Εκπαίδευση και αναπηρία
Η κοινωνία στην οποία ζούμε είναι μια κοινωνία ανισότητας, που δυσκολεύεται να αποβάλλει τις αρνητικές στάσεις και συμπεριφορές απέναντι στα άτομα με αναπηρία, τα οποία αντιμετωπίζει άλλοτε με εχθρότητα, άλλοτε με φόβο και άλλοτε με αδιαφορία. Η εκπαίδευση, όμως, μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός άμβλυνσης αυτών των ανισοτήτων, παρέχοντας σε όλους τους ανθρώπους με ή δίχως αναπηρία τη δυνατότητα να ολοκληρωθούν ως προσωπικότητες και να οδηγηθούν σε ατομική και κοινωνική πρόοδο.
Βέβαια, για να συμβεί αυτό προϋποθέτει μια εκπαίδευση δημοκρατική, που σέβεται τη διαφορετικότητα και την πολυμορφία, που απευθύνεται σε όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από τα όποια νοητικά, σωματικά, κοινωνικά, συναισθηματικά ή πολιτισμικά χαρακτηριστικά τους. Μια εκπαίδευση και ένα σχολείο για όλους που αντιμετωπίζει τη διαφορά ως δυνατότητα και όχι ως ελάττωμα, που θεωρεί την αναπηρία ως πρόκληση και πηγή δημιουργίας, που αναγνωρίζει το δικαίωμα σε κάθε μαθητή με αναπηρία ή όχι, να εξελίσσεται, να δημιουργεί και να χαίρεται τη ζωή.
Σήμερα, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία και τη διάρθρωση των εκπαιδευτικού συστήματος μας η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση παρέχεται:
? Σε γενικά σχολεία στα οποία εντάσσονται τα άτομα με αναπηρία.
? Σε Τμήματα ένταξης ή ομάδες που λειτουργούν μέσα στα γενικά σχολεία που εφαρμόζουν ειδικά προγράμματα.
? Σε αυτοτελή Ειδικά Νηπιαγωγεία και Ειδικά Δημοτικά Σχολεία Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
? Σε Ειδικά σχολεία ή σε Τμήματα ένταξης που λειτουργούν ως παραρτήματα σε νοσοκομεία και κλινικές ή ιατροπαιδαγωγικά κέντρα ή θεραπευτικά καταστήματα ανηλίκων.
? Σε ειδικές επαγγελματικές σχολές Ε.Ε.Ε.Ε.Κ, ή σε ειδικά τμήματα επαγγελματικής εκπαίδευσης μέσα σε γενικά σχολεία, καθώς και σε ειδικά επαγγελματικά εργαστήρια.
Παρ? όλα αυτά, όμως, οι διαπιστώσεις ένταξης αυτών των ατόμων δεν είναι καθόλου αντιπροσωπευτικές μιας κοινωνίας που θεωρεί την εκπαίδευση πολύτιμο αγαθό και δικαίωμα κάθε ανθρώπου, εφόδιο στην ατομική και κοινωνική του ανάπτυξη, μέσο για τη δημιουργία μιας ανθρωποκεντρικής και δημοκρατικής κοινωνίας. Τα προβλήματα και οι ανάγκες που προκύπτουν από την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία για εκπαίδευση και επαγγελματική κατάρτιση είναι ζητήματα για τα οποία απαιτείται πολιτική συνεννόηση και κοινωνική συναίνεση. Σε μια δημοκρατική κοινωνία κανένας δεν περισσεύει, κανενός η προσφορά δεν υποτιμάται και δεν απορρίπτεται.
Γι αυτό, λοιπόν, απαιτείται διαρκής επαναπροσδιορισμός και επανασχεδιασμός της εκπαίδευσης των ατόμων με αναπηρία. Χρέος όλων μας, είναι να ενεργοποιηθούμε απέναντι στον αποκλεισμό αυτό, γιατί αν πραγματικά θέλουμε να είμαστε μέλη μιας ανθρωποκεντρικής πολιτείας, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία είναι ακριβώς τα ίδια με τα δικαιώματα του καθενός μας.
