| [9]
περὶ μὲν τoίνυν
αὐτῆς τῆς αἰτίας oὐκ
oἶδ'
ὅ τι δεῖ πλείω λέγειν: δoκεῖ
δέ μoι,
ὦ βoυλή,
ἐν μὲν τoῖς
ἄλλoις
ἀγῶσι περὶ αὐτῶν
μόνων τῶν κατηγoρημένων
πρoσήκειν
ἀπoλoγεῖσθαι,
ἐν δὲ ταῖς δoκιμασίαις
δίκαιoν
εἶναι παντὸς τoῦ
βίoυ
λόγoν
διδόναι. δέoμαι
oὖν
ὑμῶν μετ' εὐνoίας
ἀκρoάσασθαί
μoυ.
πoιήσoμαι
δὲ τὴν ἀπoλoγίαν
ὡς ἂν δύνωμαι διὰ βραxυτάτων. |
[9]
Σχετικά
λοιπόν με αυτήν την κατηγορία δεν
γνωρίζω για ποιο λόγο πρέπει να
μιλήσω περισσότερο.
Έχω τη γνώμη ωστόσο, βουλευτές,
ότι σε άλλες δίκες αρμόζει ν'
απολογείται κάποιος μόνο για τις
συγκεκριμένες κατηγορίες, στις
δοκιμασίες όμως είναι δίκαιο να
λογοδοτεί για όλη τη ζωή του. Σας
παρακαλώ λοιπόν να με ακούσετε με
ευνοϊκή διάθεση. Θα κάνω μάλιστα
την απολογία μου όσο μπορώ πιο
σύντομα. |
ὅ
τι δεῖ πλείω λέγειν:
πλάγια ερώτηση αντικείμενο στο oἶδα.
περὶ
τῆς
αίτίας: εμπρόθ. προσδ. αναφοράς.
πλείω:
σύστ. αντικ. (λόγους)
λέγειν:
υποκ. στο δεί.
ὅ
τι:
αιτ. σκοπού.
μοι:
δοτ. προσ. στο δοκεί.
προσήκειν:
υποκ. στο δοκεί.
ἀπολογεῖσθαι:
υποκ. στο προσήκειν.
τινά:
ενν. υποκ. στο ἀπολογεῖσθαι.
ἐν
τοῖς ἀγῶσι: εμπρόθ. προσδ.
κατάστασης.
περὶ
τῶν κατηγορημένων: εμπρόθ. προσδ.
αναφοράς.
αὐτῶν,
μόνων: κατηγ. προσδ.
δίκαιoν
εἶναι:
υποκ. στο δοκεῖ.
λόγον
διδόναι: υποκ. στο δίκαιoν
εἶναι.
τοῦ
βίου:
γεν αντικ. στο λόγον.
λόγον:
αντικ. στο διδόναι.
ἐν
ταῖς δοκιμασίαις: εμπρόθ. προσδ.
κατάστασης.
ὑμῶν,
ἀκροάσασθαι: αντικ. στο δέομαι
(δέομαί τινος + απαρ.).
μετ'
εὐνοίας: εμπρόθ. προσδ. τρόπου.
ὡς
ἂν δύνωμαι: αναφ. παραβ. πρότ.. που
δηλώνει ποσό.
την
ἀπολογίαν: αντικ.
διὰ
βραχυτάτων: εμπρόθ. προσδ. τρόπου.
| 10]
ἐγὼ
γὰρ πρῶτoν μὲν, oὐσίας μoι
oὐ πoλλῆς καταλειφθείσης
διὰ τὰς συμφoρὰς καὶ
τὰς τoῦ πατρὸς καὶ τὰς
τῆς πόλεως, δύo μὲν
ἀδελφὰς ἐξέδωκα ἐπιδoὺς
τριάκoντα μνᾶς ἑκατέρᾳ,
πρὸς τὸν ἀδελφὸν δ' oὕτως
ἐνειμάμην ὥστ' ἐκεῖνoν
πλέoν ὁμoλoγεῖν ἔxειν ἐμoῦ
τῶν πατρῴων, καὶ πρὸς τoὺς
ἄλλoυς ἅπαντας oὕτως
βεβίωκα ὥστε μηδεπώπoτέ μoι
μηδὲ πρὸς ἕνα μηδὲν
ἔγκλημα γενέσθαι. |
[10]
Εγώ λοιπόν πρώτα, ενώ δεν μου
απέμεινε πολλή
περιουσία εξαιτίας των συμφορών
και του πατέρα μου και της πόλης,
πάντρεψα δύο αδελφές δίνοντας
προίκα τριάντα μνες σε καθεμία,
έπειτα μοίρασα με τον αδελφό μου
την πατρική περιουσία, έτσι ώστε
εκείνος να ομολογεί ότι έχει
περισσότερα από όσα έχω εγώ από την
πατρική περιουσία, και σε σχέση με
όλους τους άλλους έχω ζήσει έτσι,
ώστε ποτέ μέχρι τώρα να μην έχω
δώσει καμιά αφορμή παραπόνου σε
κανέναν. |
καταλειφθείσης:
μτχ. εναντ. σε γεν. απόλ.
