Σχόλια, κρίσεις, ευχές για «Ἐν ὀδύναις» (21/5/2019- ...)   Ἐπιτύμβιο, σ. 5. Δημήτρης Πολίτης: Κουβαλάει μέσα του πολλή λύπη, αλλά δυστυχώς είναι πολύ αληθινό. ΘΑΝΕΕΙΝ ΠΕΠΡΩΤΑΙ ΑΠΑΣΙ. Εγώ: Όντως, από τον θάνατο κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει. Μόνο που, όταν χάνουμε αγαπημένα μας πρόσωπα, βιώνουμε πολύ έντονα συναισθήματα. Η σημερινή μου ανάρτηση συνιστά μνημόσυνο στη φίλη, η οποία έφυγε νέα, ενώ δυνητικά την ανέμενε η ΖΩΗ!   Ἀπουσία, σ. 11. Αθανάσιος Νασιόπουλος: Παναγιώτα, καλησπέρα, όμορφο βράδυ. Υπέροχοι οι στίχοι σου. Πάντα δημιουργική. Καλή συνέχεια. Αγάθη Βαρμάζη: Υπέροχο, Παναγιώτα! Διαμάντω Κίτσου: Καλημέρα, Γιώτα!!! Υπέροχο το ποίημά σου!!! Πολύ όμορφη και η εικόνα!!!   Μεταμόρφωση, σ. 12. Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο!!!!!!! Γιώργος Ραβανίδης: Υπόψιν ότι πλην της αλλαγής χρώματος, έχουν και μεγάλη γλώσσα οι χαμαιλέοντες (άκρως αντίθετα χαμαί +λέων). Η γλώσσα με μήκος όσο το σώμα, εκτείνεται με ταχύτητα και συλλαμβάνει το τροφικό θύμα. Και η γλώσσα επομένως μπορεί να μας είναι χρήσιμη στον λόγο, ποιητικό ή μη. Εντυπωσιακή και η συνοδός φ/φια με την πεταλούδα.   Ὁ ἀντίπαλος, σ. 13. Μαρία Σμυρνιώτη: Πιάνονται και οι παλιοί ή μόνο οι τωρινοί μαθητές;;; Εγώ: Όλοι, γλυκιά μου!!! Παναγιώτης Χαλούλος: Ποιητικός αντίλογος: Μάταια...! Ω, της νιότης τα ομμάτια (...τα τριμμένα ιμάτια...). Κι ο αντίπαλος, χωρίς κάποιον αντίλαλο (...ή σχεδόν ένα σκύβαλο). Καλά κρυμμένος, χωρίς θάρρος και μένος (μαραγκιασμένος). Βαθιά που κείται, ...στις μοναχικές του σκήτες (πίσω από πρόστυχες σήτες). Της νιότης τα οράματα, ''τα γαλάζια της γράμματα'', και νωπά της τα τραύματα, γινήκανε στάχτη, με πόνο και άχτι (που να τα κάνεις ζάφτι). Σε σκέψη ελεγχόμενη, σε χώρα κατεχόμενη, και η Λύπη Επερχόμενη. Από εξαρτήσεις και πάθη, φευ, κι η νιότη εχάθη, σε ένα νέφος από λάθη. Σαν η σκέψη επιστρέφει, με το κέφι, το ντέφι, και λιγάκι σου γνέφει, μια μορφή, αχ, θυμίζει, που ο γλύπτης σκαλίζει, κι ο Αιών διυλίζει. Παναγιώτα Σμυρλή: Αχ βρε, Παναγιωτίτσα, πάντα μας συγκινείς!   Ἕνα κενό κουτάκι, σ. 15. Ειρήνη Φράγκου: Πέτυχες και το όνομα, απίστευτο!   Ἀμφισβήτηση, σ. 16. Διαμάντω Κίτσου: Με το εξαιρετικο ποίημά σου θίγεις ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, που απασχολεί την κοινωνία. Εγώ: Τεράστιο πρόβλημα που για την ύπαρξή του η κοινωνία, σε πολλές εκφάνσεις της, φέρει μεγάλη ευθύνη.  