Η ανάπτυξη θετικών στάσεων παράλληλα με την προσφορά γνώσεων κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική στη σύγχρονη εποχή. H ενασχόληση των παιδιών με τη Φυσική Αγωγή, από μικρή ηλικία, θεωρείται εξόχως καθοριστική για το αν τελικά τα παιδιά αυτά θα συνεχίσουν να ασχολούνται και στη μετέπειτα ζωή τους με τη φυσική δραστηριότητα. Υπάρχουν Προγράμματα Σπουδών Φυσικής Αγωγής που περιορίζουν το ρόλο των μαθητών/τριών στα πιθανά οφέλη που θα αποκομίσουν έμμεσα από τη συμμετοχή τους στο μάθημα και που, κυρίως, σχετίζονται με την ανάπτυξη αθλητικών δεξιοτήτων, ενώ παράλληλα εγκλωβίζουν το/τη διδάσκοντα/ουσα σε στρατηγικές διδασκαλίας, που η αποτελεσματικότητά τους μπορεί να αξιολογηθεί από τη βελτίωση της κινητικής απόδοσης των μαθητών/μαθητριών, αλλά όχι και από τη βελτίωση των γνωστικών, αντιληπτικών, συναισθηματικών και κοινωνικών παραμέτρων.

Γενικά για την γυμναστική.

Η ενόργανη γυμναστική είναι ένα Ολυμπιακό άθλημα που περιλαμβάνει γυμναστικές ακροβατικές ασκήσεις αλλά και στοιχεία χορού με τη χρήση οργάνων.
Σε αγωνιστικό επίπεδο τα όργανα της ενόργανης γυμναστικής για τις γυναίκες είναι: άλμα , ασύμμετροι ζυγοί, δοκός,έδαφος ενώ για τους άνδρες είναι: άλμα ,δίζυγο, μονόζυγο,έδαφος, πλάγιος ίππος, κρίκοι.
Τα όργανα της εν. γυμναστικής δεν θεωρούνται απαραίτητα κατά τα πρώτα στάδια της ενασχόλησης του παιδιού με το άθλημα, απαιτούνται μόνο βοηθητικά όργανα όπως στρώματα, τραμπολίνο, πάγκους και βατήρα.
Με τη ενόργανη γυμναστική τα παιδιά καλλιεργούν όλες τις φυσικές του ικανότητες όπως ταχύτητα, δύναμη, ευλυγισία, μυϊκή συναρμογή, καθώς επίσης την χάρη και τη χορευτικότητα.
Τα παιδιά γνωρίζουν το σώμα τους, μαθαίνουν να το ελέγχουν και να απολαμβάνουν την κίνηση που προέρχεται από βιωμένες δραστηριότητες της καθημερινότητας τους. Αντιλαμβάνονται το χώρο και το σώμα τους σε αυτόν, αποκτούν και αναπτύσσουν ισορροπία και δύναμη, ενισχύουν και αναπτύσσουν την ευλυγισία τους. Μαθαίνουν να εκφράζονται δημιουργικά μέσα από το σώμα τους με τη βοήθεια της μουσικής και του χορού, να εξελίσσουν τη φαντασία τους και φυσικά να διασκεδάζουν!
Επιπλέον διοχετεύουν την ενεργητικότητα τους με τρόπο δημιουργικό και άκρως ωφέλιμο τόσο για το σώμα τους όσο και για το πνεύμα τους. Τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν σε ποικίλες και ελκυστικές δραστηριότητες κίνησης οι οποίες τους επιτρέπουν όχι μόνο, να επαναλαμβάνουν αλλά και να εξελίσσουν προηγούμενες κινητικές τους εμπειρίες, προβαίνοντας σε νέες εξερευνήσεις των δυνατοτήτων τους.
Συγχρόνως η ενόργανη γυμναστική βοήθα στην ανάπτυξη και στην καλλιέργεια του πνεύματος καθώς επίσης και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού. Το παιδί αποκτά αυτοπειθαρχία, αυτοέλεγχο σώματος και πνεύματος, επιμονή και προσήλωση στο στόχο και στη συνεχή προσπάθεια, αυτοπεποίθηση, ευγενή άμιλλα και ομαδικότητα μέσα από παιγνιώδεις ασκήσεις και χορό.
Ο χορός αποκτά ιδιαίτερη έκφραση μέσα από την ενόργανη γυμναστική. Εκτός από την ψυχαγωγική του λειτουργία, που επιδρά ευεργετικά στην ψυχοσύνθεση του παιδιού, αποτελεί βασική ψυχοκινητική αγωγή που μεταξύ άλλων αναπτύσσει, την αίσθηση του ρυθμού και της αρμονίας της κίνησης.
Η ιδανική ηλικία για να ξεκινήσει ένα παιδί την ενόργανη γυμναστική είναι από 3 χρονών. Σε αυτή την ηλικία ο προπονητής μπορεί να κατανοήσει την ύπαρξη ιδιαίτερης κλίσης των παιδιών στην ενόργανη γυμναστική. Στο προνηπιακό και νηπιακό στάδιο τα παιδιά μπορούν να παρακολουθήσουν ακόμα και προγράμματα εντατικής ενόργανης γυμναστικής που με την καθοδήγηση ενός πιστοποιημένου προπονητή ενόργανης γυμναστικής μπορεί να οδηγηθούν σε συμμετοχές πανελλήνιων διοργανώσεων.
Η ενόργανη γυμναστική θεωρείται από πολλούς-και όχι άδικα ? ως η μητέρα όλων των αθλημάτων αφού παιδιά που σε μικρότερη ηλικία έχουν ασχοληθεί με τη γυμναστική έχοντας κατάλληλα εφόδια, όπως ένα δυνατό και ευλύγιστο μυϊκό σύστημα αλλά και ένα πειθαρχημένο μυαλό, διαπρέπουν με επιτυχία σε άλλα αθλήματα.

