οι ευθείες ε1 και ε2 είναι παρ/λες |
|
|
||
|
|
οι ευθείες ε1 και ε2 είναι παρ/λες |
|
|
||
|
|
Στην ευθεία y = αx ο λόγος είναι πάντα σταθερός και ίσος με α, δηλαδή:
O λόγος αυτός λέγεται κλίση της ευθείας y = αx. Για παράδειγμα, η ευθεία y = ?2x έχει κλίση ?2.
Το μήκος του κύκλου υπολογίζεται από τη σχέση:L=δπ ή L=2πρ
π = 3,14159 26535 89793 23846 26433 83279 50288 41971…
|
0 π είναι ο μόνος άρρητος και υπερβατικός, -όπως λέγεται- αριθμός που συναντάται στη φύση. Στην Παλαιά Διαθήκη φαίνεται ότι ο π θεωρούνταν ίσος με το 3. Οι Βαβυλώνιοι περίπου το 2.000 π.Χ. θεωρούσαν ότι ο π είτε είναι ίσος με το 3 είτε με το . Οι Αιγύπτιοι στον πάπυρο του Rhind (1500 π.Χ.) θεωρούσαν ότι το εμβαδόν ενός κύκλου ισούται με όπου δ η διάμετρος του κύκλου, οπότε, π ? 3,16049… Ωστόσο, οι αρχαίοι Έλληνες ξέφυγαν από τις «χονδρικές» εκτιμήσεις των Βαβυλωνίων και των Αιγυπτίων και έδωσαν επιστημονική μέθοδο για τον υπολογισμό του π. Το συνδύασαν με ένα από τα περίφημα «άλυτα» προβλήματα της Αρχαιότητας: με το πρόβλημα του τετραγωνισμού του κύκλου, δηλαδή την κατασκευή με κανόνα και διαβήτη τετραγώνου ισεμβαδικού με δοσμένο κύκλο. |
Εκτιμήσεις του π
|
Πολλοί επιστήμονες από την αρχαιότητα (με πρωτόγονα μέσα) μέχρι σήμερα (με σύγχρονους υπερυπολογιστές), προσπάθησαν να βρουν προσεγγίσεις του π με όσο το δυνατόν περισσότερα δεκαδικά ψηφία. Μερικές από αυτές τις προσπάθειες είναι οι παρακάτω: |
Πολλές φορές συναντάμε γινόμενα των οποίων όλοι οι παράγοντες είναι ίσοι. Στην περίπτωση αυτή, χρησιμοποιούμε ονομασίες και συμβολικές εκφράσεις όπως φαίνεται παρακάτω. |
|||||||||||
|
Γενικά
Ταυτότητα λέγεται κάθε ισότητα που περιέχει μεταβλητές και αληθεύει για όλες τις τιμές των μεταβλητών της.
Ταυτότητες υπάρχουν πολλές, ορισμένες από αυτές τις συναντάμε πολύ συχνά και γι” αυτό αξίζει να τις θυμόμαστε. Αξιοσημείωτες ταυτότητες είναι:
α) Τετράγωνο αθροίσματος
(α + β)2 = α2 + 2αβ + β2
β) Τετράγωνο διαφοράς
(α – β)2 = α2 – 2αβ + β2
γ) Κύβος αθροίσματος – διαφοράς
(α + β)3 = α3 + 3α2, + 3αβ2 + β3
(α – β)3 = α3 – 3α2β + 3αβ2 – β3
δ) Γινόμενο αθροίσματος επί διαφορά
(α + β)(α – β) = α2 – β2
ε) Διαφορά κύβων – Άθροισμα κύβων
(α – β)(α2 + αβ + β2) = α3 – β3
(α + β)(α2 – αβ + β2) = α3 + β3