Τζων Γουαίην (1953), Απόφοιτος με μέτριο βαθμό, Οδυσσέας (μτφ. Ν.  Λαμπρόπουλος), 1976, σ. 317.

Ο νεαρός ήρωας του βιβλίου αποχαιρετάει το κολέγιο με την απόφαση να ‘‘ξεμάθει’’ το γρηγορότερο όλα τα ρουτινιάρικα διδάγματα της παιδείας του και της ανατροφής του. Αρνιέται το μεσοαστικό του περίγυρο και προσπαθεί να ζήσει μια ζωή απαλλαγμένη απ’ τα συμβατικά κοινωνικά καλούπια. Όμως σε κάθε του βήμα ορθώνονται  -γελοία αλλά και γεμάτα κακεντρέχεια- τα φαντάσματα που θέλησε ν’ αποφύγει και τον πολιορκούν στενά τόσο απέξω, όσο κι  από μέσα, αφού τα κουβαλάει ο ίδιος στην ψυχή του. Ώσπου να τον οδηγήσουν στην πικρή  ειρωνική κατάληξη, όπου ο μεγάλος έρωτας της ζωής του καταντάει δύναμη τυραννική που τον βουλιάζει σ’ ένα χρυσοφόρο τέλμα.
Ο συγγραφέας παρακολουθεί την πορεία του ήρωά του μ’ ένα συγκαταβατικό χαμόγελο που γίνεται συχνά σαρκασμός ανεπιφύλακτος. Μεγεθύνει ηθελημένα τις καταστάσεις πετυχαίνοντας έτσι μια λεπτότατη αλλά εξαιρετικά εύστοχη σάτιρα, ενώ ταυτόχρονα μας δίνει μια πολύ ρεαλιστική εικόνα της άχαρης ζωής στη γκριζωπή αγγλική επαρχία του ’50.