Ισπανός κατακτητής του Περού (Τρουχίλιο, Ισπανία, περίπου 1475 – Λίμα, Περού, 1541). Γιος αξιωματικού, ο Πιθάρο πέρασε σκληρά παιδικά και εφηβικά χρόνια, κάνοντας τις πιο ταπεινές εργασίες. Τίποτε άλλο δεν είναι γνωστό για τη ζωή του ως το 1508, έτος κατά το οποίο ξεκίνησε για τον Νέο Κόσμο.

Εγκαταστάθηκε στον Παναμά, αγόρασε ένα μεγάλο αγρόκτημα και έγινε, σύντομα μια από τις εξέχουσες προσωπικότητες της ισπανικής αποικίας. Το 1522, ωστόσο, γοητευμένος από διηγήσεις που άκουγε για τη νότια Αμερική, άρχισε να σκέπτεται σοβαρά μια εκστρατεία στη μυθική και πλουσιότατη σε χρυσό και θησαυρούς χώρα, που οι ντόπιοι ονόμαζαν ‘Περού’. Αφού συμφώνησε με έναν άλλο Ισπανό, τον Ντιέγκο ντε Αλμάγκρο , να συνεργαστούν και ύστερα από επίπονες διαπραγματεύσεις με τον Ισπανό κυβερνήτη του Παναμά, εξόπλισε το 1524 δύο πλοία και ξεκίνησε για την πρώτη εκστρατεία, που πολύ σύντομα κατάληξε σε αποτυχία λόγω της εχθρότητας των ιθαγενών. Ο Πιθάρο ξαναγύρισε στον Παναμά και αφιερώθηκε με καινούρια δύναμη στην προετοιμασία της δεύτερης εκστρατείας. Ξεκίνησε το 1526, πάλι μαζί με τον Αλμάγκρο , αλλά οι άντρες που τον ακολουθούσαν στασίασαν και επέστρεψαν στον Παναμά. Ο Πιθάρο έμεινε τότε με ελάχιστους πιστούς οπαδούς, συνέχισε όμως με τόλμη το ταξίδι, φτάνοντας σε διάφορα μέρη, όπου οι ιθαγενείς τον υποδέχονταν φιλικά και του πρόσφεραν χρυσό, κοσμήματα και μπαχαρικά. Βέβαιοι ότι είχαν ανακαλύψει μια χώρα με μυθικό πλούτο, ο Πιθάρο και οι σύντροφοί του συνεννοήθηκαν να ζητήσουν απευθείας από το στέμμα την εξουσιοδότηση να κυβερνήσουν τις περιοχές αυτές. Για να πετύχει το σκοπό του ο Πιθάρο πήγε στη Μαδρίτη. Εκεί έλαβε τον τίτλο του Γενικού Διοικητή της μελλοντικής νέας επαρχίας, που ονομάστηκε Νέα Καστίλη, καθώς και άντρες και μέσα. Πήρε τέλος μαζί του και τους τέσσερις αδελφούς του. Αφού διευθετήθηκε μια σοβαρή διαφωνία με τον Αλμάγκρο , το τρίτο εκστρατευτικό σώμα ξεκίνησε το 1531. Μαθαίνοντας ότι ο ηγεμόνας της πόλης Κούσκο, Αταουάλπα, είχε νικήσει ύστερα από σκληρό πόλεμο τον ηγεμόνα της πόλης Κίτο, ο Πιθάρο σκέφτηκε να επωφεληθεί από την κόπωση των ιθαγενών και, με 168 άντρες, κινήθηκε προς την Καχαμάρκα, όπου είχε στρατοπεδεύσει ο νικητής βασιλιάς. Τον Οκτώβριο του 1532 ο Πιθάρο παρουσιάστηκε μπροστά στην πόλη: εκεί τον υποδέχτηκε εγκάρδια ο Αταουάλπα, αλλά ο Πιθάρο μ' ένα τέχνασμα τον αιχμαλώτισε ζητώντας μεγάλη ποσότητα χρυσού και πολύτιμων λίθων για να τον απελευθερώσει. Αφού, όμως, πήρε ό,τι ζήτησε σκότωσε το βασιλιά (1533): οι Ίνκας τότε εξεγέρθηκαν, αλλά αυτό ακριβώς περίμενε και ο Πιθάρο για να επιβάλει γενική σφαγή. Από τη στιγμή εκείνη έγινε κύριος της απέραντης αυτοκρατορίας. ΄Όρισε πρωτεύουσα μια καινούρια πόλη, τη Σιουδάδ ντε λος Ρέγιες («Πόλη των βασιλιάδων», η οποία αργότερα ονομάστηκε Λίμα) και άρχισε να οργανώνει τις περιοχές που είχε κατακτήσει, ενώ οι διάφοροι τοποτηρητές του λεηλατούσαν και κατάστρεφαν ό,τι συναντούσαν. Στο μεταξύ, ο Αλμάγκρο , στον οποίο ο Ισπανός βασιλιάς είχε υποσχεθεί τη διοίκηση των περιοχών στα Ν του Περού, ανάλαβε μια εκστρατεία στη Βολιβία και στη Χιλή. Αλλά ο ανταγωνισμός του με τον Πιθάρο, που δεν είχε παύσει ποτέ, οδήγησε και τους δύο στην καταστροφή. Ο Αλμάγκρο συνελήφθη με δόλο από άντρες του Πιθάρο και στραγγαλίστηκε, το 1538. Τρία χρόνια αργότερα, ωστόσο, την ίδια τύχη είχε και ο Πιθάρο, μετά από συνωμοσία, οργανωμένη από τον γιο του Αλμάγκρο .

ΠΗΓΕΣ: Περισσότερα...

• Οι ναυτικοί του Βάσκο ντα Γκάμα προσμένουν να παρακολουθήσουν χριστιανική λειτουργία στην άκρη της ανατολικής Αφρικής