Ο
κατά κόσμον Γρηγόριος Σιόεβιτς Σινταμονίτζε
γεννήθηκε στο χωριό Ντοέση του Νομού Κάσπης της Γεωργίας στις 19 Οκτωβρίου 1896. Αποφοίτησε από
τη Θεολογική Σχολή Τιφλίδας το 1918 και από το Τμήμα Ιστορίας-Φιλολογίας
του Πανεπιστημίου της Τιφλίδας το 1923. Στις 3 Ιανουαρίου 1922 εκάρη μοναχός.
Στις 17 Ιανουαρίου 1922
χειροτονήθηκε Διάκονος και τον Μάρτιο του 1925 Πρεσβύτερος. Στις 22 Οκτωβρίου
1925 έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Στις 26 (ή 25) Μαρτίου 1927 χειροτονήθηκε
Επίσκοπος Νικορτσμίνδης και ανέλαβε και τη διοίκηση της Επισκοπής Σουχούμης και Αβχαζίας
λόγω της απουσίας του
Μητροπολίτη Χριστοφόρου στην Τιφλίδα όπου ασκούσε
καθήκοντα τοποτηρητή του Πατριαρχικού Θρόνου.
Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης
Σουχούμης και Αβχαζίας Χριστοφόρος, συμπαραστατούμενος από
τους Επισκόπους Μαργβέτης Βαρλαάμ και
Μπόδβης Στέφανο. Στις 17 Οκτωβρίου 1927 εξελέγη Επίσκοπος Αλαβέρδης.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1928 εξελέγη Επίσκοπος Μπόδβης αλλά στις 2
Οκτωβρίου 1928 παύθηκε και διέμενε στην Τιφλίδα. Στις 24 Οκτωβρίου 1930 εξελέγη Επίσκοπος Ουρμπνίσης. Στις 8
Μαρτίου 1933
παραιτήθηκε. Στις 10 Δεκεμβρίου 1937 συνελήφθη και εξορίστηκε για
οκτώ χρόνια στη Σιβηρία. Όταν επέστρεψε από την εξορία τοποθετήθηκε στις 24
Οκτωβρίου 1944 τοποτηρητής της Μητροπόλεως Κουταΐδος Γαενάτης. Στις 12 Ιουλίου 1945 προήχθη σε Μητροπολίτη
ως εφησυχάζων. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1952 ανέλαβε τοποτηρητής και της Επισκοπής
Τσκονδίδης. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1953 εξελέγη Μητροπολίτης Βατούμης και
τοποτηρητής της Επισκοπής Τσκονδίδης. Στις 20 Φεβρουαρίου 1960 εξελέγη Καθολικός
Πατριάρχης Γεωργίας. Εκοιμήθη στην Τιφλίδα στις 8 (ή 7) Απριλίου 1972. |