Κριτική για "Λιανοτράγουδα" Από τον Σταύρο Ιντζεγιάννη, λογοτέχνη - δημοσιογράφο, (13-5-2019)      ΛΙΑΝΟΤΡΑΓΟΥΔΑ    Παναγιώτας Π. Λάμπρη    https://issuu.com/panagiotalampri/docs/______________      Κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό στην ηλεκτρονική μορφή - issuu.com- που έχει επιλέξει για ορισμένα της έργα, τα «Λιανοτράγουδα» της κ. Παναγιώτας  Λάμπρη.    Ανάλαφρο ποιητικό είδος το Λιανοτράγουδο, που κυριολεκτεί ως προς το «λιανό» έκφραση που χρησιμοποιείται ευρύτατα, για να υποδηλώσει αλλού το  λεπτό, το λίγο - το φτενό λέμε στην  Ήπειρο - το ισχνό   κι αλλού το ανάλαφρο- όπως το χαρακτηρίζει και η κ. Λάμπρη - το επιφανειακό, το πεζογελούμενο. Είδος που καλλιεργείται ιδιαίτερα στην Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου  με τον χαρακτηρισμό μαντινάδα. Δηλαδή στιχοπλόκημα, άλλοτε σκωπτικό κι άλλοτε ερωτικό ή πειρακτικό και κυρίως πιπεράτο σε λαϊκό δεκαπεντασύλλαβο κυρίως.    Στην κυρία Λάμπρη το λιανοτράγουδο ορίζεται από μια ακραία συμπύκνωση ενός πλήρους νοήματος –με προσήλωση  στον δεκαπεντασύλλαβο - που εκφράζει μια  φυσιολατρική και ρομαντική συνάμα οπτική του αισθητού κόσμου σε μια χρωματική αποθέωση, αλλά και ενός βαθύτατου συναισθηματικού φορτίου που εκτείνεται από τη φύση - λουλούδια, ήλιος, θάλασσα κι αλλού «Κίτρινο  φυλλαράκι στην παλάμη κράτησα / του Φθινοπώρου χτυποκάρδια άκουσα.» – έως το ερωτικό στοιχείο «Από χάντρες θαλασσιές γκόλφι έκανα για  σένα /  στο στήθος σου να το φορείς και να θυμάσαι εμένα» ή το αξεπέραστα ρομαντικό «Κόκκινα κερασάκια στην ποδιά μου μάζεψα /  τα δάγκωνα στην άκρη και σου τα ’δινα».    Βασικά χρώματα το κόκκινο, κίτρινο, θαλασσί  δίνουν έναν φωτεινό τόνο μαζί με το ηλιοφώς και χαρακτηρίζουν τον αισιόδοξο συναισθηματικό της κόσμο, ενώ δε λείπει και μια φιλοσοφική  διάθεση διάχυτη άλλωστε σε όλα τα  έργα της, που χαρακτηρίζουν τον σκεπτόμενο  δημιουργό και οδηγούν σε  προβληματισμούς και συζητήσεις (Στα ξένα  και στα μακρινά νερά αρνησιάς μη πίνεις  /  γιατί ποτέ σου δε γυρνάς, πόνους μεγάλους δίνεις.)    Φυσικά δε θα μπορούσε -εν παντί και πάντα άλλωστε- μια αναφορά στη μεγάλη της αγάπη τον  γενέθλιο τόπο: Τη Ροδαυγή! Δείτε: «Τα λούλουδα της Ροδαυγής αλλιώς μοσχοβολάνε / όποτε να τα  θυμηθώ  αποθυμιές γεννάνε» κι αλλού «Της Ροδαυγής οι ομορφιές σα δίχτυα με κρατάνε / όπου κι αν πάω, ό,τι κι αν δω ασύγκριτες  θενά ’ναι.    Φυσικά, η ηλεκτρονική μορφή που βρίσκεται ακόμη στα αναγνωσματικά σπάργανα - κατά τη γνώμη μου - δε βοηθά όσο θα επιθυμούσε ο δημιουργός στη διάδοση ενός έργου, ωστόσο η εποχή μας, που κυριαρχείται από την τεχνολογία, δημιουργεί ολοένα και περισσότερους αναγνώστες  και κατακτά τους βιβλιόφιλους.    Φαίνεται πως εμείς οι παλαιότεροι, οι πιστοί ακόμη του έντυπου θα πρέπει να συμβιβαστούμε. Αναγκαστικά!     Σταύρος Ιντζεγιάννης