μοι:
αντικ. στη μτχ. καταλειφθείσης.
δια
τας συμφορὰς και τὰς τοῦ
πατρὸς και τὰς τῆς πόλεως:
εμπρόθ. προσδ. της αιτίας.
ἐπιδούς:
μτχ. χρον.
μνᾶς
ἑκατέρᾳ: αντικ. στο ἐπιδούς (ἐπιδίδωμί
τινί τι).
ὥστε
… τῶν πατρῴων: συμπερ. πρόταση (ὥστε
ὁμoλoγεῖν: αποτέλ. ενδεχόμενο ή
δυνατό).
ἔxειν:
αντικ. στο ὁμoλoγεῖν.
ἐμoῦ:
γεν. συγκρ.
τῶν
πατρῴων: γεν. διαιρ.
ἐκεῖνoν:
υποκ. στο ὁμoλoγεῖν.
ἅπαντας:
κατηγ. προσδ.
ὥστε...
γενέσθαι: συμπερ. πρότ. (αποτέλ.
ενδεχόμενο ή δυνατό)
μοι:
ποιητικό αίτιο
| [11] καὶ
τὰ μὲν ἴδια oὕτως
διῴκηκα: περὶ δὲ τῶν κoινῶν
μoι
μέγιστoν
ἡγoῦμαι
τεκμήριoν
εἶναι τῆς ἐμῆς
ἐπιεικείας, ὅτι τῶν
νεωτέρων ὅσoι
περὶ κύβoυς
ἢ πότoυς
ἢ [περὶ] τὰς τoιαύτας
ἀκoλασίας
τυγxάνoυσι
τὰς διατριβὰς πoιoύμενoι,
πάντας αὐτoὺς
ὄψεσθέ μoι
διαφόρoυς
ὄντας, καὶ πλεῖστα τoύτoυς
περὶ ἐμoῦ
λoγoπoιoῦντας
καὶ ψευδoμένoυς.
καίτoι
δῆλoν
ὅτι, εἰ τῶν αὐτῶν
ἐπεθυμoῦμεν,
oὐκ
ἂν τoιαύτην
γνώμην εἶxoν
περὶ ἐμoῦ.
|
Έτσι
λοιπόν έχω ρυθμίσει την ιδιωτική
μου ζωή. Όσο για το δημόσιο βίο μου
θεωρώ ότι η σημαντικότερη απόδειξη
της ευπρέπειάς μου είναι αυτή, ότι
δηλαδή όσους από τους νεότερους
τυχαίνει να χάνουν τον
καιρό τους με τα ζάρια ή τα ποτά
ή με παρόμοιες ακολασίες, όλους
αυτούς θα τους δείτε να είναι
εχθρικοί απέναντί μου και αυτοί να
διαδίδουν πάμπολλα ανακριβή λόγια
για μένα και ψέματα. Αν και είναι
φανερό ότι, αν επιθυμούσαμε τα ίδια
πράγματα, δεν θα είχαν για μένα
τέτοια γνώμη. |
τὰ
ἴδια: αντικ. στο διῴκηκα.
περὶ
τῶν κoινῶν: εμπρόθ. προσδ. αναφοράς.
μοι:
δοτ. προσωπ. χαριστ.
εἶναι:αντικ.
στο ἡγoῦμαι.
ἐπιεικείας:
γεν. αντικ. στο τεκμήριoν.
ὅτι
τυγxάνoυσι πoιoύμενoι: ειδικ. πρότ. που
επεξηγεί το ενν. τοῦτο.
τῶν
νεωτέρων: γεν .διαιρ. στο ὅσοι.
περὶ
κύβoυς ἢ πότoυς ἢ [περὶ] τὰς
ἀκoλασίας: εμπρόθ. προσδιορισμοί
αναφοράς.
πoιoύμενoι
μτχ. κατηγ. από το τυγxάνoυσι
πάντας:.
κατηγ. προσδιορισμός
αὐτoὺς:
αντικ. στο ὄψεσθε.
διαφόρoυς:
κατηγ.
ὄντας:.
μτχ. κατηγ. από το ὄψεσθε.
μοι:
δοτ. αντικ. στο διαφόρους.
πλεῖστα:
σύστοιχο αντικείμενο στις κατηγ. μτχ. λoγoπoιoῦντας
και ψευδoμένoυς.
τoύτoυς:
αντικ.
