|
|
|
|
|
|
Σχόλια, κρίσεις, ευχές για "Ψηφῖδες"
Σε προδημοσιευμένα ποιήματα της συλλογής,
αλλά και σε μεμονωμένα ποιήματα μετά την έκδοσή της, (10/10/2019- ...)
Γυρεύω, σ. 7.
Παναγιώτα Σμυρλή: Καλημέρα, Παναγιωτίτσα μου. Υπέροχη, όπως πάντα. Καλό μήνα!
Ειρήνη Φράγκου: Τέλειο!
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο ποίημα!!! [...] Καλό μήνα, Γιώτα, με υγεία και δημιουργικότητα!!!
Θεοδώρα Γιολδάση: Πολύ ωραίο! Το ξαναδιάβασα! Καλό μήνα, Γιώτα!
Μαρία Παπαδοπούλου: Ένα ποίημα, μια προσευχή, ένας ύμνος .... Για την φθινοπωρινή ομορφιά και τον Δημιουργό της.... Έρχεται να απαλύνει τη θλίψη του αποχωρισμού της Καλοκαιρινής ανεμελιάς.... Ευχαριστούμε, Γιώτα!! Καλό Σεπτέμβρη!!
Ιωάννης Δαλάπας: Υπέροχο και με βάθος το ποίημα σου, Παναγιώτα. Εύγε και καλό μήνα. Με αγάπη.
Αλεξάνδρα Τασούλα: Υπέροχη σύνθεση... Μπράβο! Καλό μήνα!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Πάντα το "γλαφυρό" με το "γλωσσοπλάσιμο" αντάμα κ. Γιώτα!.. Το ΜΠΡΑΒΟ δεδομένο!.. Καλό, Χαρούμενο Μήνα!..
Αναστασία Ζήκου: Υπέροχο!!! Καλο μηνα πάντα με έμπνευση!!!
Κώστας Μάνος: Υπέροχο ποίημα! Καλό μήνα!
Γιάννης Καραμπούλας: Υπέροχο, Παναγιώτα! Εικόνες ποιητικές, γλαφυρές, μοναδικές της θάλασσας, του ουρανού, του δημιουργού, της συνύπαρξής τους... Καλό μήνα με χαμόγελα, χαρές και αισιοδοξία! Μακάρι οι ήσυχες μέρες του να έχουν λίγο ξεχασμένο καλοκαίρι στα πρωινά τους!
Μαρία Λιόπα: Πολύ όμορφο Παναγιώτα!!! Καλό μήνα!
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Καλημέρα και καλό μήνα! Εξαίσιο το ποίημά σας, μου έφτιαξε τη μέρα!
Βάσω Βλαχοπάνου: Ύμνος προς τη φύση!!!
Μαρίζα Αγγελοπούλου: Σαν φθινοπωρινό αεράκι είναι!
Ἀκόμα, σ. 8.
Γιάννης Καραμπούλας: Δυστυχώς, Παναγιώτα, πολλοί είναι σκλάβοι της απληστίας τους, όπως υπέροχα το περιγράφεις στις "Ψηφίδες" σου!
Αγάθη Βαρμάζη: Η απληστία χαρακτηρίζει πολλούς σήμερα! Δυστυχώς!
Διαμάντω Κίτσου: Έτσι ακριβώς συμβαίνει! Ο άπληστος δεν χορταίνει ποτέ, δεν ικανοποιείται με τίποτα! Ζει με το άγχος να αποκτήσει περισσότερα!
Ξανθή Παπακανέλλου: Υπέροχο!
Θεοδώρα Γιολδάση: Αχόρταγοι! Το μέσα δεν χορταίνει με υλικά αγαθά, πάντα θα υπάρχει κενό. Τα περιγράφεις υπέροχα, Γιώτα!
Παναγιώτα Σμυρλή: Αγαπώ τη γραφή σου!
Τῆς προσφυγιᾶς, σ. 9
Βασίλης Μαλισόβας: Παναγιώτα μου, πολύ σ' ευχαριστώ για το αφυπνιστικό ποίημά σου, το οποίο μέσα στους στίχους του περικλείει την πολυεπίπεδη τραγωδία που βιώνουν εκατομμύρια συνάνθρωποί μας ανά τον κόσμο, αλλά και στη... γειτονιά μας. Εξαιρετική, όπως πάντα, και η γλωσσική επένδυση! Εύγε! Πάντα τέτοια! [...]".
Ελένη Παπαβασιλείου: Καλό απόγευμα, Γιώτα μου! Άνθρωποι πιόνια στα χέρια άλλων "ανθρώπων", πόσο πιο θλιβερό μπορεί να γίνει αναρωτιέμαι...
Ροδάνθη Λάμπρη: "Τέλειο! και δυστυχώς με τις καινούργιες εξελίξεις θα έχομε και άλλες “προσφυγικές ροές”. Αλλά ποιος ενδιαφέρεται για τον λαό. “Οι μεγάλοι" λεφτά να κάνουν, πουλώντας όπλα. Δυστυχώς! Να είσαι καλά και συνεχώς να δημιουργείς!"
Σωκράτης Βασιλείου: Τρομαγμένο προσφυγόπουλο* βρέθηκα στα πέντε μου. Στη Φιλιππιάδα σε συγγενικό σπίτι χτυπήσαμε. Έλεος και ψωμί ζητήσαμε. Καθαρή από μέσα η φωνή: -Πρόσφυγες είναι! Ψείρες έχουν! Στην αυλή! Μα…βρέχει, βρέχει, βρέχει! Μπαμ! Κλείνει η πόρτα με πάταγο! *Ήταν τον καιρό του Εμφυλίου.
Νόπη Γραικούση: Κάποτε τους αιχμαλώτιζαν και τους πουλούσαν για δούλους! Τώρα τους δούλους τους οδηγούν στην προσφυγιά. Παιδί προσφύγων είμαι κι εγώ!
Κατ’ εὐφημισμόν, σ. 10.
Βασίλης Μαλισιόβας: Εύγε, αγαπητή μου Παναγιώτα! Ο ποιητικός σου λόγος... αμφίστομος μάχαιρα, που καταδεικνύει την επιστημονική σου αρματωσιά, αλλά και τον έμπρακτο ανθρωπισμό σου! Το ποίημά σου αυτό αφυπνίζει και κινητοποιεί! Πάντα ψηλά και μπροστά! Β.»
Ελένη Παπαβσιλείου: Πολύ επίκαιρο και εύστοχο! Ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζί μου...
Νόπη Γραικούση: Καταπληκτικό!!!
Πατρέως πόλη, σ. 11.
Αφροδίτη Σκαλτσά - Δημητρακοπούλου: ΚΑΛΗΜΕΡΑ, ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΟΡΗ! ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!
Γιώτα Σιδηροπούλου: Υπέροχο, Γιωτούλα!
Λεωνίδας Μαργαρίτης: Τα κακώς κείμενα, αναφορά στον πρώτο οικιστή Πατρέα... κι εκείνος στον Δήμαρχο...
Μαρία Λιόπα: Αχ αυτές οι ολάνθιστες γειτονιές μεσ' στη δημόσια ασχήμια...!!! Με το καλό η νέα σου ποιητική συλλογή, Γιώτα μου!
Εγώ: Όμορφη μέρα! Δυστυχώς, είναι μια πραγματικότητα! Πολύ ευχαριστώ!
Ευγενία Κώστα: Πόσο εύστοχα αποτυπώνετε με την λογοτεχνική πένα σας και τις δικές μας σκέψεις για την παραμέληση της πόλης και τις κρυμμένες ομορφιές της!! Συγχαρητήρια!!!
Εγώ: Καλή σας μέρα! Ευχαριστώ πολύ! Το δυστύχημα είναι πως δεν γίνεται κάτι, το οποίο θα δείξει ότι υπάρχει μια νέα αντίληψη για την αισθητική του δημόσιου χώρου της πόλης.
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Πόση ομορφιά μες στην ασχήμια της πόλης! Με το καλό η νέα έκδοση! Περιμένω και την παρουσίασή της!
Εγώ: Ευχαριστώ πολύ πολύ! Δεν θα γίνει παρουσίαση, διότι θα διατίθεται, όπως κι άλλα βιβλία μου, δωρεάν στο διαδίκτυο...
Ὡς πότε; σ. 13.
Διαμάντω Κίτσου: Εξαιρετικά το ποίημά σου, Γιώτα, στο οποίο θίγεις ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα με παγκόσμιες διαστάσεις! Συγχαρητήρια!!!
Εγώ: Δυστυχώς, Διαμάντω, και αφορά σε πολλές κατηγορίες ανθρώπων. Σ' ευχαριστώ πολύ!
Γιάννης Καραμπούλας: Εξαιρετικό το ποίημα, Παναγιώτα! Η βία κατά των γυναικών, αλλά και η βία γενικότερα, είναι, ίσως, η πιο επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Απαιτείται μόνιμη επαγρύπνηση και δράση από όλους μας. Στη βία η σιωπή δεν είναι χρυσός!
Εγώ: Καλημέρα, Γιάννη! Πράγματι και η ευθύνη είναι όλων μας και καθημερινή! Πολύ σ' ευχαριστώ!
Ντίνα Ζήδρου: Ακριβώς όπως σχολιάζετε η βία είναι παντού και όλοι είμαστε συνένοχοι. Ας σπάσουμε λοιπόν την αλυσίδα, σπάζοντας απλώς τη σιωπή μας! Αγαπητή Παναγιώτα, σε ευχαριστούμε που παρουσιάζεις το τεράστιο αυτό πρόβλημα τόσο συνοπτικά και εύστοχα! Επίτρεψέ μου να το κοινοποιήσω!
Εγώ: Εγώ ευχαριστώ πολύ, Ντίνα μου! Ο καθείς και η ευθύνη του, για να παραφράσω τον ποιητή! Καλό απόγευμα!
Χρυσή Κοσμάτου: Πρέπει να σφυρηλατηθεί η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων, ώστε να υπάρχουν άμεσες αντιδράσεις, όταν κακοποιούνται γυναίκες κι αδύναμες υπάρξεις. Δυστυχώς παρατηρείται ότι στις μικρές κοινωνίες πιο εύκολα δίνονται συγχωροχάρτια κι από γυναίκες σε "νταήδες" ...με την φράση: "είναι χρυσό παλληκάρι και πρέπει η κυρά του να κάνει μόκο σε μια ώρα δυστροπίας του". Έχουν ευθύνη κι οι γυναίκες για τον ασπασμό της ανδροκρατίας...
Εγώ: Πράγματι, μέρος της ευθύνης είναι και των γυναικών, μόνο που, όταν κάποιος θυματοποιηθεί, αποδέχεται πολλά ως μοίρα του. Να είστε καλά!
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Όμορφη, Κυριακή! Πράγματι, μέρος της ευθύνης είναι και των γυναικών, μόνο που, όταν κάποιος θυματοποιηθεί, αποδέχεται πολλά ως μοίρα του.
Εγώ: Χαρούμενη Κυριακή! Δυστυχώς, ο άνθρωπος, παρότι δημιούργησε πολλών αιώνων πολιτισμό, κουβαλά μέσα τους χιλιάδες χρόνια πρωτόγονης ζωής. Μακάρι το μέλλον ν' αλλάξει πολλά επί τα βελτίω κι ο καθένας μας ας προσπαθεί με τη στάση του να είναι μέρος της αλλαγής! Ευχαριστώ πολύ!
Κακοποίηση, σ. 16.
Βασίλης Μαλισιόβας: Πολύ ωραίο! Αφυπνίζει και προβληματίζει! Εύγε!
