Βιβλιοπαρουσίαση της Παναγιώτας Π. Λάμπρη: Μαρίας Λιόπα - Μποδιώτη, "Το άγος", (7-11-2021) Λίγα λόγια...   Δημοσιεύτηκε: Στην προσωπική σελίδα της συγγραφέως στο fb, 7-11-2021.      Αγαπητή κ. Λιόπα, καλησπέρα σας!    Μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση της νουβέλας σας με τον ξεχωριστό τίτλο «Το άγος»! Η λέξη του τίτλου με συνοδεύει από το δημοτικό σχολείο, καθώς πολύ με είχε εντυπωσιάσει, όταν την άκουσα για πρώτη φορά στο μάθημα της Ιστορίας, ενώ η νουβέλα, στο σύνολό της, μου έφερε στη σκέψη την προσφιλή φράση του Παπαδιαμάντη «Σαν να ’χαν τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου»!    Περιττό να σας πω πως τη διάβασα κυριολεκτικά απνευστί, καθώς ο λόγος σας ρέει και η πλοκή εξελίσσεται κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.    Με συνάρπασε η χρονική μετατόπιση στο παρελθόν, το οποίο αναστήσατε μέσα από τη ζωή των προσώπων και την πλοκή των γεγονότων, αναδεικνύοντας πως τα καλύτερα κείμενα γράφονται, όταν υπάρχει ως ζείδωρη μαγιά η αληθινή ζωή ανθρώπων. Πόσο μάλλον, όταν αυτοί, όπως οι δικοί σας ήρωες, έζησαν σε δύσκολες από πολλές απόψεις συνθήκες, στις οποίες δοκιμάζονται τα όρια της ανθρώπινη ύπαρξης και οι ψυχικές και σωματικές αντοχές τους.    Με συγκλόνισε ιδιαίτερα η ζωή της Γιαννούλας και της κόρης της, της Νικολέττας, οι οποίες ως τραγικές υπάρξεις στην ουσία τους πάσχουν χωρίς να ευθύνονται οι ίδιες, με τον θάνατο να ’ναι γι’ αυτές η μόνη σωτήρια διαφυγή. Και οι δύο γυναίκες, αν και η ζωή τους εξελίχθηκε σ’ άλλη εποχή, θαρρώ πως έχουν πολλά να πουν στην εποχή μας, η οποία στο θέμα της ισοτιμίας των γυναικών καρκινοβατεί σε πολλές κοινωνίες, ενώ σ’ άλλες βρίσκεται στον μεσαίωνα.    Στάθηκα, επίσης, αρκετά στο φιλοσοφικό ερώτημα «αν η μοίρα ορίζει τις ζωές των ανθρώπων ή οι επιλογές τους»! Ερώτημα, το οποίο συζήτησα πολλές φορές με μαθητές μου χωρίς να έχω ποτέ σαφή απάντηση, ενώ πάντα άκουγα με ενδιαφέρον πώς αυτοί εκφράζονταν επηρεασμένοι από τα βιώματά τους και με τη σκέψη των περισσοτέρων να αποφαίνεται πως όλα τα καθορίζει η μοίρα!    Χαιρετώντας σας, σας ευχαριστώ πολύ για το ξεχωριστό ταξίδι, κι εύχομαι σύντομα να διαβάσω κάτι καινούργιο, καθώς υπάρχουν πάντα γεγονότα, τα οποία «απειλεί η λήθη… και η ψυχή αρνείται να θυμηθεί…».    Καλό σας βράδυ!