Παρουσίαση βιβλίου: Παναγιώτας Π. Λάμπρη "Το χάσικο ψωμί"   16 Απριλίου 2010 Θεσσαλονίκη, Βιβλιοπωλείο "Μαλλιάρης - Παιδεία"   Συνδιοργάνωση Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Τζουμέρκων Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης Σύλλογος Αρτινών Θεσσαλονίκης Δήμος Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης   Εκδήλωση Χαιρετισμός: υπεύθυνη βιβλιοπωλείου κ. Εμμανουηλίδου Κική Δήμαρχος Αμπελοκήπων κ. Λάζαρος Κυρίζογλου Εκπρόσωποι συλλογικοτήτων Ομιλητές: Λαμπρινή Στάμου, φιλόλογος (ΙΛΕΤ) Γιώργος Ραβανίδης, βιολόγος Αποφώνηση: Παναγιώτα Π. Λάμπρη Δεξίωση εκ μέρους της συγγραφέως ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Στη Θεσσαλονίκη «Το χάσικο ψωμί»       Το βιβλίο «Το χάσικο ψωμί» της Παναγιώτας Π. Λάμπρη παρουσιάζουν την Παρασκευή 16 Απριλίου 2010 και ώρα 7.00 το απόγευμα στον πολυχώρο «ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑ», Δημ. Γούναρη 39 στη Θεσσαλονίκη, η Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Τζουμέρκων (ΙΛΕΤ), η Ηπειρωτική Εστία Θεσσαλονίκης, ο Σύλλογος Αρτινών Θεσσαλονίκης και ο Δήμος Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης. Για το βιβλίο και τη συγγραφέα θα μιλήσουν η Λαμπρινή Στάμου, φιλόλογος από τα Άγναντα Άρτας και ο Γιώργος Ραβανίδης, βιολόγος από τη Βυρώνεια Σερρών. Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η Άννα Φωτιάδου-Μίθυμη, συγγραφέας από την Αμφίπολη Σερρών.       Το βιβλίο της Παναγιώτας Λάμπρη «Το Χάσικο Ψωμί» κυκλοφόρησε το 2009 από τις εκδόσεις «Μαλλιάρης Παιδεία» και όπως αναφέρει μεταξύ άλλων ο Κώστας Μαργώνης, πρόεδρος της ΙΛΕΤ και κριτικός λογοτεχνίας, «…Η συλλογή αποτελείται από 20 διηγήματα, μια ενότητα που διασπάται σε πυρήνες με σχετική αυτονομία. Η γραφή όμως ενώνει τα περιστατικά, τους ήρωες, τα συναισθήματα. Η παραδοσιακή κοινωνία προσεγγίζεται από την οπτική γωνία ενός παιδιού που μεγαλώνει σ’ αυτήν και νιώθει ότι ο κόσμος της είναι κι ο δικός του κόσμος. Η ζωή της μικρής κοινότητας αναπαρίσταται μέσα από το πρίσμα της μικροϊστορίας και των λογοτεχνικών της αποτυπώσεων. Κατά τον Γ. Δάλλα, «Από τα μικροεπίπεδα των αφηγημάτων, που είναι επίπεδα βάθους, συγκροτείται γνησιότερα η εικόνα του συνόλου [...] Από την αλυσίδα των μικρών «παραδειγμάτων» σχηματίζεται μια προσωπογραφία». Κύρια πρόσωπα είναι η μάνα, ο πατέρας, τα άλλα μέλη της οικογένειας, οι συγγενείς, οι χωριανοί. Οι εικόνες του παρελθόντος φέρνουν στην επιφάνεια τους ισχυρούς δεσμούς των ανθρώπων, τα ανθρώπινα συναισθήματα, την παράδοση.       Όμως το άτομο δεν συνθλίβεται. Είναι δρων πρόσωπο, με τις ιδιαιτερότητές του, τον ψυχισμό του, τις επιδιώξεις του. Ιδιαίτερη σημασία έχουν τα σχόλια που κάνει η συγγραφέας από την οπτική γωνία του σήμερα, που φωτίζουν ποικιλοτρόπως το χθες. Στα διηγήματα αυτά χωράει η μυθολογία, η ιστορία, το δημοτικό τραγούδι. Ένα παιδί, που ανοίγει τα φτερά της φαντασίας, προσλαμβάνει καθετί που βλέπει ή ακούει. Η γλώσσα των διηγημάτων είναι φυσική, αβίαστη, ρέουσα νεοελληνική. Στους διαλόγους όμως σώζεται το γλωσσικό ιδίωμα της περιοχής, που αναπαριστά το ήθος της γλώσσας και συνάμα το ήθος των ανθρώπων…».