Γράμμα του οραματιστή ( απόσπασμα του Arthur Rimbaud)
Ο Ποιητής γίνεται οραματιστής με μια μακρά απέραντη και λογικευμένη απορρύθμιση όλων των αισθήσεων.
Όλων των μορφών έρωτα, οδύνης ,τρέλας. Ψάχνει ο ίδιος , εξαντλεί μέσα του όλα τα δηλητήρια για να κρατήσει μόνο την πεμπτουσία τους. Άφατο μαρτύριο , όπου έχει ανάγκη από όλη του την πίστη , από όλη την υπεράνθρωπη δύναμή του ,όπου γίνεται , ανάμεσα σε όλους ο μέγα ασθενής , ο μέγας καταραμένος- και ο ύψιστος Σοφός!...
Κώστας Αξελός, ο Ρεμπώ και η ποίηση του πλανητικού κόσμου
Ο άθλος του Ρεμπώ ανοίγει το δρόμο στις στοιχειώδεις δυνάμεις , αυτές που αναδύονται από το κέντρο του κόσμου και εφορμούν ενάντια στους θνητούς : η ζωή και ο θάνατος , η αγάπη και και η έχθρα , ο πόλεμος και η υποδούλωση ΄ φέρνει στη γλώσσα και σκέφτεται τη φανερή και την κρυμμένη αλήθεια τους , το μεγαλείο και την αθλιότητα τους.
Η θεωρία της πρόσληψης
Μία ιδιαίτερα ευφάνταστη θεωρητική πρόταση που στόχευε στην επανεκτίμηση των γραμματολογικών σπουδών , στην επανάκτηση της χαμένης τους αίγλης και αξοπρέπειας έναντι των φυσικών επιστημών και την επανατροφοδότηση της κοινωνικής πράξης με τη λογοτεχνική υποδοχή (reception εκ μέρους του αναγνώστη αποτελεί η εκπορευόμενη από τη σχολή της Κωνσταντίας στη Γερμανία θεωρία της πρόσληψης .
Η συγκεκριμένη πρόταση διατυπώθηκε από τους Διόσκουρους Hans Robert Jauss και Wolfang Iser με τον πρώτο να προηγείται στην ιδιαιτέρως δύσκολη προσπάθεια να ενωθούν το ρεύμα του μαρξισμού και του δομισμού προκειμένου το λογοτεχνικοό έργο να επανακτήσει την αισθητική του αυτοτέλεια αλλά και τη δυνατότητα να επηρεάζει το κοσμοείδωλο του αναγνώστη με απώτερη πρόθεση να τον οδηγήσει στον αγώνα για αλλαγή του κόσμου . Το έργο του Jauss εκπορεύεται από την αντίληψη για την επενεργό ιστορία ή το έργο-στορία του Hans Georg Gadamer αλλά και την άποψη του Martin Heidegger, ότι η αναγνωστική υποδοχή του λογοτεχνικού έργου είναι μία πράξη με ιστορικότητα ανεξάρτητη από την ιστορική διάσταση του κειμένου.Κοντολογής καταδεικνύεται η αφέλεια του ιστορικισμού ο οποίος αναζητούσε μία εξωιστορική άρα και αντικειμενική πρόσληψη των έργων τέχνης που δεν επηρεαζόταν από τον αναγνώστη και την εποχή του.Ο Jauss εισάγει την έννοια του ορίζοντα προσδοκιών του αναγνώστη και την αναλύει με το παράδειγμα της Madame Bovary του Flaubert ,που στην εποχή της σόκαρε και ανάγκασε το αναγνωστικό κοινό να ασπαστεί νέες αντιλήψεις στο χώρο της ηθικής.
Η Πάπισα Ιωάννα
Ένα κορυφαίο έργο της νεοελληνικής λογοτεχνίας όχι μόνο για το περιεχόμενό του αλλά και για την τεχνική του , γιατί εμπίπτει σε αυτό που διατυπώθηκε από τον Jauss ως διάψευση του ορίζοντα προσδοκιών του αναγνώστη και αποτελεί συνάμα ασφαλές κριτήριο ταξινόμησης ενός έργου στο χώρο της υψηλής λογοτεχνίας. Eιδικότερα η Πάπισα Ιωάννα παρουσιάζει σατιρική ελευθεροφροσύνη , τολμηρό λεξιλόγιο, διακειμενικότητα , υποτίμηση της έμπνευσης , στροφή προς τον αναγνώστη , αμφισβήτηση της θρησκείας , στοιχεία που την κατατάσσιυν στο αντιμυθιστόρημα ιστορικό ή στη μυθιστορία.