|
|
|
|
|
|
Παρουσίαση βιβλίου:
Παναγιώτας Π. Λάμπρη "Κωνσταντίνος Α. Διαμάντης, ο Ιστορητής"
Σάββατο 6 Αυγούστου 2011
Ροδαυγή, Καφενείο Σταύρου Διαμάντη
Οργάνωση
Παναγιώτα Π. Λάμπρη και οικείοι
Εκδήλωση
Χαιρετισμός: Πρόεδρος Τ. Κ. Ροδαυγής Θεοφάνης Κίτσος
Ομιλητές: Παναγιώτης Ν. Πλαστήρας, φιλόλογος
Χρυσόστομος Ι. Τσάγκας, ηλεκτρολόγος μηχανικός - μηχανικός Η/Υ
Αποφώνηση: Παναγιώτα Π. Λάμπρη
Δεξίωση εκ μέρους της συγγραφέως
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Παναγιώτας Π. Λάμπρη «Κωνσταντίνος Α. Διαμάντης, ο Ιστορητής» στη Ροδαυγή, το Σάββατο 6 Αυγούστου, 8.00 μ.μ.
Το βιβλίο «Κωνσταντίνος Α. Διαμάντης, ο Ιστορητής» της Παναγιώτας Π. Λάμπρη παρουσιάζει το Σάββατο 6 Αυγούστου και ώρα 8.00 μ.μ. στο καφενείο του Σταύρου Χ. Διαμάντη στο κέντρο της Ροδαυγής η Τοπική Κοινότητα Ροδαυγής Άρτας. Για το βιβλίο και τη συγγραφέα θα μιλήσουν ο φιλόλογος Παναγιώτης Ν. Πλαστήρας και ο ηλεκτρολόγος μηχανικός – μηχανικός Η/Υ Χρυσόστομος Ι. Τσάγκας. Κείμενα από το βιβλίο θα διαβάσει η συγγραφέας.
Το βιβλίο «Κωνσταντίνος Α. Διαμάντης, ο Ιστορητής» της Παναγιώτας Π. Λάμπρη κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις iWrite.gr, Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή και πραγματεύεται τη ζωή και το έργο ενός σημαντικού πνευματικού ανθρώπου, του Κωνσταντίνου Α. Διαμάντη. Στο σημείωμα του εξωφύλλου διαβάζουμε: «Ο Κωνσταντίνος Α. Διαμάντης ξεκίνησε την πνευματική του πορεία από το δημοτικό σχολείο του ορεινού χωριού Ροδαυγή της Ηπείρου και την τελείωσε με το θάνατό του. Οπλισμένος με την αντοχή και τη διαύγεια της ορεινής πατρίδας, ήρθη πάνω από πλήθος αντιξοότητες και κατάφερε να πραγματώσει το όνειρο της ζωής του που δεν ήταν άλλο από τις σπουδές και τη συνεχή πνευματική αναζήτηση. Τρύγησε δια βίου τη γνώση ως μέλισσα που μαζεύει γύρη από εκλεκτά άνθη και υπηρετώντας για πολλά χρόνια σε διάφορες θέσεις των Γενικών Αρχείων του Κράτους και σε αυτή του Διευθυντή, παρήγαγε πνευματικό έργο ιδιαίτερης επιστημονικής αξίας.
Το βιβλίο αυτό προσεγγίζει τη ζωή και το έργο του με επιστημοσύνη και ευαισθησία, συστήνει τον επιστήμονα και συγγραφέα Κωνσταντίνο Α. Διαμάντη στο ευρύ κοινό και «διδάσκει» πως ο άνθρωπος, όταν δεν πτοείται από τους «Λαιστρηγόνες» και τους «Κύκλωπες» που συναντά στην πορεία του βίου και αγωνίζεται με ήθος και συνέπεια, σπάνια δεν καταφέρνει να κατακτήσει την «Ιθάκη» του…».
ΑΠΟΦΩΝΗΣΗ
Αγαπητοί συγχωριανοί και φίλοι.
