Ταινίες με αναφορά στην ατελή οστεογένεση:
(Όλες οι πληροφορίες είναι από το Internet Movie Database)
Le
Fabuleux destin d'Amelie Poulain (2001) 
Amelie of Montmartre ή Αμελί.
Ο γείτονας της Αμελί, ο Γυάλινος Άνθρωπος (Raymond Dufayel aka Glass Man), ο οποίος έμενε κλεισμένος μέσα στο σπίτι του όπου τα πάντα μέσα εκεί (έπιπλα κ.λπ.) ήταν ντυμένα με μαξιλαράκια για να μην χτυπά πάνω τους και παθαίνει κάταγμα.
“So, my little Amelie, you don't have bones of glass. You can take life's knocks. If you let this chance pass, eventually, your heart will become as dry and brittle as my skeleton. So, go get him, for Pete's sake!”
Unbreakable
(2000)
ή Ο Άφθαρτος.
Ο Elijah Price ή Mr. Glass (Samuel L. Jackson) έχει ατελή οστεογένεση.
“They called me Mr. Glass”
“I have something called Osteogenesis Imperfecta. It's a genetic disorder. I don't make a particular protein very well and it makes my bones very low in density... very easy to break.”
Sixth
Happiness (1997)
The unusual story of a boy who will never grow. Born with a disease that makes his bones brittle, Brit, as he is appropriately named by his mom, will be four feet tall for life. But he doesn't think small. He has his own spirited way of dealing with the world, and the cast of characters that surrounds him helps ensure that life is never dull: an eccentric mom, a dad with movie star looks, a doting sister, and numerous other mentors, lovers (both male and female), and charlatans who come in and out of the picture.
Στα μέσα του Μάρτη του 2004 ο Χρήστος είχε κάταγμα στο αριστερό
μηριαίο και ήταν με έλξεις στο κρεβάτι στο δωμάτιό του.
Ένα βράδυ, αφού είχα κοιμίσει τον Χρήστο, ξάπλωσα δίπλα του να δω λίγο τηλεόραση.
Είχε την ταινία Αμελί, που την είχα
δει βέβαια στο σινεμά αλλά μπορούσα να τη δω ξανά. Είχα ξεχάσει τελείως
έναν χαρακτήρα στην ταινία, τον γείτονα της Αμελί, οποίος έμενε κλεισμένος
μέσα στο σπίτι του και παρακολουθούσε το τι γινόταν στη γειτονιά από το
παράθυρό του. Όλα τα έπιπλα στο σπίτι του ήταν «ντυμένα» με σφουγγάρια για
να μην σπάει τα κόκαλά του αν χτυπούσε πάνω τους. Ο γείτονας της Αμελί είχε
εύθραυστα κόκαλα! Είχε λίγες μέρες που είχα μάθει για την ασθένεια που πιθανότατα
είχε ο γιος μου και λεγόταν ατελής οστεογένεση ή εύθραυστα κόκκαλα!
Ε, για κάποιο λόγο, αυτή ήταν η αφορμή για να ξεσπάσω σε ένα βουβό κλάμα, το πιο ανακουφιστικό κλάμα σε όλη μου τη ζωή. Και κατά ένα περίεργο τρόπο, έτσι ένιωσα για πρώτη φορά, μετά
από τόσες μέρες αγωνίας και αϋπνίας, ένιωσα ήρεμη.