Ροδάνθη Λάμπρη: […] Όσο για το καινούριο σου ποίημα όχι μόνο "βέλη φαρμακερά στο σύμπαν αρμενίζουν” αλλά μας τρυπάνε βαθιά την καρδιά.
Αγάθη Βαρμάζη: (1) (19/11/2019) Κακοποίηση παιδιού. Έγκλημα!
(2) (20/11/2021) Εύγε Παναγιώτα! Υπέροχο το ποίημα και η φωτό του Μπαλάφα!
Διαμάντω Κίτσου: (1) (19/11/2019) Καλησπέρα, Γιώτα! Υπέροχο με ευαισθησία και αγάπη προς τα παιδιά!
(2) (20/11/2021) Υπέροχο!!! Συγχαρητήρια, Γιώτα!!! Χρέος μας να προστατεύουμε τα παιδιά, αφού είναι το μέλλον του κόσμου!
(3) (19/11/2022) Σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, Γιώτα, που τραυματίζει αθώες παιδικές ψυχές! " Όταν κακοποιείται, ένα παιδί πολιτισμός επί της γης μοιάζει να μην υπάρχει ", όπως εύστοχα γράφεις!!! Ας αφυπνιστούμε όλοι !
Μαντώ Κάτσιου: Πολύ εύστοχο, Παναγιώτα. Ένα φλέγον και ευαίσθητο διαχρονικά θέμα. Μπράβο!
Μίμης Σκαναβής: (1) (19/11/2019) Η ευαισθησία του κειμένου ραγίζει τη ψυχή μας και χρονολογείται από τη δημιουργία του ανθρώπου.
(2) (20/11/2021) Πολύ σωστό το ποίημα που μας αφυπνίζει, αλλά χρειάζεται μια οικογενειακή και εκπαιδευτική διαπαιδαγώγηση από την
νηπιακή ηλικία. Το έχω διδάξει! Σε ευχαριστούμε για τη προσπάθεια σου κα Παναγιώτα!!
Ντίνα Ζήδρου: Πόσο ευθύβολα τα βέλη σου ενάντια στο μέγιστο αυτό έγκλημα που μας αφαιρεί κάθε έννοια πολιτισμού και ανθρωπισμού!
Θεόδωρος Θανόπουλος: (1) (19/11/2019) Υπέροχο κ. Γιώτα!... Πράγματι, όταν κακοποιείται ένα παιδί, ο Θεός Δακρύζει!...
(2) (20/11/2021) Στο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ποίημά σας κ. Γιώτα... οι απέριττοι, λίγοι, παρακάτω στίχοι, ως σχόλιο...
«Όταν δακρύζει ένα παιδί…
Τότε, ο Θεός δακρύζει!...
Η Αγάπη καθηλώνεται!...
Η Ζωή απαξιώνεται,
κι η φύση δεν ανθίζει!...»Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος: "Υπερασπίσου το παιδί, / γιατί αν γλιτώσει το παιδί, / υπάρχει ελπίδα".
Ιωάννη Δαλάπα: Εύγε, Παναγιώτα. Δυστυχώς τα παιδιά υποφέρουν και οι καρδιές αδιαφορούν για τα βασανιστήρια που υφίστανται.
Ειρήνη Φράγκου: Ίσως, Γιώτα μου, γιατί έχουμε εξέλιξη, αλλά όχι και πρόοδο. Και το βλέπουμε γύρω μας δίχως πια να νοιαζόμαστε και τα παιδιά είναι η ελπίδα μας για το μέλλον.
Εγώ: Ναι, γιατί όταν δεχόμαστε παθητικά την όποια ασχήμια, τη συνηθίζουμε κιόλας, ώσπου στο τέλος μας πνίγει.
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Ακριβώς τη στιγμή που σκεφτόμουν την κακοποίηση των παιδιών, είδα το ποίημά σας! Χαίρομαι ιδιαίτερα που επικοινωνήσαμε με τις σκέψεις μας! Θα ήθελα να μπορώ κι εγώ να τις εκφράσω τόσο υπέροχα όπως εσείς! Να έχετε όμορφη μέρα!
Παναγιώτα Σμυρλή: Υπέροχο, Παναγιώτα μου!
Λευτέρης Τσιρώνης: Αρκούντως προφητικό και ευθύβολο, ικανό να μας ταρακουνήσει από τον ύπουλο λήθαργο που μας συνέχει, αγαπητή μου, Γιώτα!!
Εγώ: Ό,τι και να πούμε είναι πενιχρό! Δυστυχώς, η κακώς εννοούμενη ιδιωτικότητα, ο ναρκισσισμός, ο ωχαδερφισμός, κ.λπ., έθρεψαν πολλά απ' όσα βιώνουμε. Καιρός να κοιταχτεί ο καθένας στον καθρέφτη!
Μαρία Αγγελοπούλου: Πραγματικά, πολιτισμός δεν υπάρχει όταν συμβαίνουν αυτά... δεν τα χωράει ο νους!
Τά χέρια, σ. 17.
Δημήτριος Πολίτης: Ας ελπίσουμε ότι τα φίλια χέρια δε θα μας προδώσουν για μια ακόμη φορά. Αν και πολύ φοβάμαι, ότι οι πολιτικοί ταγοί της χώρας μας, εξακολουθούν,υπέρμετρα,να στηρίζονται σε αυτούς.
Ειρήνη Μπόμπολη: Θαυμάζω τις λέξεις σου...
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο με μεστά νοήματα και πολλή συγκίνηση!!! Συγχαρητήρια, Γιώτα!!!
Αθανάσιος Πόραβος: Υπέροχο και θλιβερό. Πάρα πολύ δυνατά νοήματα και μηνύματα. Εξαιρετικό!!!
Νίκος Παπακωνσταντόπουλος: Θερμά συγχαρητήρια, Γιώτα! ΠΑΝΤΑ με διακρίσεις!!!
Αναστασία Ζήκου: Τι ωραία γραφή, τι εξαιρετική προσέγγιση, Γιώτα μου!!! Συγχαρητήρια!!!!!
Ιωάννης Δαλάπας: Συγχαρητήρια, Παναγιώτα.
Γιώργος Μπάτζιος: Αριστούργημα!
Βασίλης Μαλισιόβας: Εξαίρετο το ποίημά σου!
Λευτέρης Τσιρώνης: Χειροκρότημα (εικόνα)
Βασίλης Β. Τάτσης: Είναι ένα από τα ποιήματα που διασώζει τον Έρωτα, τα χέρια, τη δημιουργία, τη μνήμη και τον Πολιτισμό των αιώνων.
Χαίρειν, Παναγιώτα Π. Λάμπρη!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Ως "αντίδωρο" στο Εξαιρετικό Ποίημά σας κ. Γιώτα, οι παρακάτω λίγοι, λιτοί κι απέριττοι στίχοι:
«Μ' αυτά τα χέρια τα ροζιασμένα,
μ' αυτά τα χέρια με την πανάδα,
μ' αυτά τα χέρια που στάζουν αίμα,
ζει κι αναπνέει όλη η Ελλάδα!...»Αχιλλέας Σπυρόπουλος: ΠΑΛΑΜΑΣ: Τα μεγάλα εθνικά ιδανικά, όταν ανθίζουν και ζούνε στο σπίτι του καθενός, ο ποιητής τούς χτίζει παλάτια· τα μεγάλα εθνικά ιδανικά, όταν ξεπέφτουν, κι ο καθένας τα διώχνει από το σπίτι του, ο ποιητής τα παίρνει στο καλύβι του και άσυλο τους δίνει.
Παύλος Μποκογιάννης: Χειροκρότημα παρατεταμένο...
Αγάθη Βαρμάζη: Εύγε, Παναγιώτα! Δεν ξεχνάμε!
Ἡ γραμμή, σ. 22.
Άννα Φωτιάδου - Μίθυμη: Καλημέρα, Γιώτα! Συγκινητικό!
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο!!! Καλή εβδομάδα, Γιώτα!!!
Αναστασία Ζήκου: Πονάει... το ποίημα σου!!! Να είσαι πάντα καλά!!!
Εγώ: Σ' ευχαριστώ πολύ, Αναστασία μου! Οι στίχοι πονούν, αφού γεννημένοι από πόνο είναι! Κάθε καλό σου εύχομαι!
Ιωάννης Δαλάπας: Υπέροχο, Παναγιώτα!
Βασίλης Μαλισιόβας: Αγαπητή μου, Παναγιώτα. [...] Συγχαρητήρια για το εξαιρετικό σου δημιούργημα, που είχε τραγική αφόρμηση τον θάνατο! [...]"
Δημήτρης Παπανικολάου: [...] η γραμμή, είναι σαν τα κεριά στο ποίημα του Καβάφη. Ομολογώ, ότι με τον χρόνο, γράφεις με έναν ιδιότυπο λυρισμό, που στο βάθος του έχει γερά φιλοσοφικά θεμέλια, θίγοντας κατ' εξοχήν υπαρξιακά θέματα. [...]"
Ποῦ πῆγαν; (σ. 23)
Παναγιώτα Σμυρλή: Πόσο αληθινά είναι όσα γράφεις Παναγιώτα μου......!
Λεωνίδας Μαργαρίτης: Αλήθειες πικρές...
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο το ποίημά σου και πολύ διδακτικό για τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους!
Μαρία Δεμίρη: Υπέροχο, Παναγιώτα!
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος: Αχ, Γιώτα μου! Ερώτηση που αναζητεί απάντηση! "Πού πήγαν;" Διαβάζοντας το εξαιρετικό ποίημα σου, μου ήρθαν στο νου τα λόγια του Ευαγγελίου του Ματθαίου, κεφ. ΙΘ', 11: "Διά το πληθυνθήναι την ανομίαν (τους έσχατους καιρούς) ψυγήσεται η αγάπη των πολλών"...
Εγώ: "...ψυγήσεται η αγάπη"! Τι ωραία διατύπωση, Νίκο! Η αγάπη θα υπάρχει και δεν θα υπάρχει, αφού θα είναι ψυχρή, άρα ψεύτικη... Σ' ευχαριστώ πολύ!
Βασίλης Α. Τάτσης: Μου αρέσουν πολύ τα ποιήματά σου, Παναγιώτα, ΚΑΙ γιατί έχουν σύγχρονους κοινωνικούς προβληματισμούς. Σ' αυτό το ποίημα εξέλαβα τα αγωνιώδη ερωτήματά σου και ως σαφείς απαντήσεις, ταυτόχρονα, για όσα " στη ρύμη τών καιρών θαφτήκανε".
Εγώ: Τιμή μου τα λόγια σου, Βασίλη! Από καρδιάς σ' ευχαριστώ! Να είσαι καλά και να μας προσφέρεις υπέροχα κείμενα!
Αγάθη Βαρμάζη: Υπέροχο, Παναγιώτα!
Θεοδώρα Γιολδάση: Στα τα νησιά οι μόνιμοι κάτοικοι σε καλημερίζουν ακόμη και ας μη σε ξέρουν, ακόμη νοιάζονται, υπάρχει αλελλεγγύη. Πολύ ωραία τα γράφεις, Γιώτα, μας βάζεις να σκεφτούμε τι φταίει.
Εγώ: Καλησπέρα, αγαπητή Λόλα! Πολλά φταίνε, αλλά πάνω απ' όλα, θαρρώ, ο αλαζονικός εαυτός μας. Σ' ευχαριστώ πολύ!
Αλεξάνδρα Τασούλα: Πόση αλήθεια κρύβουν οι ποιητικές σας σκέψεις! Υπέροχο!