Απόψε είναι για μένα μια βραδιά χαράς και συγκίνησης, διότι για πρώτη φορά παρουσιάζω βιβλίο μου στον τόπο που γεννήθηκα, αλλά και διότι συγκεντρωθήκαμε σ’ αυτό το χώρο για να τιμήσουμε κατά έναν τρόπο έναν πολύ σπουδαίο συντοπίτη μας τον Κων/νο Α. Διαμάντη. Βέβαια, γι’ αυτόν τον άνθρωπο μπορεί οι περισσότεροι κάτι να είχατε ακούσει ή κάποιοι άλλοι να είχατε διαβάσει σελίδες από τα «Άπαντά» του ή πολλοί από τους συγχωριανούς να γνώριζαν πως κατέγραψε διάφορα είδη έντεχνου προφορικού λόγου του τόπου μας, και όχι μόνο. Κι εγώ, μέχρι πριν αρχίσω να γράφω το βιβλίο που παρουσιάστηκε απόψε, είχα την πρώτη «σοβαρή» επαφή με το έργο του, όταν στο Α' Διεθνές Συνέδριο «ΑΡΤΑ, 1881-2006, Ιστορία-Πολιτισμός» που έγινε στην Άρτα από 20-22 Ιουλίου το 2007, έκανα ανακοίνωση με θέμα «Η Ροδαυγή στο έργο του Κων/νου Α. Διαμάντη».
Τότε άρχισε να κυοφορείται στο μυαλό μου η σκέψη πως πρέπει να κάνω κάτι πιο σημαντικό γι’ αυτόν τον ακάματο εργάτη του πνεύματος, ο οποίος ανάλωσε τη ζωή του στη μελέτη και τη συγγραφή. Ομολογώ πως η κυοφορία αυτής της σκέψης ήταν πολύ σύντομη, αφού γέννησε την ιδέα να γράψω ένα βιβλίο, το οποίο θα μιλούσε για τη ζωή και το έργο του συντοπίτη που η προσφορά στη γενέτειρά του, στην Ήπειρο και εν γένει στον Ελληνισμό είναι μεγάλη. Το αν τα κατάφερα θα το πουν οι αναγνώστες του πονήματός μου. Πάντως, μετά την πραγματοποίηση του δικού μου ονείρου, ελπίζω το έργο του Διαμάντη να εμπνεύσει κι άλλους και να έχουμε στο μέλλον κι άλλες σύντομες ή ευρύτερες μελέτες γι’ αυτό. Κι αυτό το λέω με πλήρη συνείδηση κι εύχομαι να συμβεί, μια και το σύνολο του συγγραφικού του έργου έχει όλες τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο, τόσο λόγω του όγκου, όσο και λόγω της αξίας του.
Βέβαια, στη Ροδαυγή, εκτός από την αποψινή παρουσίαση του βιβλίου με τον τίτλο «Κων/νος Α. Διαμάντης, ο Ιστορητής», θα μπορούσε να οργανωθεί αξιόλογο συνέδριο, στο οποίο θα παρουσιάζονταν ανακοινώσεις που αφορούν την προσωπικότητα και το έργο του Διαμάντη και πιστεύω, αν και πάντα υπάρχει χρόνος για κάτι τέτοιο, πως έχουμε ήδη καθυστερήσει ως συντοπίτες του να τον τιμήσουμε π.χ. με μια προτομή, με την ονοματοδοσία κάποιας οδού με το όνομά του κλπ. Άνθρωποι σαν το Διαμάντη, σε άλλον τόπο, μη με ρωτήσετε σε ποιον, θα είχαν τιμηθεί ανάλογα. Διότι, ο Διαμάντης με τη δια βίου πορεία του αποτελεί φωτεινό παράδειγμα πνευματικού ανθρώπου που, πέραν των άλλων, διακρίνεται για την αγωνιστικότητα, την εργατικότητα και το ήθος του. Κι εμείς που γεννηθήκαμε σ’ αυτόν τον τόπο δεν πρέπει απλώς να τον τιμούμε με μια εκδήλωση σαν και την αποψινή, αλλά να τον θυμόμαστε και να τον έχουμε ως παράδειγμα ανθρώπου που τίμησε τον τόπο που γεννήθηκε και τον πολιτισμό του και παρήγαγε πνευματικό έργο σημαντικό και αναγνωρισμένο από πολλούς σπουδαίους πνευματικούς ανθρώπους της εποχής του.
