Παιδαγωγική

ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ

Ο όρος Παιδαγωγική, ο οποίος κατέστη διεθνής, αφορά στην επιστήμη της αγωγής των παίδων, (εξ ου και η σύνθετη ονομασία), κατά την αρμόζουσα ανατροφή και μόρφωση αυτών. Η Παιδαγωγική πραγματεύεται ειδικότερα τις αρχές και τις μεθόδους της ορθής αγωγής των νέων.
Η Παιδαγωγική είναι μια πνευματική, ανθρωπιστική και εφαρμοσμένη κοινωνική Επιστήμη, η οποία προέκυψε από τη Φιλοσοφία και έχει ως έργο την έρευνα όλων των προβλημάτων που έχουν σχέση με την αγωγή του νέου ανθρώπου. Η επιστήμη ενδιαφέρεται για την ολόπλευρη εξέλιξη του παιδιού από άποψη σωματική, διανοητική και ηθική, καθώς και την καλλιέργειά του. Σημαντική είναι η σύνδεσή της κυρίως με την Ψυχολογία, αλλά και με άλλες επιστήμες (ανθρωπιστικές, κοινωνικές κλπ.). Η Παιδαγωγική λοιπόν είναι θεωρητική και πρακτική επιστήμη.
Σήμερα, ο όρος παιδαγωγική θεωρείται ανεπαρκής για να καλύψει το ευρύ φάσμα των φαινομένων της αγωγής. Η αντίληψη για το χρόνο της αγωγής που περιέχεται στη λέξη παιδαγωγική (αγωγή του παιδιού) έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά, εφόσον θεωρείται ότι ο άνθρωπος επιδέχεται αγωγή σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ

Τι είναι μία καλή ανοιχτή εκπαιδευτική πρακτική;

Μία καλή Ανοιχτή Εκπαιδευτική Πρακτική είναι μια διδακτική πρακτική που έχει πραγματοποιηθεί σε κάποιο συγκεκριμένο εκπαιδευτικό πλαίσιο και η οποία αξίζει να διαμοιραστεί, καθώς μεταφέρει μια επιτυχημένη διδακτική ή εκπαιδευτική εμπειρία. Χαρακτηρίζεται ως ‘Ανοικτή’ όταν βασίζεται στην αξιοποίηση ανοιχτών (διαθέσιμων ελεύθερα) εκπαιδευτικών πόρων (Open Educational Resources – OER) ή/και όταν αξιοποιεί ανοιχτά εργαλεία και περιβάλλοντα τα οποία διαμοιράζεται ελεύθερα για αξιοποίηση από άλλους, με στόχο την απρόσκοπτη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης και της μάθησης. 

Τα χαρακτηριστικά των καλών πρακτικών

  • Η αντίληψη ότι υπάρχουν περιθώρια  για δράση σε επίπεδο σχολείου και εκπαιδευτικού συστήματος
  • Μία στιβαρή ηγεσία έτοιμη να αναλάβει πρωτοβουλίες για καλές πρακτικές και αριστεία
  • Μία φιλοσοφία που να δίνει προτεραιότητα στις ανάγκες των μαθητών
  • Ενιαία προσέγγιση για την ανάπτυξη προγραμμάτων υποστήριξης των μαθητών
  • Η παρουσία παρεμβάσεων και υψηλών προσδοκιών για τις επιδόσεις των μαθητών
  • Προσανατολισμός για αλλαγή στο υπάρχον σχολικό σύστημα
  • Κοινωνικό -πολιτικό κλίμα που στηρίζει την ανάπτυξη και την αλλαγή
  • Υποστήριξη από την πολιτεία
  • Δεσμοί συνεργασίας με την τοπική κοινωνία
  • Εκπαιδευτικό προσωπικό με επαγγελματική επάρκεια και εμπειρία
  • Εμπλοκή της οικογένειας για την ανεύρεση λύσεων

Συνεχίζεται…