Η καινούρια δασκάλα, η δεσποινίς Σαρλότ, δεν είναι μια δασκάλα σαν τις άλλες. Είναι μια περίεργη, ηλικιωμένη κυρία, πανύψηλη και κοκαλιάρα. Η ‘‘δασκάλα- σκουπόξυλο’’, όπως την αποκαλούν τα παιδιά δεν κρατά τσάντα, δεν συστήνεται και μιλάει στο βοτσαλάκι της, τη Γερτρούδη… Δεν είναι τρελή ή παλαβή. Απλώς είναι αλλεργική στη βία και δεν έχει καμιά μανία με την αριθμητική ή την ορθογραφία.
Αντίθετα, ξέρει να ξεμπερδεύει σε μια-δυο ώρες ασυνήθιστης έντασης με την υποχρεωτική ύλη και να κάνει ύστερα ένα σωρό πράγματα απ’ αυτά που καταγοητεύουν κάθε παιδί: παίζει ποδόσφαιρο στα μεγάλα διαλείμματα, διηγείται ιστορίες φρίκης και δίνει την ευκαιρία στα παιδιά να παρουσιάσουν στην τάξη τις ωραίες τους ιδέες και τις πρωτότυπες μελέτες τους. Όλα αυτά μέσα σε μια ατμόσφαιρα φιλικής αποδοχής, και, ω του θαύματος, τα παιδιά γίνονται άσοι στην ορθογραφία και στην αριθμητική!..
Για τους γονείς είναι μια εξωγήινη δασκάλα, αλλά για τους μαθητές της είναι μια λατρευτή καλή μάγισσα. Και όταν ο διευθυντής και το προσωπικό του σχολείου βυσσοδομούν εναντίον της εκείνα αποφασίζουν να τη σώσουν.
Ναι· η καινούρια δασκάλα δεν είναι μια δασκάλα σαν τις άλλες…