ότι το φως είναι ηλεκτρομαγνητικό κύμα ορισμένης ΣΥΧΝΟΤΗΤΑΣ αλλά επεμβαίνει στο ζήτημα της ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ενώ αποδέχεται και την θεωρία για την ύπαρξη ΑΤΟΜΩΝ .

Υποστηρίζει ότι η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία εκπέμπεται (και απορροφάται) από τα ΑΤΟΜΑ της ύλης με τρόπο ασυνεχή. Εκπομπή ακτινοβολίας πραγματοποιείται μόνο εφόσον «συμπληρωθεί» ένα κβάντο (quantum) - σημαίνει ποσό - ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ .

Η ενέργεια E κάθε κβάντου εξαρτάται μόνο από τη ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ f της ακτινοβολίας είναι μάλιστα ανάλογη προς τη συχνότητα σύμφωνα με την εξίσωση Ε= hf

Η θεωρία του Albert Einstein. Το 1905 σε μία από τις τρεις εργασίες του που δημοσιεύονται στο Annalen der Physik, ανατρέπει μία από τις αποκρυσταλλωμένες βεβαιότητες, ισχυριζόμενος ότι το φως, όπως και κάθε ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία, έχει και σωματιδιακό και κυματικό χαρακτήρα. Σχετικά με τη σωματιδιακή φύση του φωτός υποστηρίζει ότι καθένα από τα αόρατα σωματίδια του φωτός έχει ενέργεια ίση με την ενέργεια ενός κβάντου, για την οποία είχε μιλήσει πριν πέντε χρόνια ο Max Planck. Είκοσι περίπου χρόνια αργότερα, τα σωματίδια αυτά θα ονομαστούν ΦΩΤΟΝΙΑ. Με την κβαντική αυτή θεωρία ερμηνεύει το ΦΩΤΟΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ.

η δημιουργία σκιάς η ανάκλαση, η διάθλαση, η περίθλαση, η συμβολή και το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο είναι φαινόμενα του φωτός μέσα από τα οποία μπορούμε ίσως να οδηγηθούμε σε μια θεωρία για τη φύση του και με βάση αυτήν να ερμηνεύσουμε

Η δημιουργία σκιάς ερμηνεύεται με τη θεωρία ότι «το φως διαδίδεται ευθύγραμμα» χωρίς να χρειάζεται κάποια θεωρία για τη φύση του φωτός

Το φαινόμενο ΑΝΑΚΛΑΣΗ. Όταν το φως πέφτει στην επιφάνεια ενός αντικειμένου κατά ένα ποσοστό αντανακλάται οπωσδήποτε. Εκτός από τα λεγόμενα αυτόφωτα αντικείμενα, τα περισσότερα αντικείμενα τα βλέπουμε επειδή αντανακλούν το φως που πέφτει πάνω τους. Σε περίπτωση που η επιφάνεια του αντικειμένου είναι λεία και στιλπνή το φαινόμενο λέγεται κατοπτρική ανάκλαση ( ή απλώς ανάκλαση) και υπάκουει σε δύο νόμους. Η κατοπτρική αυτή ανάκλαση είναι αυτό που συμβαίνει με το φως όταν βλέπουμε τον εαυτό μας σε ένα καθρέφτη. Για την περιγραφή του φαινομένου καθώς και για τη διατύπωση των νόμων του χρησιμοποιούμε τις γεωμετρικές έννοιες ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΚΤΙΝΑ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΠΡΟΣΠΤΩΣΗΣ, ΓΩΝΙΑ ΠΡΟΣΠΤΩΣΗΣ και ΓΩΝΙΑ ΑΝΑΚΛΑΣΗΣ.

Οι νόμοι της ανάκλασης είναι γνωστοί από την εποχή του Ευκλείδη

Το φαινόμενο συμβαίνει και στον ήχο. Το φαινόμενο ΑΝΑΚΛΑΣΗ του φωτός και οι νόμοι του ερμηνεύονται τόσο με τη σωματιδιακή όσο και με την κυματική θεωρία για τη φύση του φωτός