Θεόδωρος Θανόπουλος: Καλησπέρα κ. Γιώτα με το Υπέροχο ποίημά σας!.. Όντας στην υπηρεσία, εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, τόνιζα, με "στεντόρεια" θα έλεγα φωνή, προς κάθε αρμόδιο (Υπουργείο, Πανεπιστήμιο, Σχολική Κοινότητα...), για την αντικοινωνική (προβληματική) συμπεριφορά των παιδιών, που μας έρχονταν δυναμικά και να βρούμε τρόπους αντιμετώπισής της (Σχεδιασμός ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων για την τροποποίησή της και εκπαίδευση των δασκάλων όλων των βαθμίδων προς τούτο). Το πρόβλημα αυτό έφθασε, ήρθε, μας ξεπέρασε... Και, δυστυχώς, αυτή η πρότασή μου (σκέψη μου) ακόμη "πλανάται στον αέρα" και "περί άλλων τυρβάζουμε"... Να είστε καλά!.. Εγώ: Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο! Εμείς το είδαμε να γεννιέται, να εξελίσσεται και να ανθεί και πλέον οι διδάσκοντες βρίσκονται στο έλεος της βίας πολλών μαθητών τους. Ελπίζω να αφυπνιστεί η οικογένεια, το σχολείο, η κοινωνία, η Πολιτεία, ΟΛΟΙ, γιατί διαφορετικά... Γιάννης Καραμπούλας: Δυστυχώς, Παναγιώτα, η ενδοσχολική βία, αλλά και η βία γενικότερα εισήλθε στο DNA της κοινωνίας μας. Η αποφασιστική αντιμετώπισή της αποτελεί επιτακτική ανάγκη. Όπως πάντα αναδεικνύεις ποιητικά, ιδανικά και με "οδύνη" κι άλλο ένα κοινωνικό πρόβλημα! Εγώ: Μακάρι, να μην υπήρχαν τέτοιες αφορμές έμπνευσης. Η κοινωνία οφείλει να αφυπνιστεί, διότι η ανοχή της βίας, σε πολλές εκφάνσεις της, είναι για χρόνια υπαρκτή, με κάποιους να είναι θιασώτες και υποστηρικτές της.    Ἐπιθυμία, σ. 19. Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο!!! Άννα Ζανίκα: ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΤΕ!!!!! Αγάθη Βαρμάζη: Υπέροχη επιθυμία! Και δική μου, Παναγιώτα! Γιάννης Καραμπούλας: Υπέροχο το γαλάζιο σου, Παναγιώτα! Μαζί με το μπλε, το ανοιχτό και το βαθύ γαλάζιο του Ελύτη, την πολύ γαλάζια, μόνο γαλάζια θάλασσα του Ρίτσου, το μπλε που μας τυλίγει του Γκανά, το μπλε του κόσμου γύρευα του Ελευθερίου, το γαλάζιο λιβάδι του Βαρβιτσιώτη... η Ελλάδα όλη! Εγώ: Καλημέρα, Γιάννη! Σ' ευχαριστώ από καρδιάς για το ποιητικό σου σχόλιο! Είναι άπειρα τα υλικά και τα άυλα που χωράει το γαλάζιο που μας περιβάλλει! Να έχεις ένα ξεχωριστό καλοκαίρι! Μίμης Σκαναβής: Η θεάρεστη λέξη επιθυμία συναρπάζει τον σκεπτόμενο λογικά άνθρωπο !!! Καλή αφορμή η ανάρτηση σου! Παναγιώτα Σμυρλή: Καλημέρα, Παναγιώτα μου, με την ομορφιά των στίχων σου. Αφροδίτη Σκαλτσά - Δημητρακοπούλου: ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΥΠΕΡΟΧΟ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΟΥ!   Δεῖπνο, σ. 22. Θεόδωρος Θανόπουλος: Υπέροχο!... κ. Γιώτα!...   Ὁ χαρταετός, σ. 23. Διαμάντω Κίτσου: Καλημέρα, Γιώτα!!! Πάντα ψηλά να πετάς σαν τον αετό!!!! Αναστασία Ζήκου: Πόσο ωραίο το γράψιμό σου!!!! Παναγιώτα Σμυρλή: Μπράβο, Παναγιωτίτσα μας!!! Χρυσή Κοσμάτου: Υπέροχοι στίχοι μαζί με τις ζωγραφιές του Νίκου Χατζηκυριάκου Γκίκα!!!   