Λειψανοθήκη Αγίου Δημητρίου, Dumbarton Oaks.

Φιαλίδιο προσκυνητή (κουτρούβιο) με παράσταση Αγίου Δημητρίου, 13ος αι., Αρχαιολογική Συλλογή Καβάλας.

Τα ταξίδια για λόγους αναψυχής ήταν άγνωστα στο Βυζάντιο. Οι βυζαντινοί άνθρωποι ταξίδευαν κυρίως για επαγγελματικούς ή κοινωνικούς λόγους.

Ένας συνηθισμένος λόγος ταξιδιού ήταν το προσκύνημα σε τόπους ιερούς. Ο πιο δημοφιλής προορισμός ήταν οι Άγιοι Τόποι όπου βρίσκονταν τα κορυφαία μνημεία του χριστιανισμού. Επίσης, πολλοί προσκυνητές επισκέπτονταν την Κωνσταντινούπολη -οι Σταυροφόροι θαμπώθηκαν με τον αριθμό των ιερών λειψάνων που βρίσκονταν εκεί-, τη μονή της Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά, το ναό του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη και το μοναστήρι του Αγίου Μηνά στην Αίγυπτο, όπου φυλάσσονταν θαυματουργά λείψανα.

Οι προσκυνητές έπαιρναν από τους ιερούς χώρους που επισκέπτονταν τμήματα λειψάνων, μύρο, αγιασμό ή χώμα.

Γενικά, οι Βυζαντινοί θεωρούσαν ότι κάθε ευσεβής χριστιανός θα έπρεπε τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να είχε επισκεφθεί τους Αγίους Τόπους.