Ας ελπίσουμε πως απόψε γίνεται μια αρχή, η οποία θα έχει συνέχεια. Είναι στο χέρι μας…
Γι’ αυτή, λοιπόν, την πρώτη εκδήλωση που τιμά στον τόπο του έναν σπουδαίο συντοπίτη μας οφείλω πολλές ευχαριστίες σ’ όσους βοήθησαν στην οργάνωσή της. Κατ’ αρχήν ευχαριστώ τον πρόεδρο και τα μέλη της Τοπικής Κοινότητας Ροδαυγής, το Θεοφάνη Κίτσο, το Βασίλη Πλαστήρα και το Βασίλη Λάμπρη που δέχθηκαν πρόθυμα να συνεργαστούμε γι’ αυτόν το σκοπό· ευχαριστώ το Σταύρο Διαμάντη, ανιψιό του συγγραφέα, που με πολύ χαρά δέχθηκε να τη φιλοξενήσει στο χώρο του καφενείου του. Ευχαριστώ επίσης το σύντροφό μου και τ’ αδέλφια μου που στάθηκαν δίπλα μου και σ’ αυτή τη διοργάνωση καθώς επίσης φίλους και συγγενείς.
Ιδιαίτερα και πολλά ευχαριστώ, βέβαια, οφείλω στον αγαπητό συνάδελφο Παναγιώτη Ν. Πλαστήρα που μέσα στις άλλες ενασχολήσεις του βρήκε το χρόνο και μπήκε στον κόπο να διαβάσει και να παρουσιάσει με πληρότητα το πόνημά μου. Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση άκουσα και την προσέγγιση που έκανε ο Χρυσόστομος Τσάγκας, μαθητής μου στο άλλοτε Γυμνάσιο Ροδαυγής, όπου υπηρέτησα ως αναπληρώτρια και από το οποίο ομολογώ πως διατηρώ πολύ όμορφες αναμνήσεις.
Σας ευχαριστώ και πάλι όλους για την παρουσία σας. Εύχομαι σε σας και τους αγαπημένους σας υγεία και ευημερία κι εύχομαι το βιβλίο μου να αποτελέσει ευχάριστη και χρήσιμη συντροφιά για τους συντοπίτες του συγγραφέα Κων/νου Διαμάντη, αλλά και για κάθε άλλον που ενδιαφέρεται για την πνευματική διαδρομή αυτού του τόπου που στις μέρες μας δοκιμάζεται όχι μόνο από την οικονομική κρίση, αλλά από κρίση ηθική και κοινωνική, με λίγα λόγια πνευματική. Κι επειδή από τη φύση μου είμαι άνθρωπος αισιόδοξος και πιστεύω πως η πατρίδα μας έχει πολλά φωτεινά πρόσωπα και γεγονότα του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος, που μπορούν να μας βοηθήσουν να τραβήξουμε μπροστά, επιτρέψτε μου να σας διαβάσω ένα αισιόδοξο ποίημα του νομπελίστα ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη που έχει ως τίτλο «Το τρελοβάπορο»:
Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά
κι αρχίζει τις μανούβρες "βίρα-μάινα"
την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές
φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές
Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι απ' όνειρο
κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό
από τα βάθη φτάνει στους παλιούς καιρούς
βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς
Έλα Χριστέ και Κύριε λέω κι απορώ
τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο
χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε
χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον ΗλιάτοραΤώρα μια κι ανταμωθήκαμε κι όπως το καλεί το τυπικό της φιλοξενίας τσουγκρίστε στην υγεία όλων ένα ποτηράκι κρασί και γευτείτε ντόπιες γεύσεις. Σας ευχαριστώ πολύ.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
Μια ξεχωριστή βραδιά στη Ροδαυγή Άρτας
Στη Ροδαυγή και στο καφενείο του Σταύρου Χ. Διαμάντη, με την παρουσία πλήθους κόσμου, έγινε το Σάββατο 6 Αυγούστου 2011 η παρουσίαση του καινούργιου βιβλίου της Παναγιώτας Π. Λάμπρη, της μελέτης με τον τίτλο «Κωνσταντίνος Α. Διαμάντης, ο Ιστορητής» (εκδόσεις iWrite.gr, Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή). Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τη συγγραφέα με την ευγενική βοήθεια συγγενών και φίλων και με τη συμμετοχή ως χορηγού επικοινωνίας της Τοπικής Κοινότητας Ροδαυγής.