Ιστορία της γυμναστικής.

Η Ενόργανη Γυμναστική γεννήθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα στη Γερμανία σε μια εντελώς διαφορετική μορφή από αυτή που εξελίχθηκε στη συνέχεια ως εξειδικευμένο άθλημα
Οι αρχαίοι Έλληνες αλλά και αρκετοί άλλοι λαοί επιδίδοντο στην ακροβασία με ή χωρίς όργανα, αλλά και με ζώα (ταυροκαθάψια)Λόγιος Ερμής. Στην κεντρική μεγάλη αυλή των Μινωικών παλατιών μεταξύ άλλων λάμβαναν χώρα και ακροβατικές επιδείξεις στο έδαφος ,οι οποίες μπορούν να θεωρηθούν ως μακρινοί πρόγονοι των σύγχρονων ασκήσεων εδάφους.Επίσης τα μινωικά ταυροκαθάψια μπορούν να θεωρηθούν ως μακρινός πρόγονος των αλμάτων στο άλμα ,αφού οι διάφορες μορφές των κυβιστήσεων, που εκτελούσαν οι ακροβάτες στηριζόμενοι στα κέρατα του ταύρου, έχουν κινητική συγγένεια, αλλά και ιστορική συνέχεια με αυτές του άλματος.
Η άποψη του C. Diem ότι τα «ακροβατικά στοιχεία άρχισαν να εισάγονται στο χορό των αρχαίων, όταν άρχισε να καθιερώνεται και η ατομική εκτέλεση», μας παραπέμπει σε μια πανομοιότυπη εξέλιξη των σύγχρονων ασκήσεων εδάφους. όταν δηλαδή εγκαταλείφθηκε η ομαδική εκτέλεση των ελεύθερων γυμναστικών ασκήσεων και άρχισε η ατομική εκτέλεση, τότε ακριβώς άρχισαν στα χορευτικά και γυμναστικά στοιχεία του παρελθόντος να εισάγονται και ακροβατικά. Έτσι δημιουργήθηκε στην Ενόργανη Γυμναστική ένα νέο άθλημα που καθιερώθηκε με το όνομα ασκήσεις εδάφους. Αυτή η αλλαγή στους μεν άνδρες πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στο παγκόσμιο πρωτάθλημα γυμναστικής του Λουξεμβούργου (1930), στις μεν γυναίκες από το 1949 και μετά.