«Όπως έλεγαν οι ναύτες, είναι φανερό ότι πέρα από αυτό το Ακρωτήριο δεν υπάρχουν ούτε άνθρωποι, ούτε κατοικημένοι τόποι… ενώ τα ρεύματα είναι τόσο φοβερά, ώστε αν ένα καράβι περάσει το Ακρωτήριο δεν θα μπορέσει ποτέ να επιστρέψει». Αυτά έγραψε ο Πορτογάλος ιστορικός Γκόμες Εάνες ντε Ζουράρα για τον τρόμο που έπιανε τους ναυτικούς στις αρχές της δεκαετίας του 1430, όταν προσέγγιζαν τα νότια όρια του κόσμου τους, το Ακρωτήριο Μποζαντόρ, μια ερημική, ανεμοδαρμένη τοποθεσία από άμμο και βράχια, στην περιοχή που είναι γνωστή ως Δυτική Σαχάρα. Μέχρι τότε, οι ταξιδιώτες από την Ευρώπη είχαν ταξιδέψει προς τα ανατολικά, αλλά ποτέ νότια ή δυτικά. Προς αυτές τις κατευθύνσεις βρίσκονταν εδάφη και θάλασσες άγνωστες, που –όπως έλεγαν μερικοί– ήταν αδύνατο να εξερευνηθούν.