Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη: COVID-ολογίες (Μέρος δεύτερο), (13-8-2020)   Δημοσιεύτηκε: Προσωπική σελίδα στο fb, (13-8-2020). Εφημερίδα "Ηχώ της Άρτας", 26-8-2020, σ. 1.      Όταν μπήκαμε στους ρυθμούς της πανδημίας και κλειστήκαμε στα σπίτια μας, για να προφυλαχθούμε από τον γνωστό ιό, άρχισα  να τρέφω την ελπίδα, αμυδρή, αλλά ελπίδα, πως ο εγκλεισμός θα έφερνε και κάτι θετικό για την εποχή, κατά την οποία θα επιστρέφαμε στην όποια κανονικότητα, όπως συνηθίζαμε να αποκαλούμε την επιστροφή στους πρότερους ρυθμούς ζωής! Πίστευα ουτοπικά, καθώς αποδεικνύεται εκ των υστέρων,  πως ο άνθρωπος θα έβρισκε χρόνο για ενδοσκόπηση και για επαναπροσδιορισμό στόχων και επιλογών, μια και ο σύγχρονος τρόπος ζωής του στερεί σε ικανό βαθμό αυτή τη δυνατότητα.    Έτσι, πριν αλέκτωρ φωνήσει, διαψεύστηκα, διαπιστώνοντας γι’ άλλη μια φορά πως δύσκολα αλλάζει η φύση των ανθρώπων! Έτσι, ακόμα και τώρα, που ο ιός επανέκαμψε και δεν χαρίζεται σε κανέναν, αν δεν τηρεί τα αναγκαία μέτρα προστασίας, πέραν του ότι πολλοί κινούνται, θαρρείς και δεν υπάρχει, ακούω από συμπολίτες μας να λένε – κάποιοι διακινούν και στο διαδίκτυο παρόμοιες απόψεις –  πως από τον καρκίνο ή άλλες ασθένειες πεθαίνουν πιο πολλοί άνθρωποι καθημερινά σε σχέση μ’ όσους πεθαίνουν από τον κορωνοϊό! Άκουσα μάλιστα από κάποιον να λέει επιτατικά σε συνομιλητή του: «Ας πεθάνει κι ένα εκατομμύριο! Και τι έγινε;» Τόση αξία έδινε στην ανθρώπινη ζωή ο άνθρωπος αυτός, αν και κουβαλούσε αρκετά καλοκαίρια στους ώμους του! Αγνοώ, βέβαια, αν θα έλεγε τα ίδια σε περίπτωση που νοσηλευόταν ο ίδιος ή αγαπημένα του πρόσωπα στην εντατική νοσοκομείου μην έχοντας καμιά ελπίδα ζωής και οδηγούνταν, μετά από ταλαιπωρία ημερών – η εμπειρία όσων βίωσαν την ασθένεια, επέζησαν και την περιγράφουν είναι τρομακτική – στο επέκεινα με αφορμή τον covid-19!     Τελικά, θα μείνω με την απορία! Πόσο δύσκολο είναι να ζει κανείς ως νομοταγής και υπεύθυνος πολίτης, που σημαίνει να απολαμβάνει τη ζωή του υπό το πρίσμα των νέων συνθηκών; Εκτός και μεγάλο μέρος των ανθρώπων της εποχής μας έχει απωλέσει κάθε αίσθηση μέτρου και κάθε ατομική και κοινωνική ευθύνη ή απλά νιώθει πως η όποια στέρηση είναι κατ’ ανάγκην κακή και του στερεί την αφθονία, την οποία έχει ταυτίσει με την επί γης ευδαιμονία!   Σχόλια: Γεώργιος Ραβανίδης: Καλημέρα! Εγώ θα προσθέσω και τη βιολογική πλευρά του ανθρώπου να καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις κοινωνικές του συμπεριφορές. Έτσι δυσκολεύει πολύ περισσότερο η ανάλυση και η διαχείριση του θέματος του κορωνοϊού. Δεν εκπλήσσομαι και τόσο πολύ από κάποιες ακρότητες στις αντιδράσεις αλλά και στις συζητήσεις ορισμένων. Εγώ: Καλημέρα, Γιώργο! Φυσικά, οι βιολογικές ανάγκες καθορίζουν πολλές από τις συμπεριφορές του ανθρώπου! Ούτε εγώ εκπλήσσομαι, αλλά θα ήταν καλό εν προκειμένω να μην απουσιάζει η κοινή λογική! Δύσκολο, αλλά αναγκαίο νομίζω. Μίμης Σκαναβής: Ήρθε η εποχή των πολλών επιλογών και η ευθύνη θα επιβαρύνει στον άνθρωπο που θα επιλέξει τον τρόπο της ζωής του. Εγώ: Αρκεί να επικρατεί σύνεση και η βασική αρχή πως η ελευθερία του καθενός