Βιβή Ρίζου: "Και δεν θυμούνται
ή, μάλλον, επιλεκτικά το λησμονούν
πως όλα τούτα τα όμορφα
στη ρύμη των καιρών θαφτήκανε,
όταν κι αυτοί αδιαφορούσαν για τον συγγενή,
τον γείτονα, τον φίλο."
Τα είπες όλα, Παναγιώτα μου!!!!! Αντί να χαιρόμαστε τη ζεστασιά της επικοινωνίας και να ενδιαφερόμαστε, κλειστήκαμε στις "μοναξιές" μας!!!!!!Εγώ: Καλημέρα, Βιβή μου! Πικρή η διαπίστωση, αλλά αληθινή! Εμείς που μεγαλώσαμε σε μικρές κοινωνίες, όχι πως ήταν τέλειες, γνωρίσαμε αυτή τη ζεστασιά, η οποία κι εκεί πλέον φαίνεται πως χάνεται...
Γιάννης Καραμπούλας: Πραγματικά, Παναγιώτα, είναι υπέροχος ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεις κάθε φορά και ποιητικά τους προβληματισμούς και τις αγωνίες όλων μας για την πορεία της σημερινής κοινωνίας. Στο συγκεκριμένο αγωνιώδες ερώτημά σου, που δεν το αφήνεις μετέωρο, δίνεις με ξεχωριστό τρόπο τις πικρές μα τόσο αληθινές απαντήσεις!
Εγώ: Καλημέρα, αγαπητέ Γιάννη! Ενώ νιώθουμε μετέωροι, ψάχνουμε απαντήσεις, οι οποίες συχνά υπάρχουν μέσα μας. Δρόμους επικοινωνίας και κατανόησης πρέπει ν' ανοίξουμε, αλλά συχνά προσκρούουμε στα τείχη που χτίσαμε γύρω μας, όπως λέει κι ο ποιητής! Σ' ευχαριστώ πολύ!
Κατερίνα Κατσίγιαννη: Πού πήγαν! Αλήθεια οι ιστορίες της γιαγιάς. Οι εικόνες της καθημερινότητας. Τα καθάρια βλέμματα των ανθρώπων. Πώς να αναπτυχθεί η συναισθηματική νοημοσύνη, όταν το ερέθισμα είναι.... Ρομποτικό! Είμαι πλούσια που μεγάλωσα με άλλα επτά αδέλφια. Μοιραστήκαμε, Νοιώσαμε... Και Δώσαμε!!!!
Εγώ: Πράγματι, Κατερίνα! Το μοίρασμα είναι ο μεγαλύτερος πλούτος! Και οι πολυμελείς οικογένειες, και σήμερα νομίζω, το μαθαίνουν αυτό στα μέλη τους! Πώς να μάθει να μοιράζεται ο μοναχικός, ναρκισσιστικός άνθρωπος, για τον οποίο ο εαυτός του είναι το κέντρο του κόσμου; Σ' ευχαριστώ πολύ!
Φώτης Βράκας: Πολύ όμορφο! Εύγε!!!
Τά προσωπεῖα, σ. 25.
Αφροδίτη Σκαλτσά - Δημητρακοπούλου: Υπέροχο, Γιώτα μου! Μπράβο!
Γελωργιος Ραβανίδης: !!!!!!
Λουκία Αντωνίου: Παναγιώτα μου, πολύ επίκαιρο και φιλοσοφημένο. Πάντα δημιουργική!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Συγχαρητήρια και πάλι, αγαπητή μου κ. Γιώτα!.. Αχ!.. Και να φορούσαμε πάντα τη δική μας "αυθεντική" μάσκα και καμία άλλη, ούτε και του "covid 19"... Επίκαιρο...
"Ο Κλόουν πρώτος στην Αποκριά...
Παίζει, τρέχει, πηδά, γελάει!..
Το κέφι δίνει και τη χαρά!..
Στα βάθη, στα μέσα του η καρδιά,
κανείς δεν ξέρει πόσο πονάει!.."
Εγώ: Ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα! Μακάρι, αλλά η φενάκη είναι βολική πολλές φορές και υπάρχουν άνθρωποι που τη φορούν ως δεύτερο ρούχο. Τόσο πολύ μάλιστα την έχουν συνηθίσει που δηλώνουν έκπληξη για όσους δεν χρησιμοποιούν τον φενακισμό στη ζωή τους. Και φυσικά πόσες φορές δεν κρύψαμε σαν τον Κλόουν τα δάκρυα της ψυχής μας;
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο!!! Επίκαιρο και διδακτικό!!! "Κάλλιο αργά παρά ποτέ"!!!
Αγάθη Βαρμάζη: Υπέροχο, Παναγιώτα!
Παναγιώτα Σμυρλή: Εξαιρετικό, Παναγιώτα μου.
Νόπη Γραικούση: Μπράβο, Γιώτα μου!
Παναγιώτης Χαλούλος: "...θέλει δύναμη πολλή / να ζει ο άνθρωπος χωρίς κανένα προσωπείο..." Ωραιότατο, Παναγιώτα!
Δημήτριος Πολίτης: Πόσο, μα, πόσο αληθινό! Congrats!
Θεοδώρα Γιολδάση: Πολύ επίκαιρο και υπέροχο!
Σ' ἀγαπῶ, σ. 27.
Διαμάντω Κίτσου: Καλημέρα, Γιώτα!!! Υπέροχος ύμνος στην αγάπη, πολύτιμο αγαθό στη ζωή μας!!! Καλή πρωτοχρονιά! Καλή χρονιά με υγεία
αγάπη και όλα τα καλά!
Λευτέρης Τσιρώνης: Τέλειο!!!
Γιάννης Καραμπούλας: Ανεκτίμητη και διαχρονική η αξία της αγάπης, Παναγιώτα. Τυχεροί οι ποιητές που με τη μαγική πένα τους μπορούν και την υμνούνε!
Εγώ: "Αγάπης δε ουδέν μείζον ούτε ίσον εστί", δηλαδή, τίποτα δεν είναι μεγαλύτερο ή ίσο από την αγάπη, έλεγε ο Μένανδρος. Πόσο μάλλον, αν την έχεις στη ζωή σου! Πολύ σ' ευχαριστώ!
Αγάθη Βαρμάζη: Υπέροχος ύμνος στην Αγάπη! Ό,τι πιο πολύτιμο στη ζωή!
Θεοδώρα Γιολδάση: Αισιόδοξο, ανθρώπινο και χαρούμενο για τις μέρες που ζούμε!
Ἡ μάσκα, σ. 28.
Παναγιώτα Σμυρλή: Και πόσο επίκαιρο. Εύγε, κορίτσι μου!
Αρετή Θεοδωροπούλου: Και λυτρωτικό κατά μία έννοια, όταν πέφτουν οι μάσκες!! Υπέροχο!! Καλημέρα, θεία!!
Ευαγγελία Δαλάπα: Καλημέρα, Παναγιώτα μου. Υπέροχο διδακτικό, επίκαιρο, μα και σωτήριο. Να είσαι καλά. Χαιρετισμούς από τους δύο μας και στους δυο σας.
Διαμάντω Κίτσου: Καλησπέρα, Γιώτα! Υπέροχο!! Επίκαιρο αλλά και διαχρονικό! Η μάσκα καλά κρατεί!
Μαρία Παππά: Μπράβο, Γιώτα μου! Η μάσκα και ο ανθρωπάκος! Μου αρέσει που ζοριζόμαστε για τη σωτήρια μάσκα, όταν όλη η ζωή μας είναι γεμάτη μάσκες! Και τι μάσκες!!! ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ!!!!
Πανδημία, σ. 30.
Αφροδίτη Σκαλτσά - Δημηταρκοπούλου: Καλημέρα, Παναγιώτα μου! Ξεχωριστό!
Γιάννα Δημολιού: Αγαπώ τη γραφή σου!
Λευτέρης Τσιρώνης: Σου βγάζω το καπέλο (εικόνα).
Βιβή Ρίζου: Καλημέρα, Παναγιώτα μου! Κάθε φορά που σε διαβάζουμε, κάτι πανέμορφο γεννιέται μέσα μας!!!!!
Διαμάντω Κίτσου: Καταπληκτικό κείμενο! Συγχαρητήρια, Γιώτα!!!
Ελένη Μαντζουράνη: Καλημέρα! Δίνεις παλμό στην ψυχή μας. Υγεία, χαρά, πρόοδο!
Παναγιώτα Σμυρλή: Εξαιρετικής αισθητικής περιγραφή, Παναγιώτα, με ψυχολογικό έρεισμα και γλωσσολογικό πλούτο. Εύγε!
Γιάννης Καραμπούλας: Είναι σίγουρο, Παναγιώτα, ότι από αυτή την περιπέτεια, την οποία περιγράφεις με τον υπέροχο ποιητικό σου τρόπο, αλλάξαμε όλοι, γίναμε σοφότεροι και εκτιμήσαμε τα μικρά, τα αυτονόητα, τα καθημερινά... Ελπίζω να μη βιώσουμε κάτι ανάλογο στο μέλλον.
Εγώ: Οι άνθρωποι οφείλουν να διδάσκονται και να μην θεωρούν τίποτα ως δεδομένο, όπως συχνά συμβαίνει, Γιάννη. Μακάρι, να μη συμβεί, αλλά τίποτα δεν είναι βέβαιο. Όπως και να 'χει, σ' ευχαριστώ πολύ!
Νιῶσε, σ. 31.
Μίμης Σκαναβής: Παναγιώτα , το "Νιώσε" μου έδωσε ένα ερέθισμα για να πάρω μια τοποθέτηση. Έχει πάμπολλες χρήσεις. Είναι το έμφυτο συναίσθημα που κυριαρχεί στη ζωή του ζωικού και φυτικού Βασιλειου!! Καλό μεσημέρι από το μένουμε σπίτι μου!
Εγώ: Το "νιώθω" θαρρώ πως έχει να κάνει με μας, αλλά και με τους άλλους! Πως μας δίνει τη δυνατότητα ενδοσκόπησης, βαθύτερης κατανόησης και επικοινωνίας!
Κωνσταντίνος Τσαχρέλιας: Ενδοσκόπηση κι ελπίδα λοιπόν, σ' ένα περιβάλλον που μοιάζει πολυ, σαν εικονική πραγματικότητα !!! Μια μικρή μόνο προέκταση στο εγγύς ψηφιακό μέλλον της τεχνιτής νοημοσύνης αρκεί. Ο τωρινός κόσμος, πεθαίνει. Μετά από αυτόν το ιο, θα μας κατακλύσουν άλλοι κι άλλοι κι άλλοι. Κι εμείς θα κατασκευάζουμε μοντέρνα antivirus !!! έγκλειστοι στα σπίτια μας. Και θα υποδεχόμαστε την άνοιξη, μόνο μέσα μας, με ενθουσιασμό, από οικία για την μεταεποχή ερεθίσματα " Τι ωραία που νιώθω την Άνοιξη, μπροστα σε τούτον τον εξαιρετικό πίνακα, με τα πολύχρωμα κυκλώματα και ταανθισμένα λογισμικά"!!!
Εγώ: Γεια σου, Κώστα! Όλα αυτά είναι πολύ πιθανό να συμβούν κι εμείς θ' αναγκαστούμε να πορευόμαστε σ' έναν τέτοιο κόσμο! "Κοντός ψαλμός, αλληλούια!" ή, όπως έγραψε ο Ευριπίδης "Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις· είναι πολύ ομιλητικός και δεν χρειάζεται καν τις ερωτήσεις." Έρρωσο!