Για τη συγγραφέα και το βιβλίο μίλησαν ο Παναγιώτης Ν. Πλαστήρας, φιλόλογος και ο Χρυσόστομος Ι. Τσάγκας, ηλεκτρολόγος μηχανικός- μηχανικός Η/Υ και οι δύο γέννημα και θρέμμα της Ροδαυγής. Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε η συγγραφέας, η οποία ήταν και η συντονίστρια της εκδήλωσης.
Η Παναγιώτα Π. Λάμπρη επέλεξε αυτή τη φορά να παρουσιάσει το καινούργιο της βιβλίο στη γενέτειρά της, γενέτειρα και του συγγραφέα στου οποίου τη ζωή και το έργο αναφέρεται το βιβλίο. Μετά τη λαογραφική της μελέτη «ΡΟΔΑΥΓΗ, Το ρόδο της αυγής», η οποία αποτελεί μια καταγραφή του λαϊκού πολιτισμού της γενέτειράς της, τη συλλογή διηγημάτων με τον τίτλο «Το χάσικο ψωμί», με την οποία «επιστρέφει» στο γενέθλιο τόπο από άλλο «δρόμο», αλλά από την ίδια αφετηρία που δεν είναι άλλη από την αγάπη και τη νοσταλγία γι’ αυτόν, τώρα με τη μελέτη της «Κωνσταντίνος Α. Διαμάντης, ο Ιστορητής» φέρνει στο προσκήνιο μια σπουδαία προσωπικότητα της γενέτειράς της, της οποίας η πνευματική ακτινοβολία δεν «φέγγει» μόνο για τη Ροδαυγή, αλλά για όλη την Ήπειρο και τον Ελληνισμό εν γένει.
Ο Παναγιώτης Ν. Πλαστήρας προσέγγισε την εν λόγω μελέτη με τη διεισδυτική ματιά του φιλολόγου, αλλά και με την ευαισθησία ενός σκεπτόμενου ανθρώπου της εποχής μας που ο πολιτισμός δεν είναι γι’ αυτόν ευκαιριακή «ενασχόληση», αλλά διαρκής έγνοια και δυναμικό βίωμα και ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η συγγραφέας στην αρχή σημειώνει: «Από αυτή τη μελέτη απουσιάζει κάποιο κεφάλαιο που θα παρουσίαζε συνολικά την προσωπικότητα του συγγραφέα. Ο αναγνώστης είναι ελεύθερος να την ανιχνεύσει και να τη σκιαγραφήσει μέσα από το κάθε κεφάλαιο ξεχωριστά και συνολικά στο τέλος του βιβλίου σύμφωνα με την απήχηση που θα έχουν στον ίδιο τα γραφόμενα». Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου μία από τις μεγαλύτερες αρετές του βιβλίου. Αφού παρουσιάζει τη δράση και το έργο ενός άλλου πνευματικού ανθρώπου, η συγγραφέας σκόπιμα, εύστοχα και διακριτικά θα ’λεγα παραμερίζει και αφήνει τον πρώτο λόγο και ρόλο στον Κ. Διαμάντη και στα δικά του λόγια, τα δικά του γραπτά. Έτσι απλώνεται μπροστά στα μάτια ζωντανός όλος ο κόσμος του Κ. Διαμάντη και ο αναγνώστης τον γνωρίζει σε βάθος και δεν κουράζεται με πολλά σχόλια. Η συγγραφέας συμπληρώνει χωρίς να υποκαθιστά. Ο Κ. Διαμάντης δεν διαμεσολαβείται.
[…] Όλοι οι άνθρωποι είναι σημαντικοί μέσα από τα έργα τους. Λίγοι έχουν την ευλογημένη μανία να τα καταγράφουν στο χαρτί. Ένας τέτοιος ήταν ο Κ. Διαμάντης και μάλιστα από τους άριστους του είδους. Γράφει στον Κοτζιούλα:
Αγαπητέ μου συμπατριώτη Γιώργο.