Το φαινόμενο ΔΙΑΘΛΑΣΗ. Η διάθλαση είναι το φαινόμενο που μας κάνει να βλέπουμε ένα αντικείμενο αλλοιωμένο όταν ανάμεσα σε αυτό και στο μάτι μας παρεμβάλλεται ένα διαφανές μέσο όπως ο φακός. Για να περιγράψουμε το φαινόμενο χρησιμοποιούμε τις γεωμετρικές έννοιες ΦΩΤΕΙΝΗ ΑΚΤΙΝΑ, ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ ΠΡΟΣΠΤΩΣΗΣ, ΓΩΝΙΑ ΠΡΟΣΠΤΩΣΗΣ και ΓΩΝΙΑ ΔΙΑΘΛΑΣΗΣ. Όταν μια φωτεινή ακτίνα διαδιδόμενη σε ένα διαφανές μέσο προσπέσει στην επιφάνεια που το διαχωρίζει από ένα άλλο διαφορετικό διαφανές μέσο εισέρχεται στο άλλο αυτό διαφανές με αλλαγή στη διεύθυνση της διάδοσης. Το φαινόμενο συμβαίνει και στον ήχο. Οι πειραματικοί νόμοι στους οποίους υπακούει η διάθλαση έγιναν γνωστοί μόλις τον 17^ο αιώνα ( 1621 ) από τον Ολλανδό Snell. Το φαινόμενο συμβαίνει και στον ήχο. Η ΔΙΑΘΛΑΣΗ του φωτός και οι νόμοι της ερμηνεύονται τόσο με τόσο με τη σωματιδιακή όσο και με την κυματική θεωρία για τη φύση του φωτός

Το φαινόμενο ΠΕΡΙΘΛΑΣΗ. Σε ένα άνοιγμα με τις διαστάσεις μιας πόρτας ο ήχος «στρίβει τη γωνία» και μπορούμε έτσι να ακούμε τη φωνή ενός φίλου χωρίς να τον βλέπουμε. Το φαινόμενο λέγεται περίθλαση του ήχου και μπορεί να συμβεί και με φως που προσπίπτει σε πάρα πολύ λεπτές σχισμές, οπότε αποκλίνει από την ευθύγραμμή διάδοσή του. Η περίθλαση του φωτός είχε για πρώτη φορά παρατηρηθεί το έτος 1665 και ήταν γνωστή τόσο στον Isaac Newton όσο και στον Christian Huygens. Η περίθλαση ερμηνεύεται μόνο με την κυματική θεωρία για τη φύση του φωτός

Το φαινόμενο ΣΥΜΒΟΛΗ

Όταν συμβαίνει να διαδίδονται ταυτόχρονα και στο ίδιο μέσον δύο κύματα, το φαινόμενο που προκύπτει από τη συνάντησή τους λέγεται ΣΥΜΒΟΛΗ. Εντυπωσιάζει το ότι κατά τη συμβολή δύο ήχων θα διαπιστώσουμε - εκτός από μία αναμενόμενη ενίσχυση - και μία ασυνήθιστη κατάσταση κατά την οποία ήχος + ήχος = σιωπή. Εάν μάλιστα πρόκειται για φως θα παρατηρηθεί το ακόμα πιο εντυπωσιακό

Το φαινόμενο ΣΥΜΒΟΛΗ, ερμηνεύεται μόνο με την κυματική θεωρία για τη φύση του φωτός

Το ΦΩΤΟΗΛΕΚΤΡΙΚΟ φαινόμενο

Όταν στην επιφάνεια ενός μεταλλικού αντικειμένου προσπέσει φως – η και υπεριώδης ακτινοβολία – διαπιστώνεται ότι από την επιφάνεια του αντικειμένου εκπέμπονται ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΑ. Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει η συχνότητα της ακτινοβολίας να είναι μεγαλύτερη από μια ορισμένη τιμή χαρακτηριστική του μετάλλου. Εάν δεν συμβεί αυτό δεν πρόκειται να γίνει εκπομπή ηλεκτρονίων οσοδήποτε μεγάλη και να είναι η ισχύς της προσπίπτουσας ακτινοβολίας. Το φαινόμενο ανακαλύφθηκε στα τέλη του 19^ου αιώνα

Το ΦΩΤΟΗΛΕΚΤΡΙΚΟ φαινόμενο, ερμηνεύεται μόνο με μια σωματιδιακή θεωρία για το φως

Τρεις από τις σημαντικότερες έννοιες της Φυσικής,

η ΠΕΔΙΟ, η ΚΥΜΑ και η ΕΝΕΡΓΕΙΑ,

τελικώς συγκατοίκησαν στο εσωτερικό της ίδιας υλικής οντότητας και της επέβαλλαν τρία διαφορετικά ονόματα .

ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ,

ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΚΥΜΑ,

ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ

Η υλική αυτή οντότητα κυοφορήθηκε μέσα στις μαθηματικές εξισώσεις του μεγαλύτερου θεωρητικού του 19^ου αιώνα, δημιουργήθηκε με ηλεκτρομαγνητικές διατάξεις, αξιοποιήθηκε σε σημείο να επηρεάσει όχι μόνο τη ζωή των ανθρώπων αλλά και τη νοοτροπία τους, διαπιστώθηκε ότι κυκλοφορεί με διάφορα πρόσωπα στα δρομάκια του Σύμπαντος αλλά και ερευνήθηκε σε σημείο να προκαλέσει μία ακόμα επανάσταση στη φυσική, την κβαντική επανάσταση, και στην εποχή μας να περιγράφεται με το σωματίδιο ΦΩΤΟΝΙΟ.