Χρονογράφημα της Παναγιώτας Π. Λάμπρη Η κυρά της Καρπάθου, (8-8-2021)   Δημοσιεύτηκε: Εφημερίδα "Ηχώ της Άρτας", 18-8-2021, σ. 1. Προσωπική σελίδα μου στο fb, 19-8-2021.      Ο τίτλος αναφέρεται σε κάποια διάσημη κυρά; Όχι! Ούτε τ’ όνομά της δεν γνωρίζω, αφού δεν φρόντισα να το μάθω! Όμως, μετά από τυχαία συνάντηση μαζί της σε διακοπές μου στο νησί της, ως κυρά τη λογιάζω! Είναι κι αυτή μια από κείνες τις αφανείς κυρές, με τις οποίες πιάνεις κουβεντούλα και σε συναρπάζουν με την παρουσία και τη σοφία τους.     Έτσι συνέβη και με τούτη, την οποία αντάμωσα στον κοινοτικό φούρνο του χωριού της, το Διαφάνι Καρπάθου, όπου έψηνε σπόρους κριθαριού.    ‒ Καλημέρα σας, τι κάνετε;    ‒ Καλά, εσείς; Καλωσήρθατε στο νησί μας! Από πού είστε;    ‒ Από…    ‒ Α! Ήρθατε από πολύ μακριά! Σας ευχαριστούμε!    Όσο ανταλλάσαμε τυπικές κουβέντες, εκείνη συγύριζε το γέννημά της! Τα χέρια της προκοπής, άλλωστε, δεν χρειάζονται χασομέρια! Το ’βγαζε από τον φούρνο και το ’ριχνε σε μια μεγάλη υφασμάτινη σακούλα.    ‒ Τι ψήνετε; τη ρώτησα.    ‒ Κριθάρι! Θέλω να φτιάξω παξιμάδια!    ‒ Τι ακριβώς κάνετε;    Αφού πήρε στη φούχτα της μερικούς σπόρους, απάντησε:    ‒ Να, για να γίνουν καλά τα παξιμάδια, πλένω το γέννημα, το στεγνώνω, το ψήνω λίγο, το χτυπάω, για ν’ αποχωριστεί το περίβλημα από τον καρπό, το ανεμίζω και κατόπιν το αλέθω στον μύλο – έχω δικό μου μύλο, συμπλήρωσε με περηφάνια – και μετά ζυμώνω το αλεύρι και κάνω διπλοφουρνιστά παξιμάδια! Είναι πολύ νόστιμα! Εκτός από δικά μου, φτιάχνω και για πούλημα, τα δίνω … ευρώ το κιλό.    ‒ Πολλά συγχαρητήρια! Αλλά γιατί έρχεστε στον κοινοτικό φούρνο; Δεν έχετε δικό σας;    ‒ Έχω, πώς δεν έχω! Αλλά κοντά στο σπίτι μου, στο πάνω μέρος του χωριού, έχει δέντρα και λίγα μέτρα πιο κει αρχίζει το δάσος! Έτσι, φοβάμαι μη φύγει καμιά σπίθα κι είμαι αιτία να γίνει μεγάλο κακό!    Όση ώρα μιλούσα με την άγνωστη κυρά, η οποία ήταν ντυμένη με την παραδοσιακή ενδυμασία της Καρπάθου, την καμάρωνα για πολλούς λόγους. Όταν, όμως, άκουσα από το στόμα της πως, ενώ έχει φούρνο στο σπίτι της, δεν τον ανάβει, για να κάνει τη δουλειά της, παρά πηγαίνει στον κοινοτικό, μη «κι είναι αιτία να γίνει μεγάλο κακό!», τη θαύμασα πολύ και τούτο, διότι η γυναίκα αυτή, η οποία πιθανόν δεν είχε ακούσει για οικολογία, για κλιματική αλλαγή, για εύθραυστα οικοσυστήματα και άλλα όμοια, είχε πλήρη συνείδηση του τι σημαίνει να γνοιάζεσαι ουσιαστικά το περιβάλλον, μέσα στο οποίο ζεις και αναπνέεις.    Οπωσδήποτε η επιλογή της δηλώνει κι άλλα, αλλά ας μείνω μόνο σ’ αυτή τη διαχρονικά διδακτική επισήμανση, την οποία οφείλουμε να μην ξεχνούμε. Διότι καλά είναι τα λόγια, αλλά οι πράξεις έχουν πάντα μεγαλύτερη αξία στα ανθρώπινα.      Σχόλια   Χριστίνα Τσαρούχα: Μια αληθινή ιστορία από απλούς ανθρώπους με αίσθημα ευθύνης, ανθρωπιάς και αξιοπρέπειας ... πολύ ωραία η αφήγηση, Γιώτα μου, καλημέρα ... Άννα Ζανίκα: Τέλειο! (εικόνα) Θεόδωρος Θανόπουλος: Εξαίρετη βιωματική, μικρή ιστορία, με ένα πολύ σημαντικό οικολογικό, και όχι μόνο, μήνυμα!.. Να είστε καλά, κ. Γιώτα! Αναστασία Ζήκου: Αυτό κι αν είναι μήνυμα!!! Εξαιρετική η βιωματική σου αφήγηση για μια φορά ακόμα!!! Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος: Καλησπέρα, Γιώτα! Ρώτησα κι εγώ την αδελφή μου πριν λίγες μέρες στο χωριό μου, γιατι ζυμώνει και ψήνει το ψωμί ένα-ένα ταψί στην ηλεκτρική κουζίνα και όχι περισσότερα ταψιά μαζι στον παραδοσιακό οικογενειακό φούρνο. Η απάντησή της με αφόπλισε: "Που ν' ανάψω φούρνο με τέτοιον καιρό!... Μια σπίθα μπορεί να μας κάνει παρανάλωμα"! Ευχαριστούμε για το εξαιρετικό - διδακτικό κείμενό σου! Οι απλοί άνθρωποι μας διδάσκουν! Γιώτα Σιδηροπούλου: Υπέροχο, Γιωτούλα μου, διδακτικό και συγκινητικό. Διαμάντω Κίτσου: Καλησπέρα, Γιώτα! Υπέροχος ο διάλογος με πολλά μηνύματα! Μακάρι όλοι οι ανθρωποι να αποκτήσουν τέτοια οικολογική συνείδηση, όπως η απλή αυτή γυναίκα, που διδάσκει με το δικό της τροπο! Μάκης Χαλκιόπουλος: Μακάρι η λαϊκή Σοφία να κυριαρχούσε! Αγάθη Βαρμάζη: Σοφή η κυρά της Καρπάθου!