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος: Γιώτα, καλησπέρα! Το εξαίρετο ποίημα σου μου θύμισε τα λόγια ενός αξιωματικού του στρατού, όταν υπηρετούσα, που δυσανασχετούσα μαζί με όλους τους άλλους στρατιώτες γιατί ήταν μακριά η απόλυση! Είχε πει, λοιπόν, ο αξιωματικός: "Μην σας διαφεύγει ότι ο χρόνος που υπηρετείτε, είναι χρόνος από τη ζωή σας"! Καλό απόγευμα, καλή Κυριακή!
Εγώ: Ακριβώς, Νίκο! Σ' ευχαριστώ πολύ! Η φράση του αξιωματικού συναντιέται με τα ακόλουθα λόγια του Γ. Σεφέρη (Μέρες Γ’ 1934-1940): «Σκέψη του παροδικού που σε παραλύει. Σπίτια, θάνατοι, χωρισμοί. Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς. Καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς. Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου» Καλή Κυριακή και σε σας!
Ν. Π.: Σ' ευχαριστω πολύ, Γιώτα! "Η ζωή δεν σταματάει", λέμε και όλοι μας σε ανάλογες περιπτώσεις!
Ειρήνη Μπόμπολη: Πολύ αισιόδοξη σε βρίσκω. Ή απλά ξορκίζεις το κακό;
Εγώ: Δεν ξέρω! Αναλογιζόμενη την Ιστορία, αυτό που ζούμε δεν μπορώ, παρά να το βλέπω ως μία φάση της, κακή, αλλά φάση! Ο χρόνος θα δείξει ποια θα 'ναι η συνέχεια!
Ε. Μ.: Συμφωνώ. Εξαρτάται πόσο θα διαρκέσει.
Νόπη Γραικούση: Πολύ ωραίο, Γιώτα μου. Εγώ όμως φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα!!
Εγώ: Ευχαριστώ πολύ, Νόπη μου! Πάντα συνέβαιναν και θα συμβαίνουν διάφορα στη ζωή μας χωρίς δική μας ευθύνη! Το θέμα είναι να 'χουμε τη δύναμη να τ' αντέχουμε και να τ' αντιπαλεύουμε!
Διαμάντω Κίτσου: Καλησπέρα, Γιωτα!!! Εξαιρετικό το ποίημά σου!!! Ας είναι δημιουργικός ο χρόνος μας, έστω και μέσα στο σπίτι, διότι "οι καιροί ου μενετοί!!! "Καλή δύναμη!!!
Εγώ: Διαμάντω μου, καλησπέρα! Σ' ευχαριστώ πολύ για όλα! Ακριβώς έτσι είναι! Άλλωστε, η δημιουργία απαιτεί συνήθως ιδιωτικό χώρο και χρόνο! Δύναμη εν παντί εύχομαι!
Παναγιώτα Σμυρλή: Μπράβο, Παναγιωτίτσα, άπαιχτη και σπουδαία! Εγώ: Ευχαριστώ πολύ, Παναγιώτα! Να 'σαι καλά!
Παναγιώτα Σμυρλή: Τόσο αληθινά αυτά που γράφεις! Εγώ: Χαίρομαι για τη συμπόρευση!
Δήμητρα Ζαχαρή: Εξαιρετικό!!!
Ξανθή Παπακανέλλου: Υπέροχο, κ. Λάμπρη. Να είστε καλά!!! Πραγματικά υπέροχο!!!
Όλγα Διαμάνη: Υπέροχο!
Τά πετάγματα, σ. 34.
Διαμάντω Κίτσου: Καλημέρα, Γιώτα! Πολύ εύστοχος αυτός ο παραλληλισμός!!!
Λεωνίδας Μαργαρίτης: Ψυχούλες - πεταλούδες! Πολύ καλό!
Αγάθη Βαρμάζη: Πολύ δυνατό, Παναγιώτα!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Επίκαιρη ποιητική προσέγγιση!.. Καλό Βράδυ κ. Γιώτα!...
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Εξαίσια ποίηση!
Παναγιώτα Σμυρλή: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πνεῦμα λεύτερο, σ. 35.
Κωνσταντίνος Νικολόπουλος: Πολύ ωραίο, Παναγιώτα. Ύμνος!! Την καλημέρα μου!!
Αγάθη Βαρμάζη: Μοναδικό! Με συγκίνησες! Καλημέρα, Παναγιώτα!!
Μίμης Σκαναβής: Θυμάμαι με λύπη τα συμβάντα στην περιοχή αυτήν που διάβαζα με πατριωτικό ενδιαφέρον εφημερίδες και έβλεπα στην Τηλεόραση. Δεν τα ξεχνάω τα συναισθήματα αυτά!!! Όταν πάτησα για πρώτη φορά το στρατιωτικό Νοσοκομείο Λευκωσίας στις 7 Φεβρουαρίου 2020 ένιωθα δέος και οργή!!! Μπράβο, κα Παναγιώτα που το θυμήθηκες σήμερα!
Βασίλης Α. Τάτσης: Δεν θα κουραστώ να σου στέλνω "Συγχαρητήρια" κα Παναγιώτα!
Διαμάντω Κίτσου: Μέρα μνήμης και τιμής για όλους, όσοι έχασαν τη ζωή τους στην Κυπριακή τραγωδία! Χρέος μας να μην ξεχνάμε! Συγχαρητήρια, Γιώτα!
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Σας συγχαίρω που προσπαθείτε να κρατήσετε άσβεστη τη μνήμη, κυρία Γιώτα! Συγκινούμαι βαθιά!
Παναγιώτα Σμυρλή: Είσαι αστέρι!
Ευαγγελία Δαλάπα: Καλημέρα, Παναγιώτα. Μεγαλείο! Πώς να περιγράψω την τελειότητα περιγραφής αισθημάτων, μα και Ιστορίας. Να είσαι καλά και ελπίζω σύντομα να σας δούμε. Χαιρετισμούς και από τους δύο μας.
Αλεξάνδρα Τασούλα: Συγχαρητήρια, πολύ συγκινητικό!
Λευτέρης Τσιρώνης: Respest! Από κάθε γραπτό σου, Γιώτα, βγαίνω πιο πλουσιος και γεμάτος και γι αυτό σε ευχαριστώ πολύ!!
Ειρήνη Φράγκου: Ελάχιστοι θυμούνται την μαύρη επέτειο της Κύπρου μας και του Ελληνισμού. Καλή απελευθέρωση σε όλους μας.
Ζωή Μπαρτζώκα: Καρδούλες (εικόνα).
Ελένη Χρισταφακοπούλου - Γεωργιάδου: Πραγματικά συγκινητικό!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Εξαίρετο!.. Υπέροχο!.. Καταπληκτικό ποίημα "θλιβερής μνήμης", κ. Γιώτα, που αγγίζει συναισθήματα πόνου, παραπόνου και αγανάκτησης!.. Καλή σας μέρα!..
Κώστας Μάνος: Πολύ ωραίο ποίημα! Μπράβο, Παναγιώτα!
Ψυχές ἐλεύθερες, σ. 38.
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο και επίκαιρο!!! Συγχαρητήρια, Γιώτα!!!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Ύμνος στην Ανδρεία! Ύμνος στη γενιά του 1940! Ύμνος στα Παλικάρια μας, στις Ηρωίδες μας! Και πάλι συγχαρητήρια, κ. Γιώτα!
Αγάθη Βαρμάζη: Γυναίκες ηρωίδες!
Μαρία Παππά: Ας τις μνημονεύουμε κι ας τις ευγνωμονούμε! Δεν ήξεραν θεωρίες για διαφόρων ειδών ισμούς! Είχαν ζεστή καρδιά και ατσαλένια ψυχή!στοιχεία της Ηπειρώτικης γης! Και ποιους εχθρούς δεν πάλεψαν!!! ΑΞΙΕΣ!!! ΑΞΙΑ και εσύ που τις υμνείς, Γιώτα μου!!! Φιλιά!
Θεοδώρα Γιολδάση: Η ιστορία μας!!! Συγχαρητήρια, Γιώτα!!!
Ηλίας Παντελίδης: Εξαιρετικό, αγαπητή Γιώτα! Το έχουμε ανάγκη να μας τα υπενθυμίζεις. Ιδίως σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς.
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος: Μνημόσυνο και διδασκαλία (και αυτό) το επίκαιρο - επικό ποίημά σου στις ηρωίδες της Πίνδου, Γιώτα! Ευχαριστούμε!
Μίμης Σκαναβής: Με το ποίημά σου μας ζωντανεύεις τις αναμνήσεις των απελευθερωτών της πατρίδας μας!!!
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Εξαιρετικό!
Αναστασία Ζήκου: Για άλλη μια φορά εξαιρετικόοοο!!! Σου βγάζω το καπέλο! (εικόνα)
Σταυρούλα Γκολφινοπούλου - Λαμπροπούλου: Σου βγάζω το καπέλο! (εικόνα)
Μαρία Λιόπα: Τι όμορφα που αποτυπώνετε με στίχους αυτό το ψυχανέμισμα των ηρώων μας!!!
Χρυσάνθη Καρνάτσου: Πολύ ωραίο το ποίημά σας! Με συγκίνησε! Ένας από αυτούς τους άντρες ήταν ο πατέρας μου!!!
Εγώ: Καλή σας μέρα! Τώρα, με συγκινήσατε εσείς! Οι άνθρωποι εκείνοι δεν ενδιαφέρονταν για το τι τους προσφέρει η πατρίδα, αλλά για το τι αυτοί θα της προσφέρουν
Χ. Κ.: Σωστά! Όσο ζούσε ο πατέρας μου έλεγε κάτι τέτοιες ιστορίες!!!
Κλεάνθης Βενετόπουλος: Πολύ καλό!
Δέν μπορῶ..., σ. 40.
Φωτεινή Βεντίστα: Συγχαρητήρια, Γιώτα, που με τα ποιήματά σου εκφράζεις προβλήματα που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας. Και αυτό που συνέβη πρόσφατα, είναι κάτι πολύ οδυνηρό και θα μείνει για πάντα μέσα στην ψυχή μας. Όταν με το καλό εκδόσεις την επόμενη ποιητική συλλογή και το διαβάσουμε, σίγουρα θα θυμηθούμε αμέσως αυτή την αποτρόπαια πράξη. Καλή σου μέρα!!!!!
Παναγιώτα Σμυρλή: Η τέχνη συνεπικουρεί τη ζωή στα τραγικά και τα όμορφα. Κυρίως όμως εστιάζει σ' αυτά που θεωρούνται απλά αυτονόητα. Και καυτηριάζει και κρούει... Τι; Αυτό που φέρει κάθε ένας μέσα του. Αφυπνίζει. Αυτό κάνεις κι εσύ, Παναγιώτα μου. Γι' αυτό σ' αγαπώ!
Χριστίνα Τσαρούχα: Πολύ ωραίο ... ενώνεις την επικαιρότητα με το ταλέντο σου, Γιώτα.
Αθανάσιος Πόραβος: Εδώ κ. Παναγιώτα τα σχόλια δεν έχουν νόημα, τα είπατε όλα, υποκλίνομαι!!!
Ηλίας Δημητρόπουλος: Στίχοι που κάνουν τη ζωή ποίηση, καθώς είναι μια δημιουργία που μιλά για τον άνθρωπο, το συναίσθημα, τη φύση, την κοινωνία. Εικόνες παρμένες από τη ζωή, φτιαγμένες με ευαισθησία και εκφράζουν τον κόσμο όλον που μας περιβάλλει και κυρίως γίνονται μέσο επικοινωνίας με αυτόν.
Διαμάντω Κίτσου: Καταπληκτικό και πολύ επίκαιρο!!! Συγχαρητήρια, Γιώτα!!!
