ΕΦΗΒΕΙΑ
Ορισμός : είναι η περίοδος της ζωής του ανθρώπου, που τη χαρακτηρίζει η βαθμιαία μετάβαση από την παιδική ηλικία στο στάδιο της ωριμότητας. Η λέξη προέρχεται ετυμολογικά από το ρ. εφηβεύω ( επί + ήβη [νεότητα] = γίνομαι έφηβος).
Η συγκεκριμένη εποχή της ζωής του ανθρώπου είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί : το άτομο – ο έφηβος – αναπτύσσεται σωματικά, πνευματικά και ψυχικά. Αναλυτικότερα : στο στάδιο της εφηβείας ολοκληρώνεται η σωματική ανάπτυξη με τη βοήθεια των ενδοκρινών αδένων, η πνευματική εξέλιξη με την ανάπτυξη του εγκεφάλου σε όγκο και βάρος και η ψυχολογική ωρίμανση με τις επιδράσεις που δέχεται από το περιβάλλον του. Οι αλλαγές αυτές επιδρούν στο χαρακτήρα και τη συμπεριφορά. Κατά τον Αριστοτέλη οι νέοι είναι «επιθυμητικοί»(=κατέχονται από επιθυμίες), «φιλότιμοι» και «μεγαλόψυχοι», αλλά ταυτόχρονα και «οξύθυμοι»(=ευερέθιστοι), «εύπιστοι»(= ευκολόπιστοι) και «ευτράπελοι»(= αστείοι) (Ρητορική, Β΄ κεφ. 11). Διαβάστε περισσότερα «Η εφηβεία»
