Κριτική για "Λιανοτράγουδα" Από τον Νίκο Παπακωνσταντόπουλο, νοσηλευτή - συγγραφέα, (3-4-2019)   Αναρτήθηκε: https://nikolpapak.blogspot.com/2019/04/blog-post.html      Έχει τον τρόπο να μας αιφνιδιάζει συχνά και ευχάριστα η καταξιωμένη εκπαιδευτικός και πολυβραβευμένη συγγραφέας, λογοτέχνις και λαογράφος Παναγιώτα Λάμπρη. Άλλο ένα βιβλίο της σε ηλεκτρονική μορφή έρχεται να προστεθεί στο μεγάλο πνευματικό της κεφάλαιο, τα «Λιανοτράγουδα».    Η νέα της αυτή πνευματική δημιουργία είναι ένας ύμνος στην αγάπη, με τη γνωστή λογοτεχνική/ποιητική της τελειότητα. Ο λυρισμός περισσεύει και καθόλου τυχαία, αφού είναι αφιερωμένο στο σύντροφό της. Μοναδικές εικόνες ξεδιπλώνονται στους στίχους της, που πολλές φορές ο αναγνώστης θα ήθελε να είναι ο ίδιος η ενσάρκωσή τους, είτε από την πλευρά του δότη, είτε από την πλευρά του λήπτη!    «Κόκκινα κερασάκια στήν ποδιά μου μάζωνα    τά δάγκωνα στήν ἄκρη καί σοῦ τά ’δινα.»    Ανάγλυφα ζωγραφισμένη και η δίψα του ανθρώπου για άνοδο/συνεχή ανοδική πορεία:    «Ὅταν θωρῶ τόν αετό τ’ ἀψήλου ν’ ἀνεβαίνει    καίγεται ἡ καρδούλα μου μαζί του νά πηγαίνει.»    Αστείρευτη πηγή έμπνευσης της αγαπημένης φίλης Παναγιώτας ο γενέθλιος τόπος, η Ροδαυγή Άρτας, δεν θα μπορούσαν η φυσική της ομορφιά και οι συναισθηματικοί  δεσμοί μ' αυτήν να μείνουν έξω από τα «Λιανοτράγουδα»:    «Τῆς Ροδαυγῆς οἱ ὀμορφιές σάν δίχτυα μέ κρατᾶνε,    ὅπου κι ἄν πάω, ὅ,τι κι ἄν δῶ, ἀσύγκριτες θενά ’ναι.»    Αξίζει να υπογραμμιστεί κι εδώ η «επιμονή» της ποιήτριας στο πολυτονικό σύστημα, η κατάργηση του οποίου ήταν και η απαρχή δεινών στην παιδεία μας.    Αγαπημένη και ξεχωριστή φίλη Παναγιώτα, σ’ ευχαριστώ για τη μεγάλη πνευματική αυτή προσφορά σου και σου εύχομαι πάντα να ανεβαίνεις σε όμορφα αισθήματα, συναισθήματα και σε καταξιώσεις!