Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

Γεννημένος στην Ουψάλα της Σουηδίας στις αρχές του 18^ου αιώνα, ο Άντερς Κέλσιους εξελίχθηκε σε έναν από τους μεγάλους αστρονόμους της χώρας του . Το 1730 έγινε καθηγητής της αστρονομίας στο πανεπιστήμιο της Ουψάλα. Το 1732 ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι για τέσσερα χρόνια επισκεπτόμενος τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά αστεροσκοπεία όπου συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους αστρονόμους της εποχής. Μετά την επιστροφή του στην Ουψάλα πήρε μέρος στην αποστολή του Γάλλου αστρονόμου Maupertuis για τη μέτρηση ενός τόξου μεσημβρινού σε περιοχή της Σουηδίας κοντά στον Βόρειο πόλο. Το αποτέλεσμα της μέτρησης με εκείνο μιας αντίστοιχης μέτρησης που έγινε στο Περού, κοντά στον Ισημερινό.

Οι αποστολές αυτές ερευνούσαν τον ισχυρισμό του Νεύτωνα ότι το σχήμα της Γης είναι ελλειψοειδές πεπλατυσμένο στους πόλους.

Οι συμμετοχή του «Σουηδού» στην αποστολή προκάλεσε το ενδιαφέρον των αρχών της χώρας με συνέπεια την οικοδόμηση του μεγάλου αστεροσκοπείου της Ουψάλας .

Παρά την ιδιαίτερα σημαντική δραστηριοποίησή του στην Αστρονομία ο Άντερς Κέλσιους έμεινε στη ιστορία των κοινωνιών περισσότερο για την πρότασή του για μια εκατονταβάθμια θερμοκρασιακή κλίμακα.

Στα 1741 - σε μια εποχή που έχει ήδη διαδοθεί στην Ευρώπη η θερμοκρασιακή κλίμακα Fahrenheit- ο Κέλσιους είχε την ιδέα να υποδιαιρέσει το θερμοκρασιακό διάστημα ανάμεσα στο «σημείο» τήξης του πάγου και στο σημείο βρασμού του νερού σε 100 ίσα διαστήματα σημειώνοντας στην τήξη του πάγου τον αριθμό 100 και στον βρασμό του νερού τον αριθμό μηδέν. Μερικά χρόνια αργότερα η πρόταση θα αναστραφεί για να εδραιωθεί από τότε η λογική «ζεστό – μεγάλοι αριθμοί» και «κρύο-μικροί αριθμοί» . Σε όλο σχεδόν τον κόσμο – με εξαίρεση τη Βόρειο Αμερική και τη Τζαμάικα – στα νοσοκομεία στα μετεωρολογικά δελτία στην καθημερινή ζωή οι βαθμοί Κελσίου δίνουν την απάντηση στο ερώτημα για το κρύο, για τη ζέστη και για τη θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος.