Η πρώτη περίοδος λειτουργίας

Ο Κων/νος Παππάς ήρθε στη Λάρισα με σκοπό να χτίσει την επιχέιρησή του, δηλαδή έναν αλευρόμυλο.

Προτίμησε την περιοχή της Λάρισας διότι πέρα από τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα και τις πρώτες ύλες που εξασφάλιζαν στο Μύλο η Περιφέρεια Θεσσαλίας και ειδικότερα η πόλη της Λάρισας, η σχετική οικονομική ανάκαμψη της δεκαετίας του 1890 επέτρεψε την ίδρυση ανάλογων βιομηχανικών μονάδων στο σύνολο της χώρας.

Γυρω από το Μύλο υπήρχε ο ποταμός Πηνειός και από την άλλη πλευρά ένα τούρκικο τζαμί.Στις 28 Ιουλίου του 1893 ξεκίνησε η λειτουργία του Μύλου ενώ στις 23 Ιανουαρίου 1892 ο Κων/νος Παππάς, κάτοικος Αργυροκάστρου, ήρθε στη Λάρισα και αγόρασε από τον κτηματία Ιωάννη Ρουσόπουλο ένα καφενείο και ένα οικόπεδο λίγο πιο δίπλα. Στην τοποθεσία αυτή παλιότερα υπήρχε τουρκικό νεκροταφείο.

Έτσι λοιπόν στις όχθες του Πηνειού στηνεται ο πρώτος πετρόμυλος, τον οποίο κινεί με ατμομηχανή, χρησιμοποιώντας ξύλα και λιγνίτη. Το κτίριο έφτανε τους τρεις ορόφους. Η σύγχρονη για την εποχή εκείνη ατμομηχανή προκάλεσε τον θαυμασμό των κατοίκων που ήρθαν να τον επισκεφούν. Την ίδια εποχή στη Θεσσαλία οι μύλοι που λειτουργούσαν στήριζαν την λειτουργία σε παραδοσιακές μεθόδους.Γρήγορα όμως θα αναγκαστούν να σταματήσουν τη λειτουργία τους ή να την εκσυγχρονίσουν.

Η σιδηροδρομική γραμμή Λάρισας-Βόλου, που οδηγεί στο λιμάνι του Βόλου και Λάρισας- Αθήνας οδηγεί στην ανάπτυξη του εμπορίου των αλεύρων και επομένως και της αλευροβιομηχανίας.

Ο Μύλος χρησιμοποιούσε τα νερά του ποταμού Πηνειού για να κινεί τις υδροφόρες αντλίες και να πλένει το σιτάρι.Η μεταφορά του σιταριού στο Μύλο γινόταν με κάρα και άλογα από το δρόμο που σήμερα ονομάζεται Οδός Γεωργιάδου.Ο Μύλος ιδρύει το δικό του αρτοποιείο, το οποίο παράγει 1.280.000 κιλά ψωμί το χρόνο. Αυτό δείχνει ότι ο αγροτικός πληθυσμός της Λάρισας αρχίζει πλέον να αγοράζει το ψωμί που τρώει.Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 έπληξε οικονομικά την επιχείρηση του Μύλου. Μάλιστα οι Τούρκοι εισέβαλαν στο Μύλο και άρπαξαν το σιτάρι ποροκαλώντας μεγάλη ζημία. Έτσι αναγκάστηκε να πάρει δάνειο από την Εθνική Τράπεζα.

Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και του Α΄Παγκόσμιου Πολέμου ο Μύλος του Παππά επιτάχθηκε και προμήθευε με αλεύρι και ψωμί τον ελληνικό στρατό και τους κατοίκους της περιοχής. Το γεγονός αυτό προκάλεσε οικονομικά προβλήματα και αργότερα αναγκάστηκε να πάρει καινούριο δάνειο.Ακολουθεί η οικονομική ανάκαμψη του Μύλου.Λίγα χρόνια νωρίτερα στις αρχές της δεκαετίας του 1910 εμφανίζονται οι Φώτης Παππάς και Μιχαήλ Παππά, ανιψιοί του Κων/νου Παππά.Η ανοδική πορεία του Μύλου διακόπτεται από την πυρκαγιά του 1920, η οποία οφειλόταν στα ξένα στρατεύματα που στάθμευαν στη Λάρισα.Η δεύτερη περίοδος λειτουργίας του Μύλου σηματοδοτείται από τις αλλαγές που γίνονται παγκοσμίως στον κλάδο αλευροποίησης των σιτηρών. Χρησιμοποιούνται πλέον οι κύλινδροι, οι οποίοι ήταν γνωστοί στην Ευρώπη ήδη από το 1880.

Κατά την διάρκεια του ελληνο-ιταλικοόυ πολέμου ο Μύλος επιτάσσεται από τον ελληνικό στρατό. Βομβαρδίζεται απο ι ταλικά και γερμανικά αεροπλάνα τα οποία προκαλούν σοβαρές ζημιές. Ο Μύλος κατελήφθη από τους Ιταλούς και υπέστη πρωτοφανή λεηλασία. Αφού αποχώρησαν οι Γερμανοί ο Μύλος επιτάχθηκε από τον ΕΛ.ΑΣ.

Τη τρίτη περίοδο το 1947 ξεκινά η ανασυγκρότηση του Μύλου, με την αγορά νέων μηχανημάτων και την αμέριστη βοήθεια του προσωπικού. Σε μικρό χρονικο διάστημα ο Μύλος αυξάνει την παραγωγή του σε 50 τόνους αλεύρι ημερησίως.

Την ίδια εποχή επιλέγεται από την UNTRA (Διεθνής Βοήθεια για την

καταπολέμηση της πείνας) λόγω της τελειότητας των μηχανημάτων του για να παρασκευάζει τα άλευρά της, με τα οποία τροφοδοτείται ολόκληρος ο θεσσαλικός πληθυσμός.

Η προσωπικότητα του Φώτη Παππά υπήρξε αναμφισβήτησα πολύ σημαντική για την πόλη της Λάρισας. Από το 1963 η λειτουργία του Μύλου συνεχίζεται υπό την αποκλειστική διεύθυνση του Άγγελου Παππά, ο οποίος οργανώνει το εργοστάσιο με βάση τις νέες αρχές της τεχνολογικής εξέλιξης, εμπλουτίζοντάς το με τα τελειότερα μηχανικά μέσα .

Ο Μύλος του Παππά γίνεται Ανώνυμη Εταιρεία,όπως και οι άλλοι αλευρόμυλοι της Θεσσαλίας. Έχουν δυνατότητα άλεσης 207 σιτηρά ανά 24ωρο, έναντι 25, 5 μ.ό. τόνων ανά 24ωρο των υπόλοιπων 31 μύλων.

Όλες οι αλευροβιομηχανίες βρίσκονται εγκατεστημένες στις μεγάλες θεσσαλικές πόλεις, όπως η Λάρισα.

Το 1974 μπαίνει στην επιχείρηση ο Φώτης Παππάς, γιος του Άγγελου και εγγονός του Φώτη, ο οποίος αναλαμβάνει ευθύνες δίπλα στον πατέρα του.

Αυτήν την εποχή εμφανίζονται τα προβλήματα στον κλάδο της αλευροβιομηχανίας. Αιτία οι κρατικές παρεμβάσεις που διαμορφώνουν πολύ χαμηλή τιμή στη διατίμηση των αλεύρων.

Παράλληλα η επιχείρηση αντιμετωπίζει και εσωτερικά προβλήματα. Τα μηχανήματα χρειάζονται εκσυγχρονισμό. Καθώς η Λάρισα εξαπλώνεται, εγκλώβισε τον Μύλο, ο οποίος προκαλούσε προβλήματα θορύβου, ρύπανσης και η μεταφορά αλεύρων και σιτηρών γινόταν με μεγάλα φορτηγά που παρεμπόδιζαν την κυκλοφορία.