Δεν ξέρω γιατί μου αρέσουν τόσο τα γραφόμενά σου και με συγκινούν τόσο. Ίσως γιατί στα γραφόμενά σου βλέπω και τη δική μου ζωή και τη δική μου ιδιαίτερη πατρίδα. Πολλά βάσανα και καϋμούς δικούς μου ή των δικών μου που ήθελα να τα έγραφα αν είχα ταλέντο, βλέπω ότι συ με το θείο δώρο της έμπνευσής σου τα εκφράζεις όπως τα ήθελα. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε κι εμείς για τον Κ. Διαμάντη.
Το βιβλίο μάς τον φέρνει πιο κοντά και μέσα από τις αναφορές σ’ αυτόν και το έργο του, ανασύρει μνήμες, συγκινεί σε αρκετά σημεία, μας κάνει να νοσταλγήσουμε, και δεν είναι κακό, προκαλεί ενδιαφέρον και τελικά ξυπνάει τη διάθεση να μελετήσουμε περισσότερο τα βιβλία του γιατί εκεί όσοι τουλάχιστον «μεγαλώσαμε στην ελληνική περιφέρεια τα τρία πρώτα τέταρτα του 20ου αιώνα, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα «αναγνωρίσουμε» εν πολλοίς όχι μόνο δικά μας οικεία και αγαπημένα πρόσωπα, αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό!..», όπως σημειώνει η συγγραφέας.
[…] Ο Αριστοτέλης γράφει κάπου ότι υπάρχουν πράγματα που είναι αναγκαία και άλλα που είναι χρήσιμα-ωφέλιμα. Προφανώς το βιβλίο της Γιώτας είναι ωφέλιμο, δεν χωράει συζήτηση. Όμως θεωρώ πως πρέπει να τονιστεί η αναγκαιότητά του αυτή τη δεδομένη χρονική στιγμή. Διότι λειτουργεί όπως ο κρίκος για τον αναρριχητή. Διασώζει τη μνήμη του Κ. Διαμάντη από το βάραθρο της λήθης, της άγνοιας και εντέλει της ισοπέδωσης και της απαξίωσης του. Και το κυριότερο: ανακινεί το ενδιαφέρον για το έργο του.»
Ο Χρυσόστομος Ι. Τσάγκας, μαθητής της συγγραφέως στο άλλοτε Γυμνάσιο Ροδαυγής, συγκίνησε με τις μνήμες που έφερε στο προσκήνιο και προσέγγισε το βιβλίο με την ευαισθησία του υποψιασμένου αναγνώστη, του οποίου τα ενδιαφέροντα εξακτινώνονται πέραν της επιστημονικής εξειδίκευσής του και μεταξύ άλλων ανέφερε: «Δυο ήταν οι βασικοί άξονες που με γοήτευσαν στο συγκεκριμένο πόνημα. Από την μια η συγγραφέας του βιβλίου. Η Γιώτα, με ύφος απέριττο, επιχειρεί μια εύστοχη διείσδυση στο βάθος της πνευματικής δημιουργίας του Διαμάντη. Ο συγγραφικός λόγος είναι λιτός, απαλλαγμένος από λεκτικές υπερβολές, κατανοητός και προσιτός στον καθένα που θέλει να μάθει, να σπουδάσει τον Διαμάντη. Διαβάζοντας κάποιος το συγκεκριμένο βιβλίο, καταλαβαίνει ότι πρόκειται για μια έρευνα πλήρη σε έκταση, με ματιά διαπεραστική σε κάθε πτυχή της ατομικής και συγγραφικής προσωπικότητας του Διαμάντη.
Η Γιώτα με τρόπο διεξοδικό και εντελεχή, ερευνά κάθε μόριο της πνευματικής δεξιότητας του Διαμάντη. Το πλήθος των αναφορών και των παραθεμάτων, το φωτογραφικό και έντυπο ανέκδοτο σε πολλές περιπτώσεις υλικό, είναι προφανές ότι απαίτησε επίμονη και επίπονη προσπάθεια από την συγγραφέα. Έχουμε έτσι μπροστά μας έναν συγγραφικό πλούτο, τον οποίο μπορούμε να γευτούμε σε όποια διάσταση ο καθένας μας επιθυμεί.