Χρύσα Λυκούδη: Μπράβο, Παναγιώτα, υπέροχο! Οι ευαίσθητοι άνθρωποι με αυτή την επαναλαμβανόμενη φράση σου θρηνούν, εκλιπαρούν, ουρλιάζουν να τους ακούσει κάποιος... Κάποιος, που θα αλλάξει τη βαρβαρότητα, την κτηνωδία, τον θάνατο.
Νίκος Παπακωνσταντόπουλος: Δύο λέξεις μόνο, Γιώτα μου: πόσο εύστοχο!!! Θερμά συγχαρητήρια!!!
Δήμητρα Ζαχαρή: Υπέροχο!
Ἀέρας μοναξιᾶς, σ. 41.
Μαρίζα Αγγελοπούλου: Υπέροχο!
Αέλια Κιάννη: Καλημέρα, Παναγιώτα! Υπέροχο!
Λευτέρης Τσιρώνης: Μπράβο!
Παναγιώτα Σμυρλή: Εξαιρετικό, Παναγιώτα μου!
Βάσω Κίτσου: Υπέροχο, Γιώτα μου! Όπως όλα άλλωστε. Την καλημέρα μου!
Ξανθή Παπακανέλλου: Πόσο ωραίο... Υπέροχο!!!
Χρήστος Αποστόλου: Καλό!!!
Ελένη Μάνου: Υπέροχο!
Ηλίας Δημητρόπουλος: κα. Λάμπρη με την ποίησή σας μας ανεβάζετε και πέραν από το φεγγάρι. Συγχαρητήρια!
Διαμάντω Κίτσου: Εξαιρετικό!!! Συγχαρητήρια, Γιώτα!!!
Κώστας Μάνος: Πολύ ωραίο! Συγχαρητήρια!
Ειρήνη Φράγκου: Τι υπέροχο, Γιώτα μου! Thank you!
Ντίνα Ζήδρου: Μαγικοί, υπερβατικοί, συναισθηματικοί στίχοι! Θερμά Συγχαρητήρια!
Τάσος Χαλμούκος: Congrats!!
Γιάννης Καραμπούλας: Άλλη μια καταπληκτική ποιητική ψηφίδα, Παναγιώτα, που, όμως, τελικά, υποκύπτοντας στην επίκλησή σου, δεν την παρασέρνει ο αέρας μοναξιάς, αλλά μαζί με το ολόγιομο φεγγάρι και τη Νύχτα την αρχέγονη πέμπουν τη λησμονιά και λίγη ελπίδα στις ψυχές τις μοναχικές! Καλό σου βράδυ!
Εγώ: Χαρούμενη και ενδιαφέρουσα μέρα, Γιάννη! Σ' ευχαριστώ πολύ! Η πανσέληνος έχει έναν τρόπο να μας γοητεύει και να μας γεννά πλήθος συναισθημάτων, τα οποία βιώνονται ποικιλότροπα. Η μοναξιά, επιβεβλημένη ή από επιλογή, έχει τους δικούς της κώδικες, ακόμα και στη θέαση του φεγγαριού, θαρρώ, όπως άλλωστε και σε πολλά άλλα.
Θεόδωρος Θανόπουλος: ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ, κ. Γιώτα!.. Και πάλι ΕΥΓΕ ΣΑΣ και ΜΠΡΑΒΟ!..
Ἐρώτημα*, σ. 42.
*Αντί για "Ερώτημα" ο τίτλος θα μπορούσε να είναι "Κραυγή" για όλες τις γυναίκες που πέφτουν θύματα κακοποίησης, όπου γης, και, ως μη όφειλε, και στον τόπο μας. Εικόνα (δημοσίευση στο fb): Έντβαρτ Μουνκ (1863-1944), Η κραυγή (1893), Εθνική Πινακοθήκη Νορβηγίας, Όσλο.
Μαρία Μπίμπα: Κυρία Λάμπρη, εξαιρετική η ποίησή σας, εξαιρετική και η επιλογή των έργων που τη συνοδεύουν!!! (Χειροκρότημα)
Παναγιώτα Σμυρλή: Συγχαρητήρια!
Θεοδώρα Γιολδάση: "Η κραυγή" δυστυχώς επίκαιρο.
Εγώ: Οι άνθρωποι είναι ικανοί για το καλό και για το κακό! Κι "Η κραυγή" συχνά δεν ακούγεται...
Λευτέρης Τσιρώνης: Χειροκρότημα (εικόνα).
Διαμάντω Κίτσου: Εξαιρετικό, όπως πάντα!!!
Αγάθη Βαρμάζη: Πόση ταπείνωση... Εξαιρετική η ανάρτηση, Παναγιώτα.
Λεωνίδας Μαργαρίτης: ΚΡΑΥΓΗ
(Αφιέρωμα σε μία Μάνα.)
ΗΧΕΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΤΗ ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΕΝΑ ΤΥΡΑΝΝΟ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ,
ΕΙΧΕ ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΕΝΘΕΡΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΤΟΝ ΑΝΔΡΑ ΠΟΥ ΥΦΑΝΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ.
Η ΠΕΝΘΕΡΑ ΧΑΙΡΟΝΤΑΝ ΟΤΑΝ Ο ΚΑΝΑΚΑΡΗΣ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΑΝΔΡΑΣ ΟΠΩΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΟΝ ΕΠΛΑΣΕ.
ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΚΔΙΚΗΘΕΙ ΤΗΝ ΠΕΘΕΡΑ ΤΩΡΑ, ΚΙ ΕΠΛΑΣΕ ΕΝΑΝ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΑΝΔΡΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ.
ΤΟ ΕΤΟΙΜΑΖΕ ΤΥΡΑΝΝΟ ΜΙΑΣ ΞΕΝΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, ΚΑΙ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΛΕΒΕΝΤΟΠΑΙΔΑ ΜΙΑΣ ΜΑΝΑΣ-ΠΕΘΕΡΑΣ.
ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΑΠΑΙΣΙΑ ΜΑ ΠΙΟ ΜΑΚΑΒΡΙΑ...ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ..
ΛΕΩΝΙΔΑΣΆντα Μιχαλοπούλου -Καραμάνου: Ούτε λίγη δεν μπορεί ν' αντέξει!
Εγώ: Ούτε λίγη, αλλά δυστυχώς αρκετοί θυματοποιούνται και υπομένουν άπειρη!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Καλημέρα, κ. Γιώτα!... Εξαιρετικό, όπως όλα εξάλλου!...
Υπάρχει ελπίδα, σ. 43.
Μαρία Δεμίρη: Respect!
Ευαγγελία Κολιομάρου: Τέλειο!!!
Διαμάντω Κίτσου: Πάντα υπάρχει ελπίδα, αρκεί να υπάρχει ισχυρή θέληση και αποφασιστικότητα!
Εγώ: Αναγκαίες οι προϋποθέσεις που αναφέρεις, γιατί ελπίδα στο κενό, χωρίς ενεργοποίηση, κυρίως ατομική για την κατάκτηση του "γνώθι σαυτόν", και δράση δεν έχει νόημα!
Γιάννα Δημολιού: Αγαπώ τη γραφή σου!
Άννα Ζανίκα: Τέλειο!
Ελένη Χρισταφακοπούλου - Γεωργιάδου: Ευτυχώς που υπάρχει και η ελπίδα!
Λευτέρης Τσιρώνης: Μπράβο!
Μαριέτα Φούσα: Respect!
Ιωάννης Δαλάπας: Πολύ σωστά τα λες, Παναγιώτα.
Λεωνίδας Μαργαρίτης: Πολύ καλό!
Γιάννης Καραμπούλας: Υπέροχη και ελπιδοφόρα η ψηφίδα σου, Παναγιώτα! Μακάρι η ελπίδα να υπάρχει πάντα, να μας κινητοποιεί και να πραγματώνεται συνεχώς!
Βάσω Βλαχοπάνου: Μακάρι, την κατάληξη να την κάναμε πράξεις! Το έχουμε τόσο ανάγκη!!
Τοῦ νόστου, σ. 45.
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος: Κανόνας χωρίς εξαίρεση, Γιώτα μου, το πισωγύρισμα των σκέψεων όλων μας τις γιορτινές μέρες στο πατρικό μας σπίτι, στο σπίτι της παράδοσης και της ατόφιας τήρησης των εθίμων και των συνηθειών! Αναπόφευκτα "αυτόματη" η σύγκριση με το σήμερα, "πικρό, κρυφό καημό χορηγούνε", αλλά και οι αναμνήσεις μας ξανακάνουν παιδιά! ! Καλά Χριστούγεννα εύχομαι/ευχόμαστε!
Εγώ: Πράγματι, Νίκο, γιατί το πατρικό σπίτι, πέραν άλλων, για μας και τους περισσότερους της γενιάς μας είναι ο χώρος όπου γεννηθήκαμε ως σώματα και διαμορφωθήκαμε ως προσωπικότητες! Θα μας ακολουθεί παντού και θα το νοσταλγούμε ες αεί! Και για σας να είναι φωτεινά τα Χριστούγεννα, με υγεία και αγάπη!
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο το ποίημά σου, Γιώτα!!! Πολύ με συγκίνησε, καθώς τέτοιες μέρες ζωντανεύουν περισσότερο οι μνήμες από το πατρικό μας σπίτι και από όσα ζήσαμε σε αυτό μαζί με τα αγαπημένα μας πρόσωπα! Σε ευχαριστούμε! Καλά Χριστούγεννα με υγεία και χαρά!
Εγώ: Σ' ευχαριστώ από καρδιάς, Διαμάντω μου! Μνήμη και νοσταλγία για τον χαμένο, αλλά όχι λησμονημένο, ιδιότυπο παράδεισό μας! Καλά, ειρηνικά της καρδιάς Χριστούγεννα εύχομαι!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Εξαιρετικό, κ. Γιώτα!...
"Το πατρικό το σπίτι ποιος ξεχνά!
Που η σκέψη κι καρδιά
για πάντα λαχταρά!..."
Εγώ: Πολύ ευχαριστώ! Ποιος στ' αλήθεια το καταφέρνει αυτό; Κανείς, θαρρώ!
Θεοδώρα Γιολδάση: Υπέροχο, νοσταλγικό!!! Καλά Χριστούγεννα Γιώτα!!!
Αγάθη Βαρμάζη: Πόσο όμορφο και νοσταλγικό, Παναγιώτα!
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Εξαιρετικό! Με γέμισε εικόνες και συναισθήματα! Καλές γιορτές να περάσετε κυρία Γιώτα, με υγεία και πολλή χαρά!
Εγώ: Όμορφη μέρα! Πολύ ευχαριστώ και χαίρομαι που σας άγγιξαν οι στίχοι μου! Υπέροχες γιορτές εύχομαι, με υγεία, φως, αγάπη, χαρά,...
Μαρία Λιόπα: Αυτή η γλυκόπικρη νοσταλγία, που βγαίνει από τον στίχο σας, τι όμορφα που ζωντανεύει εκείνα τα ακριβά και τα πολύτιμα... και πώς ανασταίνει φευγάτες ψυχές αγαπημένων μας!!! Πάντα εκεί επιστρέφει και η δική μας ψυχή. Σας ευχαριστούμε κυρία Λάμπρη! Καλές γιορτές!!!
Εγώ: Χαρούμενη μέρα! Πόσο συγκινητική είναι η συναντίληψη για τα τιμαλφή της ζωής μας, τα οποία, όσο κι αν ο χρόνος τα μάκρυνε, είναι κοντά μας και μας καθορίζουν! Ευχαριστώντας, εύχομαι ξεχωριστές, φωτεινές γιορτές για σας και τους αγαπημένους σας!