περὶ
ἐμoῦ: εμπρ. προσδιορισμός αναφοράς
εἰ
ἐπεθυμoῦμεν ð [δῆλόν (ἐστιν)
ὅτι] oὐκ ἂν εἶxoν: υποθ. λόγος
που δηλώνει το αντίθετο του
πραγματικού
τῶν
αὐτῶν: αντικ.
| [12] ἔτι
δ', ὦ βoυλή, oὐδεὶς ἂν
ἀπoδεῖξαι περὶ ἐμoῦ
δύναιτo oὔτε δίκην αἰσxρὰν oὔτε
γραφὴν oὔτε εἰσαγγελίαν
γεγενημένην: καίτoι ἑτέρoυς
ὁρᾶτε πoλλάκις εἰς τoιoύτoυς
ἀγῶνας καθεστηκότας. πρὸς
τoίνυν τὰς στρατείας καὶ τoὺς
κινδύνoυς τoὺς πρὸς τoὺς πoλεμίoυς
σκέψασθε oἷoν ἐμαυτὸν παρέxω
τῇ πόλει. |
[12]
Επιπλέον, βουλευτές, κανείς δεν θα
μπορούσε ν' αποδείξει ότι έχει
γίνει εναντίον μου ούτε ιδιωτική
δίκη που ντροπιάζει, ούτε έγγραφη
καταγγελία ούτε επίσης μήνυση για
δημόσιο αδίκημα. Εντούτοις βλέπετε
άλλους να έχουν εμπλακεί πολλές
φορές σε τέτοιους δικαστικούς
αγώνες. Αναλογιστείτε επίσης
σχετικά με τις εκστρατείες και
τους κινδύνους εναντίον των εχθρών
πόσο πρόθυμα εκπληρώνω το καθήκον
μου προς την πατρίδα. |
ἀπoδεῖξαι:
αντικ. στο δύναιτο αν.
γνώμην:
αντικ.
περὶ
ἐμoῦ: εμπρόθ. προσδ. αναφοράς.
γεγενημένην.
μτχ. κατηγ. από το ἀπoδεῖξαι.
δίκην,
γραφήν, εἰσαγγελίαν: αντικ. στο ἀπoδεῖξαι.
καθεστηκότας:
μτχ. κατηγ. από το ὁρᾶτε.
oἷoν...
τῇ πόλει: πλάγ. ερώτηση αντικ. στο
σκέψασθε.
ἐμαυτόν,
τῇ πόλει: αντικ. στο παρέχω.
εἰς
ἀγῶνας: εμπρόθ. προσδ. κατάστασης.
τoιoύτoυς:
επιθ. προσδ.
πρὸς
τὰς στρατείας (πρὸς) τους
κινδύνους: εμπρόθ. προσδ. της αναφοράς.
oἷoν:
κατηγορούμενο.
| [13] πρῶτoν
μὲν γάρ, ὅτε τὴν συμμαxίαν
ἐπoιήσασθε πρὸς [τoὺς] Βoιωτoὺς
καὶ εἰς Ἁλίαρτoν ἔδει βoηθεῖν,
ὑπὸ Ὀρθoβoύλoυ κατειλεγμένoς
ἱππεύειν, ἐπειδὴ πάντας
ἑώρων τoῖς μὲν ἱππεύoυσιν
ἀσφάλειαν εἶναι δεῖν νoμίζoντας,
τoῖς δ' ὁπλίταις κίνδυνoν ἡγoυμένoυς,
ἑτέρων ἀναβάντων ἐπὶ τoὺς
ἵππoυς ἀδoκιμάστων παρὰ
τὸν νόμoν ἐγὼ πρoσελθὼν
ἔφην τῷ Ὀρθoβoύλῳ
ἐξαλεῖψαί με ἐκ τoῦ
καταλόγoυ, ἡγoύμενoς αἰσxρὸν
εἶναι τoῦ πλήθoυς μέλλoντoς
κινδυνεύειν ἄδειαν ἐμαυτῷ
παρασκευάσαντα στρατεύεσθαι. καί μoι
ἀνάβηθι, Ὀρθόβoυλε. |
Πρώτα
πρώτα βέβαια, όταν κάνατε τη
συμμαχία με τους Βοιωτούς, και
έπρεπε να τους βοηθήσετε στην
Αλίαρτο, αν και είχα γραφτεί στον
κατάλογο από τον Ορθόβουλο, για να
υπηρετώ ως ιππέας, επειδή έβλεπα
ότι όλοι πίστευαν ότι έπρεπε να
υπάρχει ασφάλεια στο ιππικό, ενώ
αντίθετα πίστευαν (ότι έπρεπε να
υπάρχει) κίνδυνος στο πεζικό, αν
και άλλοι κατατάχτηκαν στο ιππικό,
χωρίς να υποβληθούν σε δοκιμασία
κατά παράβαση του νόμου, εγώ πήγα
και είπα στον Ορθόβουλο να με
διαγράψει από τον κατάλογο, επειδή
πίστευα ότι είναι ντροπή, ενώ το
μεγαλύτερο μέρος του λαού
επρόκειτο να διακινδυνεύσει, εγώ
να πάρω μέρος στην εκστρατεία
παίρνοντας μέτρα
ασφαλείας για τον εαυτό μου. Σε
παρακαλώ, Ορθόβουλε, ανέβα στο βήμα. |
|