Ἡ Ἐλευθερία, σ. 25. Ελευθερία Παντελή: Υπέροχο!!! Φώτης Παλαιολόγος: Nice! Μαρία Δεμίρη: Υπέροχο... Υποκλίνομαι, Παναγιώτα στο ταλέντο σου. Διαμάντω Κίτσου:  Υπέροχο, όπως πάντα!!! Νόπη Γραικούση: Υπέροχο! Γιάννης Βαρούχας: Γεμάτοι στίχοι, ευέλικτες κινήσεις των εικόνων τους, μεστά νοήματα... Μπράβο! Ελένη Μαντζουράνη: Τέλειο! Αγάθη Βαρμάζη: Υπέροχο! Βάνα Παπουτσάκη: Τέλειο ….πάντα με έμπνευση εύχομαι !!! Αλεξάνδρα Τασούλα: Εξαιρετικό! Αγγελική Περδικάρη: Γεμάτο νόημα!!! Συμβολισμός, λυρισμός...του χαρίζουν έντονη αίγλη!!! Πάντα εμπνεύσεις αγαπημένη μου!!! Νίκος Αθανασίου: Καταπληκτικό ποίημα, συγχαρητήρια! Γιάννης Καραμπούλας: Υπέροχο, Παναγιώτα! Βιβή Ρίζου: Υπέροχο!!!!!! Σαν τη δροσιά και την αθωότητα των δεκατεσσάρων πουθενά!!!! Ηλίας Δημητρόπουλος: Εξαιρετικό, αληθινό, με νοήματα που συγκινούν και αφυπνίζουν. Συγχαρητήρια!   Νέμεσις, σ. 29. Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο διδακτικό!!! Οι αρχαίοι μας πρόγονοι οι πρώτοι διδαξαντες!!! Ιωάννης Δαλάπας: Παναγιώτα, πάντα η Νέμεσις αποδίδει δικασιοσύνη. Συγχαρητήρια. Βασιλεία Γεροντίδου: Μεγάλες και πολλές αλήθειες σε λίγες λέξεις. Κωνσταντίνος Πιτταράς: Τέλειο! Σόνια Βλάχου - Σφονδύλη: Μετά την Ύβριν, έρχονται η ΝΕΜΕΣΙΣ και η ΘΕΜΙΣ! Είναι Νομοτέλεια!   Μνήμης δοκιμασία, σ. 33. Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο!!! Ιωάννης Δαλάπας: Συγχαρητήρια, Παναγιώτα! Πόση αλήθεια.   Ἀπώλεια, σ. 34. Ξανθή Παπακανέλλου: Τι ωραία, γλαφυρή περιγραφή μιας άσχημης πραγματικότητας. Γιάννης Καραμπούλας: Πολύ όμορφο, Παναγιώτα! Στην αέναη δια-μάχη με τους τοπικούς άρχοντες οι λακκούβες ανακηρύσσονται, δυστυχώς, νικήτριες και το χαίρονται κιόλας! Χριστόφορος Μίχου: "και χαίρονται που απωλέσθη η αρχοντιά των αρχόντων."!!! Διαμάντω Κίτσου: Αυτή, δυστυχώς, είναι η πραγματικότητα! Υπέροχη ποιητική γραφή!!! Μαρία Παππά: "Οι άρχοντες της πόλεως τις δρασκελούν αδιάφοροι δίνοντας απρόσμενη παράταση ζωής στην ασημαντότητά τους." Έγραψες, Γιώτα μου!!! Όπως πάντα! Ιωάννης Δαλάπας: Παναγιώτα, δυστυχώς για τις λακούβες στις πόλεις δεν φταίνε μόνο οι άρχοντες, αλλά πιο πολύ αυτοί που τους ψηφίζουν. Όσο για τις λακούβες στην φύση, αυτές είναι ευλογία θεού.   Ματαίωση, σ. 35. Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο!!!!!!! Παναγιώτα Σμυρλή: Μπράβο, Παναγιωτίτσα μας!!!   Αἰσιοδοξία, σ. 37. Βάσω Κίτσου: (Εικόνα με χειροκρότημα). Ειρήνη Φράγκου: Αυτό είναι για μένα, εντάξει; Ευαγγελία Κολιομάρου: (Εικόνα με λουλούδι) Παναγιώτα Βαγγέλη: (Εικόνα με έκφραση του τέλειου).   Μνημόσυνο, σ. 38. Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο το ποίημά σου, Γιώτα, αφιέρωμα στη μνήμη του! Αιωνία να είναι η μνήμη του! Ζωή Μπαρτζώκα: Με συγκίνησες... Ο καλός μου φίλος!... Από κει ψηλά, είθε να αγαλλιάζει με τα ωραία σου λόγια, Γιώτα!   Mea culpa, σ. 39. Ντίνα Ζήδρου:Υπέροχο, διαχρονικό, καυστικό, διδακτικό! Και με πολλούς αποδέκτες! Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος: Η παραδοχή των σφαλμάτων-"εξομολόγηση", αυτή και μόνο θεωρείται από ορισμένους (πολλούς) και εξιλέωση! "Παραδέχθηκε το σφάλμα του", λέμε πολύ συχνά και στην καθημερινότητά μας". Φτάνει αυτό, όμως; "Mea culpa! Και λοιπόν;"(!) Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο διδακτικό το ποίημά σου!!! Ανθρώπινα τα λάθη, αλλά πρέπει να είμαστε νοήμονες, ώστε να τα προλαβαίνουμε, γιατί, ούτε ο χρόνος γυρίζει πίσω, ούτε αρκεί η παραδοχή του λάθους.   Χρόνο δῶσε, σ. 40. Παναγιώτα Σμυρλή: (1) Παναγιωτίτσα, πώς καταφέρνεις πάντα να μας συγκινείς; (2) Είσαι αστέρι πάει και τελείωσε. Αυτό επίσης που διάβασα για τους αρχαίους με άφησε άφωνη. Κάθε μέρα βρίσκεις τρόπους να με αφήνεις άφωνη από θαυμασμό. Τι να σου πω ο Θωμάς..... Το έκανε ευαγγέλιο! (ενν. τη μελέτη για τον θάνατο επιφανών αρχαίων Ελλήνων). Κάλλυ Νικολάου: Υπέροχο πραγματικά, Γιώτα! Το αγαπώ! Μίμης Σκαναβής: Μου αρέσει πολύ! Γιώτα Σιδηροπούλου: Υπέροχο και σπάνιο! Γιώργος Ραβανίδης: Επιλέγω για μένα το τελευταίο, γιατί είναι, ίσως, το πιο βιωματικό μας. Εγώ: Ευχαριστώ πολύ, Γιώργο! Είναι πολύ ενδιαφέρον, μαγευτικό θα έλεγα, το πόσες διαφορετικές αναγνώσεις μπορεί να έχει ένα ποίημα!  Βάσω Κίτσου: Υπέροχο!!! Παναγιώτης Χαλούλος: Το παραπάνω ποίημα της Παναγιώτας αναπόφευκτα ανασύρει συνειρμούς με το ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη: Τά παράθυρα Σ'᾿ αὐτές τές σκοτεινές κάμαρες, πού περνῶ μέρες βαρυές, ἀπάνω κάτω τριγυρνῶ γιά νἄβρω τά παράθυρα. –Ὅταν ἀνοίξει ἕνα παράθυρο θἆναι παρηγορία.– Μά τά παράθυρα δέν βρίσκονται, ἤ δέν μπορῶ νά τἄβρω. Καί καλλίτερα ἴσως νά μήν τά βρῶ. Ἴσως τό φῶς θἆναι μιά νέα τυραννία. Ποιός ξέρει τί καινούρια πράγματα θά δείξει. Είναι ο φόβος για τα απροσδόκητα του μέλλοντος, που μπορεί να αποκαλύψει ένα δέμα ή τα παράθυρα που θα ανοιχτούν, και στις δύο περιπτώσεις, παρά την εμφανή διαφορά της τωρινής κατάστασης και διάθεσης, που φαίνεται να εκφράζει το κάθε ποίημα, μιας ευχάριστης μάλλον ζωής στην Λάμπρη - που δεν επιθυμεί να μεταβληθεί σε δυσάρεστη, μιας αγχώδους ζωής στον Καβάφη, που οδηγεί εκείνον στην αποφυγή μιας επιπλέον τυραννίας… Εγώ: Καλημέρα, Παναγιώτη! Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο, το οποίο αναδεικνύει αυτό που ισχύει εν γένει για την ποίηση, πώς δηλαδή επιδέχεται πολλών αναγνώσεων, οι οποίες προσεγγίσουν, ή όχι, την αρχική έμπνευση του κάθε δημιουργού! Κι αυτή, αν θέλεις, είναι η μαγεία της! Για όποιον δημιουργεί, εσύ το γνωρίζεις, ο τρόπος που ο καθένας "βλέπει" ένα δημιούργημά του, είναι ένα διαφορετικό ταξίδι γι' αυτό! Να 'σαι καλά και να χαρούμε σύντομα νέες δημιουργίες σου! Παναγιώτα Σμυρλή: Εξαιρετικό όπως πάντα, πολυτάλαντη φίλη! Εγώ: Ευχαριστώ πολύ, Παναγιώτα μου! Συστέλλομαι με τόσους επαίνους! Μαίρη Αναστασίου: Χρόνο δώσε στην αγωνία σου ... μη βιάζεσαι. Όμως δεν είναι καλύτερα να απομυθοποιείς κάτι αν πραγματικά θα έπρεπε; Εγώ: Τι όμορφες οι ξεχωριστές αναγνώσεις των φίλων μου! Σ' ευχαριστώ πολύ, Μαίρη μου! Να 'σαι καλά! Χαιρετισμούς... Λεωνίδας Μαργαρίτης: Υπέροχο!!!   Μονοτονία, σ. 44. Αθανάσιος Νασιόπουλος: Παναγιώτα, υπέροχο το ποιήμα σου. Να είσαι καλά, καλό βράδυ. Βάσω Κίτσου: Μπράβο, Γιώτα μου! Ξέρεις, τα ποιήματα σου με συντροφεύουν ευχάριστα κάθε μέρα. Καλό σου βράδυ. Διαμάντω Κίστου: Εξαιρετικό, Γιώτα! Πάντα εύστοχη!!! Καλό βράδυ! Μίμης Σκαναβής: Η ενασχόληση με τα ποίηματα σου είναι ευχάριστη και μας συγκινεί!! Μαντώ Κάτσιου: Υπέροχο, Παναγιώτα, μπράβο. Ειρήνη Μπόμπολη: Θυμίζει Καβάφη...   Φθόνος, σ. 45. Σωκράτης Βασιλείου: Παναγιώτα, περπατάς με βήμα σταθερό, στο δρόμο που χάραξε ο Ανδρέας Κάλβος...   Ὁ πρίνος, σ. 46. Ιωάννης Δαλάπας: Υπέροχο και με βάθος, Παναγιώτα. ΜΕ αγάπη.   Ἡ γερόντισσα, σ. 47. Αναστασία Ζήκου: Γιώτα μου, υποκλίνομαι στον οίστρο σου, έτσι όπως βγαίνει με αγάπη από την όμορφη ψυχή σου!!!   Μεγαλοσύνη, σ. 49. Ειρήνη Φράγκου: Love this!   Εὐγνωμοσύνη, σ. 50. Κατερίνα Παναγιωτοπούλου: Καλή χρονιά με υγεία και χαρές. Λατρεύω τις γάτες κσι συγκινήθηκα με αυτή την ιστορία! Άννα Ζανίκα: Άριστα δέκα!   Κλεμμένα ὄνειρα, σ. 51. Μαρίζα Αγγελοπούλου: (Έστειλε εικόνα με χειροκρότημα). Γιώργος Ραβανίδης: "το εγώ που τράνωσε τόσο πολύ...". Αθανάσιος Πόραβος: Είναι υπέροχο για μένα, ευχαριστώ! Διαμάντω Κίτσου: Πόσο εύστοχο!!! Ξανθή Παπακανέλλου: Πόσο εύστοχο, επίκαιρο, υπέροχο!!! Σας ευχαριστούμε, Κυρία!!! Σωτηρία Μπαϊλού: Το συγκεκριμένο ποίημα μου θύμισε τα λόγια κάποιου ποιητή: "Γίναμε όλοι επαγγελματίες επαναστάτες της σιωπής."   Τό ρόδο, σ. 57. Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο!!!!!!!   Τό αἷμα, σ. 58. Ειρήνη Μπόμπολη: Πολύ καλό! Ευαγγελία Κολιομάρου: Καλημέρα, Γιώτα μου!!! Πολύ καλό!!!! Μίμης Σκαναβής: Εξαιρετικό! Διαμάντω Κίτσου: Εξαιρετικό, Γιώτα, με υπέροχα μηνύματα!!!!   Τό "ΟΧΙ", σ. 61. Χρυσή Κοσμάτου: Εξαιρετικό ποίημα!!! Λαμπρινή Παπαβασιλείου: Εξαιρετικό ποίημα! Την καλημέρα μου και την εκτίμησή μου! Ιωάννης Δαλάπας: Παναγιώτα, το ποίημα σου είναι απόλυτο. Δυστυχώς, οι ηγέτες ποθούν την καρέκλα και όχι την Ελλάδα. Ζήτω οι αθάνατοι ήρωες.