Βασίλης Α. Τάτσης: ...τραγούδια έμελπε πολύτροπα και σύνθετα... Ένα τέτοιο τραγούδι είναι και το ποίημά σου, Παναγιώτα.
Μίμης Σκαναβής: Συγκινητικό και νοσταλγικό…. Η ανάμνηση παραμένει στη μνήμη…
Ιωάννης Δαλάπας: Εξαιρετικό, Παναγιώτα. Θύμησες ζωής και αγάπης. Καλά Χριστούγεννα, χαρουμενα κι ευτυχισμένα. ΜΕ αγάπη.
Ἡ ὁρτανσία, σ. 47.
Παναγιώτα Σμυρλή: Λουλούδια και καρδιά (εικόνα).
Νόπη Γραικούση: Καρδιά γεμάτη λουλούδια (εικόνα).
Αγάθη Βαρμάζη: Υπέροχο! Μοναδικό, Παναγιώτα!
Μίμης Σκαναβής: Υπέροχα! Τι όμορφη Ορτανσία που μου άνοιξε την καρδιά μου πρωί πρωί!!
Ιωάννης Δαλάπας: Υπέροχο!
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο, με όλα τα στοιχεία της φύσης να συμβάλλουν στην τόση ομορφιά της ορτανσίας!!! Συγχαρητήρια!
Βάσω Κίτσου: Καλημέρα, Γιώτα μου! Μου φκιάχνεις τη διάθεση με τα υπέροχα πονήματά σου!
Άννα Ζανίκα: Fantastis!
Ειρήνη Φράγκου: Την αγάπη μου!
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Πανέμορφο το ποίημα, αλλά και η ορτανσία (ενν. την εικόνα της δημοσίευσης)!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Υπέροχο, και πάλι Υπέροχο το ποίημά σας, κ. Γιώτα!.. (παρατεταμένο χειροκρότημα σε εικόνες).
Ευαγγελία Κολιομάρου: Εξαιρετικό!! Το διάβασα και το ξαναδιάβασα ....μου άρεσε πολύ!!! Πολύ με εντυπωσίασαν τα κοσμητικά επίθετα για τον ήλιο και τον ουρανό....Εκεί που στάθηκα ...ήταν τα επίθετα... θεϊκός και μυριόμορφος .. ουρανός....!!!! Τι όμορφη έκφραση!!!! Μεγαλείο!!!!
Βασίλης Α. Τάτσης: Νομίζω ότι το είχε πει ο Άγγελος Σικελιανός: "Η βαρβαρότητα νικάει προσωρινά. Η ποίηση, όμως, είναι αιώνια!"
Σκέψου, σ. 48.
Λεωνίδας Μαργαρίτης: ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΙ ΣΑΝ ΙΔΕΑ... ΜΠΡΑΒΟ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ!
Αγάθη Βαρμάζη: Πόσο έχεις δίκιο...
Γιάννης Καραμπούλας: Καταπληκτικό και διαχρονικό! "Ποτέ μου δεν επεδίωξα ν' αρέσω στους πολλούς. Αυτά που τους αρέσουν δεν τα γνώρισα και αυτά που εγώ γνωρίζω απέχουν πολύ από το να τα κατατάβουν" (Επίκουρος).
Εγώ: Γιάννη, τι ωραία παραπομπή! Ο Επίκουρος είναι από τους αγαπημένους μου φιλοσόφους! Πόσο σοφή κι αυτή η απόφανσή του! Σ' ευχαριστώ από καρδιάς! Ό,τι καλό εύχομαι!
Μίμης Σκαναβής: ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΕ ΤΗ ΛΕΞΗ "ΣΚΕΨΟΥ" ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΜΑΣ. ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΟΥ, ΚΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ!!
Διαμάντων Κίτσου: Εξαιρετικό!!! Πολύ διδακτικό!!! Καλό μεσημέρι, Γιώτα!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Το ποίημα Εξαιρετικό!.. Το "Μήνυμά" του... Πόσο Σωστό!.. Και κάτι... αδόκιμο; "Την αυγή μπορείς να την φτάσεις μόνο περπατώντας το μονοπάτι της νύχτας." (Χαλίλ Γκιμπράν) "Έρρωσω", κ. Γιώτα!..
Εγώ: Ευχαριστώ πολύ για την προσέγγιση! Αν λάβουμε υπόψη πως η αυγή φτάνει πάντα μετά τη νύχτα, για ν' αντικρίσουμε το φως, οφείλουμε να παλέψουμε με τα σκοτάδια μας, ουσιαστικά να κατακτήσουμε το "γνώθι σαυτόν"!
Ιωάννης Δαλάπας: Πολύ σωστές οι σκέψεις σου και το μήνυμα Παναγιώτα. Μόνο που ο άνθρωπος σκέπτεται το τι θα πουν οι άλλοι και όχι τι αυτός θέλει.
Εγώ: Πλέον, πιστεύω πως έχει μειωθεί ο αριθμός αυτών των ανθρώπων, μολονότι κάποιες φορές το "τι θα πει ο κόσμος;" μετατρέπεται σε πλήρη περιφρόνηση της κοινωνικής ζωής.
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Μεγαλώσαμε με το τί θα πει ο κόσμος κι ήταν δύσκολο να σπάσουμε τα δεσμά. 'Αλλοι το κατάφεραν λίγο, άλλοι καθόλου. Μακάρι τότε να είχαμε στη ζωή μας ανθρώπους φωτισμένους σαν κι εσάς!
Εγώ: Πράγματι, πρόκειται για κοινωνική συνθήκη, η οποία κάποιους τους συνοδεύει δια βίου, ενώ άλλοι, παρότι μεγάλωσαν ακούγοντας και βιώνοντας τη φράση "τι θα πει ο κόσμος;", κατάφεραν να περιορίσουν την επιρροή της στην προσωπική τους ζωή. Βέβαια, η όποια επιλογή έχει και το τίμημά της. Σημασία έχει να την κάνεις με αξιοπρέπεια. Ευχαριστώ πολύ! Καλό σαββατοκύριακο!
Φώτης Παλαιολόγος: ...χμ..., ηθελημένες άγνοιες, αυτοκαταστροφικός καθωσπρεπισμός, απέλπιδα οράματα σκιαγραφούνται σύγχρονα, απλά και υπέροχα στους στίχους σου αναφερόμενα στον ..."τρέχοντα" άνθρωπο..., τον οποίο παρατηρείς και ..."παρατηρείς" ποιητικά για την βεβαρυμένη και αναπαραγομένη αδιαφορία του... !
Πατρίδα μου, σ. 49.
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχος ύμνος στην πατρίδα μας με τις τόσες ομορφιές της!!! Ευχαριστούμε! Συγχαρητήρια!!!
Άννα Ζανίκα: Μπράβο, με χειροκρότημα!
Ἡ εἰκόνα, σ. 51.
Βάσω Αναστασίου: Καλημέρα, νουνά μου!!! Ωραίο, πολύ ωραίο κείμενο!
Παναγιώτα Σμυρλή: Πολύ όμορφα τα γράφεις και κυρίως τα νιώθεις, Παναγιώτα μου.
Λευτέρης Τσιρώνης: Θιαμαχτές, αληθινή ηπειρώτικη λέξη με μεγάλη σημασία! Μπράβο, Γιώτα!
Θεοδώρα Γιολδάση: Μπράβο, Γιώτα!
Γιάννης Καραμπούλας: Άλλη μια υπέροχη και τόσο αληθινή "ψηφίδα", Παναγιώτα! Να είσαι καλά και να δημιουργείς πολύτιμα ποιητικά ψηφιδωτά!
Διαμάντω Κίτσου: Εξαιρετικό!
Βάσω Κίτσου: Ακριβώς έτσι, Γιώτα μου!
Αλεξάνδρα Τασούλα: Πικρές αλήθειες... Όμορφα γραμμένες! Υπέροχο.
Ιωάννης Δαλάπας: Μπράβο!
Εύα Σταύρου: Πολύ όμορφο! Μπράβο!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Υπέροχο!
Μαρία Κυρίζογλου: Πανέμορφο, τρυφερό!
Σοφία Δ.: Πολύ καλό, όπως όλα! Διαθέτεις συναίσθημα, καθαρή ματιά, εμπειρίες πολλές! Είσαι υπέροχη!
Κοττόρου Αναστασία: Πάρα πολύ καλό!
Ὅταν, σ. 52.
Βιβή Ρίζου: Μόνο ευχαριστούμε!!!!!!
Αγγελική Περδικάρη: Καρδούλες (εικόνα).
Ειρήνη Μπόμπολη: Ο καθένας έχει έναν ανυπότακτο Οδυσσέα μες στην ψυχή του. . .
Εγώ: Πράγματι, Ειρήνη! Που τον ενεργοποιεί, τον κάνει ταξιδευτή, τον..., τον αφανίζει... Σ' ευχαριστώ...
Αλεξάνδρα Τασούλα: Εξαιρετικοί στίχοι... υπέροχος "Οδυσσέας"! (ενν. την εικόνα με το γλυπτό του Οδυσσέα από το Βαθύ Ιθάκης).
Ιωάννης Δαλάπας: Συγχαρητήρια, Παναγιώτα. Ναι, η Ελλάδα μάς δίνει δύναμη και διδασκαλία.
Παναγιώτα Σμυρλή: Αυτός ο Οδυσσέας που ελλοχεύει μέσα μας, δυνατόν να εμφανιστεί με κάθε μας ανάσα, ταυτόσημος με τα πάθη μας, τα θέλω ή τα πρέπει. Ίδιος με τις αγάπες μας....... Μπράβο, Παναγιώτα.
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο το ποίημά σου! Συγχαρητήρια!!! Η πατρίδα πάντα εμπνέει την ποίηση!
Βάσω Κίτσου: Υπέροχο το ποίημα σου, Γιώτα μου! Υπέροχη και η πατρίδα μας που τόσο αγαπάμε!
Ελένη Χρισταφακοπούλου - Γεωργιάδου: Ωραία έμπνευση!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Όπως όλα εξάλλου, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ, κ. Γιώτα!...
Κώστας Μάνος: Εξαιρετικό όπως όλα τα έργα σου, Παναγιώτα!
Τῆς Ἁγιά Σοφιᾶς, σ. 54.
Ντίνα Ζήδρου: Υπέροχοι, τόσο επίκαιροι όσο και διαχρονικοί!
Λευτέρης Τσιρώνης: Τέλειο! Καλησπέρα, Γιώτα, και χαίρομαι ιδιαίτερα που είσαι πάντα τόσο εύστοχη!!!
Ελένη Ζέρβα: Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολύ δακρύζεις!! Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα είναι!! Στη καρδιά μας πάντα θα είναι η Αγία Σοφιά μας.
Εγώ: Ποτέ δεν γνωρίζουμε τι θα φέρει ο χρόνος! Σημασία έχει τι σημαίνει καθένα από τα δημιουργήματα του ανθρώπου! Η Αγία Σοφία θα είναι πάντα σημαντική για πολλούς λόγους!
Μίμης Σκαναβής: Ο ιστορικός του μέλλοντος θα αναφέρει με έμφαση την παγκόσμια μοναδική ιστορικότητα της Αγίας Σοφιάς μας. Το σταυροδρόμι των πολιτισμών λάμπει και θα λάμπει σε όλους τους επόμενους αιώνες!!
Εγώ: Το στίγμα της Αγίας Σοφίας έχει καταγραφεί στους αιώνες! Αυτό κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει στην ουσία του!
