I.
ΕΝΑ ΦΟΒΕΡΟ ΟΝΕΙΡΟ
Post bellum Actiacum Cassius Parmensis, qui in exercitu M. Antōnii fuerat, Athēnas confūgit. Ibi vix animum sollicitum somno dederat, cum repente apparuit ei species horrenda. Existimāvit ad se venīre hominem ingentis magnitudunis et facie squalidā, similem effigiēi mortui.Quem simul aspexit Cassius, timōrem concēpit nomenque eius audīre cupīvit. Respondit ille se esse Orcum. Tum terror Cassium concussit et e somno aum axcitavit. Cassius servos inclamavit et de homine eos interrogāvit. Illi neminem viderant. Cassius iterum se somno dedit eandemque speciem somniāvit. Paucis post diebus res ipsa fidem somnii confirmāvit. Nam Octaviānus supplicio capitis eum adfecit. II.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Μετά
τη ναυμαχία στο Άκτιο, ο Κάσσιος από την
Πάρμα, που είχε υπηρετήσει στο στρατό του
Μάρκου Αντώνιου, κατέφυγε στην Αθήνα. Εκεί,
μόλις είχε παραδώσει την ταραγμένη ψυχή του
στον ύπνο, όταν ξαφνικά του εμφανίστηκε μια
φρικτή μορφή. Νόμισε ότι ερχόταν προς το
μέρος του ένας άνθρωπος με πελώριο ανάστημα
και με βρώμικο πρόσωπο, όμοιος με είδωλο
νεκρού. Μόλις τον κοίταξε ο Κάσσιος, τον
έπιασε φόβος και θέλησε να μάθει το όνομα
του. Εκείνος απάντησε ότι ήταν ο Πλούτωνας.
Τότε τρόμος συντάραξε τον Κάσσιο και τον
ξύπνησε. Ο Κάσσιος φώναξε τους δούλους και
τους ρώτησε για τον άνθρωπο. Εκείνοι δεν
είχαν δει κανένα. Ο Κάσσιος ξανακοιμήθηκε
και ονειρεύτηκε την ίδια μορφή. Μετά από
λίγες μέρες η ίδια η πραγματικότητα
επιβεβαίωσε την αξιοπιστία του ονείρου. Ο
Οκταβιανός δηλαδή του επέβαλε την ποινή του
θανάτου. III.
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ
ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
I.
Να συμπληρωθούν
οι τύποι της οριστικής του ενεστώτα των
ρημάτων που βρίσκονται μέσα σε παρένθεση.
Προσοχή στον τονισμό! confugit /
concipimus / cupitis
/ concutit / aspicit
/ adficiunt / capis / interficit pariunt
/ accipimus II.
Fallax spes (fallax -acis: απατηλός), res ipsa: να
κλιθούν μαζί.
III.
Να συμπληρωθούν τα κενά με τις αντωνυμίες
idem ή ipse στο σωστό τύπο. ipsum / ipse / idem / eundem IV.
Να αναγνωριστούν
συντακτικά οι τύποι: Athenas (γιατί απρόθετος
τύπος;) ad se (γιατί όχι eum;), effigiei, quem (με τι
ισοδυναμεί;), se esse (χρειάζεται το se;) Athēnas: απρόθετη αιτιατική
που δηλώνει την κατεύθυνση, την κίνηση
προς κάποιο τόπο προσδιορίζει το confūgit) ad
se:
εμπρόθετη αιτιατική
που δηλώνει την κατεύθυνση, την κίνηση
προς κάποιο τόπο. η αντωνυμία se αναφέρεται
στο υποκείμενο της πρότασης στον Κάσσιο,
ενώ το ad eum θα αναφερόταν σε κάποιο άλλο
πρόσωπο. effigiēi: δοτική αντικειμενική,
συμπλήρωμα στο επίθ. similis quem: eum:
αντικείμενο στο aspexit
(όπως και στα ελληνικά, η αναφορική
αντωνυμία στην αρχή μιας περιόδου ή
ημιπεριόδου ισοδυναμεί με δεικτική se
esse: το
esse είναι ειδ. απαρέμφατο,
αντικείμενο του respondit. Το se είναι υποκείμενο του esse, (ταυτοπροσωπία).
Το υποκ. του ειδ. απαρεμφ. βρίσκεται σε
αιτιατική και δεν παραλείπεται de
homine: εμπρόθετος προσδιορισμός της
αναφοράς στο interrogavit. Να
μεταφραστεί στα λατινικά η πρόταση. Homo quidam facie horrenda; quem simul aspexi,
terrorem concepi. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
