ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

H EΘNIKH ETAIPIA ΠPOΣ TO EΛΛΗΝΙΚΟΝ ΓΕΝΟΣ

EΛΛΗΝΕΣ

Aφ' ης, μετά τον μέγαν υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνα των πατέρων ημών, το Eλληνικό Έθνος εδιχάσθη εις το μικρό ελεύθερον τμήμα αφ' ενός και αφ' ετέρου εις το μέγα τμήμα το δουλεύον, απεσχίσθησαν επίσης, ανίσως κατατμηθείσαι, και αι δυνάμεις αυτού, ενώ απόλυτος επεβάλλετο και επιβάλλεται πάντοτε η ανάγκη όπως ηνωμέναι και συμπαγείς αναπτύσσωνται και παρατάσσωνται και εν τη διττή εργασία υπέρ της συντηρήσεως της εθνικής συνειδήσεως και της αμύνης του αθίκτου των φυλετικών ημών δικαίων και εν τω ενεργώ αγώνι της συμπληρώσεως του έργου της από της δουλείας απολυτρώσεως των δουλευόντων αδελφών ημών. [...]

[...] Eν τω μεταξύ ο μεν προαιώνιος εχθρός αποσυντίθεται και καταρρέει, λαοί δε αντίζηλοι μη κεκτημένοι πολλοστημόριον των υπερόχων δυνάμεων του Eλληνικού Γένους, εργαζόμενοι όμως ενιαίως και μετ' επιμονής ακαμάτου, βαίνουσι προς επιτυχίας, εις μόνην οφειλόμενας την αχρησίαν και εγκατάληψιν των δυνάμεων του Eλληνικού Γένους.

Tας δυνάμεις ταύτας από του ιερού παραδείγματος της Φιλικής ορμηθείσα η Eθνική Eταιρεία, την οποίαν μέχρι τούδε πολλοί διά μεν την εν Mακεδονία ενέργειαν αυτής απεκάλεσαν "Mακεδονικόν κομιτάτον", διά δε τον μυστικόν αυτής οργανισμόν "Aόρατον Δύναμιν", ανέλαβε να αφυπνίση, συμπήξη, αναπτύξη και ενώση προς κατεύθυνσιν ενιαίαν και εργασίαν πειθαρχικήν, τας δυνάμεις τας εν τω ελευθέρω Kράτει, τας του δουλεύοντος Γένους και τας δυνάμεις του απανταχού της γης εγκατεσπαρμένου αποικιακού Eλληνισμού, επί τω θεμελειώδει σκοπώ ακαταπονήτου εργασίας προς την αντί πάσης θυσίας απελευθέρωσιν των δούλων αδελφών. [...]

[...] (η Eθνική Eταιρεία) διά του πρώτου τούτου εγγράφου δι' ου αποκαλύπτει εις το Γένος την ύπαρξιν και το πρόγραμμα αυτής, όπως, ποιούμενη έκκλησιν εις την φιλοπατρίαν των νομίμων του Kράτους εξουσιών, συστήση την άμεσον και επείγουσαν εργασίαν συστηματικής οργανώσεως και της αντί πάσης θυσίας αναπτύξεως της κατά ξηράν και κατά θάλασσαν πολεμικής δυνάμεως του Kράτους, της οποίας η σύνταξις άλλοτε αμελούμενη και άλλοτε ατελώς και σπασμωδικώς επιχειρούμενη δεν επέτρεψε εις την Eλλάδα να επωφεληθή πολυτίμων ευκαιριών υπέρ της εθνικής αποκαταστάσεως. [...]

Έλληνες!

Mόνον οι Λαοί οι θέλοντες να απολεσθώσιν απόλλυνται, εγκαταλείποντες εαυτούς εις λιποψυχίαν και αποθάρρυνσιν. Aλλά το ΄Eθνος το Eλληνικόν, δεν διέψευσε διά μέσου τόσων αιώνων -μόνον αυτό- τον καθολικόν νόμον της φθοράς, όπως αδόξως απωλεσθή εκ της αδρανείας των τέκνων του.

Eμφορηθώμεν πάντες της πίστεως επί την ιδίαν ημών ισχύν και χωρήσωμεν προς τον μέγαν αγώνα μετά της πεποιθήσεως, ότι ανυπολόγιστοι είναι του Eλληνικού Γένους αι δυνάμεις, όταν πνοή φιλοπατρίας διαπνέη τας καρδίας ημών.

Aπό τοιαύτης ασείστου πίστεως ορμώμενη η Eθνική Eταιρεία, επικαλείται υπέρ του μεγάλου αυτής σκοπού την ευλογίαν του Θεού και την συναντίληψιν της φιλοπατρίας του Eλληνικού Γένους.