Ιωάννης Δαλάπας: Από την Ψυχή των Ελλήνων, ο Ναός της Αγίας Σοφίας, το Σύμβολο του Ελληνισμού δεν θα σβήσει στον Αιώνα, όσο και αν προσπαθούν οι ανθέλληνες, οι Γενίτσαροι και οι βάρβαροι να τον καταστρέψουν. Η Αγία Σοφία, δεν είναι κτίριο. Είναι Πνεύμα και το Πνεύμα δεν Πεθαίνει αλλά Ζει και Υπάρχει στην Αιωνιότητα. Ο βάρβαρος μόνο τις πέτρες και τα σίδερα θα θάψει και μαζί με αυτά και τον εαυτόν του.
Διαμάντω Κίτσου: Καλησπέρα, Γιώτα!!! Υπέροχο!!!Σύντομο και περιεκτικό!!! Για μας η Αγία Σοφία θα παραμείνει το αιώνιο σύμβολο του Χριστιανισμού και Ελληνισμού!!!
Ευαγγελία Γιολδάση - Κοντοπρία: Αυτή η ελληνική γλώσσα πόσο ακριβής και συμπερασματική μπορεί να γίνει, όταν κάποιος μπορεί να τη χειριστεί Ωραίο ποίημα to the point Πού Λέμε Και εμείς οι μη φιλόλογοι!
Ευαγγελία Κολιομάρου: Τριαντάφυλλο (εικόνα).
Ὅσα εἶσαι ΣΥ, σ. 55.
Μίμης Σκαναβής: Η Αγιά Σοφιά πασίγνωστη στο πλανήτη μας με το ποίημα σου είναι και θα είναι η καρδιά του βυζαντίου και του χριστιανισμού!!
Εγώ: Μνημεία σαν την Αγιά Σοφιά βρίσκονται πάνω από κάθε ανθρώπινη ματαιοδοξία, ασχέτως αν, κάποιες φορές, αυτή τα γέννησε!
Άννα Φωτιάδου - Μίθυμη: Congratulations!
Τά προσκυνητάρια, σ. 56.
Παναγιώτα Σμυρλή: Τι όμορφος, ποιητικός λόγος!!!!!
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Τόσο λυπηρό αλλά και τόσο όμορφο!
Εγώ: Όπως, όχι σπάνια, και η αληθινή ζωή! Σας ευχαριστώ πολύ!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Γλαφυρός Λόγος!.. Μεγάλης Σημασίας Κείμενο!.. Καλό Απόγευμα κ. Γιώτα!..
Εγώ: Σας ευχαριστώ από καρδιάς! Με συγκινείτε! Όμορφο, με ταξιδιάρικες σκέψεις, δειλινό!
Διαμάντω Κίτσου: Καλησπέρα, Γιώτα! Υπέροχο!!! Μάθημα ζωής!!!
Νόπη Γραικούση: Μπράβο, Γιώτα!!!
Βασίλης Α. Τάτσης: Καλησπέρα, Παναγιώτα. Από τα καλύτερα κείμενα που έχω διαβάσει στη ζωή μου! Συγχαρητήρια!
Εγώ: Σ' ευχαριστώ από καρδιάς, Βασίλη! Με συγκινείς με τα λόγια σου! Καλό ξημέρωμα!
Χριστόφορος Μίχου: Καλημέρα κ. Παναγιώτα, δίνετε άλλη "χάρη" στο φ/β. Σας ευχαριστούμε!
Εγώ: Καλημέρα σας! Πολύ σας ευχαριστώ! Να είστε καλά!
Χ. Μ.: Όλοι εμείς σας ευχαριστούμε!
Μαρία Λιόπα: Πράγματι Γιώτα μου, μας προκαλούν θλίψη τόσα προσκυνητάρια στις άκρες των δρόμων και πάντα αναρωτιέμαι αν πέμπουν ένα ευχαριστώ ή μια προσευχή. Εξαιρετικό το θέμα σου και το κείμενό σου!!!
Εγώ: Αδύναμος ο Άνθρωπος και ψάχνει κάπου ν' ακουμπήσει κάθε απαντοχή του! Ευχαριστώ πάρα πολύ! Όμορφη μέρα!
Παναγιώτης Χαλούλος: Ωραιότατο κείμενο! Για το νέο άνθρωπο, που σώθηκε (όπως σώθηκε), για τους άλλους δύο, που ...έγιναν προσκυνητάρια!
Λευτέρης Τσιρώνης: Τέλειο!
Τοῦ Παρθενῶνος, σ. 58.
Γιώτα Σιδηροπούλου: Τι όμορφο! Σ' αγαπώ!
Εγώ: Κι εγώ σ' αγαπώ και σ' ευχαριστώ!
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος: Μας θυμίζει στίχους από τον «Ολυμπιακό Ύμνο», του Κωστή Παλαμά, το εξαιρετικό ποίημα σου, και δεν είναι καθόλου τυχαίο(!): […] Κάμποι, βουνά και πέλαγα φέγγουν μαζί σου / σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός, / και τρέχει στο ναό εδώ προσκυνητής σου, / Αρχαίο Πνεύμ’ αθάνατο, κάθε λαός».
Εγώ: Σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Χαίρομαι που το ποίημά μου σου έφερε στο μυαλό το ποίημα του Παλαμά! Υπάρχει κι άλλο ένα σχετικό, υπέροχο δικό του, το «Ύμνος στον Παρθενώνα», το οποίο μπορείς να το αναζητήσεις στο διαδίκτυο, ίσως και ολόκληρο, αν δεν το έχεις διαβάσει. Εμένα μου αρέσει πολύ!
Παναγιώτα Σμυρλή: Μπράβο, Παναγιώτα. Επίκαιρη όπως πάντα.
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο, όπως πάντα!!! Χρέος μας να διαφυλάξουμε και να προστατέψουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά!!!
Εγώ: Σ' ευχαριστώ πολύ για τον καλό σου λόγο! Την κληρονομιά και τα μάτια μας, γιατί χωρίς αυτή δεν πάμε πουθενά! Το μέλλον υπόσχεται πολλά, αλλά χωρίς γερά ερείσματα πώς θα είναι άραγε;
Εὐτυχία, σ. 60.
Λευτέρης Τσιρώνης: Μπουκέτο με λουλούδια και αγκαλιά (εικόνες).
Αγάθη Βαρμάζη: Υπέροχο, Παναγιώτα!
Θεοδώρα Γιολδάση: Καταπληκτικό!!!!!! Συγχαρητήρια, Γιώτα!!!
Θεόδωρος Θανόπουλος: "Θάλασσα γαληνοθάλασσα μα κι αφροκυματούσα, στο χάζι μου την απλωσιά με θαυμασμό κοιτούσα..." Καλημέρα κ. Γιώτα!.. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!..
Παύλος Μποκογιάννης: Λουλούδια, χειροκρότημα (εικόνες).
Αναστασία Ζήκου: ...Ζωγράφισες υπέροχα αυτή τη μαγεία της θάλασσας!!! Μια γαλάζια αγκαλιά σου στέλνω!!!
Μαντώ Κάτσιου: Μπράβο!
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο ποίημα και όμορφη εικόνα που γαληνεύουν την ψυχή!!!
Γιάννης Καραμπούλας: Πανέμορφες οι ψηφίδες σου, Παναγιώτα! Η καθεμιά ξεχωριστή και μοναδική για τη σύνθεση του ψηφιδωτού της ποιητικής σου δημιουργίας! Η συγκεκριμένη μάς βυθίζει όλους στην αγκαλιά του Ποσειδώνα! Να είσαι καλά! Δέξου μια μικρή μουσική επένδυση της ποιητικής σου ψηφίδας! (Σταμάτης Σπανουδάκης "Κύματα").
Ειρήνη Φράγκου: Μόνο ευγνωμοσύνη μας πρέπει!
Δέσποινα Γιάνναρου - Παπανδρέου: Στο ποίημα αυτό μου αρέσει η χρήση των ρημάτων. Κάθε ένα εκφράζει και διαφορετικό συναίσθημα!
Κυρτσούδη Παναγιώτα: Τέλειο!
Σοφία Ευθυμίου: Όντως χαρά σε όποιον τα ζει όλα αυτά και διπλή χαρά σαν τα μοιράζεται!!!!
Κοττόρου Αναστασία: Πολύ όμορφο! Ευχαριστώ πολύ! Σε φιλώ!
Μαρία Κυρίζογλου: Το ποίημά σου άρεσε πολύ, είναι υπέροχο. Φίλες μου που τους το έστειλα έγραψαν πως είναι υπέροχο και μου ζήτησαν να σε συγχαρώ!
Ἐλᾶτε, σ. 61.
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο το ποίημά σου, Γιώτα, με πολλά μηνύματα προς όλους!!! Συγχαρητήρια!!! Χρέος όλων μας η προστασία των δασών μας!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Καταπληκτικό κ. Γιώτα!.. Επίκαιρο!.. Με "τρανταχτό" το μήνυμα για το Περιβάλλον!..
Αλεξάνδρα Τασούλα: Εξαιρετικό κι επίκαιρο! Μπράβο!
Χρήστος Αποστόλου: Εξαιρετικό!
Γιάννης Καραμπούλας: Υπέροχο, Παναγιώτα! Καταπληκτικό το σχήμα της επίκλησης με ηχηρό μήνυμα προς όλους, γιατί δεν μπορούμε πλέον να αγνοούμε τις καμπάνες συναγερμού, που χτυπούν πιο δυνατά κάθε μέρα!
Εγώ: Σ' ευχαριστώ και πάλι, Γιάννη, για το ξεχωριστό σχόλιό σου. Είναι τραγικό να ξεθεμελειώνει κανείς το σπίτι του, στο οποίο κατοικεί πλήθος ενοίκων!
Ειρήνη Φράγκου: Αγαπημένη μου, για να σκέπτεται κανείς έτσι χρειάζεται μία βασική προϋπόθεση, να έχει μυαλό και παιδεία.
Παναγιώτα Σμυρλή: Μπράβο σου, Παναγιώτα μου! Υπέροχο!
Αγάθη Βαρμάζη: Επιβάλλεται, Παναγιώτα! Με το ποίημα σου περνάς σημαντικά μηνύματα, Παναγιώτα!
Λευτέρης Τσιρώνης: Χειροκρότημα (εικόνα).
Ιωάννης Δαλάπας: Εύγε, Παναγιώτα!
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Εκπληκτικό ποίημα, που εκτός της άριστης δομής του, δηλώνει την πολύπλευρη καλλιέργεια του πνεύματός σας! Υποκλίνομαι!
Βάσω Κίτσου: Υπέροχο και αυτό, Γιωτα μου, που περνάει σημαντικά μηνύματα. Ευχαριστούμε πολύ.
Ὁ παρεξηγημένος τραγουδιστής, σ. 62-63.
Μαρία Λιόπα: Εξαιρετικό!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Υπέροχο "καλοκαιρινό" κείμενο, κ. Γιώτα!..
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο κείμενο για τον παρεξηγημένο αυτό "καλλιτέχνη", που φέρνει το καλοκαίρι και μας συντροφεύει με το τραγούδι του!!!
Μαρία Παππά: Ομολογώ, Γιώτα μου, ότι αυτή την πληροφορία για τα τζιτζίκια δεν την ήξερα! Αναθεωρώ πολλά λοιπόν. Σε ευχαριστώ πολύ! Καλό καλοκαίρι!!!
Παναγιώτα Σμυρλή: Υπέροχο και τόσο νοσταλγικό!