φθάνει ως εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου! Καλό, ειρηνικό Δεκαπενταύγουστο! Μ. Σκ.: Αντευχόμαστε και να χαρούμε το Πάσχα του καλοκαιριού!! Διαμάντω Κίτσου: Ανευθυνότητα δίχως τέλος, Γιώτα!! Δυστυχώς!!! Ωραία τα γράφεις αλλά για μερικούς "Φωνή βοώντος εν τη ερημω"!!! Εγώ: Γράφουμε, γράφουμε, Διαμάντω, ελπίζοντας πως κάτι μπορεί ν' αλλάξει! Αλλά, πικρή αλήθεια, αν ήταν ν' αλλάξει ο κόσμος από τους γραφιάδες θα είχε συμβεί! Δήμητρα Παπακανέλλου: Θα το κοινοποιήσω και εγώ κυρία Λάμπρη αγαπημένη, γιατί είναι ανάγκη πλέον να το διαβάσουμε πολλοί. Εγώ: Σ’ ευχαριστώ πολύ, γλυκιά μου! Έτσι είναι, αλλά... Φιλιά πολλά! Γεωργία Τάτση: Κι εγώ το ίδιο πίστευα, Παναγιώτα μου! Φρούδες ελπίδες. Δύσκολο πράγμα η κοινή λογική! Εγώ: Ελπίζουσες, αλλά διαψευσμένες! Αυτός ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ, που έλεγε κι ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης! Δημήτρης Πολίτης: Έχεις απόλυτο δίκιο. Θα ήθελα να διακωμωδήσω λίγο την κατάσταση, όσο επιτρέπει αυτή η κρίσιμη κατάσταση, λέγοντας, κάτι που κυκλοφορεί στο fb. "Τα κακά νέα είναι, ότι πάμε κατά διαβόλου, τα καλά νέα είναι ότι θα είμαστε μεγάλη παρέα." Εγώ: Σ' ευχαριστώ πολύ, Δημήτρη! Δυστυχώς, πολλοί, ενώ έχουν απεμπολήσει την ιδιότητα του πολίτη, μέμφονται άλλους πως τους τη στερούν! Καλό Δεκαπενταύγουστο, με ειρήνη στην καρδιά και στο πνεύμα! Ευαγγελία Κολιομάρου: Δυστυχώς υπάρχει μεγάλη ανευθυνότητα !!! Ιδιαίτερα οι νέοι νομίζουν οτι δεν κινδυνεύουν και κινούνται πολύ εγωιστικά !!! Εγώ: Έτσι, είναι! Απουσιάζει η κοινή λογική από πολλούς! Ιωάννης Δαλάπας: Δυστυχώς Παναγιώτα εάν είσαι νομοταγείς και υπεύθυνος πολίτης σε θεωρούν παράσιτο. Η ανευθυνότητα είναι νόμος και ό νόμος μηδέν. Δυστυχώς. Εγώ: Για μια μερίδα πολιτών αυτό ισχύει, αλλά νομίζω πως όσοι δεν ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία - υπάρχουν ευτυχώς αρκετοί - δεν πρέπει να παραδίδουν τα όπλα και οφείλουν να μην εξομοιώνονται με τους πρώτους! Νίκος Παπακωνσταντόπουλος: Καλησπέρα, Γιώτα, μαζί με μεθεόρτιες ευχές! Δυστυχώς, άγνωστο και ανύπαρκτο εν πολλοίς το απόφθεγμα του Ισοκράτη "μηδενί ξυμφοράν ονειδίσεις. Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον" και το έχω συναντήσει πολλές φορές στη δουλειά μου. Δεν ήταν λίγες οι φορές που είχα εκπλαγεί δυσάρεστα, όταν ορισμένοι κατ' επίφασιν επαγγελματίες υγείας, δεν διακρίνονται για την ευαισθησία τους στον ασθενή που νοσηλεύουν. Όταν όμως οι ίδιοι βρεθούν στη θέση του, κι αυτό κάποια στιγμή είναι αναπόφευκτο, επικαλούνται τα δικαιώματα του ασθενούς! Φοβάμαι ότι και στην παρούσα κατάσταση, κάποιοι θα χρειαστεί να αναθεωρήσουν τις... θέσεις τους! Είθε η δοκιμασία να τερματιστεί εδώ και να διαψευστώ, αλλά με ευχές μόνο τα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται και μαζί με την "Αθηνά", πρέπει να κινήσουμε κι εμείς το "χέρι" μας. Καλό βράδυ! Εγώ: Καλησπέρα, Νίκο! Ευχαριστώ πολύ! Αυτό που περιγράφεις δείχνει κατά τη γνώμη μου ανωριμότητα και απουσία κοινής λογικής! Αλλά φαίνεται πως πολλοί μιμούνται την ολιγοπιστία του Θωμά, φυσικά για όσο διάστημα τους βολεύει! Καλό βράδυ!