Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη: Έλλειψη οικολογικής συνείδησης ή έλλειψη παιδείας; (Σεπτέμβριος 2002)   Δημοσιεύτηκε: Εφημερίδα "Η ΡΟΔΑΥΓΗ", αρ. φ. 88, Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2002, σ. 4      Είναι πράγματι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εμπειρία – τόσο για τους κατοίκους όσο και για τους επισκέπτες του χωριού μας – ο περίπατος στο δάσος της Μπιστούρας. Όποια εποχή ή όποια ώρα της ημέρας και να πραγματοποιηθεί ο περίπατος προσφέρει απλόχερα τα αγαθά του: σκιά, πανδαισία χρωμάτων, εξαίσιες μυρουδιές, ευχάριστα ακούσματα από το θρόισμα των φύλλων και το κελάηδισμα των πουλιών, ψυχική γαλήνη…    Όλα αυτά, σε μια εποχή που τα οικολογικά προβλήματα εντείνονται και μας απειλούν και οι άνθρωποι ψάχνουν για λίγες ώρες αναψυχής σε τέτοιους εναπομείναντες παραδείσους. Βέβαια, κάποιοι ηθελημένα ή αθέλητα πιστεύουν ότι μπορούν να απολαμβάνουν τα ανωτέρω, αλλά ως εκεί. Οι ίδιοι δεν έχουν καμία υποχρέωση. Διότι δεν εξηγείται διαφορετικά η εικόνα που αντίκριζε το καλοκαίρι κάθε περιπατητής στο δάσος της Μπιστούρας. Σακούλες γεμάτες με σκουπίδια εκατέρωθεν του δρόμου και όχι μόνο. Και κάτι ακόμα πιο προκλητικό. Στη θέση Αγριογκορτσιά, από όπου όλοι μας – μόνοι ή με φίλους – απολαύσαμε τη μοναδική θέα, κάποιοι όχι μόνο άφησαν τα σκουπίδια τους, αλλά τα κρέμασαν και σε παρακείμενο πουρνάρι ελπίζοντας πως κάποιος «από μηχανής θεός» θα τα μετέφερε εκεί όπου όφειλαν να τα μεταφέρουν. Και φυσικά κάποιοι άλλοι, αφού ήπιαν τις μπύρες τους, έκριναν σκόπιμο να αφήσουν εκεί τα σπασμένα μπουκάλια.    Αυτή η εικόνα θλίβει και προκαλεί οργή. Οργή για όσους θεωρούν πως περιβάλλον είναι μόνο το σπίτι τους, για όσους δεν κατανοούν την αξία του δάσους και για όσους ξέχασαν αυτό που μαθαίναμε στα μαθητικά μας θρανία, πως «η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά» και σήμερα, στην εποχή του καταναλωτισμού και της υπερβολικής παραγωγής σκουπιδιών η καθαριότητα δεν είναι μισή, αλλά ολόκληρη αρχοντιά και αποδεικνύει το μέτρο της παιδείας μας.