Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη: Δεν φταίμε όλοι!... (22-3-2010)   Αναρτήθηκε στις 23-3-10: http://www.clicknews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3881&catid=19&Itemid=34   Εδώ και αρκετό καιρό, ως μη όφειλε, κάποιοι από αυτούς που συχνάζουν σε τηλεοπτικές συζητήσεις, λένε με μεγάλη ευκολία πως φταίνε όλοι οι πολίτες για την οικονομική κατάντια της χώρας! Πέρα από το ότι κάθε γενίκευση είναι αυθαίρετη, η συγκεκριμένη φαίνεται πως υποκρύπτει και κάποια σκοπιμότητα, μια και, όσοι την επικαλούνται, είναι σχεδόν οφθαλμοφανές πως άγονται σε μια προσπάθεια να διαχυθούν οι ευθύνες σε όλους και όχι σε εκείνους που πραγματικά τις έχουν κι, αφού ο καθένας πεισθεί πως φταίει, αν όχι το ίδιο με όλους, πάντως φταίει, να δεχθεί ως αναγκαία την επιβολή οποιουδήποτε επώδυνου οικονομικού μέτρου, προκειμένου να «σωθεί» η πατρίδα!...       Κάποιοι άλλοι επίσης προσπαθούν να μας πείσουν πως φταίνε οι «εταίροι» μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι οποίοι δεν μας προσφέρουν την επιθυμητή οικονομική στήριξη! Κι αυτό που με «αυστηρό» ύφος είπε τις προάλλες η καγκελάριος της Γερμανίας κ. Μέρκελ ότι δηλαδή δεν πρέπει να θεωρείται αυτονόητη η συμμετοχή στο ευρώ μιας χώρας (εννοώντας και την Ελλάδα ή εκείνη τη στιγμή κυρίως την Ελλάδα) που «επί μακρό χρονικό διάστημα και επανειλημμένα δεν εκπληρώνει τις προϋποθέσεις», αντί να εκληφθεί ως λογικό το να μην μπορεί δηλαδή κάποιος να συμμετέχει σε ένα «συλλογικό όργανο» που «επί μακρό χρονικό διάστημα και επανειλημμένα» δεν «σέβεσαι» τους κανόνες λειτουργίας του, θεωρήθηκε μεγάλη προσβολή, η οποία μάλιστα προέρχεται από μια χώρα που μας προκάλεσε τόσες και τόσες συμφορές κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και άλλα όμοια...       Η ειδησεογραφία και οι διατυπούμενες απόψεις των τελευταίων ημερών παρέχουν πλούσιο υλικό, για να συνεχιστεί η όποια επιχειρηματολογία. Το ερώτημα όμως είναι άλλο. Ως πότε θα εθελοτυφλούμε, ως πότε δεν θα διδασκόμαστε από την ιστορία μας κι ως πότε δεν θα σκύβουμε μέσα μας, για να αρχίσουμε επιτέλους να αποκτούμε «εθνική» αυτογνωσία;       Και το πιο θλιβερό είναι πως αφημένοι οι πολλοί στην αγκαλιά του υλικού ευδαιμονισμού λησμόνησαν ή δεν φρόντισαν να μάθουν και να σκεφτούν τη σοφία των στίχων του Διονυσίου Σολωμού πως «δεν είν’ εύκολες οι θύρες/ εάν η χρεία τες κουρταλεί», αλλά και πως δεν «φταίει το κακό το ριζικό μας!» ούτε «ο Θεός που μας μισεί!», αλλά τελικά μάλλον «φταίει το κεφάλι το κακό μας!» που γράφει στους «Μοιραίους» του  ο Κώστας Βάρναλης, μόνο που αν «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,/ προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!», αυτό δεν θα γίνει, γιατί πέρασε η εποχή των «θαυμάτων» και των «θαυματοποιών»!...       Κι είναι στ’ αλήθεια πολύ βολικό να φταίνε οι άλλοι - εδώ μας διευκολύνει και η γνωστή αποστροφή του Σαρτρ «η κόλαση είναι οι άλλοι»! - ή να φταίμε όλοι αδιακρίτως. Όμως, σ’ αυτό τον τόπο υπάρχουν και κάποιοι που έχουν μάθει να ζουν με αξιοπρέπεια και όχι εις βάρος των άλλων και έχουν επιλέξει να ζουν μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι νόμοι της χώρας χωρίς να ψάχνουν να βρουν τρόπους, για να μην τους τηρούν εις βάρος των συμπολιτών τους. Στις μέρες μας όμως καλούνται κι αυτοί να πληρώσουν και μάλιστα αδιαμαρτύρητα, λες και είναι το πιο φυσικό πράγμα το να «κλέβουν» άλλοι και να πληρώνουν άλλοι ή τέλος πάντων όλοι, αν και το δεύτερο είναι αμφίβολο, αν θα συμβεί!       Και μέρες που είναι, σκέφτομαι πως ο αγνοημένος από πολλούς σατιρικός ποιητής Γεώργιος Σουρής,  θα ’ταν χαρούμενος που ξαναδιαβάσαμε τους, δυστυχώς, τόσο επίκαιρους στίχους του, οι οποίοι διακινούνται κιόλας αυτές τις μέρες ευρέως στο διαδίκτυο: «Ποιος είδε κράτος λιγοστό,/ σ’ όλη τη γη μοναδικό,/ εκατό να ξοδεύει/ και πενήντα να μαζεύει;/ Να τρέφει όλους τους αργούς,/ να ’χει επτά Πρωθυπουργούς,/ ταμείο δίχως χρήματα/ και δόξης τόσα μνήματα;/ Να ’χει κλητήρες για φρουρά/ και να σε κλέβουν φανερά/ κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε/ τον κλέφτη να γυρεύουνε;», αλλά οπωσδήποτε θα θλίβονταν πολύ και θα θύμωνε κι ίσως εμπνέονταν να γράψει πιο καυστικούς στίχους για το ρωμαίικο που τόσα χρόνια μετά «άλλαξε» τόσο λίγο!!!