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Γεμάτο ευαισθησία το διήγημά σας! Το θέμα των τζιτζικιών, με θλίβει πολύ! 'Ισως έχουν την πιό μάταια ζωή στον έμβιο κόσμο. Σύμφωνα με ό,τι έχω δει σε ντοκυμαντέρ, ζουν 17 χρόνια κάτω από τη γη και βγαίνουν έξω για να αναπαραχθούν. 'Ισως με το τραγούδι τους, να καλούν το ταίρι τους. Μετά την αναπαραγωγή τους, πεθαίνουν.
Εγώ: Κι εμένα με συγκινεί η εφήμερη και συκοφαντημένη ζωή τους, η οποία αποκαλύπτει παράλληλα πόσο λίγο γνωρίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι τον κόσμο που τους περιβάλλει και ζουν με ποικίλα μυθεύματα! Σας ευχαριστώ πολύ!
Γιάννης Καραμπούλας: Πολύ όμορφο, Παναγιώτα! Η περιγραφή μού θύμισε κείμενο του Παπαδιαμάντη, όχι λόγω της γλώσσας, βέβαια, αλλά του ύφους. Ένα αντίστοιχο κείμενο, που είναι, κατά την άποψή μου, και το ωραιότερο ποίημα που έχει γραφτεί για τον τζίτζικα, το οποίο ανατρέπει και το γνωστό στερεότυπο για την...τεμπελιά του και αποδίδεται στον Ανακρέοντα, αλλά πιθανόν να γράφτηκε από Ρωμαίους μιμητές του, είναι το παρακάτω:
---------------------------------------------------------------
ΕΙΣ ΤΕΤΤΙΓΑ
Μακαρίζομέν σε, τέττιξ,
ότε δενδρέων επ'᾽ άκρων
ολίγην δρόσον πεπωκώς
βασιλεύς όπως αείδεις.
Σα γάρ έστι κείνα πάντα,
οπόσα βλέπεις εν αγροίς
οπόσα φέρουσιν ύλαι •
συ δε φείδεαι γεωργών
από μηδενός τι βλάπτων•
συ δε τίμιος βροτοίσιν
θέρεος γλυκύς προφήτης
φιλέουσιν μεν σε Μούσαι
φιλέει δε Φοίβος αυτός,
λιγυρήν δ’ έδωκεν οίμην.
Το δε γήρας ου σε τείρει
σοφέ, γηγενής, φίλυμνε
απαθής, αναιμόσαρκε
σχεδόν ει θεοίς όμοιος.
[Σακελλαρίου, Χ. Ιστορία της Παιδικής Λογοτεχνίας-Ελληνική και Παγκόσμια, Αθήνα: Νόηση, σ. 50). ----------------------------------------------------------- Παραθέτω και την απόδοση του φίλου Γιάννη Παπαδάτου. ------------------------------------------------------------ ΣΤΟΝ ΤΖΙΤΖΙΚΑ
Σε ευτυχίζουμε, ω τζίτζικα,
γιατί στ’ ακρόκλαδα των δέντρων
ρουφάς λίγη δροσιά
και τραγουδάς σαν βασιλιάς.
Γιατί τα πάντα είναι δικά σου
όσα κοιτάζεις στους αγρούς
κι ό,τι σηκώνουν πάνω τους.
Σε αγαπάνε οι γεωργοί
κανένανε σε τίποτε δε βλάπτεις.
Εσύ, είσαι τίμιος ανάμεσα στους θνητούς,
ένας γλυκός προφήτης του καλοκαιριού
που οι Μούσες σε λατρεύουν
κι ο ίδιος ο Απόλλωνας σε αγαπά
γλυκόλαλη φωνή χαρίζοντάς σου.
Τα γηρατειά δε σε αγγίζουν
σοφέ, που από τη γη γεννήθηκες,
με δίχως πάθη, φίλυμνε κι αναιμόσαρκε
με τους θεούς σχεδόν είσαι όμοιος.Εγώ: Σε υπερευχαριστώ, Γιάννη! Υπέροχο το ποίημα για τον τέττιγα, του οποίου τα άσματα μας καθηλώνουν στην καρδιά του καλοκαιριού! Πρόσφατα, σ' ένα σημείο με πλήθος πλατάνων γινόταν θαυμαστός, εκκωφαντικός χαμός από το τραγούδι τους που ως ερωτικό κάλεσμα λογιέται! Την καλημέρα μου!!!
Ἐγωισμός, σ. 64.
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος: "Εγωισμέ μου, δεύτερέ μου εαυτέ", λέει ένα τραγούδι με τον Γιάννη Πάριο, Γιώτα, στην πράξη, όμως, φαίνεται ο εγωισμός να είναι ο "πρώτος εαυτός" σε κάποιες περιπτώσεις! Την καλησπέρα μου, από την πίσω πλευρά του Ξηροβουνίου!
Μαρία Μπίμπα: Τόσο αληθινό!
Ιωάννης Δαλάπας: Εύγε, Παναγιώτα. Ο μεγαλύτερος εχθρός της ψυχής.
Παναγιώτα Σμυρλή: Εξαίρετο!
Διαμάντω Κίτσου: Εξαιρετικό!!! Αθεράπευτη ανθρώπινη αδυναμία ο εγωισμός!
Γιάννης Καραμπούλας: Άλλη μια εξαιρετική ποιητική ψηφίδα, Παναγιώτα! Πράγματι αυτό το ανημέρευτο θεριό είναι μια αρρώστια, που προσβάλλει τον ψυχικό κόσμο της ανθρώπινης ύπαρξης. Μοιάζει με ένα μπαλόνι, που αν το σπάσεις, από μέσα του θα ξεπηδήσει όλη η δυστυχία του κόσμου!
Εγώ: Πολύ σωστά, Γιάννη! Όλη η δυστυχία του κόσμου! Πολύ σ' ευχαριστώ! Να έχεις μια ανέφελη μέρα!
Ειρήνη Φράγκου: Γλυκιά μου, Γιώτα, πόσο ωραία συνδέεις τον λόγο με την εικόνα! (Εικόνα: John William Waterhouse (1849-1917), Ηχώ και Νάρκισσος (1903). Πηγή: Βικιπαίδεια.)
Ἀστέρες διάττοντες, σ. 65.
Θεοδώρα Γιολδάση: Μπορεί και για πάντα, υπάρχει ελπίδα!
Διαμάντω Κίτσου: Εξαιρετικό το ποίημά σου, Γιώτα!!! Είθε πάντα να λάμπουν με τη δυναμη της ψυχής τους!
Παναγιώτα Σμυρλή: Καρδούλες (εικόνα).
Θεόδωρος Θανόπουλος: Όπως όλα τα ποιήματά σας, κ. Γιώτα, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!.. Με Εύστοχα και "ξεχωριστά" τα μηνύματα που εκπέμπουν!..
Τό γαλάζιο, σ. 66.
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο!!! Το απέραντο γαλάζιο που γαληνεύει την ψυχή μας!
Μαρία Αγγελοπούλου: Πόσο γαλάζιο; Του ουρανού, της θάλασσας, των αέναων ρομαντικών περιπάτων. Σα να αποχαιρετά το καλοκαίρι το ποίημά σου!
Παναγιώτα Σμυρλή: Ομορφιά στον λόγο σου, Παναγιώτα μου!
Αγάθη Βαρμάζη: Μας γαληνεύει, μας ηερεμί, Παναγιώτα!
Γιάννης Καραμπούλας: Πάντα αχόρταγες οι ψυχές μας, Παναγιώτα, στην απεραντοσύνη της γαλάζιας ομορφιάς, αλλά και στις υποέροχες ποιητικές σου ψηφίδες! Να είσαι καλά!
Εγώ: Έτσι, είναι, Γιάννη! Α:ν και βουνίσιοι, την αγαπήσαμε και την αγαπάμε, όπως και τις κορφές των βουνών μας!
Αλεξάνδρα Τασούλα: Μας ταξιδεύει... και προβάλλει την απεραντοσύνη του κόσμου. Εξαιρετική γραφή, υπέροχο!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Γαλάζιο του Ουρανού!... Γαλάσιο της Θάλασσας!... Και εκεί που σμίγουν, του Ονείρου Δείλι!... Κι η ματιά σαν αγναντεύει "γαλαζιογαληνεύει"!... Υπέροχο, κ. Γιώτα!
Χαρά Παπαβασιλείου - Κουμουλή: "Ήλιε και θάλασσα γαλάζια και βάθος τ' άσωτ' ουρανού! Ω! της αυγής κροκάτη γάζα, γαρούφαλλο του δειλινού, λάμπετε, σβήνετε μακριά μας, χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας! (Κ. Βάρναλης)
Ιωάννης Μαυρογένης: "Πόσο απέραντος είναι ο Ωκεανός, Πιο απέραντος και από τον Ωκεανό ο Ουρανός. Μα πιο απέραντη και από τα δύο η Ψυχή του ανθρώπου῾ (Β. Ουγκώ)
Οἱ γείτονες, σ. 67.
Λευτέρης Τσιρώνης: Σου βγάζω το καπέλο (εικόνα).
Γιάννης Καραμπούλας: Δυστυχώς, Παναγιώτα, οι γείτονες διαγκωνίζονται σε πλειοδοσία απειλών και προκλήσεων κατά του Ελληνισμού.
Διαμάντω Κίτσου: Εξαιρετικό!!! Δυστυχώς, Γιώτα, μας έλαχε κακός γείτονας! " Κάλλιο κακός χρόνος παρά κακός γείτονας", λέει ο λαός μας!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Εξαιρετικό, κ. Γιώτα!.. "Ο Θεός κι ο γείτονας"... Εδώ δυστυχώς... Μόνο ο Θεός... "να βάλει το χέρι του!..
Μαρίζα Αγγελοπούλου: Πόσο επικαιρο!
Ἐλᾶτε καί πάλι, σ. 68.
Μίμης Σκαναβής: Αυθόρμητο ποίημα που επισημαίνεται το νόημα της χρησιμότητας της θάλασσας και γενικά τηςφύσης. Η ελπίδα δεν χάνεται!!
Λευτέρης Τσιρώνης: Τέλειο!
Ιωάννης Δαλάπας: Υπέροχο, Παναγιώτα!
Χριστίνα Τσαρούχα: Υπέροχο ...και καλοκαιρικό!
Αγάθη Βαρμάζη: Υπέροχο! Επισημαίνεις και τονίζεις καίρια προβλήματα!
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο!!! Ευθύνη όλων μας η προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος!
Θεοδώρα Γιολδάση: Καταπληκτικό, Γιώτα!!!
Γιάννης Καραμπούλας: Δυστυχώς, Παναγιώτα, το θηρίο, που λέγεται άνθρωπος, "κατάφερε" να τρομάξει θεούς και θεότητες και -όπως πολύ γλαφυρά αναφέρεις- να παραδώσει της φύσης τον παράδεισο στης απληστίας του την άβυσσο!
Εγώ: "πολλὰ τὰ δεινὰ κοὐδὲν ἀνθρώπου δεινότερον πέλει·" (Σοφοκλής, Αντιγόνη 332-333), Γιάννη, έτοιμο για το πιο μεγάλο καλό και για το πιο μεγάλο κακό, όπως εν προκειμένω! Πολύ σ' ευχαριστώ! Να περνάς όμορφα!
Θεόδωρος Θανόπουλος: "Θεός" και "Θεοί" μας αγνοούν, μας εγκατέλειψαν, κ. Γιώτα, κι έχουμε γίνει "έρμαιο" των "κακών" ανθρώπων, όπως πολύ εύστοχα και γλαφυρά προσεγγίζετε, με τους Υπέροχους στίχους σας, στο παραπάνω ποίημά σας!.. Χαρούμενο και Δροσερό Απόγευμα!..