Οι κανόνες τίς καλλιγραφίας απαιτούν κάποια γράμματα μέσα στή λέξη νά κολλάνε μεταξύ τους (αυτό που λέμε μονοκοντυλιά) καί νά δημιουργούν μικρά ή μεγάλα συμπλέγματα γραμμάτων. Π.χ. στή λέξη بــابــا baba (μπαμπάς) βλέπουμε δύο τέτοια συμπλέγματα (τυχαίνει, μάλιστα, νά είναι ακριβώς ίδια). Καταρχήν δέν πρέπει νά νομίσουμε οτι είναι δύο ξεχωριστές λέξεις. Είναι μία λέξη.
Άς δούμε τό 1ο σύμπλεγμα (ba). Τελειώνει μέ τό γράμμα ελίφ, που σύμφωνα μέ τούς κανόνες δέν κολλά μέ επόμενό του. Η «κολλητική ουσία» που τό ενώνει μέ τό μπέ είναι μία οριζόντια γραμμή μικρότερη ή μεγαλύτερη (θά τή λέμε παύλα) ανάλογα μέ τά γούστα τού γράφοντος. Στό σάιτ αυτό χρησιμοποιούμε συνήθως δύο παύλες γιά νά ενώσουμε τά γράμματα θέλοντας νά κάνουμε τό κείμενο πιό ευανάγνωστο.
Τί θέλουμε νά πούμε μέ αυτό. Τό σύμπλεγμα ba μπορεί νά γραφεί μέ πολλούς τρόπους παραμένοντας συνεχώς ba. Π.χ. Όλα αυτά τά ba بــا بـا با καί بـــــا είναι ισότιμα μεταξύ τους καί πρέπει νά εθιστεί τό μάτι τού αναγνώστη ώστε νά αντιλαμβάνεται οτι πρόκειται γιά τό ίδιο σύμπλεγμα. Στήν τυπογραφία καί στό ίντερνετ αποφεύγεται η χρήση παύλας γιά λόγους οικονομίας χώρου καί μελανιού, κι έτσι τό ba θά τό δούμε στή 1η καί πιό συνεπτυγμένη εκδοχή. Στά χειρόγραφα τά πράγματα είναι πιό δύσκολα γιατί τό πλάτος τών γραμμάτων διαφέρει ανάλογα μέ τόν γραφικό χαρακτήρα τού καθενός. Δηλαδή μπορεί νά δεί κανείς τό μπέ τόσο κοντά στό ελίφ πού μόνο από τή μικρή κουκίδα του θά μπορεί νά τό ξεχωρίσει.

Σύμφωνα, λοιπόν, μέ τά παραπάνω η λέξη baba μπορεί νά γραφεί μέ όλους τούς παρακάτω τρόπους (καί άλλους τόσους). Στή τυπογραφία χρησιμοποιείται ο 2ος από αριστερά τρόπος, ενώ στό παρόν σάιτ συνήθως ο 3ος (μέ 2 παύλες νά ενώνουν τά γράμματα τού συμπλέγματος).
Η τεχνική τής προσθήκης παυλών κατά βούληση εξηγεί καί τό πώς μπορεί νά στοιχηθεί ένα κείμενο σέ μιά σελίδα, δεδομένου οτι οι λέξεις δέν σπάνε ποτέ γιά νά συνεχίσουν στήν επόμενη γραμμή.