Όταν η Χημεία συναντά τη Τέχνη..

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ

Το Βήμα – New Scientist

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 28/08/2011, 12:23

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.tovima.gr/science/article/?aid=416433

Καθώς ανάβετε το φως του γραφείου σας μια απόκοσμη λάμψη φωτίζει το τάμπλετ σας που είναι αφημένο στην επιφάνειά του. Την ξεκλειδώνετε και γλιστράτε το δάχτυλό σας στην κατασκευασμένη με ίνδιο οθόνη αφής της. Μέσα σε δευτερόλεπτα παλμοί πληροφοριών χοροπηδούν στις στρωμένες με έρβιο λεωφόρους του Internet. Θέλετε λίγη μουσική για να συνοδεύσετε το σερφάρισμά σας; Χωρίς καλά καλά να το σκεφθείτε, οι Beach Boys αναδύονται μέσα από τους μαγνήτες νεοδυμίου των ακουστικών σας.

 

Για πολλούς από εμάς η σκηνή αυτή αποτελεί μια δεδομένη καθημερινότητα. Σπανίως «βγαίνουμε» από αυτήν για να σκεφθούμε πόση πρόοδο έχουν σημειώσει τα υλικά που υποστηρίζουν την υλική μας εξέλιξη. Παρ’ όλα αυτά, όλα σχεδόν τα προσωπικά μας γκάτζετ και οι τεχνολογικές καινοτομίες έχουν κάτι κοινό: βασίζονται σε κάποια άγνωστα σε εμάς υλικά βγαλμένα από τα βαθιά υπόγεια του περιοδικού πίνακα. Ακόμη όμως και αν δεν έχετε ακούσει ποτέ το όνομα στοιχείων όπως το άφνιο, το έρβιο ή το ταντάλιο, το πιθανότερο είναι ότι τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται κάπου γύρω σας.

Σύντομα πάντως μπορεί να αρχίσετε να ακούτε περισσότερο αυτά τα ονόματα. Η ζήτηση για πολλά από αυτά τα άγνωστα ως τώρα στοιχεία αυξάνεται θεαματικά, τόσο ώστε σε λίγο αναμένεται να ξεπεράσει την προσφορά των αποθεμάτων τους. Αυτό οφείλεται σε έναν βαθμό στην ακόρεστη δίψα μας για τα μηχανήματα της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας αλλά και στην επανάσταση της πράσινης ενέργειας. Και αν τόσα ακουστικά ή σκληροί δίσκοι υπολογιστών εξαρτώνται από τις μαγνητικές ιδιότητες του νεοδυμίου ή του δυσπροσίου, μια ανεμογεννήτρια ή ένας ηλεκτροκινητήρας απαιτεί ακόμη μεγαλύτερη ποσότητά τους. Αντίστοιχα οι ίδιες ιδιότητες που κάνουν το ίνδιο απαραίτητο για κάθε οθόνη αφής το καθιστούν ιδανικό για την επόμενη γενιά φωτοβολταϊκών.

Η όλο και σκοτεινότερη κληρονομιά του Van Gogh

Η όλο και σκοτεινότερη κληρονομιά του Van Gogh

Andrew Brown

Μετάφραση από Χαρίλαο Μέγα (Charilaos Megas).

Τα έντονα κίτρινα στους πίνακες του van Gogh μετατρέπονται σε άσχημο καφέ. Ο Andrew Brown αποκαλύπτει πώς το εξηγούν αυτό οι εξελιγμένες τεχνικές ακτίνων Χ, προσφορά του European Synchrotron Radiation Facility στη Γκρενόμπλ, Γαλλία.

Μαζί με τις μεγάλες πινελιές του, οι επιλογές του Vincent van Gogh (1853-1890) σε έντονα και συχνά μη ρεαλιστικά χρώματα για την έκφραση διάθεσης και συναισθημάτων ήταν κεντρικές στο μοναδικό στυλ του, ένα στυλ που επηρέασε έντονα την εξέλιξη της σύγχρονης ζωγραφικής. Οι νέας γενιάς χρωστικές του 19ου αιώνα επέτρεψαν στον van Gogh να δημιουργήσει, για παράδειγμα, τα πλούσια κίτρινα που χρησιμοποίησε στα πασίγνωστα Ηλιοτρόπια. Αυτές οι εκπληκτικοί τόνοι, που υπάρχουν σε πολλά έργα του, περιείχαν μία από τις χρωστικές αυτές, το κίτρινο του χρωμίου. Δυστυχώς, περισσότερο από 100 χρόνια αφού έφυγε από το πινέλο του van Gogh, το κίτρινο του χρωμίου σε κάποιες περιπτώσεις σκοτείνιασε ορατά σε μη εντυπωσιακό καφέ, ένα φαινόμενο που πρόσφατα προκάλεσε το ενδιαφέρον μίας ομάδας ερευνητών.