Ο άλλος άξονας, ως πόλος γοητείας στο συγκεκριμένο βιβλίο, είναι το ίδιο το θέμα του βιβλίου, ‘Ο Διαμάντης ο Ιστορητής’. Είναι σίγουρο ότι το θέμα του βιβλίου δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Για όσους έχουν ήδη μελετήσει το σύνολο του συγγραφικού έργου του Διαμάντη, στο συγκεκριμένο κείμενο θα βρουν ένα πλήθος αρχειακού υλικού, ανέκδοτων αποσπασμάτων αλλά και μαρτυρίες οικείων και φίλων για τη ζωή του συγγραφέα που για πρώτη φορά βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Για αυτούς πάλι που έχουν μια μερική, πιο αποσπασματική επαφή με το έργο του Διαμάντη (όπως και ο υποφαινόμενος άλλωστε), είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να σχηματοποιηθεί μια ολοκληρωμένη άποψη για τον συγγραφέα Διαμάντη. Η Γιώτα μας πείθει για το αναγκαίο μιας πλήρους ματιάς στο έργο του Διαμάντη, με την οποία θα μπορέσουμε να εκτιμήσουμε την πληθωρικότητα και την πληρότητα του πνεύματος του δημιουργού Διαμάντη».
Την εκδήλωση έκλεισε η συγγραφέας, η οποία ευχαρίστησε όλους όσους την τίμησαν με την παρουσία τους. Ευχαρίστησε όσους βοήθησαν στην οργάνωση της παρουσίασης του βιβλίου καθώς και τους κύριους ομιλητές που μπήκαν στον κόπο να το μελετήσουν και να το παρουσιάσουν στο κοινό και ευχήθηκε το καινούργιο της βιβλίο «να αποτελέσει ευχάριστη και χρήσιμη συντροφιά για τους συντοπίτες του συγγραφέα Κων/νου Διαμάντη, αλλά και για κάθε άλλον που ενδιαφέρεται για την πνευματική διαδρομή αυτού του τόπου που στις μέρες μας δοκιμάζεται όχι μόνο από την οικονομική κρίση, αλλά από κρίση ηθική και κοινωνική, με λίγα λόγια πνευματική» και έκλεισε την εκδήλωση με απαγγελία του ποιήματος του Οδυσσέα Ελύτη «Το τρελοβάπορο». Τέλος, η συγγραφέας, σ’ αυτή την αλλιώτικη πολιτιστική βραδιά για τη Ροδαυγή, πρόσφερε σ’ όσους την τίμησαν με την παρουσία τους εδέσματα με ντόπιες γεύσεις που παρασκεύασε η ίδια, καθώς και οικείοι της.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ
Δημοσιεύτηκε: Εφημερίδα «Η Ροδαυγή», Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2011, αρ. φύλλου 124, σ. 3
Ευχαριστώ από καρδιάς όλους τους συγχωριανούς και φίλους που παραβρέθηκαν στις 6 Αυγούστου τρέχοντος έτους στην παρουσίαση του καινούργιου μου βιβλίου «Κωνσταντίνος Α. Διαμάντης, ο Ιστορητής»,το οποίο αναφέρεται στη ζωή και το έργο του αείμνηστου συντοπίτη μας Κωνσταντίνου Α. Διαμάντη. Ευχαριστώ επίσης το συμβούλιο της Τοπικής Κοινότητας Ροδαυγής που στήριξε ως χορηγός επικοινωνίας την εκδήλωση, το Σταύρο Χ. Διαμάντη που παραχώρησε το χώρο του καφενείου του για να γίνει η εκδήλωση καθώς και όλα τα οικεία πρόσωπα που συνέβαλαν στην οργάνωσή της. Τόσο η συμβολή της Τοπικής Κοινότητας, όσο και η αθρόα προσέλευση του κόσμου αποδεικνύει πως, τόσο οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού, όσο και πολλοί από εκείνους που επιλέγουν να περάσουν κάποιες μέρες των διακοπών τους στο χωριό, έχουν ανάγκη από τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Στο χέρι μας είναι να οργανώνουμε στο χωριό μας ανάλογες εκδηλώσεις πιο συχνά κι έχω την αίσθηση πως στις δύσκολες μέρες που μας ξημέρωσαν τις έχουμε ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Παναγιώτα Π. Λάμπρη