Οταν παίζουμε το παιχνίδι του εντυπωσιασμού είναι πολλά αυτά που "υποβαθμίζονται". Αποσιωπάται το γεγονός ότι ιστορία διδάσκουν όχι μόνο οι φιλόλογοι -που συχνά δεν έχουν διδαχτεί το μάθημα λόγω του τμήματος από το οποίο αποφοίτησαν αλλά και πτυχιούχοι ξενόγλωσσων τμημάτων.

Αποσιωπάται η έλλειψη ουσιαστικής στήριξης του εκπαιδευτικού. Η ενημέρωση για θέματα διδακτικής έχει αφεθεί στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Εννοείται όμως ότι όλοι έχουν άποψη για το πολύπαθο μάθημα. Πρόβλημα δημιουργείται και από την αντίληψη ότι η ελληνική  ιστορία συνίσταται σε σώμα αντικειμενικής γνώσης που είναι εκεί, ακίνητη, αρκεί να την ανακαλύψει κανείς και να την μάθει. Ισως για αυτό το λόγο τα σχολικά βιβλία ασφυκτιούν από πληροφορίες, χρονολογίες, ονόματα και άλλες ανθυπολεπτομέρειες που οφείλει ο καημένος ο υποψήφιος να στριμώξει στο μνημονικό του. Γιατί όμως δεν είναι φυσικό να διαβάζουμε για τη σφαγή των Μηλίων από τον Ομέρ Βρυώνη όταν ο Κύρος, ο Αγησίλαος, η Κορώνεια αρμαθιάζονται με ρυθμούς εκφοράς που θυμίζουν πλειστηριασμό;

 Η αναγκαστική επικέντρωση της διδασκαλίας στην προετοιμασία των μαθητών για τις εξετάσεις είναι μια ακόμη βασική αιτία για την αδυναμία κατανόησης των ιστορικών γεγονότων. Ο "φετιχισμός του εγχειριδίου" ελλοχεύει οδηγώντας μας στην άκριτη απομνημόνευση και στην υπονόμευση της κατανόησης των ιστορικών γεγονότων. Σειρά ερευνών μας κρούει από καμπανάκια έως καμπάνες μεγατόνων. Ενας στους πέντε μαθητές λειτουργικά αναλφάβητος (έρευνα PISA του ΟΟΣΑ) Τρεις στους δέκα Έλληνες μαθητές δυσκολεύονται περισσότερο από όλους τους Ευρωπαίους συνομηλίκους τους να κατανοήσουν δεδομένα που συναντούν συχνά στην καθημερινή ζωή, όπως στατιστικούς πίνακες, γραφικές παραστάσεις, χάρτες, διαγράμματα, πιστοποιητικά, διάφορες φόρμες αιτήσεων, καταλόγους! 
Καταφέραμε να τους φορτώνουμε μαθήματα αλλά όχι και μάθηση. Για δεκαετίες η αποστήθιση παραμένει η ελληνίδα μητέρα όλων των παιδαγωγικών λύσεων. Εάν το συνδυάσουμε με το πλήθος των πληροφοριών που καλούνται να απομνημονεύσουν οι μαθητές ιδού το αποτέλεσμα μας: αποσπασματική εκμάθηση μεμονωμένων γεγονότων χωρίς κατανόηση.

Ανία έδωσες; άνοια θα λάβεις. Η κοινωνία της πληροφορίας που θα είναι αναπόδραστη πραγματικότητα για τους μαθητές μας απαιτεί όμως ανάπτυξη άλλων δεξιοτήτων. Το ερώτημα επιστρέφει σε εμάς :τι έχουμε κάνει για την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, της  ευελιξίας, της αποφασιστικότητας, του πνεύματος συνεργασίας, για την άριστη χρήση  των σύγχρονων πηγών πληροφόρησης; 
Γιατί βέβαια μπορεί η πληροφορία να απέχει μόλις ένα κλικ του ποντικιού αλλά η μάθηση με βεβαιότητα απέχει πολύ περισσότερα.

(Πηγή: http://www.netschoolbook.gr)