Μήνας: Απρίλιος 2016

«Το Τέρας της Βίας»

  • «…Τώρα ήταν μόνο αυτή, το σκοτάδι και οι φωνές των κοριτσιών στο μυαλό της που δεν έλεγαν να σωπάσουν. Περιπλανιώταν στο σκοτάδι?

  • Και τότε τον είδε! Είδε τον ήλιο! Ήταν εκεί! Κρύμμένος καλά παό τον μαύρο καπνό! Ο ήλιος που ζέσταινε τις καρδιές τυος ήταν ακόμα εκεί.! Υπήρχε ακόμα ελπίδα. «αν μπορούσα να διώξω αυτόν τον καπνό» σκεφτηκε.. «και μαζί του όλο το μίσος ,και τη βία που έφερε μαζι του. τότε θα μπορούσαν όλοι να δουν ξανά ποια πραγματικά είμαι και να με αγαπήσουν ξανά.».
  •     Και τότε θυμήθηκε ξανά ποια ήταν. Θυμήθηκε ότι ήταν η όμορφη και γλυκιά φουσκομαγουλένια και όχι ή άσχημη και αστεία χντρομαγουλένια.
  1.     Και τότε τα ροζ μαγουλακια της άρχισαν να ξεφουσκώνουν. Και ο αέρας έβγαινε από το στόμα της με ορμή! Και τότε συνέβη κάτι υπέροχο!το σκοτάδι σκορπίστηκε, έγινε ανεμοστρόβιλος, υψώθηκε ξανά στον ουρανό και εξαφανίστηκε.
  2.     Η φουσκομαγουλένια βρήκε το θάρρος να το διώξει. Όταν προσγειώθηκε στο σχολείο ξανα, όλοι την περίμεναν ζητοκραυγάζωντας! Όλα είχαν γίνει ξανά όπως πριν. Η φουσκομαγουλένια έφερε ξανα σε όλους το φως και τη ζεστασιά του ήλιου. Ύψωσε το ανάστημά της στο τέρας της βίας και του μίσους, πίστεψε στον εαυτό της και το έδιωξε μακριά. Η αγάπη έπέστρεψε στις καρδιές των παιδιών, κι έτσι σώθηκε το μέλλον τους. Γιατί δεν υπάρχει μέλλον όπου κυριαρχει το τέρας της βίας, μόνο άσχημα συναισθήματα και έλλειψη αγάπης.

    Έτσι τα παιδιά, κατάφεραν αυτό που χρόνια ολοκληρα δεν κατάφεραν να κάνουν οι μεγάλοι…»

Απόσπασμα από το παραμύθι της Ελισάβετ Πεστεμαντζόγλου